Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΤΡΟΥΛΑΚΗΣ γεννήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, όμως περνούσε πολύ χρόνο στις διακοπές και στις γιορτές στο χωριό της μητέρας του, την Κλειτορία. Η αγάπη του για το χωριό ήταν τόσο μεγάλη που όσο μεγάλωνε ο ίδιος, η επιθυμία να ζήσει μόνιμα εκεί μεγάλωνε επίσης.
Τελικά πραγματοποίησε το όνειρό του και μετακόμισε όταν ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, 20 χρονών περίπου. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Όχι μόνο για να καταφέρει να ζήσει αυτόνομα, κάνοντας διάφορες δουλειές, όπως σερβιτόρος, οικοδόμος, κ.ά., αλλά κυρίως για να προσαρμοστεί στις συνθήκες ζωής εκεί.
Κοιτώντας σήμερα πίσω σε αυτήν τη διαδρομή, 24 χρόνια μετά από εκείνη την απόφαση, ο Βασίλης αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένος. Έχει αποκτήσει μια υπέροχη οικογένεια με τη γυναίκα του, Παναγιώτα, η οποία μεγάλωσε σε γειτονικό χωριό και, αν και απέκτησε δύο πτυχία σε Πάτρα και Αθήνα, μοιράστηκε το όνειρό του να επιστρέψει και να ζήσει ξανά στο χωριό. Δούλεψε σκληρά και έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια καλή επιχείρηση, μια υψηλής ποιότητας μελισσοκομική μονάδα.
«Αν κάποιος έχει υπομονή, επιμονή και όρεξη για δουλειά, τον συμβουλεύω να κάνει ένα αντίστοιχο βήμα με το δικό μου. Η ανηφόρα μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά πάντα σε αποζημιώνει και στο τέλος της ημέρας η ψυχή είναι γεμάτη».
Δυσκολίες σαφώς και υπάρχουν. Μέσα σε αυτά τα 24 χρόνια είδε το χωριό στο οποίο αποφάσισε να χτίσει το μέλλον του να χάνει πάνω από τον μισό του πληθυσμό, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Όμως, όπως μας περιγράφει παρακάτω, η ποιότητα ζωής σε ανταμείβει.
Εγώ θα προσθέσω μόνο πως τις περισσότερες φορές, ανεξάρτητα από το μέρος που ζεις, για να έχεις μια ολοκληρωμένη ζωή χρειάζεται προσπάθεια. Ο Βασίλης πηγαίνει τον γιο του τέσσερις φορές την εβδομάδα για προπόνηση μπάσκετ στην Τρίπολη, που βρίσκεται περίπου μία ώρα μακριά. Θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει μια άλλη δραστηριότητα, από την πολύ περιορισμένη γκάμα επιλογών που προσφέρονται στο χωριό και να μην «τρώει» 8 ώρες στο τιμόνι. Αλλάζει η οπτική αν σκεφτείς όμως πως αυτές τις ώρες θα τις δαπανούσε έτσι και αλλιώς στην Αθήνα, απλώς για να πηγαινοέρχεται στη δουλειά του…
«Η Κλειτορία βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Χελμού, στην κοιλάδα του Αροάνιου ποταμού, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, περιτριγυρισμένη από ποτάμια και βουνά.
Στα παιδικά μου χρόνια έκανα τις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα και του καλοκαιριού με τους γονείς μου στην Κλειτορία, που είναι το χωριό καταγωγής της μητέρας μου. Οι σκέψεις να πάω να ζήσω μόνιμα στο χωριό υπήρχαν από τα παιδικά μου χρόνια. Ωστόσο, την τελική απόφαση την πήρα αφού τελείωσα τη στρατιωτική μου θητεία, περίπου 20 ετών. Η μετάβαση από τη ζωή στην πόλη στη ζωή του χωριού τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολη, καθώς ήμουν μακριά από την οικογένειά μου και τους φίλους που είχα στην Αθήνα.
Οι άνθρωποι του κύκλου μου αρχικά ήταν αρνητικοί στο να φύγω, αλλά εγώ ευτυχώς δεν τους άκουσα τότε. Κοιτώντας πίσω, μπορώ να σου πω ότι νιώθω ευτυχισμένος για την επιλογή που έκανα πριν από 24 χρόνια! Νιώθω απόλυτα δικαιωμένος.
Αυτήν τη στιγμή μπορώ να βρω πολύ περισσότερα θετικά από ό,τι αρνητικά σε σχέση με την προηγούμενη ζωή μου. Το μεγαλύτερο είναι η ποιότητα ζωής που υπάρχει στην επαρχία. Και η δυνατότητα που σου δίνει, αν δουλέψεις συστηματικά, να δημιουργήσεις μια καλή επιχείρηση. Στη δική μου περίπτωση αυτό έγινε με μια μελισσοκομική μονάδα.
Σε ένα χωριό δίπλα από την Κλειτορία, στο Πλανητέρο, έχουμε δημιουργήσει μια μελισσοκομική μονάδα με ένα πρότυπο συσκευαστήριο-τυποποιητήριο. Παράγουμε το βιολογικό μέλι KòRYS, το οποίο έχει κερδίσει πάνω από 40 βραβεία ποιότητας και γεύσης στο εξωτερικό, και με την καθετοποιημένη μονάδα που έχουμε το τυποποιούμε και το εξάγουμε σε διάφορες χώρες του εξωτερικού, αλλά και το κάνουμε διανομή σε καταστήματα στην Ελλάδα.
Τα αρνητικά και στη ζωή αλλά και στην επιχείρηση τα αντιμετωπίζω με σωστό προγραμματισμό και οργάνωση. Και φυσικά με πολλή θετική σκέψη και ενέργεια.
Τις καθημερινές τον χειμώνα ο κόσμος λιγοστεύει πολύ στο χωριό μας. Στη ζωή μας, όμως, δεν χρειαζόμαστε πολλούς και ευτυχώς αυτούς τους λίγους που χρειάζομαι εγώ τούς έχω δίπλα μου.
Όταν χρειάζεται να ηρεμήσουμε και να καθαρίσουμε το μυαλό μας, συνήθως πηγαίνουμε έναν περίπατο δίπλα στον ποταμό Αροάνιο, κοιτώντας την κορυφή του Χελμού. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του τόπου μου είναι η άγρια φυσική ομορφιά, το καταπράσινο τοπίο, τα ποτάμια και οι βουνοκορφές που το περιβάλλουν.
Αν ήθελα να καταλάβει κάποιος αμέσως σε τι μέρος ζω, θα τον πήγαινα στο πλατανόδασος στο Πλανητέρο να ακούσει τις λαλέουσες πέστροφες, όπως είχε γράψει και ο Παυσανίας, ή στην κοιλάδα του Αρχαίου Κλείτορα για να γαληνέψει η ψυχή του ακούγοντας το κελάηδημα των πουλιών.
Βέβαια, αξιοθέατα στην περιοχή μας υπάρχουν πάρα πολλά. Το χιονοδρομικό μας κέντρο (σ.σ. Καλαβρύτων), το ξακουστό Σπήλαιο των Λιμνών, τα περιπατητικά μονοπάτια που ξεκινούν από το Πλανητέρο μέχρι και το Διάσελο του Κυνηγού, οι πηγές του ποταμού Λάδωνα, το μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου στου Φιλιά, οι καταρράκτες στον μύλο του Καμζόλα στην Άνω Κλειτορία, οι εγκαταστάσεις για δραστηριότητες καγιάκ και ράφτινγκ στον ποταμό Λάδωνα πριν το χωριό Δάφνη. Και όλα αυτά περίπου 20 λεπτά από το χωριό μας.
Όσο για το μυστικό που κρύβει αυτό το μέρος, θα έλεγα πως είναι ότι μεγαλώνει ανθρώπους με ελεύθερο και ανυπότακτο πνεύμα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι οι κάτοικοι στον τόπο που ζω έπαιξαν πρωταγωνιστικό και καθοριστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821, αλλά και στην Αντίσταση κατά την περίοδο της Κατοχής.
Όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γη, την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία είναι ιδιαίτεροι και πολύ σκληραγωγημένοι, με μεγάλες αντοχές στην καθημερινή, σκληρή και χειρωνακτική εργασία.
Αυτό που μας λείπει αρκετά και δεν έχουμε κοντά μας είναι οι δραστηριότητες για τα παιδιά μας (σ.σ. έχει δύο παιδιά, 12 και 8 ετών). Αυτό όμως δεν μας αποθαρρύνει. Πηγαίνω τον γιο μου τέσσερις φορές την εβδομάδα για προπόνηση μπάσκετ στην Τρίπολη, η οποία είναι περίπου μία ώρα μακριά.
Γενικά είμαστε ευνοημένοι από τη γεωγραφία. Η Αθήνα είναι μόλις δύο ώρες μακριά, ενώ η Πάτρα μιάμιση. Δεν αισθανόμαστε αποκομμένοι.
Αν είχα τη δυνατότητα, θα βελτίωνα τις συνθήκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ως προς την εκπαίδευση, διαθέτουμε σχολεία σε όλες τις βαθμίδες.
Η δικιά μου αγαπημένη συνήθεια χειμώνα-καλοκαίρι είναι οι επισκέψεις στα μελίσσια μου. Να θαυμάζω τις μέλισσές μου, τις αλλαγές της φύσης κάθε εποχή και τα διαφορετικά χρώματα στα τοπία.
Αν κάποιος έχει υπομονή, επιμονή και όρεξη για δουλειά, τον συμβουλεύω να κάνει ένα αντίστοιχο βήμα με το δικό μου. Η ανηφόρα μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά πάντα σε αποζημιώνει και στο τέλος της ημέρας η ψυχή είναι γεμάτη. Για παράδειγμα, σου δίνει άλλη αίσθηση όταν τα παιδιά τελειώνουν τα διαβάσματά τους το απόγευμα και πάνε να παίξουν μόνα τους στην πλατεία ως τις 9 το βράδυ, ανέμελα και κυρίως με ασφάλεια».
Στείλτε τις προτάσεις σας για τη στήλη «Γειτονιές της Ελλάδας» στο [email protected]
