Να μη φοράς κυλότα στη κηδεία μου
― Έτσι θέλω να γιαουρτώσεις τον παπά που θα με θάβει
― Α, θα έχεις και παπά;
― Τώρα που το λες, γιατί να ξοδεύεστε;
― Έλα ντε, και η διαδικασία βαρετή...
― Να τον πλησιάσεις και να πέρδεσαι ηχηρά...
― Μπροστά στο πτώμα σου;
― Θα αδιαφορώ.... Να τσιρίζεις μόλις πει τις ακρότητες περί αιωνίας αναπαύεως. Να του πεις να σκάσει, να το βουλώσει επιτέλους. Δεν θέλω να επιδείξεις καμμία αξιοπρέπεια. Να μη φοράς κυλότα στη κηδεία μου! Ποτέ δεν ήθελε να αναπαυθεί, βρε ρεντίκολο, να του πεις. Ήταν παιδί της δράσης ο φίλος μου, μάζευε γύρη απ΄ τα λουλούδια, σαπούνιζε τη χλόη να γλιστράνε τα πουλιά, έδερνε τα κλαδιά της μυγδαλιάς να ανθίσουν μια ώρα αρχύτερα -όχι σα και σένα, άχρηστε, που τραγουδάς πάνω απ' τους λάκους...
― Ωραια συζητηση!! ανεβαστική...
― Μα γιατί; εμένα μου δινει κέφι!. Ο θάνατος ειναι μια κοπέλα μούρλια!
