Ο μαγεμένος λήθαργος της ρωσικής επαρχίας πριν την Επανάσταση
Η ξύλινη αρχιτεκτονική του Ρωσικού Βορρά
Δεν έχω ταξιδέψει στο Βορρά της Ρωσίας. Αλλά μου ασκεί μεγάλη γοητεία, μέσω της λογοτεχνίας, αρχής γενομένης με το Αναμνήσεις από το Σπίτι των Πεθαμένων. Την Αχμάτοβα, τον Γκόγκολ, τον Πούσκιν και πολλούς άλλους. Αλλά και το σινεμά- τον Μιχάλκοφ πρωτίστως.
Υπάρχει ένας θησαυρός στη Βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου. Οι φωτογραφίες του William C. Brumfield, καθηγητή Ρωσικών σπουδών στο πανεπιστήμιο Tulane της Νέας Ορλεάνης, που έχει επισταμένα μελετήσει την ξύλινη αρχιτεκτονική του Ρωσικού Βορρά πριν την Επανάσταση και ειδικότερα των πόλεων της Σιβηρίας, του Περμ, του Τομπόλσκ, του Τομσκ. Ξύλινες εκκλησίες με την ιδιότυπη φολιδωτή δέση, δίχως καρφιά, χωριάτικα σπίτια, έρημα χωράφια, ποταμοί: 1.100 φωτογραφίες μιας επαρχίας σε λήθαργο, πριν μπερδευτεί στη νέα εποχή.
Οι φωτογραφίες είναι σχετικά πρόσφατες (1999 και 2000, οι περισσότερες), αλλά ο κόσμος που αποτυπώνουν είναι παλιός― ετοιμόρροπος για την ακρίβεια.
Συνδέω αυτές τις εικόνες με το Oci ciornie του Μιχάλκοφ, ειδικά τη σκηνή με τον Μοστρογιάννι στην χωριάτικη άμαξα με τους τσιγγάνους, που μιλά για το «ναό της φύσης» και το νανούρισμα της μάνας του.
«Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια κοιμήθηκα σαν παιδί, δίχως το βάρος το συνείδησης»...
Μερικές φορές, μόνο το κόλλημα στις παλιές εμμονές σε φέρνει στα ίσα σου...
