» Μόλις γύρισααπό ένα γύρισμα στη Φιλοθέη, για τηντηλεοπτική σειρά «Έχω ένα Μυστικό»,με θέμα τη ζωή της Αλίκης Βουγιουκλάκη.Με υποδέχθηκε η Ρέινα Εσκενάζυ, πουέχει τη φήμη, και δικαίως, της σοβαρής,γρήγορης, συγκεντρωμένης καιαποτελεσματικής σκηνοθέτιδας τηςτηλεόρασης. Μέσα σε ένα μικρό εσωτερικόχώρο πήγαινε πλάνα με γοργό ρυθμό καιδεν έχανε καθόλου τον ατμό της, εννοώνταςπως δεν σπαταλιόταν μακριά από τηνοργάνωση που είχε σχεδιάσει και τοπνεύμα που είχε στο μυαλό της ηπρωταγωνίστρια Κατερίνα Παπουτσάκη,δύο ακόμη ηθοποιοί, που ενσαρκώνουν τημάνα της και την Τζένη Καρέζη, ησκηνογράφος και η υπεύθυνη παραγωγής,όλες γυναίκες και αρκετοί άνδρες σερόλο υποστηρικτικούς. Δεν θέλω να πωπως ήρθαν τα πάνω κάτω στον ανδροκρατούμενοχώρο των εμπορικών τεχνών, αλλά η ροήπου έβλεπα να επικρατεί, ήσυχα κι ωραία,ίσως και να οφείλεται στο πρακτικόμυαλό των πολλών γυναικών που μαζεύτηκανσε όλες τις θέσεις-κλειδιά μιας παραγωγήςμεγάλης και ηχηρής.
»Πριν απόακριβώς μια εβδομάδα, στη Νέα Υόρκη,έκανα συνεντεύξεις με τη σκηνοθέτη τηςταινίας Οι Γυναίκες, την Νταϊάν Ίνγκλις,και με μερικές από τις πρωταγωνίστριες,την Μεγκ Ράιαν, τη Έβα Μέντες και τηνΤζέιντα Πίνκετ Σμιθ. Το θεατρικό είχεγραφτεί από την Κλερ Μπουθ Λιούς το1935, και την ταινία του 1939 είχε σκηνοθετήσειο περίφημος σκηνοθέτης των γυναικών,ο Τζορτζ Κιούκορ, μάλλον ελλείψειγυναίκας που να μπορούσε να εμπνεύσειεμπιστοσύνη εκείνη την εποχή σε έναμεγάλο και απαιτητικό στούντιο - η ΆινταΛουπίνο και μερικές ακόμη κυκλοφορήσανμε άδεια άσκησης του επαγγέλματος. Άλλημια γυναικεία υπόθεση. Όπως και το MammaMiaκαι το SexandtheCity.
»Η διαφοράείναι πως τα δύο τελευταία έγιναν, καιμάλιστα με τσουχτερό προϋπολογισμό,γιατί είχαν χτίσει τη φήμη τους με τοθεατρικό και τη σειρά αντίστοιχα.Επομένως, το ρίσκο ήταν περιορισμένο.Και όταν μιλάμε για ρίσκο, εννοούμε τημόνιμη βαρυθυμία των επιτελικών πουπαίρνουν τις πολυέξοδες αποφάσεις ναεπενδύσουν πάνω από 50 εκατομμύριαδολάρια σε ταινία που δεν απευθύνεταισε μεγαλοαγόρια και νέους άνδρες -μάλλον είναι το ίδιο και το αυτό. Αυτοίθα καταναλώσουν τα βιντεοπαιχνίδιακαι τα εμπορικά προϊόντα αμέσως μετά,θα δώσουν ζωή στην ταινία ως γέννημαμιας βιομηχανίας και θα αποφέρουν κέρδησε μια ακριβή παραγωγή. Οι γυναίκες δενφημίζονται για τα κολλήματά τους μετην εφηβική ηλικία και τις παρενέργειέςτης. Εκτός αν μιλάμε για ρούχα, παπούτσιακαι τραγούδια.
»Το καλοκαίριπου πέρασε ανέτρεψε κάποια από ταστερεότυπα της αγορίστικης κλίσης πουείχε λάβει το σινεμά τις τελευταίεςδεκαετίες. Οι ρομαντικές κομεντί ξέφυγαναπό τις νεραϊδίστικες παραλλαγές καιφαίνεται να ακολουθούν μια τάση πουδιαφάνηκε από την τηλεόραση, μιαςπαρεΐστικης, καταναλωτικής γυναικοφωλιάςπου δένεται στα δύσκολα και θεωρεί τουςάνδρες συμπληρωματικό αξεσουάρ. Βέβαια,οι Γυναίκες ήταν μια πιο σκληρή περίπτωση,η Ίνγκλις έτρωγε πόρτα επί 14 χρόνια. Ηδημιουργός του MurphyBrownπήρε το Okμόνο όταν κατέβασε το μπάτζετ στα 16εκατομμύρια δολάρια και εξασφάλισεμεγάλα ονόματα που δέχθηκαν νασυμμετάσχουν με το βασικό και ποσοστόεπί των κερδών, εάν και εφόσον... Το τρικτης ταινίας είναι πως δεν εμφανίζεταικανείς άνδρας σε αυτήν, όπως και στηνπαλιά. Μόνο στο τέλος γεννιέται ένααγοράκι, υπονοώντας πως ο μόνος άσπιλοςαρσενικός είναι ο νεογέννητος αρσενικός,που δεν έχει καν προλάβει να ανοίξειτα μάτια.
»Και όλες οιγυναίκες με τις οποίες μίλησα συμφώνησανστην παρακάτω απορία: Πώς είναι δυνατόνοι άνδρες να είναι τόσο απλοί; Ότανψέλλισα πως μπορεί και να πρόκειταιγια ένα ανδρικό κόλπο για να διατηρήσουντην ησυχία τους, δεν με πίστεψε καμίατους. «Αποκλείεται», είπε η Ίνγκλις,«δεν είμαι ούτε μικρή, ούτε χαζή. Θατο είχα πάρει χαμπάρι. Ούτε ψέματα επίτου συγκεκριμένου θέματος δεν μπορείτενα πείτε. Γιατί και πάλι θα είναι απλά».
σχόλια