Η Σοφία Φιλιππίδου αφηγείται τη ζωή της

Η Σοφία Φιλιππίδου αφηγείται τη ζωή της Facebook Twitter
4

 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα και έπαιξα για πρώτη φορά θέατρο εκεί. Το ότι έφυγα ήταν μια έκρηξη ελευθερίας. Από τότε που άρχισα όλοι μου έλεγαν ότι πρέπει να κατέβω στην Αθήνα.

 

Δίδασκα γερμανικά. Τότε έπεσε και μια μονιμοποίηση στα ΤΕΙ που με τρόμαξε. Δεν πήγα ποτέ να διδάξω ξανά. Ήταν μια καλή αφορμή για ν' αποφασίσω ότι δεν θέλω να γίνω δημόσιος υπάλληλος. Υπέκυψα σε μια πρόσκληση ενός φίλου και ήρθα στην Αθήνα. Υποτίθεται για μια παράσταση, αλλά δεν γύρισα πίσω.

 

Δεν καταλάβαινα ότι πρέπει να κάνω θέατρο. Ήξερα μόνο ότι πρέπει να παίζω για να επιβιώνω. Μέσα στο πλαίσιο του να δω τι θέλω να γίνω μου προέκυψε το θέατρο.

 

Τελικά πέρασαν 25 χρόνια και νομίζω πως αυτή η αντανακλαστική κίνηση ήταν σωστή. Ήταν απαραίτητο για την επιβίωσή μου. Εκτός από αυτό, το είχα και μεγάλη ανάγκη μέσα μου. Να γίνει αυτή η κίνηση. Αυτή η απόδραση. Όλα φυλακή είναι βέβαια, αλλά ας πούμε πως έφυγα από ένα μικρό κελί και πήγα σε ένα μεγαλύτερο.

 

Η πρώτη μου μεγάλη επιτυχία ήταν η Βεγκέρα το 1985. Οι επιτυχίες τότε μετριόνταν με την τόλμη να ανεβάζεις ένα κλασικό έργο πειραματιζόμενος πάνω σε αυτό. Με την πρωτοτυπία της έκφρασης, της νεανικής μας άγνοιας, ορμής και αφέλειας. Η ενασχόλησή μας με το θέατρο γινόταν, κυρίως, με αυταπάρνηση. Αυτό θαύμαζαν σε εμάς οι θεατρόφιλοι. Αν καμιά φορά πετυχαίναμε και λίγο κοινό παραπάνω, αυτό θεωρούνταν και μεγάλη νίκη γιατί μπορεί να είχαμε και ένα πιάτο φαΐ και μια ταβέρνα και ένα κρασί. Δεν ξέρω αν τώρα όλη αυτή η εικόνα φαίνεται γραφική. Εκείνη την εποχή ήταν cult. Το να είσαι σε μια ομάδα, το να κάνεις θέατρο μέσα στη χούντα και να τολμάς να αρθρώνεις λόγο ή αργότερα να βάζεις χρώμα στο ασπρόμαυρο του θεάτρου και να προσθέτεις μουσικές και καινούργιους φθόγγους. Όλα αυτά ήταν για μας περισσότερο ροκ παρά γραφικά.

 

Με τη λέξη επιτυχία έχω ένα πρόβλημα. Δεν ξέρω πώς να την οριοθετήσω. Για τον πολύ κόσμο θεωρείται το χρήμα. Επιτυχημένος είναι ακόμα αυτός που μιλάει γι' αυτόν η τηλεόραση. Επειδή εγώ ζω διαφορετικά, δεν μπορώ να παραδεχτώ αυτό τον ορισμό. Είναι επικίνδυνος και με κλονίζει. Θεωρώ επιτυχημένους τους βασανισμένους ανθρώπους.

 

Αποσύρομαι κάθε τόσο. Μετά από μεγάλη έκθεση. Τα τελευταία δέκα χρόνια έκανα τρεις μεγάλες επιτυχίες και μετά ήθελα ν' απομακρυνθώ. Ανά διετία απομακρύνομαι για μια διετία. Από την έκθεση και τον πολύ τον κόσμο. Αναπτύσσει το κοινό μια ωμοφαγική τάση. Θέλει να πάρει όλες τις ουσίες από κάποιον που θαυμάζει. Με τρομάζει αυτό. Επίσης, μετά δεν ξέρω τι να την κάνω την επιτυχία. Δεν ξέρω να τη διαχειριστώ και δεν με ενδιαφέρει να το κάνω. Οπότε γυρίζω πίσω. Και η επιτυχία είναι ένα είδος φυλακής και ανελευθερίας. Στο σπίτι μου νιώθω λιγότερο φυλακισμένη. Ασχολούμαι διακριτικότερα με το θέατρο. Προστατεύω τον εαυτό μου από το ψεύτικο φως. Το φοβάμαι αυτό το φως.

 

Γυρνάω όταν με φωνάζουν πιο πολύ. Όταν δείχνουν πως με θέλουν επιμόνως. Πως με χρειάζονται και με αγαπούν. Πως τους είμαι απαραίτητη. Όταν το κάλεσμα έχει μέσα του κάτι το ερωτικό. Από την άλλη έχω ανάγκη να εκφραστώ και θέλω να ακούω ωραίες προτάσεις. Επειδή τα περιθωριακά και η ενασχόληση με το θέατρο μέσα από περιφερειακές ομάδες δεν φάνηκε τόσο καιρό να ενδιαφέρει κάποιον παρά μόνο εμένα και την ομάδα μου. Έχω ανάγκη λοιπόν πάλι να εκφραστώ πιο φωναχτά. Δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να γυρίσω πλάτη σε αυτό που μου συμβαίνει. Το νιώθω κάπως μοιραίο.

 

Έχω κατατρομάξει με την ιδέα να εγκλωβιστώ στο φιζίκ μου. Δεν είμαι μόνο αυτό. Εύχομαι να υπάρχει και ένα περιεχόμενο. Έχω δώσει πολύ μεγάλη σημασία στην ουσία. Γι' αυτό μπορεί να απομακρύνομαι κιόλας. Αλλά πρέπει να πω ότι αγαπώ και το φιζίκ μου. Δεν το αποποιούμαι. Έχω επενδύσει σε αυτό. Διατήρησα τα χαρακτηριστικά μου. Το γωνιώδες πρόσωπο, την ωραία μου αιγυπτιακή μύτη, το αξάν μου. Νομίζω ότι έχω εργαστεί πάνω σε όλο αυτό το πράγμα, για να αποκτήσει τη δύναμη μέσω της έκφρασης ν' ασκήσει μια γοητεία.

 

Είναι χάρισμα να διεκδικείς την παρουσία σου επί ίσοις όροις με τους άλλους. Είναι κάτι το αντιστασιακό να πεις ότι εγώ θα περάσω έτσι. Δεν είναι μόνο πείσμα, αλλά ότι δεν μπορείς να υποκύπτεις σε ένα βλακώδες lifestyle που προτείνει την ομοιομορφία. Είναι κουτό να απαρνηθείς τα λοξά σου πράγματα. Θεωρώ πως ό,τι καλύτερο υπάρχει στην τέχνη είναι αυτό που ξεφεύγει από αυτήν. Είναι εύκολο να σε πούνε τρελή Αλλά τώρα η τρέλα, επειδή είναι συνυφασμένη με τη φύση, έχει μια ιδιαίτερη γοητεία και εγώ το δέχομαι ως κομπλιμέντο.

 

Δεν δένομαι τόσο πολύ με το χώρο, αλλά με τους ανθρώπους. Μπορεί να μείνω οπουδήποτε, αρκεί να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με τους οποίους να μπορώ να κάνω κάτι. Στοιχειωδώς θέλω να αισθάνομαι μια ασφάλεια όταν κλείνω την πόρτα. Τη στιγμή που αφοσιώνομαι σε κάτι θέλω την ασφάλειά μου. Ανασφαλής νιώθω από τα γεγονότα, από το ότι δεν καταλαβαίνουμε, από το ότι είμαστε αμετανόητοι και δεν επικοινωνούμε μεταξύ μας.

 

Δεν απλώνομαι και παρά πολύ. Δεν πάω πιο μακριά από τα Εξάρχεια. Εδώ γύρω και περιφέρομαι. Τρώω το μεσημέρι στον Τσέλιγκα, τριγυρνάω στην Καλλιδρομίου, στην πλατεία Εξαρχείων. Συνδεόμαστε εδώ πέρα οι άνθρωποι γιατί όλοι έχουμε κάποιου είδους ανησυχία. Κατά τ' άλλα, είναι γειτονιά αφού διατηρεί ακόμα τα στοιχεία της με την έννοια του μπακάλη, του μανάβη, του φούρναρη, του ψαρά, του περιπτερά. Είμαι τύπος που βαριέμαι να προνοώ για το μήνα, επομένως βοηθάμε τη γειτονιά και αυτοί εμάς.

 

Μαθαίνω τα πάντα από τις εφημερίδες. Είμαι εφημεριδοφάγος. Πρέπει οπωσδήποτε να ενημερωθώ. Δεν μπορεί να νιώσει κανείς απομονωμένος όταν διαβάζει. Δεν έχει μεγάλη σχέση η ευτυχία με την κίνηση. Υπάρχουν άνθρωποι στα χωριά που απλά ασχολούνται με τα πρόβατά τους και είναι ευτυχείς.

 

Επειδή δεν ταξιδεύω έχω μεγάλη επαφή με τα όνειρα. Μου αρέσει να ονειρεύομαι όταν κοιμάμαι πολύ. Τώρα για τα άλλα τα όνειρα, με την έννοια των επιδιώξεων, τέτοια αδυνατώ να φτιάξω. Βαθιά βαθιά μέσα μου έχω μια καλή επαφή με τη διονυσιακή παράδοση και από την άλλη έχω μια καλή σχέση με την αναζήτηση της αλήθειας, με το φως, με τον Απόλλωνα. Αυτοί οι δύο θεοί θέλω να με εμπνέουνε. Εύχομαι οι κατά διαστήματα παρουσίες μου να στείλουν ένα καλό μήνυμα σε κάποιους ανθρώπους της τέχνης, έτσι ώστε να συναντηθούμε κάποια στιγμή.

 

Πριν από χρόνια έπαιζα σε μια γειτονιά, κάτω στα χώματα, μέσα σε ένα τοπίο χωρίς πράσινο, παρά μόνο το χρώμα της σκουριάς. Σε αυτό εβραϊκό σπίτι που γεννήθηκα, με τα ποντίκια, και ήμουν ένα χαρούμενο παιδί που έπαιζε με κάτι καρφάκια και με κάτι σπασμένα γυαλιά. Σήμερα αυτό το παιδί συνομιλεί και μιλάει μέσα από ένα περιοδικό σαν τη LifΟ κι αυτό με κάνει να πιστεύω πως, μεταξύ μας τώρα, είναι μάλλον ένα μικρό θαύμα αυτά τα λίγα που έχω κάνει.

Οι Αθηναίοι
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Oι Αθηναίοι / «Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Η αρχιτέκτονας και υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, δεν λησμόνησε ποτέ στην πορεία της πως η μορφή ενός κτιρίου πρέπει να έχει χαρακτήρα, ειλικρίνεια και κλίμακα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αγνή Πικιώνη: «Η Αθήνα έχει εξελιχθεί σ’ ένα μαζικό λούνα παρκ»

Οι Αθηναίοι / «Δυσκολεύονταν να με πλησιάσουν επειδή ήμουν η κόρη του Πικιώνη»

Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του οραματιστή αρχιτέκτονα που είχε αφοσιωθεί στη λαϊκή αρχιτεκτονική, μιλά για τη ζωή της δίπλα σε εκείνον, που της έμαθε ότι «ένας απλός άνθρωπος μπορεί να φτιάξει κάτι σημαντικό». Αρχιτέκτονας και η ίδια, φρόντισε να διασώσει και να ταξινομήσει το έργο του. Τη θυμώνει η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική και πιστεύει ότι η Αθήνα έχει χάσει το στοίχημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

4 σχόλια
Τεράστεια ηθοποιός - μεγάλη προσωπικότητα - φωτισμένος και γοητευτικός άνθρωπος... Την εκτιμώ πολύ. Μακάρι τέτοιοι άνθρωποι να αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους νέους ανθρώπους που ευτυχώς απ' ότι ξέρω την αγαπούν πολύ και την παρακολουθούν μ' ένα μεγάλο χαμόγελο...
Πριν κάποια χρόνια,δούλευα call center σε έναν τηλεπικοινωνιακό πάροχο. Πελάτις ήταν και η Σοφία Φιλιππίδου. Είχε πάρει τηλέφωνο να τη βοηθήσουμε σε κάτι και περίμενε κανονικά στην αναμονή. (Το αναφέρω γιατί πολλοί "επώνυμοι" πελάτες δεν καταδέχονταν κάτι τέτοιο) Όταν το σήκωσα,είδα το όνομά της,άκουσα τη φωνή της και δεν ξέρω πως μου ήρθε, τη ρώτησα "Είστε η γνωστή Σοφία Φιλιππίδου;" Τότε απλώς γέλασε και μου είπε "εξαρτάται πως εννοείτε το γνωστή"! Επειδή ήταν αργά 12-1 το βράδυ,μου ζήτησε 1000 ευχαριστώ επειδή δεν γνώριζε πολλά από ίντερνετ και "με καθυστερούσε".Δεν είχα μιλήσει ποτέ σε πιο ευχάριστο και νορμάλ άνθρωπο. Πολύ ωραία η συνέντευξη-αφήγησή της. Χάρηκα πολύ που διάβασα για αυτην.