[Από τη Μαρία Κριτσιλίγκου]
Δε μπορώ, παρά να ξεκινήσω με την ίδια την υπογραφή του συγκεκριμένου μέρους, καθώς η υπογραφή είναι αυτή που προσδίδει το "ήθος", δηλαδή τον χαρακτήρα, του κάθε καλλιτέχνη. Και αυτό συμβαίνει είτε όταν το έργο εκτίθεται σε μια εντοιχισμένη gallery στην οποία καταβάλει κανείς αντίτιμο, είτε όταν το έργο εκτίθεται open air, σε όλους, για όλους, συνέχεια, μέχρι να το καλύψει το επόμενο, σύντομα...
Ο χαρακτήρας αυτού είναι αντιδραστικός και συνάμα οικουμενικός, καθώς το όνομά του, 5 Pointz, προδίδει την διάθεση να ενωθούν σε ενα κοινό σημείο, σε μια ενιαία βάση οι 5 διαφορετικές γειτονιές της ξακουστής, λατρεμένης, μισημένης, μαυρόασπρης, βρώμικης, πολύχρωμης, λαμπερής, κινηματογραφικής, θεατρικής, μουσικής, αδιαμφισβήτητα εμπνευσμένης Ν. Υόρκης.
Manhattan, Bronx, Brooklyn, Queens, Staten Island οι 5 εν λόγω συνοικίες, τακτοποιημένες κατά πληθυσμό, σύμφωνα με έρευνα (Ιουλίο 2011), της Στατιστικής Υπηρεσίας της Αμερικής.
Με το πέρασμα του πολύτιμου, καθ' όλα, χρόνου τα 5 σημεία της Ν. Υόρκης υπερέβησαν τον τοπικό, ακόμα και τον εθνικό τους χαρακτήρα και απέκτησαν υπερατλαντικές διαστάσεις, φιλοξενώντας διεθνούς φήμης graffiti artists, αθεράπευτα ρομαντικούς ζωγράφους δρόμων που καταφθάνουν εκεί για να αποδώσουν τις τιμές με τις ταγκιές τους. Οι καλλιτέχνες που έχουν περάσει απο το συγκεκριμένο χώρο, αποτελούν ινδάλματα για τους street artists που ονειρεύονται να στιγματίσουν με το aerosol τους την εποχή. Ο τοίχος, άλλωστε, ανέκαθεν είχε την δική του ιστορία. Το ίδιο και οι δρόμοι.
Στην περίπτωση ενός graffiti έχουμε να κάνουμε με στιγμές στο χρόνο που φεύγουν, αφού όμως έχουν γράψει ό,τι έχουν να γράψουν.. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, n' est-ce pas?
Ο ιδρυτής και εμπνευστής του 5 Pointz και βετεράνος των Graffiti Jonathan Cohen, ή "Meres One" ονόμασε το 5 Pointz "Institute of Higher Burnin'" και επιθυμεί να καταστήσει το τεράστιο αυτό βιομηχανικό οικοδόμημα, που καταλαμβάνει ολόκληρο το τετράγωνο ανάμεσα σε Jackson Avenue και Davis Street, στο πρώτο μουσείο αφιερωμένο στην τέχνη του graffiti!
Η ευαισθησία στις γραμμές ενός έργου, τα συναισθήματα στα πρόσωπα, οι μορφές, τα χρώματα, η σημειολογία σε συνάρτηση με την αδρεναλίνη της παρανομίας, συνθέτουν μια μορφή έκφρασης που γεννιέται και πεθαίνει στο δρόμο.
Η μυρωδιά της μπογιάς, ο τοίχος καμβάς, τα μαγικά χρωματιστά μπουκαλάκια και το high five της υπογραφής φέρνουν την τέχνη σε επίπεδα διαφορετικά, υψηλά αλλά offroad. Χωρίς αυτό να αντικαθιστά τις κλασσικές αξίες, την αυθύπαρκτη αναρχία και ομορφιά της τέχνης, χωρίς να ξεχωρίζει και να χωρίζει, αλλά να...κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να δείξουν το πρόσωπο τους, γυρνάνε την πλάτη τους και ψεκάζουν. Συνήθως Νύχτα.
σχόλια