LIVING
Living /

Σχεδίασαν ειδικό χαρτί περιτυλίγματος στα burger για να τα τρώνε και κορίτσια

Στην Ιαπωνία θεωρείται αγένεια το -πολύ- ανοιχτό στόμα μιας κοπέλας όταν τρώει

Σχεδίασαν ειδικό χαρτί περιτυλίγματος στα burger για να τα τρώνε και κορίτσια Facebook Twitter
LIFOTEAM
LIFOTEAM
16

Στην Ιαπωνία οι καινοτόμες ιδέες πάνε και έρχονται. Απ' ό,τι φαίνεται στη χώρα των χιλιάδων περίεργων συνηθειών (τελευταία το νέο cool trend στους νέους είναι να απέχουν από το σεξ) είναι αγένεια για μια κοπέλα να ανοίγει πολύ το στόμα της όταν τρώει.

Αυτό το κοινωνικό κλισέ όμως παρεμπόδιζε την κατανάλωση των μεγάλων μπέργκερ μιας αλυσίδας γρήγορου φαγητού. Η λύση βρέθηκε με τη συνδρομή μιας γραφίστριας, η οποία σχεδίασε ένα εμπνευσμένο χαρτί περιτυλίγματος για το μπέργκερ που κρύβει το αηδιαστικό -για τους Ιάπωνες- ανοιχτό στόμα μιας κοπέλας που τρώει.

16

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί κάποιοι άνθρωποι θυμούνται τα όνειρα τους περισσότερο από άλλους

Living / Γιατί κάποιοι άνθρωποι θυμούνται τα όνειρα τους περισσότερο από άλλους

Σύμφωνα με νέες έρευνες, παράγοντες όπως η ηλικία, η ροπή στην ενδοσκόπηση, ακόμα και οι εποχές του χρόνου αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν σημαντικά την ικανότητα να ανακαλούμε τα όνειρά μας.
THE LIFO TEAM
Ο γάτος του μαγαζιού

Living / Ο γάτος του μαγαζιού

Υπεύθυνοι face control, ταμείες, props στη βιτρίνα, support στον πελάτη, επιθεωρητές. Παίρνουν το ρόλο τους στα σοβαρά και είναι φυσικά λόγος για να ξαναπάει κανείς. Γυρίσαμε το κέντρο της Αθήνας, βρήκαμε τις γάτες που ζουν στα μαγαζιά της, τις φωτογραφίσαμε και τις παρουσιάζουμε.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
«Συστήνεται και η κράτηση τραπεζιού». Τα πιο δημοφιλή Game night events της πόλης.

Living / H Aθήνα παίζει Bingo: Αυτά είναι τα πιο δημοφιλή game night events της πόλης!

Από bingo nights, όπου έχει «εμφανιστεί» η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, μέχρι γεωγραφικά κουίζ που μπορεί να καταλήξουν σε ζεϊμπέκικα, αυτές είναι οι πιο παιχνιδιάρικες βραδιές της πόλης – και έχουν και τους μόνιμους θαμώνες τους.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Vinted over Instagram: Η μανία του reselling αλλάζει το παιχνίδι στα social media

Living / Η μανία με τα ηλεκτρονικά βιντατζάδικα και η παγίδα της δήθεν «καθαρής» ντουλάπας

Δύο κορίτσια που ξέρουν απ' έξω και ανακατωτά το Vinted και το Vestiaire Collective μας αποκαλύπτουν μυστικά που θα κάνουν τις αγορές μας πιο στοχευμένες και έξυπνες, καθώς και τις αδυναμίες τους που προκύπτουν κατά το κυνήγι του επόμενου θησαυρού.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Η ομορφιά ως καθρέφτης της εποχής

Living / Η ομορφιά ως καθρέφτης της εποχής

Ζούμε στην εποχή του φυσικού μακιγιάζ, του συνδυασμού αρωμάτων και της σύνθετης ρουτίνας περιποίησης. Από την υπερβολή των ’80s μέχρι το σήμερα, η ομορφιά αποτυπώνει την κοινωνική εξέλιξη και τη μοναδικότητα κάθε γυναίκας.
ΕΦΗ ΑΝΕΣΤΗ
«Είμαι τυφλός και μπορώ να μένω μόνος, μην ξαφνιάζεστε!»

Ζούμε, ρε! / «Είμαι τυφλός και μπορώ να μένω μόνος, μην ξαφνιάζεστε!»

Μπορούν τα τυφλά άτομα να ζήσουν μόνα; Χρειάζονται τα σπίτια τους κάποια ειδική προσαρμογή; Τι είναι η εκπαίδευση στις καθημερινές δεξιότητες; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν για το θέμα με την εκπαιδεύτρια κινητικότητας και προσανατολισμού και ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Σκύλοι βοηθοί Ελλάδας», Πέννυ Στούμπου.
THE LIFO TEAM
Millennials και Gen Zers αναζητούν το ιδανικό workplace το 2025

Living / Το ιδανικό εργασιακό περιβάλλον του 2025: Τι ψάχνουν οι Millennials και οι GenZers;

Οι διαφορετικές γενιές που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια στην αγορά εργασίας περιγράφουν τις συνθήκες που θα τους έκαναν να νιώθουν τη δουλειά τους περισσότερο σαν το σπίτι τους.
ΠΕΝΝΥ ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΥ
Γιατί συχνά νιώθουμε μεγαλύτερη νοσταλγία για τις δυσκολίες παρά για τις χαρές;

Living / Γιατί συχνά νιώθουμε μεγαλύτερη νοσταλγία για τις δυσκολίες παρά για τις χαρές;

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να βλέπουν «με ροζ γυαλιά» ακόμα και τις πιο αντίξοες περιόδους της ζωής τους, ακόμα κι αν πρόκειται για συνθήκες οικονομικής ύφεσης, πανδημίας ή πολέμου.
THE LIFO TEAM
O «ξαφνικός θάνατος» της εξ αποστάσεως εργασίας

Living / O «ξαφνικός θάνατος» της εξ αποστάσεως εργασίας

Στον απόηχο της πανδημίας, οι πολιτικές «εργασίας από το σπίτι» έμοιαζαν να δείχνουν τον δρόμο για τον χώρο εργασίας του μέλλοντος, αλλά πλέον οι αποκλειστικά remote θέσεις είναι είδος προς εξαφάνιση.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
3 σχόλια
Yossarian
Χμ, βασικά το Κάμα Σούτρα είναι από την αρχαία Ινδία, όχι από την Ιαπωνία. Μπορεί βέβαια να ξέρεις κάτι περισσότερο αλλά η Ιαπωνία και η Ινδία δεν είναι ακριβώς ίδιες χώρες ή κολλητά η μια με την άλλη ή με ίδια ιστορία κτλ. Βέβαια, στην ελληνική λογική "καμασούτρες" να είναι και ό,τι να ναι...!
Ναι, εγώ.
Ναι, εγώ.
Ευχαριστώ για τη διόρθωση, το ήξερα, αλλά μου φάνηκε εξαιρετικά ξεκαρδιστική η διατύπωση, αφού μονη μου δηλαδή που τη σκέφτηκα γελούσα. Εξ ου και το υγ υστερόγραφο θα πει και κανονικά το γράφουνε με κεφαλαία, το ξέρω κι αυτό αλλά κάνει μια ανετιά ρε παιδί μου να γράφεις τους κανόνες στα παπάρια σου όσο και να το κάνεις δηλαδής. Σ. Και τελοσπάντων, η ουσία είναι τα στόματα ορμητικάνοιχτα που φαίνεται να μασάει η κοπελίτσα τη μπιφτέκα. Αυτό πώς θα το λύσουμε;
Der Salamander
Der Salamander
Προφανώς τη βρίσκουν οι Ιαπωνες με τα έθιμα τους. Όσο ικανοποιούν τα βίτσια τους χωρίς να κανουν πραγματικό κακό σε κανέναν, με γεια τους με χαρα τους. Κώδικες συμπεριφορας υπαρχουν παντού, κ μαλιστα πολύ αυστηροί, ακόμα κ στις φιλελευθερες κοινωνίες
Rantaplan
Ναι αλλά το να κρίνεις ως αηδιαστικό το στόμα μιας γυναίκας που τρώει (όχι γενικά τα ανοιχτά στόματα, της γυναίκας μόνο), παθογένεια δείχνει και σεξισμό, όχι κώδικα συμπεριφοράς.
Der Salamander
Der Salamander
"Παθογενείς" τρόπους συμπεριφορας μπορείς να βρεις σε όλες τις κουλτούρες, ιδίως αν κρίνεις σαν εξωτερικός παρατηρητής. Π.χ. η συνήθεια των νεοελλήνων να "διασκεδαζουν" με τέρμα χορευτική μουσική, αλλα να μην κουνιέται ρούπι κανένας, ούτε να έχει την παραμικρή επαφή με ατομα πλην της παρέας του, δεν θα φαινόταν πρόβλημα π.χ σε έναν κουβανέζο ή κλαμπερ αγγλο? Το θέμα είναι ότι η καθε κοινωνία έχει τους δικούς της καταπιεστικούς μηχανισμούς, παντα όμως προβλέποντας διεξόδους εκτόνωσης σαν αντισταθμισμα.
Der Salamander
Der Salamander
ΥΓ και η χαρα που μπορεί να δίνει ένα απλό λουλούδι σε μια Γιαπωνέζα, που έχει μαθει να εκτιμα τόσο πολύ το χαριτωμένο και το αισθητικό, μπορεί να είναι μεγαλύτερη από αυτή που παίρνει μια ατσούμπαλη Ελληνίδα από 100 DVD ή 100 βόλτες με τον σκύλο της. Ωπό τη στιγμή που αυτές οι συμπεριφορές δεν κανουν πραγματικό κακό σε ανθρώπους κ' αφορούν απλα την οικονομία ηδονής του καθε λαού, ας κανουν ό,τι τους αρέσει
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
CORNY adjective \ˈkȯr-nē\: "και η χαρα που μπορεί να δίνει ένα απλό λουλούδι σε μια Γιαπωνέζα, που έχει μαθει να εκτιμα τόσο πολύ το χαριτωμένο και το αισθητικό, μπορεί να είναι μεγαλύτερη από αυτή που παίρνει μια ατσούμπαλη Ελληνίδα από 100 DVD ή 100 βόλτες με τον σκύλο της."αχ ανατρίχιασα! (and not in a good way)
Der Salamander
Der Salamander
@Πενταγιώτισσα Επίτηδες έφερα το παραδειγμα του λουλουδιού, γιατί ξέρω ότι είναι κατι που η κουλτούρα μας θεωρέι corny και σαχλό. Είναι όμως? Ή μήπως εμείς είμαστε τα κορόιδα με τον αλλαζονικό και πεζό κυνισμό μας?
Der Salamander
Der Salamander
αποψη μου ότι αυτα τα στερεότυπα δεν ειναι αυθαίρετα, αλλα ανταποκρίνονται σε μεγαλο βαθμό στις νοοτροπίες των δύο χωρών. Επίσης, να σημειώσω ότι σαν "δική μας" νοοτροπία, εννοώ τη νεοφιλελεύθερη αμερικανικής προέλευσης που έχει αναμιχθεί με τα παλαιότερα mediterrαneαn πρότυπα του λαού μας. Στα πλαίσια αυτής της νεοφιλελεύθερης κουλτούρας εντασσω κ την αντίδραση στην αποψη οτι μπορει να ακολουθούμε στερεότυπα. Ενώ οι Ιαπωνες, τουλαχιστον, φανταζομαι δεν έχουν πρόβλημα να το αποδεχθούν
Rantaplan
Johny_S εξακολουθείς να τα λες λίγο μπερδεμένα. Τι σχέση έχει το πώς χορεύουν οι Έλληνες ή πώς μυρίζουν τα λουλούδια οι γυναίκες στην Ιαπωνία; Αυτό που λες (οι εκκεντρικότητες κάθε κοινωνίας) θα είχε νόημα αν όλοι-ανεξαιρέτως-στην-Ιαπωνία κρύβαν τα στόματά τους όταν τρώγανε. Τώρα λέμε ότι το βρίσκουν αηδιαστικό όταν τρώει ο μισός πληθυσμός, ο γυναικείος, αλλά οκ όταν τρώει ο υπόλοιπος, ο αντρικός. Πόσο πιο ξεκάθαρο να γίνει δλδ ότι είναι κατάλοιπο σεξιστικής λογικής;
Der Salamander
Der Salamander
@NoNickΜπορεί να τα βλέπεις μπερδεμένα αυτα που λέω, επειδή υπερβαίνουν τις προκαταλήψεις σου. Στην ιαπωνική κουλτούρα, απ'όσο έχω διαβασει κ ξέρω, η χαρη θεωρείται κυρίως γυναικεία αξία. Οπότε είναι λογικό να προσέχουν περισσότερο οι γυναίκες μην δειχνουν τα φαγια στο στόμα τους. αυτό που εμείς κρίνουμε ως σεξιστικό, επιτρέπει στις γυναίκες μιας αλλης κουλτούρας να σέβονται τα δικα τους αυστηρα αισθητικα πρότυπα, και έτσι να χαίρονται πραγματα (όπως τα λουλούδια του παραδείγματος) που για τις περισσότερες Ελληνίδες είναι σαχλές γραφικότητες.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Είχα μείνει με την εντύπωση πως προκατάληψη (σεξισμός) είναι να αποδίδονται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στους ανθρώπους, βάση των οργάνων που τυγχάνουν να έχουν ανάμεσα στα πόδια τους, είτε αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα, είτε στην Ιαπωνία, είτε στη Γ. Γουιάνα.Επίσης θεωρούσα πως τα άνθη αποτελούν δώρο πολύ σύνηθες (στα όρια του μπανάλ, ενίοτε) ΚΑΙ στην χώρα μας, σε διάφορες περιστάσεις (γιορτές, επέτειοι, τραπέζια, επισκέψεις σε νοσοκομεία και μαιευτήρια). Πότε έλαβε χώρα η ανθοαλλοτρίωση και δεν το αντελήφθην;