[Από τον Θανάση Χαραμη]
Κλινική Βost, Λασκάρ Γκα - Νότιο Αφγανιστάν
H έφηβη Bibi Sherina κάθεται ανάμεσα στα δύο κρεβάτια της παιδιατρικής πτέρυγας του νοσοκομείου. Στο ένα βρίσκεται ο σχεδόν τριών μηνών γιος της Αhmed, o οποίος δείχνει μεγαλύτερος σε ηλικία από τον 1,5 έτους αποστεωμένο αδερφό του, τον Mohammad. Εκείνος ζυγίζει λιγότερο από 4,5 κιλά και κλαίει συνεχώς. Παραδίπλα, βρίσκεται ξαπλωμένη η Fattima. Mικρότερη του αλλά πολύ πιο αδύνατη και ταλαιπωρημένη. Η καρδιά της είναι τόσο αδύναμη που αν δεν βρεθούν τα χρήματα για να μεταφερθεί σε άλλο νοσοκομείο στην Καμπούλ και να χειρουργηθεί, θα πεθάνει. Το πρόσωπο της έχει μονίμως τρομαγμένη έκφραση. Το κλάμα της δεν σταματάει σχεδόν ποτέ. Όλα τα παιδιά της πτέρυγας κλαίνε διαρκώς. Σε ένα άλλο δωμάτιο βρίσκεται ο δύο ετών Ahmed Wali, υποφέρει από σοβαρή καχεξία και ανεπάρκεια πρωτεΐνης, γνωστό και ως σύνδρομο Kwashiorkor. Τα μαλλιά του έχουν μια πορτοκαλί, σαν φλογισμένη, απόχρωση. Η κοιλιά του έχει εκείνη τη γνωστή φριχτή όψη του πρηξίματος. Τα άκρα του είναι πρησμένα. Όπως ακριβώς και του Samiullah που πάσχει από μαρασμό. Απίσχναση, εξάντληση και απουσία υποδορίου λίπους, που προκαλείται από υποθρεψία. Μοιάζει σαν να έχει γεράσει. Το δέρμα του κρέμεται. Οι κρόταφοι του έχουν καταπιεί το βλέμμα του. Το πρόσωπό του σκοτεινό και παγωμένο.
Αυτή είναι η γενικευμένη κατάσταση στο Αφγανιστάν αυτή τη στιγμή. Η επισιτιστική κρίση θερίζει εκατοντάδες παιδιά και έπιασε το ήδη πολύ ταλαιπωρημένο σύστημα υγείας απροετοίμαστο. Παρά τις δυτικές ανθρωπιστικές επεμβάσεις, τις εθελοντικές επιχειρήσεις και τα χιλιάδες δολάρια, η πολιτική αστάθεια, ο πόλεμος που μαίνεται, το προσφυγικό κύμα και οι εξαθλιωμένες συνθήκες διαβίωσης φαίνεται να κερδίζουν τη μάχη αυτή. Οι γιατροί δεν είναι βέβαιοι τι προκαλεί όλο αυτό το χάος στις πτέρυγες τους. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως γίνεται δεκάδες παιδιά να περνάνε καθημερινά την είσοδο των κλινικών. Διπλάσια από το 2012. Όλα κάτω από πέντε ετών και όλα σε κατάσταση που πολλές φορές είναι μη αναστρέψιμη. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και οι επικεφαλής των ιατρικών μονάδων ζητάνε να κηρυχθεί το Αφγανιστάν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η πείνα όμως φαίνεται να επιτίθεται μόνο σε ανήλικα, πολύ μικρά παιδιά. Οι γονείς που τα πηγαίνουν στα νοσοκομεία δεν είναι σε τόσο άθλια κατάσταση. Οι γιατροί θεωρούν πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι εξαντλημένες προμήθειες. Πιστεύουν πως το ξέσπασμα αυτό, είναι αποτέλεσμα χρόνιας, κακής διατροφικής παιδείας και μερικών ακόμη άλλων παραγόντων οι οποίοι με τον πόλεμο γιγαντώθηκαν. Οι γυναίκες δεν θηλάζουν. Το λιγοστό γάλα που προμηθεύονται είναι σε μορφή σκόνης και το νερό που χρησιμοποιείται για διάλυμα είναι δυσεύρετο και συχνά μολυσμένο. Καλλιέργειες δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια. Τα χωράφια είναι γεμάτα νάρκες. Τα ζώα επίσης ανύπαρκτα. Έχουν απομείνει ελάχιστα και αυτά είναι ή άρρωστα ή σε χειρότερη κατάσταση από τους ανθρώπους. Ο ιατρικός εξοπλισμός λιγοστός και αυτός. Τα φάρμακα δεν επαρκούν για όλα τα παιδιά. Το κάθε νοσοκομείο κάνει πάνω από 200 εισαγωγές παιδιών κάθε μήνα. Οι μισές από αυτές είναι σε προχωρημένη κατάσταση ασιτίας. Δέκα παιδιά από αυτές τις περιπτώσεις δεν θα βγούνε ποτέ ζωντανά από τις κλινικές.
Oικονομική ενίσχυση στο έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορά εδώ
σχόλια