ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Κάτι να γίνει με το κρέας

Κάτι να γίνει με το κρέας Facebook Twitter
3

Από τον Μιχάλη Μιχαήλ

4/3 Τρίτη

Tην περασμένη εβδομάδα δημοσιεύθηκε μια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για τις διατροφικές μας συνήθειες, που αδίκως πέρασε χωρίς να της δώσουμε πολλή σημασία. Δικαιολογημένα! Διαλύθηκαν οι 58, ιδρύθηκε το Ποτάμι, πού να ασχοληθούμε τώρα εμείς με την υγεία και τη διατροφή μας. Διαβάζω από το tvxs τη μετάφραση της έκθεσης που έλεγε, ανάμεσα σε άλλα, το εξής: «Οι επιπτώσεις από την αγροκτηνοτροφία αναμένεται να ενταθούν δραματικά, επειδή η πληθυσμιακή μεγέθυνση θα αυξήσει την κατανάλωση ζωικών προϊόντων. Αντίθετα με τα ορυκτά καύσιμα, είναι δύσκολο να αναζητήσουμε εναλλακτικές: οι άνθρωποι πρέπει να φάνε. Μια σημαντική μείωση των επιπτώσεων θα ήταν δυνατή μόνο με μια ουσιαστική, παγκόσμια αλλαγή διατροφικών συνηθειών, μακριά από τα ζωικά6 προϊόντα».

O καθηγητής Έντγκαρ Χέρτουιτς, ο κύριος συγγραφέας της έκθεσης, είπε επίσης: «Τα ζωικά προϊόντα μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά από την παραγωγή κατασκευαστικών υλικών, όπως η άμμος ή το τσιμέντο, το πλαστικό ή το μέταλλο. Η βιομάζα και τα χωράφια που προορίζονται μόνο για κτηνοτροφία προκαλούν τόση ζημιά όσο η καύση των ορυκτών καυσίμων».

Ο Ερνστ φον Βαϊτσέκερ, περιβαλλοντολόγος που συμπροέδρευσε της ομάδας, είπε: «Η αύξηση του πλούτου προκαλεί μια μεταστροφή των διατροφικών συνηθειών προς το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα – τα κοπάδια τώρα καταναλώνουν μεγάλο μέρος από τις παγκόσμιες καλλιέργειες και κατά τεκμήριο ένα μεγάλο μέρος του πόσιμου νερού, των λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων».

Σας ξενίζει αυτό που διαβάζετε; Δεν νομίζω. Δεν θα έπρεπε τουλάχιστον. Η κατανάλωση κρέατος είναι πολύ πιο βαθιά ριζωμένη στη διατροφή μας απ’ όσο νομίζουμε. Και, δυστυχώς, δεν είναι όλος ο κόσμος επιλεκτικός ως προς το τι κρέας τρώει και πόσο συχνά. Αυτό έχει πολύ σοβαρές συνέπειες. Αντιλαμβανόμαστε πλέον όλοι, νομίζω, τις ακρότητες στις οποίες φτάνουν οι παραγωγοί για να ικανοποιηθεί η ζήτηση κρέατος. Αν νομίζεις, αγαπητέ αναγνώστη, πως τα ράφια των σούπερ μάρκετ γεμίζουν με δεκάδες αλλαντικά και άλλα προϊόντα από κρέας, σφάζοντας ευγενικά και όμορφα μοσχαράκια που ζουν και βόσκουν μακάρια σε λιβάδια, κάνεις λάθος. Τα ντοκιμαντέρ υπάρχουν. Οφείλεις να τα δεις πριν ξαναχώσεις τα δόντια σου σε ένα μπιφτέκι που δεν ξέρεις από πού προήλθε.

Σήμερα διάβασα πως μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μιας εικοσαετούς έρευνας που έλαβε χώρα στην Αμερική. Η έρευνα δείχνει πως τα άτομα που ακολουθούν μια διατροφή υψηλή σε ζωική πρωτεΐνη έχουν περίπου τις ίδιες πιθανότητες να αρρωστήσουν από καρκίνο όσο και οι καπνιστές. Τρόμος! Αν και δεν μπορώ να ξέρω πόσο σωστό είναι να συγκρίνεις το κάπνισμα με τη διατροφή, αυτή η έρευνα δεν μου φαίνεται καθόλου παράλογη. Και δεν πρόκειται μόνο για όσους καταναλώνουν ανεξέλεγκτα κρέας στην κανονική τους διατροφή αλλά και για όσους ακολουθούν δίαιτες όπως η Ντουκάν και η Άτκινς, οι οποίες, αν και θαυματουργές, όπως όλα δείχνουν, μακροχρόνια κάνουν κακό. Λοιπόν, τι κάνουμε; Πόσο κρέας θα εξακολουθήσουμε να τρώμε; Σε πόσες κρεατοταβέρνες θα πάμε αυτή την εβδομάδα; Πόσες Τσικνοπέμπτες ακόμα θα γιορτάσουμε;

Και τώρα, κάτι από τη δική μας πραγματικότητα για να δείτε πόσο όλα αυτά ξεκινούν από τον καταναλωτή. Τις προάλλες βρέθηκα σε ένα εστιατόριο που στον κατάλογό του είχε μόνο κρέατα BlackAngus, κρέας εισαγόμενο δηλαδή που προέρχεται από μια συγκεκριμένη ράτσα ζώου. Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με την αστρονομική τιμή που είχε το κρέας, αν και θα έπρεπε. Αυτό που εξακολουθεί να με τρελαίνει είναι το εξής: σκέψου πόσο πολύ εντείνουμε τόσο την υπερπαραγωγή κρεάτων όσο και την υπερκατανάλωση, λέγοντας ναι σε εισαγόμενα κρέατα. Και δεν είναι μόνο τα ακριβά εστιατόρια που επιλέγουν το ευκολάκι τού να χρεώσουν 40 ευρώ για ένα κομμάτι κρέας τον πελάτη προκειμένου να έχουν οι ίδιοι την ευκολία να βγάλουν απλώς από το αεροστεγές πακετάκι και να πετάξουν στη σχάρα το κρέας που ήρθε μέσα σε ένα κοντέινερ ποιος ξέρει από πού. Είναι και ο υπόλοιπος κόσμος. Και δεν θα μιλήσω για τα εστιατόρια που ειδικεύονται στο κρέας αλλά και για τους απλούς καταναλωτές, που η ταμπελίτσα «μοσχάρι Ολλανδίας» καθόλου δεν τους θορυβεί.

Θέλει μάζεμα, πάντως. Και μου φαίνεται πως ο μόνος που μπορεί να κατορθώσει το μάζεμα είναι ο καταναλωτής. Φίλοι μου, κάθε μπιφτέκι που μασάτε, κάθε t-bone που τρώτε, κάθε λουκάνικο που ψωνίζετε νωχελικά ή παραγγέλνετε «έτσι για μεζεδάκι» είναι ένα νεκρό ζώο. Που όχι μόνο πέθανε για σας αλλά και που η αφελής σας στάση απέναντί του το καταδικάζει να ζει μια κόλαση, μια ζωή γεμάτη στρες και βρομιά. Αν νομίζεις πως αυτό δεν θα έρθει από τον τάφο του ζώου να σε βρει, κάνεις λάθος. Λοιπόν, δύο φορές την εβδομάδα max,people!

Σας φιλώ

3

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT
Συνταγές με κουνουπίδι

Γεύση / Συνταγές με κουνουπίδι, με ένα από τα «δώρα» της χειμωνιάτικης κουζίνας

Ο σεφ Άγγελος Μπακόπουλος μοιράζεται ιδέες που έχουν το κουνουπίδι για πρωταγωνιστή, πιάτα που μπορούν να σταθούν τόσο στο καθημερινό όσο και σε ένα κυριακάτικο τραπέζι με φίλους.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Μουσουρλού μου η γλυκιά σου κουζίνα ανάβει φωτιές!

Γεύση / Ένα νέο γαστροκαφενείο στον Βύρωνα σερβίρει τη μικρασιατική παράδοση

Στη Μουσουρλού για τραγανά μύδια Κωνσταντινουπόλεως, τηγανητές πατάτες με κιμά και κασέρι, τυροκαυτερή «χτυπητή», κεμπάπ και ένα πιάτο εμπνευσμένο από τα παλιά Λαδάδικα της δεκαετίας του ’70.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η τιμή του κρασιού και οι παράγοντες που την επηρεάζουν

Γεύση / Γιατί έχει ακριβύνει τόσο το κρασί;

Πόσο μπορεί να αντέξει στις αυξήσεις το πορτοφόλι του Έλληνα καταναλωτή; Αν πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης, δυστυχώς είμαστε δέσμιοι του «νόμου της αγοράς»· το κρασί όμως είναι προϊόν απόλαυσης, όχι πρώτης ανάγκης.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΜΑΝΗΣ
Συνταγές με φιστίκι

Γεύση / Ευέλικτο, πλούσιο και τραγανό, το φιστίκι Αιγίνης πρωταγωνιστεί σε αυτές τις έξι αλμυρές και γλυκές συνταγές

Τα αδέλφια Δημήτρης και Θανάσης Σταμούδης προτείνουν ριγκατόνι με πέστο φιστικιού, cookies φιστίκι και άλλες πρωτότυπες ιδέες που αξιοποιούν τον αγαπημένο ξηρό καρπό.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Τι κάνει το Prosecco το πιο δημοφιλές αφρώδες κρασί στον κόσμο;

Το κρασί με απλά λόγια / Τι κάνει το Prosecco το πιο δημοφιλές αφρώδες κρασί στον κόσμο;

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης μάς ταξιδεύουν στη βορειοανατολική Ιταλία με οδηγό τον σύμβουλο οινολόγο Stefano Ferrantes, ειδικό στην παραγωγή Prosecco, που εργάζεται στα μεγαλύτερα και γνωστότερα οινοποιεία της περιοχής.
THE LIFO TEAM
Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Instant noodles: Tο πιο viral φαγητό στον κόσμο τώρα

Γεύση / Instant noodles: Tο πιο viral φαγητό στον κόσμο τώρα

Η συναρπαστική ιστορία του πιο εύκολου φαγητού ξεκινά από την αρχαία Κίνα και τη δυναστεία Τσινγκ. Σύμφωνα με έναν τριάστερο σεφ, υπάρχει τρόπος να κάνουμε τα συσκευασμένα noodles γκουρμέ. Δοκιμάσαμε όσα βρήκαμε στην Αθήνα και προτείνουμε τα καλύτερα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Ο Dr. George Soleas εξηγεί πώς έγινε ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς έγινα ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

O Dr. George Soleas, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του LCBO, του μεγαλύτερου εισαγωγέα κρασιών και οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο, αφηγείται στην Υρώ Κολιακουδάκη (Dip WSET) και τον Παναγιώτη Ορφανίδη την κινηματογραφική ζωή του.
THE LIFO TEAM
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
Proveleggios

Γεύση / Ο Αλέξανδρος Καρακάτσανης έχασε πολλά σε μια νύχτα, αλλά επιστρέφει δυναμικά στο Proveleggios

Ο νεαρός και ταλαντούχος σεφ που είδε το πρώτο του μαγαζί στην Αθήνα να καίγεται ολοσχερώς δεν το έβαλε κάτω στιγμή. Πρόσφατα ανέλαβε να αλλάξει την κουζίνα του δημοφιλούς εστιατορίου και θέλει να αφηγηθεί τις αναμνήσεις όλης της ομάδας που τον υποδέχτηκε μέσα από τα πιάτα του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

2 σχόλια
Γιατί δυό φορές τη βδομάδα max? Το άρθρο σου είναι συγκεκριμένο. Καθόλου κρεάς και ψάρι, εφόσον πρέπει κανείς τα σκοτώσει πρώτα. Δε συμφωνείτε;;;;(σιγή στο ακροατήριο)Μάλλον είναι υπερβολικό αυτό που λέω. Άρα, δεν υπάρχει μαύρο η άσπρο στο συγκεκριμένο θέμα. Είναι θέμα προτίμησης η φιλοσοφίας. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τη κατάκριση των διπλανών μας.
Φυσικά δεν υπάρχει άσπρο ή μαυρο! Αλλά ακόμα και με βάση την πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής, το κρέας πρέπει να καταναλώνεται 1-2 φορές την εβδομάδα. Αν αρχίσουμε να το κάνουμε όλοι αυτό, και πιο υγιείς θα είμαστε, και η συνολική ζήτηση για κρέας θα μειωθεί αισθητά. Και αν μειωθεί η ζήτηση, σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα μειωθεί μοιραία και η παραγωγή από αυτές τις βιομηχανοποιημένες φάρμες. Που με τη σειρά του πιθανώς θα οδηγήσει σε λιγότερο απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης για τα ζώα (μέχρι να σφαγιασθουν).Το θέμα δεν είναι μονο αν σκοτωνεις κάτι (άμεσα ή έμμεσα) για να το φας. Είναι και το τι ανέχεσαι να περνάει μέχρι να πεθάνει, σε τι συνθήκες θα ζει τη σύντομη και καταδικασμένη ζωή του, σε τι φόβους θα εκτεθεί μέχρι να καταλήξει στο πιάτο σου! Είναι, στην τελική, θέμα συνείδησης, ανθρωπιάς.Και όπως λέει ο Μιχάλης, πλέον όλοι μας ξέρουμε τι συμβαίνει στις "φάρμες". Αν το ανεχόμαστε και το προσπερνάμε, δεν σημαίνει ότι είναι ηθικό.Από την άλλη, όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει και στην Foxconn, αλλά μια χαρά τρέχουμε να αγοράσουμε το νέο αϊφοουν και το γκάλαξι ες 5. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα.Αρα καταλήγουμε ξανά ότι όλα είναι θέμα ηθικής... Όμως κάποια στιγμή πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου. Μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μας είναι!
Ωραίο άρθρο, μπράβο Μιχάλη!Γενικά, τώρα τελευταία βλέπω κόσμο που έχει αρχίσει και καταλαβαίνει τι συμβαίνει με τα ζώα, το κρέας, τις συνθήκες διαβίωσης, σφαγής κλπ.Έχουμε βέβαια πάρα πολύ δρόμο να διανύσουμε, αλλά θεωρώ πως τέτοια άρθρα βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα