Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό

Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
67

Κατοικία στο Ψυχικό, Αθήνα

Αρχιτεκτονική Μελέτη & Kατασκευή: Divercity (www.divercityarchitects.com)

Aρχιτέκτων: Νικόλας Τραβασάρος / Σύμβουλος Εσωτερικών Χώρων: Σοφία Βανταράκη
Μελέτη Φωτισμού: Άλκηστις Σκαρλάτου / Aρχιτέκτων Τοπίου: Έλλη Παγκάλου

Φωτογραφίες: Εριέτα Αττάλη

Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter

Η κατοικία βρίσκεται σε ένα επίμηκες κι επικλινές οικόπεδο στο Ψυχικό, με θέα στην πόλη της Αθήνας και γειτνιάζει με κατοικία που ανήκει σε συγγενική οικογένεια.

Βασικό ζητούμενο ήταν η διερεύνιση της σχέσης μεταξύ των δύο όμορων ιδοκτησιών, έτσι ώστε η νέα κατοικία να μην μπλοκάρει το φως και τη θέα της υφιστάμενης και της δυνατότητας για μελλοντική "χαλαρή" σύνδεση των υπαιθρίων χώρων των δύο κατοικιών.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η πρόσβαση είναι από το χαμηλό σημείο του οικοπέδου κι έτσι η άφιξη-είσοδος γίνεται με πλάτη στην θέα υπαγόρευσαν τη βασική σχεδιαστική στρατηγική – μια νοητή καμπύλη κορδέλα διατρέχει την κατοικία από την είσοδο προς τη θέα και γίνεται το ίχνος για ένα ξεφλούδισμα του οικοπέδου σε επίπεδο κάτοψης.

Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter

Η κατοικία αποτελείται από τρία διακριτά στοιχεία: το βράχο, το κυάλι και το διάφανο χώρο ανάμεσα τους.
Ο βράχος, ένας τάκος από πέτρα, αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία δομείται η κατοικία. Φιλοξενεί εσωτερική πισίνα, γυμναστήριο και βοηθητικούς χώρους.
Το κυάλι, αιωρείται από το έδαφος και καδράρει τη θέα στο αστικό τοπίο, ενώ παράλληλα καμπυλώνεται για να δημιουργήσει μια αγκαλιά προς τη διπλανή κατοικία της ίδιας οικογένειας. Εδώ βρίσκονται οι ιδιωτικοί χώροι της κατοικίας.
Στο διάφανο χώρο στο ισόγειο διατάσσονται χώροι διημέρευσης, δίπλα στην επιμήκη πισίνα.Η καμπύλη γεωμετρία των υαλοστασίων του ισογείου στην επίμηκη πλευρά του οικοπέδου και το περίγραμμα της πισίνας ακολουθούν τη χάραξη στο κυάλι.

Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Ένα εκπληκτικό σπίτι στο Ψυχικό Facebook Twitter
Φωτογραφία
67

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Φωτογραφία / 100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Κατέγραψε την πραγματική Αμερική, έβρισκε τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες ανάμεσα στους λιγότερο προνομιούχους, κατάφερε να αλλάξει για πάντα την πορεία της φωτογραφίας και του κινηματογράφου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Μάρτιν Παρ επιστρέφει για να φωτογραφίσει το ελληνικό καλοκαίρι

Φωτογραφία / Ο Μάρτιν Παρ ετοιμάζεται να φωτογραφίσει ξανά το ελληνικό καλοκαίρι

Ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς φωτογράφους θα εκθέσει έργα του στο Hyper Hypo και θα υπογράψει βιβλία και αναμνηστικά που θα είναι διαθέσιμα για όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
M. HULOT
Η φωτογραφική γλώσσα της Erieta Attali για το εφήμερο των τοπίων

ADM 2024: New Vision / Η φωτογραφική γλώσσα της Erieta Attali για το εφήμερο των τοπίων

Έχει αφιερώσει πάνω από δύο δεκαετίες στην εξερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και το τοπίο και το πρωτοποριακό καλλιτεχνικό της έργο έχει χαράξει μια νέα πορεία στην αρχιτεκτονική φωτογραφία.
ERIETA ATTALI
Photography - A Queer History

Φωτογραφία / Η queer πλευρά της φωτογραφίας σε μια μνημειακή φωτογραφική έκδοση

Δύο Βρετανοί ιστορικοί τέχνης επιμελήθηκαν το «Photography – A Queer History», μια πολυεπίπεδη συλλογή αφιερωμένη στη φωτογραφία που προκαλεί τις κατεστημένες αντιλήψεις για τη σεξουαλικότητα, την ταυτότητα και την έκφραση φύλου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

14 σχόλια
Σαφώς και ζούμε σε διαφορετικές πόλεις, Tsu-Tsu: εσύ επέλεξες ψευδώνυμο που παραπέμπει σε γυναίκα-και μάλιστα, ηλίθια γυναίκα. Δε φταίω εγώ. Και δεν καταλαβαίνω σε τί είναι "πολυτελές" το δικό μου "ίντερνετ"... Δε δήλωσα τίποτα το εξαιρετικό ούτε και νιώθω άξια να κηρύξω τίποτα σε κανέναν. Μάλλον εσύ δεν ξέρεις τί σου γίνεται. Δε φλέγεται μόνο η πόλη σου ή η πόλη μου - μάλλον φλέγεται ο κώλος μας.
Απαντώ στο σαχλο-πικρόχολο σχολιάκι περί "μιζέριας" και "φτώχειας"... Ας πάρουν επιτέλους χαμπάρι οι μεταξωτοί ντιζαϊνάτοι κάτοικοι πρωτευούσης ότι πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει... Εικαστικός είμαι και γω, και οπωσδήποτε κάθε δημιούργημα-έργο τέχνης (και μάλιστα αρχιτεκτονικής) με ενδιαφέρει... Όμως μόνο όταν εξυπηρετεί τον πρωταρχικό σκοπό για τον οποίο γεννήθηκε η τέχνη: να τρέφει την ανθρώπινη ψυχή... Τί έχει να προσφέρει μια πολυτελής κατοικία σε μια πόλη που καίγεται; Ωραία η κατοικία σας, άγνωστε κύριε, όμως όχι τώρα που δίπλα σας κάποιοι πετιούνται στο δρόμο για 1000 ευρώ που εσείς δώσατε για το γκαζόν... Όταν το σώμα πεθαίνει, το μάτι δε μπορεί να θαυμάσει την ομορφιά... Η πολυτέλεια γίνεται ύβρις. Σκοτίστηκα αν η χρυσή μου Tsu-Tsu με βρει μελό, όπως κι όλες οι Tsu-Tsuδες του Ψυχικού και των υπολοίπων βορείων προαστίων. Προσγειωθείτε επιτέλους στην πραγματικότητα προτού σας προσγειώσουν οι συνθήκες.
Δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, καλή μου Betty (άσχετο:ελπίζω να έχεις ωραία πόδια όπως και η αυθεντική Betty Grable!).Προφανώς θεωρείς ότι είσαι προσγειωμένη στη ζοφερή πραγματικότητα, είσαι ρεάλ και όχι σουρ-ρεάλ.Ωραία.Θα ήθελες όμως από την άλλη να φύγουν τα πλουσιόσπιτα γιατί δεν ταιριάζουν με την αισθητική της κρίσης, δείχνουν κοινωνική αναλγησία και άλλα τέτοια βαρύγδουπα, εξόχως ιδεαλιστικά και σουρ-ρεαλιστικά.Και με τους φαβελιώτες του Ρίο τα ίδια λέγαμε πριν από λίγο, βρε συ!Πώς θα γίνει να κάνουν το Rio de Janeiro μια απέραντη φαβέλα και να πάψουν έτσι οι τουρίστες να έρχονται και να χαλάνε την πιάτσα,αμ πουώς;Και μετά βέβαια, εσύ ως εικαστικός θα είχες άφθονη δουλειά να κάνεις και μεγάλη φαντασία να επιστρατεύσεις διότι θα μείνουμε πίσω όλοι εμείς με τις γκρι πολυκατοικίες,τις πανομοιότυπες είτε σομόν είτε ώχρα μεζονέτες των πάλαι ποτέ στεγαστικών δανείων μας, αιωνία τους η μνήμη, τα καλύβια, τα τσαντίρια και τα σκυλόσπιτά μας. Τέλος, μου άρεσε αυτό που είδα και δεν έχω μία στην τσέπη!Πειράζει;Δεν ζήλεψα καθόλου όμως τον ιδιοκτήτη, ποιος ξέρει τί τραβάει κι αυτός με τόση γλωσσοφαγιά γύρω του!!Ούτε ψύλλος στον κόρφο του, ένα πράμα...
..γιατί άλλωστε, τα λεφτά είναι κακά μόνο όταν είναι στις τσέπες άλλων.FYI, η συγκεκριμένη κατοικία ανατέθηκε στους αρχιτέκτονες το 2008 (ποια κρίση ρε παιδιά?), εγκρίθηκε και ξεκίνησε το 2009 τότε που ο ΓΑΠ γαργαλούσε αυτιά ψηφοφόρων με "λεφτά που -κάπου- υπήρχαν" και ολοκληρώθηκε το 2011 που το Μνημόνιο είχε ξεκινήσει να "σφίγγει" τον προυπολογισμό και την καθημερινότητα μας. Δημοσιεύεται λοιπόν τελειωμένη και φωτογενής το 2012 και κάποιοι τρώγονται με τα ρούχα τους για τις φλεγόμενες πόλεις και το κακό design για πλούσιους και την ανηθικότητα της αρχιτεκτονικής (!). Το ίδιο αρρωστημένα θα χειροκροτούσαν με σάλια να τρέχουν απ'τα στυφά τους στόματα, αν μια μπουλντόζα το γκρέμιζε για παραδειγματισμό ή παραδιδόταν στις φλόγες.Κρίμα ρε
είστε εικαστικός και αποκαλείτε το Δάκη Ιωάννου άγνωστο κύριο; χμμμμπέρα όμως από αυτό...ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η κρίση πρέπει να είναι η μόνιμη δικαιολογία για να καλύψουμε την πίκρα μας και σε πολλές περιπτώσεις τη μικρότητά μας. Η πραγματικότητα, στην οποία μας λέτε να προσγειωθούμε, είναι ότι κάποιοι ακόμα (και μπράβο τους) έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνεχίζουν να κάνουν τη ζωή που έκαναν, η οποία πολύ πιθανόν να ήταν καλύτερη από τη δική μας και προ κρίσης. Ποιος είναι αυτός ο "νόμος" που απαγορεύει να χρησιμοποιεί ο καθένας τα χρήματά του όπως θέλει γιατί τριγύρω του κάποιοι δεν έχουν;Εν τέλει θεωρώ υποκριτικό το να φωνάζουμε και να κατακρίνουμε τους οικονομικά ευκατάστατους τώρα που εμείς βρήκαμε τα σκούρα. Φτωχοί, άστεγοι, πεινασμένοι, άρρωστοι πάντα υπήρχαν και δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν και πριν και κατά τη διάρκεια και μετά της κρίσης. Όταν όμως τα είχαμε τα χρήματα και φαΐ πετούσαμε και τις διακοπές μας κάναμε και ήμασταν και γαμάτοι.
I'll take it!How much?Έχω όσα μηδενικά θέλετε...μόνο το πρώτο ψηφίο μου λείπει. Πέρα από την πλάκα όμως,πρόκειται για αρχιτεκτονικό αριστούργημα, από τα λίγα που μπορεί να δει κανείς σ' αυτή την ανέμπνευστη πόλη.Εμφανέστατη επίσης η επιρροή του Oscar Niemeyer στο σχεδιασμό της κατοικίας, που τυγχάνει να είναι από τους αγαπημένους μου!
Μένω Φιλαδέλφεια και όντως στο κέντρο της Φιλαδέλφειας χτίζονται μετά το σεισμό όλα με προσφυγικό χαρακτήρα.Δε αδικώ τα άτομα που πάτησαν όχι . Η άναρχη δόμηση από αυτούς άρχισε , συνέχισε και θα συνεχίζει .
Καλά είναι στη Φιλαδέλφεια, έμενα και εγώ εκεί πριν φύγω. Η κλίμακα είναι καλύτερη και ο χαρακτήρας έχει διατηρηθεί. Ωστόσο η άναρχη δόμηση είναι ένα βαθύτερο θέμα, με πολλαπλούς παράγοντες που κάνουν την λύση του ακόμα δυσκολότερη. Στο Ψυχικό ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο δομημένος ιστός είναι πολύ πιο αραιός και η ρυμοτομία δεν κάνει ξεκάθαρα τα όρια κάθε οικοπέδου. Αυτή η ελευθερία χώρου οδήγησε σε μια ανεξέλεγκτη (και εδώ) αρχιτεκτονική και σε ένα κολλάζ στυλ τύπολογιών που αν προσπαθήσει κανείς να το χαρακτηρίσει ή κατηγοριοποιήσει απλά θα "καεί". Αποτέλεσμα αυτού, το κλασσικό παιχνίδι του "όποιος θα φτιάξει το ομορφότερο σπίτι, κερδίζει"..Σε αυτό το ταμπλό, οι Τραβασάροι κερδίζουν // η αρχιτεκτονική της περιοχής μένει σιωπηλή // όλοι είναι χαρούμενοι //
ενταξει σπιταρονα , αλλα πολυ τζαμαρια. καθε κινηση σου ειναι ορατη απο παντου..ποσο ασφαλης να νιωθεις εκει μεσα αραγε? να μου πεις για να χτισεις κατι τετοιο , θα χεις φραγκα για συναγερμους, καμερες, φυλακες.... εδω κλεινω πατζουρια μολις βραδιασει... δυστυχια? ΝΑΙ. ασφαλης εγκλωβισμενος στο κλουβι σου. και εγω και αυτοι τελικα!
Oι Τραβασάροι είναι καταπληκτικοί. Οδηγούσα στην παραλία της Πάτρας πριν χρόνια και ασυναίσθητα κάνω δεξιά για να δω μια από τις ωραιότερες πολυκατοικίες επι ελληνικού εδάφους. Τότε τους έμαθα. Και χαίρομαι πολύ που ανέλαβαν το Δοξιάδη και όταν βλέπω και άλλες δουλειές τους σαν αυτή.
Αρχιτέκτονας δεν είμαι αλλά μου φαίνεται ψιλο vulgaire.Το ότι είναι και κολλητά με τα πεθερικά, αν κατάλαβα καλά, το κάνει, σε συνδυασμό με την όμορη κατοικία, μια διαφορετική εκδοχή του κλασικού λαϊκού τριόροφου με ένα όροφο για τους γονείς και 2 ορόφους για τις κόρες.
Καλά, αν σου φτιάξουν οι δικοί σου τέτοιο έργο τέχνης να μένεις μαζί τους,σε άλλους ορόφους κιόλας,σε 600(!!) τετραγωνικά που θα διασταυρώνεστε και συνέχεια, σπάσε το "λαϊκό" μοντέλο συσπείρωσης της οικογένειας, και πήγαινε ζήσε σε μια τρύπα...
όσα τμ θέλει ο πελάτης μπορεί να είναι η κατοικία και η πολεοδομία μαζί. τουλάχιστον σχεδιαστικά δεν έχουμε να σχολιάσουμε κάτι πάνω σε αυτό.
1.Με την λογική του "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο" έχουν χτιστεί πολλά εκτρώματα στην Αθήνα. (και όχι μόνο - να σου υπενθυμίσω τι έχει γίνει στην πολιτική σκηνή με αυτή την λογική???) αυτή η σιχαμένη νοοτροπία ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.2.Κάθε μεγάλο έργο πρέπει και είναι αντικείμενο σχολιασμού.
εντυπωσιακή κατασκευή για τα δεδομένα της Ελλάδας και μπράβο στους Diversity.Αλλα δεν μπορώ να μην σχολιάσω τα εξής:-Σχεδιαστικά μου φαίνεται επιτυχία σαν λύση σε θέμα πολεοδομίας (δηλ για κάτι μεγαλύτερης κλίμακας) -Σαν λύση για κατοικία δεν συμφωνώ μιας και φαίνεται πολύ κρύο και "σπάταλο" και σε θέμα οικονομικό (μιας που το θίξατε) αλλα και χώρου.-600 τμ για κατοικία (?!) ακούγεται και είναι ματαιόδοξο, άσχετα με το αν έχουμε οικονομική κρίση ή όχι.
Το σπιτι ανηκει στον Δακη Ιωαννου και προφανως ο σχεδιασμος και η κατασκευη εχει γινει με βαση τις προσωπικες προτιμησεις και αναγκες του ιδιοκτητη.Γενικα δειτε τις δουλειες τους. Ειναι παρα πολυ αξιολογες και πρωτοποριακες.
κατα την γνώμη μου ο αρχιτέκτονας έχει χρέος να συναιτήσει τον κάθε ματαιόδοξο πελάτη του και να του δείξει να καταλάβει ότι άλλο κατοικία και άλλο γήπεδο του γκόλφ.επίσης θέλω να προσθέσω ότι τέτοιες δουλείες αποτελούν σπάνιες ευκαιρίες για τους ελληνες μηχανικούς να εκφράσουν τις γνώσεις τους -τα απωθημενα τους- με φυσικό αποτέλεσμα το σπίτι γήπεδο (μουσείο - πάρκο του skate,όπως θέλετε) να είναι πολύ βολικό και απο τις δύο μεριές (πελάτη κ αρχιτέκτονα).Όμως έτσι γίνονται λάθη.και δεν μιλάω για την κρίση μόνο (γιατι όσο και να το θέλετε αυτό ΠΛΕΟΝ δεν μπορούμε να το αγνοούμε!) μιλάω και για την αρχιτεκτονική και συγκεκριμένα το ΗΘΟΣ της!ελπίζω τώρα να έγινα κατανοητή και ελπίζω να το δημοσιεύσετε το σχόλιο (γιατι έχω την εντύπωση ότι μου το κόψατε στην μέση πριν) αν δεν έγινε αυτό σας ζητώ προκαταβολικά συγνώμη.
Αν λεγόταν αυτό εξ αρχής νομιζω κάποια σχόλια θα αποφεύγονταν.Τώρα που αναφέρατε (ευτυχώς) το συλλέκτη Δάκη Ιωάννου (που ακόμα και το σκάφος του είναι έργο Τέχνης) θα πάμε στο άλλο άκρο: Τι πατριωτης, σε τέτοιους καιρούς αυτός που θα μπορούσε να χτίσει οπουδήποτε..
Please lifo people, μην αρχίσετε σχόλια με μιζέριες περί λεφτών, φτώχειας, καπιταλιστικού design,νούμερο αμαξιών κτλ. Δείτε το απλά από την πλευρά της αρχιτεκτονικής και κρίνετε με βάση τί αντίστοιχο (και αντιπροσωπευτικό) υπάρχει μέχρι τώρα στην Αθήνα. Ευχαριστώ!
(Απάντηση στην απάντησή σου). Απλώς δεν πιστεύω πως γίνεται να απομονωθεί το ένα από το άλλο. Οκ, άλλο θέμα η αρχιτεκτονική αξιολόγηση της κατοικίας, άλλο τα χρήματα που χρειάστηκαν, τα τετραγωνικά που επιλέχθηκαν, κτλ... Θέλετε να συζητήσουμε μόνο αυτό απομονώντας όλα τα άλλα? Οκ. Απλώς θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Απλώς εσείς ΔΕΝ θα θέλετε να βλέπετε. Και βέβαια βράζω μέσα μου τέτοιους καιρούς, ευτυχώς για μένα. Α,επίσης ήθελα να επισημάνω πως μάλλον εσύ συγκαταλέγεσαι στους "lifo people"!
Το γεγονός ότι βρίσκεται μία χώρα σε κρίση αυτόματα σημαίνει ότι όλοι οι πολίτες βρίσκονται σε κρίση ? Οι άνθρωποι που το έφτιαξαν προφανώς έχουν λεφτά και το έφτιαξαν. Δεν θα φτιάξουν την βιλάρα που γουστάρουν με τα λεφτά τους για ποιον λόγο ? Δική τους ευθύνη είναι το μπουρδέλο που έχουμε γίνει εμείς ?
Ματαιοδοξίες του κερατά. Και άντε... παλιότερα το κατάπινες. Σήμερα δείχνει τουλάχιστον προκλητικό και κακοπροαίρετο. Άνθρωποι κοιμούνται στους δρόμους. Έλεος όμως!
Ότι δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει ματαιδοξία.Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει,κάνε την προσπάθειά σου και πέτυχε αυτό που μπορείς.Κάποιοι τα καταφέρνουν γιατί όχι και εσύ.Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στο δρόμο πάντα θα υπάρχουν φτώχοι και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα κάνουν την υπέρβαση.
Όσο προκλητικό είναι αυτό το σπίτι αυτές τις εποχές άλλο τόσο είναι το οτι φοράς παπούτσια εσύ και κάποιος περπατά ξυπόλητος.Το μέτρο της ματαιοδοξίας δεν το ορίζεις εσύ αλλά αυτός που πεινάει περισσότερο από εσένα.