Υπάρχουν εικόνες από συναυλίες που χαράζονται στην μνήμη σου και τις κουβαλάς μέσα σου. Τα αυλάκια από αίμα στο στήθος του ροκ σταρ από το μπουκάλι που τον βρήκε στο μέτωπο, ο τραγουδιστής μιας μπάντας που περιμένει έναν άνθρωπο να κάνει Bungee Jumping για να συνεχίσει, ακόμα και η μυσταγωγική ατμόσφαιρα στο προαύλιο ενός δημοτικού σχολείου της Σαμοθράκης κάτω από τη πανσέληνο, που είχε καταφέρει να δημιουργήσει με την μουσική της μια ομάδα άγνωστων μουσικών.
Την Τετάρτη το βράδυ στο Ηρώδειο κάποια στιγμή η Monika βρέθηκε ανάμεσα στον κόσμο. Η μουσική σταμάτησε και τότε εκείνη ξεκίνησε να τραγουδάει α καπέλα. Δεν ακουγόταν ψίθυρος. Τα μάτια όλων ήταν στραμμένα πάνω της και η φωνή της ήταν το μόνο που ακούγαμε εκείνη την στιγμή στο χώρο. Ο κόσμος ξέσπασε σε ένα δυνατό χειροκρότημα όταν τελείωσε. Μέσα μου αναρωτήθηκα: «Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να δείξεις ότι σέβεσαι το χώρο που βρίσκεσαι;». Είναι μια σκηνή που δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Ειπώθηκαν τόσα πολλά για την συναυλία της Μόνικας και το φεστιβάλ Αθηνών, πριν την συναυλία. Μπήκα στον πειρασμό να διαβάσω αρκετά από αυτά. Η παρουσία της στο Ηρώδειο είχε μετατραπεί σε «στοίχημα» (που έβαζαν κάποιοι με τον εαυτό τους ότι δεν θα τα καταφέρει να ανταπεξέλθει. Σε τι άραγε;). Υπήρξε μια ανησυχία για το αν ταιριάζει με το χώρο και το κοινό του φεστιβάλ. Κάποιοι το θεώρησαν ακραίο. Λόγια, λόγια, λόγια. Τόσα πολλά και φαρμακερά που σε έκαναν να πιστεύεις ότι η είδηση ότι η Monika θα τραγουδήσει στο Ηρώδειο, προκάλεσε μεγαλύτερο ντόρο από την είδηση του 2006 σχετικά με τα 27 κιλά τσίχλας που βρέθηκαν σε αυτό!
Η Monika εμφανίστηκε στη σκηνή του Ηρωδείου λίγο μετά τις εννιά σαν να είχε εμφανιστεί εκεί πολλές φορές στο παρελθόν. Δεν βγήκε φοβισμένη αλλά προετοιμασμένη καλά και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Οι καλύτερες στιγμές της ήταν εκείνες που καθισμένη στο «και τώρα οι δύο μας» πιάνο ξεδίπλωνε το ταλέντο της. Ήταν επικοινωνιακή και άνετη με τον κόσμο, πολύ περισσότερο από ότι ήταν στη Στέγη. Αυτά που ακούγαμε για «υπερβολές με τα φώτα και ντίσκο μπάλες στο Ηρώδειο» ήταν διακριτικά φώτα απόλυτα εναρμονισμένα με τα κομμάτια της αλλά και το χώρο. Όπως στη Στέγη.
Το ότι έτρεξε στο Ηρώδειο πάνω-κάτω σαν να ήταν σπίτι της δεν το βρήκα κακό. Ελάχιστο θράσος όταν συνοδεύεται από ταλέντο, δουλειά, και αυτοπεποίθηση δεν είναι ενοχλητικό. Δεν βρήκα επίσης κακό το ότι έκανε πράξη αυτό που έλεγε στις συνεντεύξεις της πριν τη συναυλία. «Θέλω να κάνω ένα πάρτι στο Ηρώδειο» έλεγε. Στο δεύτερο μέρος τα κατάφερε αν και κάθε φορά που τραγουδούσε κομμάτια από τις παλιότερες δουλειές της, προσωπικά μου άρεσε περισσότερο.
Θα ήθελα επίσης να μείνω σε μια στιγμή που δεν έχει σχέση με το μουσικό κομμάτι της συναυλίας αλλά με τον τρόπο που επικοινωνεί η Monika πια με τον κόσμο. Κάποια στιγμή ρώτησε: «Τι θέλετε να παίξουμε;» και μια γυναικεία φωνή ακούστηκε από το κοινό να λέει «τσιφτετέλι». Η Monika δεν το ξέχασε και μερικά κομμάτια αργότερα ρώτησε: «Ποιος ζήτησε τσιφτετέλι;» τσακίζοντας για λίγα δευτερόλεπτα την φωνή της σαν να τραγουδούσε κάτι λαϊκό! Φυσικά δεν μάθαμε ποτέ πια ήταν η κυρία που έκανε την παραγγελιά. Προτίμησε να παραμείνει βουβή μέσα στην ασφάλεια του ανώνυμου πλήθους, ενώ της δόθηκε η ευκαιρία να βγει στο φώς.
Ξεχάστε όλα τα παραπάνω. Τελευταία εικόνα από τη συναυλία της Μόνικας στο Ηρώδειο: Όλος ο κόσμος είναι όρθιος και χειροκροτεί δυνατά. Αυτό είναι μια πραγματικότητα και όχι μια υποκειμενική κρίση. Κανένα hype δεν σε αναγκάζει να κάνεις κάτι τέτοιο. Το κάνεις επειδή το θες. Μήπως να αισθανθούμε ένοχοι που περάσαμε καλά με την Monika στο Ηρώδειο; Την απάντηση την γνωρίζετε.
________________
Αρκετός κόσμος έμεινε απέξω από την συναυλία αν και είχε πληρώσει εισιτήριο επειδή έφτασε καθυστερημένος. Ανάμεσα τους και ένας πατέρας με τα παιδιά του που ήρθε αεροπορικώς από τις Σέρρες. Έξι άτομα παρέα όπου μπήκαν οι τρείς και οι άλλοι έμειναν απέξω έχοντας να αντιμετωπίσουν την απαράδεκτη συμπεριφορά μιας ταξιθέτριας. Η Monika μέσω Facebook ζητάει συγγνώμη και λέει ότι αν το γνώριζε θα πήγαινε αυτή να τους βάλει μέσα.
σχόλια