"Τo σπίτι μου το άφησα, την γκόμενα παράτησα..."

"Τo σπίτι μου το άφησα, την γκόμενα παράτησα..." Facebook Twitter
8
"Τo σπίτι μου το άφησα, την γκόμενα παράτησα..." Facebook Twitter
Εικονογράφηση και σχέδια εξωφύλλου: Τάσος Παυλόπουλος για την έκδοση του βιβλίου.

Βαριά υβριστική, σκληρά σεξιστική, ειρωνική, περιπαικτική αλλά και χιουμοριστική, παθιασμένη και εμψυχωτική, η γλώσσα των γηπεδικών συνθημάτων αποτελεί (σε ορισμένες περιπτώσεις) μια μορφή λαϊκής, περιθωριακής ποίησης. Ναρκωτικά, περιστατικά συμπλοκής μεταξύ οπαδών, έχθρες αιώνιων αντιπάλων, ύμνοι και λόγια λατρείας, όποια θεματολογία και αν έχουν, τα τραγούδια και τα συνθήματα που ακούγονται στα ελληνικά γήπεδα σκαρώνονται στη στιγμή, διαδίδονται από στόμα σε στόμα και τραγουδιούνται για χρόνια από τους οπαδούς των ομάδων, ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης και μορφωτικού επιπέδου. Μια συμπεριφορά που πολλές φορές οφείλεται στην ένταση και το πάθος της στιγμής, σε μια έμφυτη ανάγκη εκτόνωσης ή απλώς στην επιρροή που ασκεί η ψυχολογία της μάζας. Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το βιβλίο Συνθήματα και τραγούδια των ελληνικών γηπέδων, μια καταγραφή μερικών οπαδικών συνθημάτων του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Άρη και του Πανιωνίου. Επιλέξαμε τυχαία κάποια από τα συνθήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο και σας τα παρουσιάζουμε:

 

Για τον Ολυμπιακό

Τo σπίτι μου το άφησα, την γκόμενα παράτησα
και ήρθα εδώ για να σου πω,
Θρύλε μου, πόσο σ' αγαπώ,
Θρύλε μου, πόσο σ' αγαπώ
Μας λένε άρρωστους, τρελούς,
Μας λένε παρανοϊκούς
Λένε δεν είμαστε καλά
Λένε δεν έχουμε μυαλό
Δεν έχουμ' όσιο κι ιερό
Μα ό,τι ο κόσμος και να πει
ρε, δεν μας καίγεται καρφί
Ποιος ειν' ο λόγος για να ζω
χωρίς τον Ολυμπιακό,
χωρίς τον Ολυμπιακό.

__________

Θυμάμαι ακόμα
ήμουν παιδάκι
όταν με φέρανε
μες στο Καραΐσκάκη
Στα σκαλοπάτια
και στα τσιμέντα
από την καύλα μου
δεν έβγαζα κουβέντα
Πέρασαν χρόνια
κι εγώ ακόμα
για σένα τραγουδώ
Για σένα είμαι λιώμα
Μυαλό δεν βάζω
Και δεν αλλάζω
Και τη ζωή μου
στο πλευρό σου τη χαράζω.

__________

Τα καπνογόνα παίρνουνε φωτιά,

τα τύμπανα βαράνε δυνατά
κι εγώ σου τραγουδώ,
για σένα μόνο ζώ
Γαμήστε τα μουνιά να τρελαθώ
Γαμήστε τον Παναθηναϊκό,
τον πούστη το δικέφαλο αετό,
Γαμήστε το Βορρά
και όλα τα μουνιά
Μονάχα έτσι θα 'μαστε καλά.
Δεν έχω σπίτι ούτε δουλειά
Στ' αρχίδια μου, περνάω μια χαρά
Εσένα έχω στην καρδιά
και η ζωή μου κυλάει μαγικά
Είσαι ο λόγος για να ζω
και η αιτία που θα καταστραφώ
Εσύ μου πήρες το μυαλό
και ό,τι είχα στο έδωσα κι αυτό.

__________

Είσαι αρρώστια που δεν γίνεται καλά,
μου 'χεις πάρει το μυαλό και την καρδιά
Τέτοια αρρώστια δυνατή,
μου το είπανε κι οι γιατροί,
είναι ανίατη, είναι παντοτινή,
Οέ! Οέ! Οέ! Οέ! Οέ!
Οέ! Οέ! Οέ! Οέ! Οέ!
Δεν μπορώ να γιατρευτώ
ούτε φάρμακο να βρω
Γι' αυτό φέρ' τε μας
το Ευρωπαϊκό.

"Τo σπίτι μου το άφησα, την γκόμενα παράτησα..." Facebook Twitter
Εικονογράφηση και σχέδια εξωφύλλου: Τάσος Παυλόπουλος για την έκδοση του βιβλίου.
 

Για τον Παναθηναϊκό

Είναι ένα χόρτο μαγικό
Δώστε μου λίγο για να πιω,
τον ΠΑΟ μου να ονειρευτώ
και να φωνάξω στο Θεό
Πανάθα μου, σε αγαπώ
Σαν ηρωίνη,
σαν σκληρό ναρκωτικό
σαν το χασίς, το ελ ες ντι
Για σένα, ΠΑΟ,
μαστουρώνει όλη η γη
Πανάθα μου! Πανάθα μου!
Σε αγαπώ! Σε αγαπώ!
Όπου κι αν παίζεις
πάντα θα σ' ακολουθώ
ΠΑΟ εδώ
ΠΑΟ εκεί
Όπου κι αν παίζεις πάντα θα 'μαστε μαζί

__________

Οι γονείς μου μ' ήθελαν καλό γιατρό,
δικηγόρο, μπάτσο ή στρατιωτικό
Μα εγώ από μικρός
ήμουν οπαδός
και τρελός
με τον Παναθηναϊκό
Θέλανε να πιάσω μια καλή δουλειά,
αυτοκίνητο, ένα σπίτι και λεφτά
Μα εμένα η ζωή μου είναι Κυριακή,
μπίρες, μπάχαλα και μια καλή εκδρομή.

__________

Πανάθα μου, σε αγαπώ
Για σένα ζω,
Δεν σταματώ ούτε λεπτό
να τραγουδώ
Δεν ξενερώνουμε ποτέ
ΠΑΟ ολέ!
Μαλάκα Ολυμπιακέ,
πουτάνας γιε,
τρελαίνομαι.

__________

Και ΠΑΟ ολέ! ολέ! ολέ! ολέ! ολέ!
Και ΠΑΟ ολέ! ολέ! ολέ! ολέ! ολέ!
Και ΠΑΟ ολέ! ολέ! ολέ! ολέο!
Είσαι ένα τρίφυλλο βαρβάτο και ωραίο.
Είσαι το πιο σκληρό ναρκωτικό
Είσαι η μαστούρα που δε λέει να μ' αφήσει
Σ' όλα τα γήπεδα θα σε ακολουθώ
να σου φωνάζω πόσο μ' έχεις αρρωστήσει
Μόνο εσένα έχω για θεό
και στη ζωή μου όλα τα 'χω παρατήσει
Το μεγαλείο σου δεν έχει τελειωμό
και το μυαλό μου έχεις κάνει να κολλήσει.

__________

Είμαστε από τη Λεωφόρο
και γαμάμε Τούμπα, Πειραιά,
ΠΑΟ, ΠΑΟ, σκίστ' τους την κωλάρα,
γάμησε τα όλα τα μουνιά.

"Τo σπίτι μου το άφησα, την γκόμενα παράτησα..." Facebook Twitter
Εικονογράφηση και σχέδια εξωφύλλου: Τάσος Παυλόπουλος για την έκδοση του βιβλίου.

Για την ΑΕΚ

Εσύ, είσαι της μοίρας μου γραφτό
Μου παίρνεις την καρδιά και το μυαλό
Εσύ μου δίνεις λόγο να υπάρχω
Και πάντα εγώ
την ίδια τρέλα θα 'χω
Δικέφαλε, μαζί σου αρρωσταίνω
Αεκάρα μου, το έχασα το τρένο
Ναρκωτικά, γυναίκες και λεφτά,
τι να σου πουν εσένα όλα αυτά.
ΑΕΚ ολέ! ολέ! ΑΕΚ ολέ!

__________

Δεν θέλω τζάκι, δε θέλω σόμπα,
θέλω μονάχα της Ορίτζιναλ την μπόμπα
Να με πωρώνει,
να με τρελαίνει,
και κάθε μέρα πιο πολύ να μ' αρρωσταίνει
Πάμε στην Πάτρα,
πάμε στην Κρήτη,
πάμε στη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη
Σκορπάμε φόβο, τρομοκρατία,
αναστατώνεται όλη η αστυνομία,
Θα το φωνάζω και θα το λέω
ΑΕΚ ολέ! Ολέ! Ολέ! Ολέ! Ολέο!

__________

Βαζέλες, βαζέλες, ρουφιάνοι,
από τους γαύρους τα ζηλέψατε τα κράνη
Κι ερχόσαστε Παρασκευή βραδάκι,
όταν αδειάζει το δωματιάκι
Μα, βάλτε το καλά μες στο μυαλό σας,
κουμάντο κάνουμε εμείς στο γήπεδό σας.

__________

Έλα να νιώσεις πώς είναι η ζωή
κι όλα τα ωραία μες στη σκεπαστή
Εδώ είναι το σπίτι του κάθε Αεκτζή
Εδώ δε μπαίνουν μπάτσοι και αστυνομικοί.

__________

ΑΕΚ εδώ, ΑΕΚ εκεί,
ΑΕΚ και στην Αμερική
Οι ήρωες να είναι καλά
Η Αεκάρα να νικά
για τα παιδιά στην ξενιτιά.

Για τον ΠΑΟΚ

Οέο! Οέο! Οέο!
ΠΑΟΚ, για σένα μόνο ζω και αναπνέω
ΠΑΟΚ, να ξέρεις πόσο σ' αγαπάω,
σε λύπες και χαρές σ' ακολουθάω
Κι όταν μια μέρα, ΠΑΟΚ, θα πεθάνω, κι εκεί ψηλά, πουτάνα θα τα κάνω.
Λένε πώς είσαι μία ουτοπία
κι όλο με ψάχνει η αστυνομία
Κι ό,τι κι αν λένε δεν μ' ενδιαφέρει
Τι είσαι για μένα, κανένας δεν το ξέρει
Αλέο! Αλέο! Αλέο! Αλέο!
Αλέο! Αλέο! Αλέο! Αλέο!
ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ σε λέω
ΠΑΟΚ σένα μόνο ζω και αναπνέω
Είσαι αρρώστια μες στο μυαλό, είσαι μαστούρα και σκληρό ναρκωτικό.
Τι κι αν μου έκλεισες το σπίτι
Τι κι αν η γκόμενα είπε γεια
Τι κι αν με έκανες αλήτη
Τι κι αν δεν έχω και δουλειά
ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ σε λέω...

__________

ΠΑΟΚ εδώ,
ΠΑΟΚ εκεί,
ΠΑΟΚ θα είμαι μια ζωή
Και όσο ζω,
θα σ' αγαπώ
για το δικέφαλο αετό
και τον τρελό σου το λαό
ΠΑΟΚ εδώ,
ΠΑΟΚ εκεί,
είναι πουτάνα η ζωή
ΠΑΟΚ, εσύ να 'σαι καλά
και όλα τ' άλλα γάμα τα
με κεφαλαία γράμματα.

__________

Ωώώ! Παοκάρα!
Είχα δέντρα στα Ζωνιανά,
ήρθανε οι μπάτσοι και τα πήρανε κι αυτά
Μα, σαν τη δική σου τη μαστούρα πουθενά.

__________

Δεν ξέρετε σουβλάκια να πουλάτε

Δεν έχετε μπουγάτσα με τυρί
Δεν ξέρετε σε λέω να μιλάτε
και της μαμάς σας το μουνί.

"Τo σπίτι μου το άφησα, την γκόμενα παράτησα..." Facebook Twitter
Εικονογράφηση και σχέδια εξωφύλλου: Τάσος Παυλόπουλος για την έκδοση του βιβλίου.
 

Για τον Άρη

Ωωωωω, πουσταράδες
Ο μπαμπάς σας είναι Αρειανός
Πουτάνα η ομάδα
και ρουφιάνος ο λαός
Μια ζωή θα τρέχετε,
δεν γίνεται αλλιώς
Ωωωωω, πουσταράδες.

__________

Όσο θα ζω,
χιλιόμετρα θα γράφω και θα τραγουδώ
πως δεν σ' άφησα στα δύσκολα,
σ' ακολούθησα παντού πιστά
Ισόβια κι εγώ
στην κερκίδα μαζί
Ακόμα κι αν πεθάνω,
Άρη, θα' μαι εκεί
Ούτε ο θάνατος είναι αρκετός
Ούτε εκεί θα είσαι μοναχός.

__________

Και πες μου τι ψυχή θα παραδώσεις
τα χρώματα του Άρη αν προδώσεις
Και πες μου τι ψυχή θα παραδώσεις
τα χρώματα του Άρη αν προδώσεις
Στο τελευταίο ταξίδι της ζωής μου
δεν θα ξεχάσω να πάρω μαζί μου ένα κασκόλ
και μια φωτογραφία με το μπουλντόγκ
μέσα στη Θύρα Τρία.

Για τον Πανιώνιο

Πήγε ο πατέρας μου στο Τμήμα,
άλα μπαλί μπαλό
Και του 'πε ο διοικητής
άλα μπαλί μπαλό
Ο γιος σου είναι ένας αλήτης
άλα μπαλί μπαλό
Είναι και τοξικομανής
άλα μπαλί μπαλό
Μπήκαν και οι μπάτσοι μες στο σπίτι
άλα μπαλί μπαλό
και κατάσχεσαν τα εξής:
άλα μπαλί μπαλό
Δέκα γραμμάρια ηρωίνη
άλα μπαλί μπαλό
κι ενάμιση κιλό χασίς
άλα μπαλί μπαλό
Μα, τη μεγάλη μου μαστούρα
δεν μου την πήραν ευτυχώς
άλα μπαλί μπαλό
Ήταν ένα κασκόλ στον τοίχο
άλα μπαλί μπαλό
που έγραφε Πανιώνιος
άλα μπαλί μπαλό.

__________

Είσαι στη ζωή μου,
Πανιωνάρα η αρχή
Τέλος και αρχή
Ουσία που με κάνει τρελό
Παρανοϊκό
Σα ναρκωτικό
Θέλω να ξεμπλέξω από σένα
Δεν μπορώ
Πανί - ολέ! ολέο!
Ό,τι θελω λέω
Πανί - ολέ! ολέο!
Μακριά σου καταρρέω.

Το βιβλίο «Συνθήματα και τραγούδια των ελληνικών γηπέδων» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα.

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM
Leslie Absher: «Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι» 

Βιβλίο / Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι, συγγραφέας

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Leslie Absher μάς ξεναγεί στο «Σπίτι με τα μυστικά», εκθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπική της πορεία προς την απελευθέρωση, την «ελληνική» της εμπειρία και τις εντυπώσεις της από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

8 σχόλια
Ειναι ενδιαφερον το γεγονος, οτι πριν 30 χρονια δεν υπηρχαν αυτα τα συνθηματα, αλλα ειναι προιον της αποβλακωσης, της υπαβαθμισης του δημοσιου διαλογου τα τελευταια αυτα 30 χρονια.Τα συνθηματα τοτε ηταν πολυ πιο απλα και ορισμενα σε σχεση με αυτα που παραθεσατε σχεδον λογοτεχνικα.Κριμα, αλλο ενα δειγμα οτι παμε για τον πατο. Και παραπερα.
Τα περισσότερα συνθήματα των γηπέδων μου προκαλούν αηδία και απογοήτευση για τους συμπολίτες μου και είναι ένας πολύ καλός λόγος για να μη πας ποτέ με το παιδί σου στο γήπεδο.
Στο μπάσκετ του Άρη:Ταξιδεύω για σένα σε όλη τη γηόπου και να πας θα ‘μαι ΄κειΆρη ολέο, ολέο, ολέο, ολέδε θα σε αφήσω ποτέΘεέ μου για σένα τον τρελογιατρότον επισκέπτομαι συχνάδεν έχω σπίτι δεν έχω δουλειάδεν έχω γκόμενα δεν έχω λεφτά
ότι καλύτερο όλα τα χαμε ένα φετίχ με τους γηπεδομογληδες μας έλειπε.Η οπαδός ή άνθρωπος και τα δυο μαζί είναι ασυμβίβαστα. Για να προλάβω αντιδράσεις η λογική του οπαδισμου δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο. Απλα εκεί είναι η μεκκα της παρακμής.
Στα νιατα μου εγραψα την πτυχιακη μου στην γερμανια με θεμα τα ποδοσφαιρικα συνθηματα , τις ιστορικες και κοινωνικες τους καταβολες και συγκριση των ελληνικων και των γερμανικων συνθηματων. Ηταν πολυ απελευθερωτικο να γραφω "γαμηστε τον πουστη τον ολυμπιακο" στα ελληνικα και μετα να το μεταφραζω στα γερμανικα. Και ολα αυτα στην πτυχιακη μου. Επος. Ωραια θα ηταν να το εχω αυτο το βιβλιο τοτε, αλλα αν πω οτι ολο το ψαξιμο στα forum των οργανωμενων δεν ειχε την πλακα του, θα ειναι αισχρο ψεμμα. Ωραια χρονια. Αγνα χρονια. Νεοι ημασταν, λεφτα και χρονο ειχαμε. Το ιντερνετ σε νηπιακο σταδιο. Τσακωνομασταν κανονικα στο web και κλειναμε ραντεβου να πλακωθουμε, γιατι ημασταν αντρες και φοραγαμε πανταλονια, οχι σαν τους σημερινους νεους που κανουν rimming μετα των φιλεναδων των. Οι τσοντες δεν ηταν απενοχοποιημενες οσο τωρα, το κανες στα κρυφα και επρεπε να ψαξεις για να βρεις το καλο πραγμα, και βεβαια ησουν ετοιμος να υποστεις τις συνεπειες, γιατι η τσοντα ηταν τοτε ντεκατανς και τα site γεματα ιους. Αλλα το υπομεναμε αγογγυστα, γιατι ημασταν αντρες και φοραγαμε πανταλονια και το να εισαι αντρας, καμια φορα ειναι δυσκολο. Τωρα το pornhub εχει διπλα απο καθε βιντεο την επιλογη share (μου χουν πει, εγω ειμαι old-school, δεν πουλω τις αξιες μου στα φλωροsite). Γιατι ο κοσμος τωρα ειναι ανωμαλος, ενω εμεις βλεπαμε καλες, σεβαστικες τσοντες και μετα ντρεπομασταν. Ο κοσμος ειχε ηθος και αρχες. Κοιμομασταν με τις πορτες ξεκλειδωτες. Σηκωνομασταν απο την θεση μας για να κατσουν οι ηλικιωμενοι στα τρόλεϊ. Λεγαμε ευχαριστω, οταν μας διναν καραμελιτσα. Ενω τωρα.....αστα να πανε.