1.
M. Hulot (www.grekamag.gr)
Τα καλύτερα άλμπουμ:
1. Dean Blunt-Black Metal
Το σκοτεινό, μελαγχολικό, ακατανόητο αριστούργημα του Dean Blunt που τον φέρνει έστω και ασυναίσθητα πιο κοντά στους Tindersticks και τους όψιμους Wipers απ’ ό,τι στον Kurtis Mayfield.
2. Shabazz Palaces-Lese Majesty
Το εγκεφαλικό, φουτουριστικό χιπ χοπ των Shabazz Palaces με κομμάτια που είχαν δικιά τους δομή και ξαναορίζουν το είδος [ένας πολύ σημαντικός δίσκος για τη μαύρη μουσική των ’10s].
3. Fatima Al Qadiri-Asiati
Η ατμόσφαιρα Blade Runner, οι κινέζικες φωνές και οι ασιατικές μελωδικές φόρμες που έκαναν την electronica της Fatima Al Qadiri εξωτική και εθιστική. Και μια διασκευή στο Nothing compares 2U μόνο με φωνές που είναι σχεδόν απόκοσμη.
4. Arca-Xen
Το Xen του Arca, άσκηση παραγωγής και δείγμα του πού πάει η σύγχρονη ποπ. Αντικειμενικά είναι ο πιο μοντέρνος δίσκος που κυκλοφόρησε το 2014, με κομμάτια που αποκαλύπτονται αργά και βασανιστικά, φτιάχνοντας αρμονίες μέσα από ξεκούρδιστες μελωδίες και σπασμένους ήχους, τα οποία δεν ξέρεις πού να τα κατατάξεις ως είδος [όχι ότι χρειάζεται κιόλας].
5. 18+-Trust
To Trust των 18+για τις φωνητικές αρμονίες ενός ζευγαριού [αγόρι-κορίτσι] που ξεκίνησε το σχήμα ως καλλιτεχνικό πρότζεκτ και γράφει αισθησιακά κομμάτια για την σεξουαλική επιθυμία. Ένας ποπ δίσκος με χιούμορ και καύλα που δίνει το στίγμα από την αρχή με τους στίχους που ανοίγουν το All the time: Μπορώ να παίζω όλη την ημέρα / με τα μάτια μου κλειστά / και σένα στο μυαλό μου όλη την ώρα.
6. Andy Stott-Faith in Strangers
Το κατεστραμμένο dub, το ανατριχιαστικό ambient και τα electro σκαμπανεβάσματα στην ευθεία του Faith in Strangers, ένα άλμπουμ καταιγιστικό μέσα στην ηρεμία του που θυμίζει το πρωινό άραγμα μετά από ένα ξέφρενο πάρτι. Κάτι ανάμεσα στο ξύπνιο και το όνειρο.
7. Flying Lotus-You’re Dead
Το πέμπτο και καλύτερο άλμπουμ του Flying Lotus που ξεκινάει με free jazz φασαρία και εξελίσσεται σε έναν βαθιά μελετημένο δίσκο, με τον αλλόκοτο κόσμο του Ιερώνυμου Μπος να αποκτάει σάουντρακ και να απλώνεται σε 38 λεπτά μουσικού σουρεαλισμού. Από το κομμάτι 9 και πέρα είναι ένα αριστουργηματικό άλμπουμ.
8. Ariel Pink-Pom Pom
Η σαρκαστική ματιά του Ariel Pink σε τρεις δεκαετίες μουσικής με την αποδόμηση που κυριαρχούσε στους δυο πρώτους δίσκους του να επιστρέφει τρις χειρότερη. Με ένα χιούμορ παρεξηγήσιμο που ξεπερνάει τα όρια της αναίδειας αποδεικνύει με κάθε άλμπουμ του ότι είναι ένας πανούργος μουσικός και ένας αυθεντικός αντιστάρ με μεγάλο ενδιαφέρον ακόμα και όταν τρολάρει ασύστολα.
9. Mr. Mitch-Parallel Memories
Το μετα-grime χωρίς beat στο άλμπουμ του Mr. Mitch που δίνει μία διαφορετική υπόσταση στο χορευτικό είδος με τις μελωδίες να στροβιλίζονται ορφανές, χωρίς τους επιθετικούς ρυθμούς που εδώ γίνονται αργόσυρτοι, με χαμηλωμένες τις στροφές. Urban μουσική με τις ίδιες συναισθηματικές εξάρσεις που προκαλούσε και το Untrue [του Burial].
10. Mica Levi-Under the Skin OST
Οι αποπνικτικές μελωδίες της Mica Levi και οι απόκοσμοι εφιαλτικοί ήχοι που συνόδευαν το Under the Skin και σημάδεψαν το φετινό μου καλοκαίρι.
Χειρότερα άλμπουμ της χρονιάς: Benji-Sun Kill Moon, Soused-Scott Walker, Sun O)))
Η λίστα συνεχίζεται εδώ
2.
Φώντας Τρούσας (http://diskoryxeion.blogspot.gr)
Πάντα αλφαβητικά, χωρίς πολλά λόγια και με τα απολύτως απαραίτητα σχόλια, επιλέγω τα παρακάτω με την ελπίδα να μη μου διέφυγε κάτι σημαντικό (απ' αυτά που πρόλαβα ν' ακούσω μέσα στο 2014).
Τα 5 καλύτερα άλμπουμ του 2014
1. Allah-Las: Worship the Sun [Innovative Leisure]
2. The Black Keys: Turn Blue [Nonesuch]
3. Mark Lomax Trio: Isis & Osiris [Inarhyme] (Το τζαζ άλμπουμ της χρονιάς)
4. Τα Παιδιά της Παλαιότητας: 12 Τραγούδια από τις Κατακόμβες [Inner Ear]
5. Μπάμπης Παπαδόπουλος: Μέσα στον πόνο είν' η χαρά μεσ' στη χαρά είναι ο πόνος [Puzzlemusik] (Στο ίδιο ύψος με τις ιστορικές contemporary guitar παραγωγές της αμερικανικής Takoma Records)
Τα 10 καλύτερα τραγούδια του 2014
1. Allah-Las: Had it all
Θυμίζει άτεχνο ελληνικό garage-punk του '60, γι' αυτό μ' αρέσει
2. The Black Keys: Weight of love
Στην αναπαραγωγή του deep psych μόνο οι Σουηδοί της Xotic Mind τα κατάφεραν, κάποτε, καλύτερα. Ok, και μερικοί ακόμη...
3. Earth: There is a serpent coming
4. Electric Litany: Feather of ecstasy
Ελληνικό διαμάντι, κλεισμένο σ' ένα μοναδικής ομορφιάς εξώφυλλο
5. The Growlers: Good advice
6. Κώστας Κουκουτάρας: Είναι ο χρόνος πια μηδέν
Ωραιότατο τραγούδι από ένα θρύλο του εγχώριου cult
7. My Drunken Haze: Carol wait
8. Τα Παιδιά της Παλαιότητας: Θέμα: αποχαιρετιστήριο
9. Γιώργος Ρωμανός: Τώρα μάλιστα
Να το ακούσουμε και από βινύλιο
10. Twink and The Technicolour Dream: You reached for the stars
To χειρότερο άλμπουμ του 2014
Neil Young: Storytone [Reprise]
Τραγούδια απίστευτης υπνηλίας. Ακόμη κι εκείνα του Daniel Johnston μπροστά τους μοιάζουν με υψηλή τέχνη.
3.
Γιάννης Πετρίδης
Βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι ζητάτε 5 άλμπουμ και 10 τραγούδια που σημαίνει ότι συμφωνείτε με αυτά που έλεγα στην εκπομπή εδώ και 10 χρόνια περίπου ότι τα άλμπουμ τελειώνουν και ξαναγυρίζουμε στο τραγούδι. Έτσι ακριβώς όπως ξεκίνησε το Rock 'N' Roll στην δεκαετία του '50. Με δυσκολία 5-10 άλμπουμ να ξεχωρίζουν την χρονιά αυτή, αυτή , παρ' όλο που όπως πάντα άκουσα εκατοντάδες από όλα τα είδη της μουσικής. Χωρίς αξιολογική σειρά είναι:
1. Sonic Highways-Foo Fighters (που μάλλον το ξεχωρίζω από όλα τα άλλα)
2. RTJ 2-Run The Jewels
3. Lost In The Dream-The War On Drugs
4. Lazaretto-Jack White
5. Benji-Sun Kill Moon
Χειρότερο: Soused-Scott Walker, Sun O)))
Τραγούδια:
1 Figure It Out-Royal Blood,
2 Stay With Me-Sam Smith,
3 Uptown Funk-Mark Ronson Feat. Bruno Mars,
4 Take Me To Church-Hozier,
5 Chandelier-Sia,
6 Fancy-Iggy Azalea Feat. Charli XCX,
7 Anaconda-Nicki Minaj,
8 Style-Taylor Swift,
9 Time-Jungle,
10 I-Kendrick Lamar
Ο Γιάννης Πετρίδης, είναι μέλος του Rock and Roll Hall Of Fame, έχει καθημερινή εκπομπή στο Βήμα fm 18.00-20.00 και μέλος της ομάδας που φτιάχνει το site, apotis4stis5.com
4.
Κατερίνα Καφεντζή
Όπως με τη μουσική έτσι και με τα υπόλοιπα πράγματα τα περισσότερα από τα καλύτερα και τα χειρότερα μιας χρονιάς ή μιας ολόκληρης ζωής σε βρίσκουν για να σε προσπεράσουν και ν' αντικατασταθούν από κάποια άλλα. Προσωπικά οι όποιες λίστες είναι περισσότερο για να θυμάμαι με ποιους δίσκους ή τραγούδια πορεύομαι στα εύκολα (μόνο) γιατί στα δύσκολα προτιμώ να επικρατεί ησυχία. Όσο για την κατάσταση παγκοσμίως στη μουσική βιομηχανία δε θα μπορούσα να εκφραστώ καλύτερα από τον Andre Torres τον αρχισυντάκτη του Wax Poetics και σε όσα έγραψε στο editorial του στο τεύχος 25, του αμερικάνικου περιοδικού. Μεταξύ πολλών άλλων συγκρατώ το ''Fuck your heroes. They've already been replaced''. Ολόκληρη η λίστα με τα 25 καλύτερα του 2014 βρίσκονται εδώ*
Kαι αυτή είναι η λίστα με τα 4 φετινά τραγούδια συν ένα που έμαθα για την ύπαρξη του με χρονοκαθυστερηση 2 ετών.
1. Bob Moses – I Ain't Gonna Be The First To Cry
2. Chet Faker – No Diggity
3. Portico – Bright Luck (ft. Jono McCleery)
4. Sisyphus – Alcohol
5. Kelly Haigh & Darius Greene - I'll Bury You
Κafka - Διευθύντρια Προγράμματος En Lefko 87,7
5.
Δημήτρης Μπούρας (Inner Ear)
Αν υπάρχει μια λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει το 2014 μουσικά, αυτή είναι το μέτριο. Καλοί δίσκοι θα βγαίνουν πάντα, έτσι λοιπόν και φέτος ήταν αρκετοί , αλλά οι σπουδαίοι δίσκοι του 2014 νομίζω ότι μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ας κρατήσουμε την δικαίωση ενός από τους σπουδαιότερους στιχουργούς της των τελευταίων 20 και βάλε χρόνων, του Mark Kozelek, την φρεσκάδα της Fka Twigs, την ωδή στην αμερικάνικη Rock παράδοση των War On Drugs και την ετεροχρονισμένη δικαίωση των Slowdive.Το πιο ευχάριστο γεγονός για την μουσική στην Ελλάδα ήταν η πραγματική άνθηση της εγχώριας σκηνής…πολλοί και πολύ καλοί δίσκοι, αρκετά sold out σε συναυλίες, περιοδείες στο εξωτερικό κλπ. Δεν ξέρω τι θα συμβεί στο μέλλον, αλλά στο τώρα είναι φανερό ότι κάτι ωραίο γίνεται.
Άλμπουμ:
1. Angel Olsen – Burn Your Fire For No Witness
2. Sun Kill Moon – Benji
3. Wild Beasts – Present Tense
4. Ought – More Than Any Other Day
5. Sharon Van Etten – Are We There
Τραγούδια:
1. Future Islands – Seasons
(αν μείνει ένα κομμάτι από το 14 είναι αυτό)
2. Wild Beasts – Wanderlust
(’don’t confuse me with someone who gives a fuck’’, o στίχος της χρονιάς)
3. FKA Twigs – TwoWeeks
(η πιο φρέσκια ατμοσφαιρική ποπ φέτος)
4. Baby Guru – Especially When
(‘’Nα σου πω το σ’ αγαπώ’’, κολλητικό)
5. Caribou – Can’t Do Without
(σε έκανε να χορεύεις το καλοκαίρι και συνέχισε και το φθινόπωρο)
Χειρότερος δίσκος
Pixies – Indie Cindy ( Από το 2004 εκλιπαρούσαμε για έναν καινούργιο δίσκο. Λάθος…Τελικά το Cool As Kim Deal είναι τεράστια αλήθεια).
6.
Sound Injections (http://soundinjections.net/)
Οι 365 μέρες τελικά είναι λίγες! Το παραγωγικότατο 2014 πρόσφερε έναν ατελείωτο κατάλογο με δίσκους, EP's, singles που είναι αδύνατον να τα ακούσεις όλα! Ούτε καν αυτά που θα ήθελες! Και ας είσαι μόνο ένα κλικ μακριά.
Μετριότητες πολλές που βρέθηκαν στον κάδο σκουπιδιών, κρατώντας μόνο τα ''καλά'' tracks, και εκπλήξεις από το πουθενά που σου έδιναν το φιλί της ζωής. Ένα κορίτσι με ψευδώνυμο FKA Twigs έκανε τον κόσμο να παραμιλάει με την υπνωτική R&B της, η επιστροφή της ''σ'αγαπώ/σε μισώ'' Lana Del Rey δεν απογοήτευσε όπως πολλοί θα ήθελαν, η αυτοκρατορία των U2 δυστυχώς βρήκε τον δρόμο να ενσωματωθεί στον νέο ψηφιακό κόσμο και άφησε τον ακροατή να αναρωτιέται γιατί υπάρχουν ακόμα ως μπάντα, oι καλιφορνέζοι Allah-las δεν συγκίνησαν το κοινό όπως συνέβη με το ντεμπούτο τους, η bootylicious Beyonce βρήκε την λύση στο ερώτημα:
πως να μην διαρρεύσει το άλμπουμ σου πριν την ημερομηνία κυκλοφορίας, οι Temples έκαναν για άλλη μια χρονιά τα '60s μόδα, ο FlyLo εδραίωσε ακόμα περισσότερο την αξία του ως παραγωγός, οι Swans απέδειξαν τι σημαίνει να κουβαλάς στην πλάτη 32 χρόνια ανεξάρτητης μουσικής πορείας, ο Aphex Twin ξύπνησε και το έτος ήταν... 1996, ο Damon Albarn έβγαλε solo άλμπουμ (αυτό!), η εταιρεία Inner Ear αγκάλιασε την αγγλόφωνη μουσική σκηνή της Ελλάδας και το Tough Love της Jessie Ware ήταν καλύτερο από το ντεμπούτο της αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε! Τουλάχιστον το 2014 αν μην τι άλλο είχε ένα ενδιαφέρον....
5 κυκλοφορίες για το 2014:
- Morgan Delt - s/t LP
Γιατί ο Καλιφορνέζος ηχογράφησε τον πιο ωμό ψυχεδελικό άλμπουμ της χρονιάς!
- Klaus Johann Grobe - Im Sinne der Zeit LP
Γιατί πήραν το kraut και του έδωσαν το groove που είχε ανάγκη!
- Silk Rhodes - s/t LP
Ο καλύτερος soul δίσκος της χρονιάς που λίγοι τον άκουσαν και ακόμα λιγότεροι τον εκτίμησαν!
- Formation - Formation EP
Γιατί το δίδυμο από το Λονδίνο υπήρξε η χρυσή τομή μεταξύ των Rapture και των Talking Heads!
- Alex Cameron - Jumping The Shark LP
Γιατί ο νέος Bruce Springsteen ζει στην Αυστραλία και λατρεύει τα synths!
10 tracks για το 2014:
- SBTRKT - New Dorp, New York feat. Ezra Koenig
https://www.youtube.com/watch?v=gs0xe9DQEPc
- Halos - Dust
https://soundcloud.com/haelos/dust
- Apache Sun - The Rain That Never Came
https://soundcloud.com/apachesun/the-rain-that-never-came-single
- Caribou - Your Love Will Set You Free (C2's Set U Free RMX)
https://soundcloud.com/caribouband/your-love-will-set-you-free-c2s-set-u-free-rmx
- Run The Jewels - Close Your Eyes (And Count To Fuck) feat. Zach De La Rocha
https://soundcloud.com/massappealrecs/close-your-eyes-and-count-to-fuck-feat-zack-de-la-rocha
- Ben Khan - Youth
https://soundcloud.com/benkhan/youth
- Movement - Ivory
https://soundcloud.com/modularpeople/movement-ivory-2
- God Knows + mynameisjOhn - Raise The Bar
https://godknows-mynameisjohn.bandcamp.com/track/raise-the-bar
- Candyblasta - The Ocean
https://soundcloud.com/candyblasta/candyblasta-the-ocean-000511
- William Ryan Fritch - Poisonous
https://soundcloud.com/losttribesound/poisonous
Χειρότερο άλμπουμ της χρονιάς:
Έκανα το λάθος να πατήσω play στο Songs Of Innocence των U2! Μην με ρωτήσετε γιατί. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Και του Bono. Και του The Edge.
7.
Χρήστος Μίχος (www.tospitimetaparaxena.blogspot.gr)
Γιατί άραγε πολλοί λένε ότι η μουσική δεν έχει να προσφέρει τίποτα ; Με τι αισθητικό ζενίθ και σταθμά ζυγίζουν κάθε χρονιά και την αξιολογούν μαύρη; Βαριέμαι να το ψάξω αν και είναι προφανές. Aπό την άλλη δεν βάζω κανένα ορόσημο στη μουσική αν δεν είναι καραμπινάτο.
Η ακρόαση του ''Low'' για πρώτη φορά με έκανε να φανταστώ τη μισή μου δισκοθήκη άνευ λόγου και αξίας. Η ζωή μου άλλαξε όταν άκουσα ένα βράδυ για πρώτη φορά το '' Persistent Repetition of Phrases''. Η ακρόαση oλόκληρου του ''The Seer'' ήταν ένα συγκλονιστικό ηλεκτρικό σοκ.Κάθε εποχή λοιπόν έχει τους δίσκους της. Ο χρόνος μας έμαθαν ότι κυλά μπροστά. Και όσο τα κύτταρα μας βαραίνουν και φθείρονται τόσο πιο πολλές εμπειρίες αποκτάμε τόσο πιο πολύ σιτεύουν οι αισθήσεις και οξύνονται αρκεί να τις εκπαιδεύει κανείς συχνά. Tο 2014 δεν ήταν σαν το 1977,ούτε σαν το 1968, ούτε ακόμα σαν το 2010. Ήταν απλά σαν το 2014.
Μια χρονιά με μουσικές που ακροβατούσαν στην ψυχεδελική μουσική των '60'ς, το hip hop/dubstep/edm/urban/footwork/trap/witchhaus καταιγίδα, την ποπ όπως πάντα αλλά και μερικές φολκ και κράουτ υπερβάσεις . Η αθηναϊκή ροκ και η Θεσσαλονικιώτικη ηλεκτρονική σκηνή και πάλι έβγαλε μερικά διαμάντια / σφαλιάρες στη σνομπαρία. Η αγγλική σκηνή είχε πολύ καλύτερες στιγμές από πέρυσι,η αμερικάνικη πάντα ακμαία ,η καναδική είχε τουρ ντε φορς και φέτος και η ιαπωνική μας έστειλε κανονικά.
Ωραία χρονιά αλλά δυσκολίες στο να διαλέξουμε δίσκους δεν είχαμε. Και φαίνεται ότι οι ευρύτερες λίστες είχαν τους ίδιους πάνω δίσκους . Το ιστολόγιο κι εγώ λοιπόν είχαμε 101 δίσκους που μας άρεσαν και καμιά δεκαριά ακόμα που δεν βάλαμε γιατί απλά δεν τους χώρεσε. Πάντως σίγουροι οι κάτωθι πέντε ήταν προσωπικές υποθέσεις και δεν υπόκεινται σε καμία επιρροή από κριτικές ή δεν ξέρω 'γω τι.
Δίσκοι:
To Be Kind – SWANS
Some Heavy Ocean – EMMA RUTH RUNDLE
Lese Majesty – SHABAZZ PALACES
You're Dead ! - FLYING LOTUS
Emaar – TINARIWEN
Στα δε τραγούδια είναι αδύνατο να διαλέξω δέκα αλλά να τι μου ήρθαν πρώτα στο μυαλό ειδικά για τη Lifo ( θα τα δείτε και στο ιστολόγιο αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά).
Τραγούδια:
Faith In Strangers – ANDY STOTT
Boa/Cold – THE BUG vs EARTH
Home – HOLLY HERNDON
War On The East Coast – THE NEW PORNOGRAPHERS
Arms I Know So Well – EMMA RUTH RUNDLE
Strange Weather – ANNA CALVI and DAVID BYRNE
Dawn In Luxor – SHABAZZ PALACES
Tetracene/Conclave – DOT MESSAGE
Give It Up – HTRK
Gimme Chocolate – BABYMETAL
Χειρότερο άλμπουμ της χρονιάς ίσως δεν υπάρχει. Γιατί στη μουσική που παρακολουθώ σέβομαι κάθε μορφή δημιουργίας γιατί η μουσική που ακούω είναι πάντα πλασμένη από άτομα που αγαπάνε τη μουσική. Δεν θα μπορέσω όμως ποτέ να καταλάβω γιατί το ''1989'' της Taylor Swift είναι σε πολλές λίστες έγκριτων web zines ή περιοδικών... Καλή χρονιά !
8.
Χάρης Συμβουλίδης (www.avopolis.gr)
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία όλο γκρινιάζουν, ότι δεν τα κάνουν πια «όπως παλιά». Οι νεότεροι, πάλι, βρίσκουν ότι συμβαίνουν πολλά και διάφορα για να τους ενθουσιάσουν. Έχουν δίκιο –όπως άλλωστε πάντα στην ιστορία της μουσικής, από τα 1960s κι έπειτα. Ναι, μπορεί να έχει πράγματι γίνει δύσκολο να βρεις τη σωστή πληροφορία στην εποχή του ίντερνετ, όταν κάθε Δεκέμβρη το Facebook γεμίζει με τις λίστες και τους ήχους του καθένα, το σίγουρο όμως είναι ένα: όποιος ψάχνει και θέλει να βρει, θα βρει πως το 2014 ήταν ακόμα μία χρονιά στην οποία ακούσαμε θαυμάσια μουσική. Και όχι μόνο εκτός Ελλάδος, μα και εντός. Να τα λέμε κι αυτά, γιατί συνήθως τα λέμε μόνο όταν θέλουμε να γκρινιάξουμε.
5 δίσκοι για το 2014
1. Beyoncé: Beyoncé
2. Δήμητρα Γαλάνη: Αλλιώς
3. St. Vincent: St. Vincent
4. Shabazz Palaces: Lese Majesty
5. Διάφοροι: Ύμνοι Του Πάθους Και Της Ανάστασης Από Ναούς Της Ανατολικής Θεσσαλίας – Επιτόπιες Ηχογραφήσεις Του Κωστή Δρυγιανάκη 1991/2002
10 τραγούδια για το 2014
1. Future Islands: Seasons (Waiting On You)
2. Beyoncé: XO
3. Accept: Dying Breed
4. Damon Albarn & Brian Eno: Heavy Seas Of Love
5. Lenny Kravitz: The Chamber
6. U2: California (There Is No End To Love)
7. Joan Osborne: Up All Night
8. FKA Twigs: Two Weeks
9. Behemoth: Blow Your Trumpets Gabriel
10. Τα Παιδιά Της Παλαιότητας: Θέμα Αποχαιρετιστήριο
Ο χειρότερος δίσκος της χρονιάς
Φωτεινή Δάρρα: Ο Επιβάτης του 2014
Γιατί οι προσδοκίες είναι πραγματικά μεγάλες αν μιλάμε για την τρίτη εκτέλεση ενός κύκλου τραγουδιών που έχει μείνει στην ιστορία και με την εξαιρετική απόδοση της Μαρίας Φαραντούρη και με τη δροσερή, χαριτωμένη προσέγγιση της Μαργαρίτας Ζορμπαλά. Εδώ όμως η απουσία πειθούς στις ερμηνείες είναι τόσο μεγάλη, ώστε πραγματικά οι στίχοι του Τριπολίτη και οι ενορχηστρώσεις του Μίκη Θεοδωράκη οδηγούνται στο κενό.
9.
Δημήτρης Κατσουρίνης
Άλμπουμ:
1. MIREL WAGNER – When The Cellar Children See The Light Of Day
Η αποθέωση του less is more. Μια ακουστική κιθάρα, μια ανατριχιαστική φωνή που θυμίζει Hope Sandoval, σποραδικές, διακριτικές ηχητικές πινελιές δια χειρός Craig Armstrong και 10 απέριττα αλλά γεμάτα ένταση, τραγούδια, gothic folk αισθητικής, συνθέτουν το δεύτερο άλμπουμ (πρώτο στην Sub Pop) της 27χρονης singer – songwriter που γεννήθηκε στην Αιθιοπία και μεγάλωσε στη Φιλανδία.
2. TIMBER TIMBRE – Hot Dreams
Ένα ταξίδι στην Καλιφόρνια ενέπνευσε τον Taylor Kirk των Καναδών Timber Timbre να «σκηνοθετήσει» αυτό το βραδυφλεγές, noir άλμπουμ που θυμίζει Tindersticks και Lambchop και κολλάει πάνω σου σαν ιδρωμένο πουκάμισο σε μια καυτή καλοκαιρινή νύχτα. Οι κινηματογραφικοί συνειρμοί αναπόφευκτοι και το σημαντικότερο, κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι.
3. WILLIE WEST – Lost Soul
Βαθιά, ατόφια, γήινη και ψυχοθεραπευτική soul, από έναν βετεράνο του είδους. Με την πολύτιμη ηχητική φροντίδα και υποστήριξη των πάντα αξιόπιστων Φιλανδών Soul Investigators.
4. D’ANGELO & THE VANGUARD – Black Messiah
Ο καλλιτέχνης που όρισε αυτό που λέμε neo – soul, ο άνθρωπος που έγινε super star με μόλις δύο άλμπουμ στο ενεργητικό του, ο νεαρός που εύλογα επωμίστηκε το βάρος των προσδοκιών να οδηγήσει τη soul στη νέα χιλιετία, διατηρώντας την περιπετειώδη, συναρπαστική και ενδιαφέρουσα, επέστρεψε ξαφνικά, στο τέλος της χρονιάς, έπειτα από 14 ολόκληρα χρόνια απουσίας. Στο διάστημα που μεσολάβησε εκείνος έφτασε τα σαράντα και εμείς, διαβάζαμε για συλλήψεις, για τα προβλήματα του με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά και βλέπαμε τις φήμες για καινούριο δίσκο να διαψεύδονται συνεχώς. Το “Black Messiah” όμως, όχι μόνο στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, αλλά είναι και ένα σπουδαίο άλμπουμ, το καλύτερο άλμπουμ που ο Prince δεν έγραψε εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
5. WAR ON DRUGS – Lost In The Dream
Προσπαθώντας να διαχειριστεί μέσα του τις συνέπειες ενός χωρισμού και να αντιμετωπίσει τους προσωπικούς του δαίμονες, τις φοβίες και τις κρίσεις πανικού, ο Adam Granduciel κλείστηκε στο σπίτι του στη Φιλαδέλφεια και έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία, η καθολική αποδοχή μοιάζει να του προκαλεί αμηχανία και… ώρα τώρα, για τα συνήθη κλισέ (που εν προκειμένω είναι πέρα για πέρα, αληθινά): μουσική ιδανική να την ακούς οδηγώντας σε έναν αχανή αυτοκινητόδρομο, μουσική τίμια, ειλικρινής, διαποτισμένη από τη βαριά κληρονομιά του Springsteen, του Tom Petty κτλ κτλ …
Τραγούδια:
1. BECK – Blue Moon
Ο Beck δεν είναι φυσικά ο πρώτος καλλιτέχνης που απευθύνθηκε στο φεγγάρι, αναζητώντας καταφύγιο για τη μοναξιά του και το ξέρει καλά αυτό. Στο single που σηματοδότησε την επιστροφή του έπειτα από έξι χρόνια απουσίας, «έπαιξε» με την ιδέα της δημιουργίας ενός σπουδαίου τραγουδιού, ενός τραγουδιού που όχι μόνο θα κλείνει το μάτι στη θεματολογία, αλλά ταυτόχρονα θα αναζητά και το ελιξίριο της διαχρονικότητας, κάποιων αξεπέραστων αριστουργημάτων της σύγχρονης μουσικής ιστορίας. Το "Blue Moon" είναι μεν το αποτέλεσμα αυτής της σπουδής η επεξεργασμένη μέχρι τελικής λεπτομέρειας, παραγωγή το αποδεικνύει περίτρανα. Καταφέρνει ωστόσο να μην ακούγεται σαν την ακαδημαϊκή προσέγγιση ενός πολύπειρου songwriter, αλλά σαν ένα υπέροχο συναισθηματικά φορτισμένο, ταξιδιάρικο single, ένα όχημα απόδρασης στο μαγικό κόσμο που ο δημιουργός του έφτιαξε για εμάς.
2. AFGHAN WHIGS – Algiers
16 χρόνια μετά το “1965”, 21 μετά το (επιτομή των 90’s) “Gentlemen”, οι Afghan Whigs αποφάσισαν να επιστρέψουν. Εντάξει, ο Greg Dulli ήταν πάντα εδώ και το “Do To The Beast” φανέρωσε τελικά μια εκδοχή των Whigs που μοιάζει περισσότερο με ενισχυμένους (με τον John Curley) Twilight Singers, έλα όμως που το “Algiers”, ο μπροστάρης του νέου τους άλμπουμ, με τη Phil Spector εισαγωγή, τη spaghetti western ατμόσφαιρα και, κυρίως, τις αλλεπάλληλες μελωδικές κατευθύνσεις που μόνο ο Dulli με την ψυχή και τη φωνή του, μπορεί να κάνει τόσο διεισδυτικές, οδηγούν σε μια power ballad που σε πιάνει, με την πρώτη κιόλας ακρόαση, από το λαιμό, για να χαλαρώσει τη λαβή της αρκετούς μήνες αργότερα (που δεν την χαλαρώνει αλλά λέμε τώρα…).
3. FUTURE ISLANDS – Seasons (Waiting On You)
Η 4AD, o Letterman, τα χορευτικά του Samuel T. Herring, τα εκατομμύρια views, οι συνεχείς, εξαντλητικές περιοδείες (όλοι θέλουν να τους δουν να παίζουν ζωντανά το single της χρονιάς), το crossover σε ευρύτερα ακροατήρια…ίσως έρθει η στιγμή που θα το μετανιώσουν όλο αυτό κάποιοι δεν θα ακούν, αλλά θα ψάχνουν μόνο αυτό που είδαν στο youtube, άλλοι θα τους κατηγοριοποιήσουν σαν ένα ακόμα synth – pop σχήμα (μην τους το πείτε, δεν τους αρέσει ο όρος), ενώ θα υπάρξουν και εκείνοι που θα τους βαρεθούν, απορρίπτοντας τους είτε σαν ξεγραμμένους one – hit wonders, είτε (αν τα πράγματα εξελιχθούν διαφορετικά) σαν indie…αποστάτες που «έβαλαν πολύ νερό στο κρασί τους». Θα δείξει. Προς το παρόν έχουν κάθε λόγο να το απολαμβάνουν. Το αξίζουν και με το παραπάνω…
4. PAOLO NUTINI – Iron Sky
Από τις σπάνιες πλέον περιπτώσεις που τα charts μπορούν και να συγκινούν. Ο Paolo διαθέτει ταλέντο, μια φοβερή βραχνή φωνή, καλό γούστο (μεταξύ άλλων τον έχουμε δει να τραγουδά δίπλα στον “Sugarman” Rodriguez), μα πάνω από όλα τη διάθεση να ανεβάσει τον καλλιτεχνικό του πήχη ακόμα πιο ψηλά, να σκάψει πιο βαθιά, αποφεύγοντας να επαναπαυθεί στα κεκτημένα. Τρανή απόδειξη το συγκεκριμένο κομμάτι η παθιασμένη ερμηνεία, το συγκλονιστικό φινάλε, το αιώνιο ζητούμενο για ελευθερία και ανάταση μπλεγμένα αριστοτεχνικά με το απόσπασμα από το Great Dictator του Charlie Chaplin, σε μια από τις πιο δυνατές στιγμές της χρονιάς. Ένα «μεγάλο» (όχι μόνο σε διάρκεια) κομμάτι, από εκείνα που σπάνια γράφονται στις μέρες μας και ακόμα πιο σπάνια βρίσκουν στόχο.
5. NICK WATERHOUSE – Let It Come Down
Άλλος ένας κύριος που δουλεύει σκληρά και εξελίσσεται συνεχώς, θέλοντας να αποδείξει ότι ήρθε για να μείνει και όχι για να περάσει γρήγορα στην ιστορία, ως ένας ακόμη στιλίστας με αξιοζήλευτες μουσικές γνώσεις. Το φετινό “Holly” μας επιφύλαξε έναν πιο πλούσιο και επεξεργασμένο ήχο, σε σχέση με το προ διετίας ντεμπούτο του, εμβαθύνοντας ακόμα περισσότερο στις 50’s – 60’s rhythm ‘n’ blues εμμονές του καλλιτέχνη. Η κορυφαία στιγμή του όμως, ήρθε με μια πραγματικά εμπνευσμένη διασκευή στο “Let It Come Down” του αειθαλή Mose Allison (τον αποκαλούν και “William Faulkner της Τζαζ”), που φέρνει στο μυαλό, ιστορίες πάθους σε jazz bars με χαμηλό φωτισμό, κάπνα, αλκοόλ, άδεια ποτήρια, κόκκινα κραγιόν, ψηλά τακούνια και καθαρτήριες νότες στο πιάνο.
6. MELANIE DE BIASIO – Sweet Darling Pain
Σκοτεινή, νυχτερινή, σύγχρονη jazz που αιχμαλωτίζει τις αισθήσεις. Με αυτοσχεδιαστική διάθεση και πλούσια αποθέματα εσωτερικής ενέργειας. Η 36χρονη Βελγίδα Melanie De Biasio μοιάζει με πρωταγωνίστρια nouvelle vague ταινίας, γοητεύει με τη σοβαρή, απέριττη, ιδιοσυγκρασιακή της φωνή, αγαπά εξίσου τη Nina Simone και τους Cinematic Orchestra και κατακτά την Ευρώπη με αργά, αλλά σταθερά βήματα.
7. SILLYBOY – Stalker
Είτε φλερτάρει με τις κιθάρες, είτε με τα μπιμπλίκια ο Sillyboy γράφει POP με κεφαλαία. Προσβάσιμη και ταυτόχρονα πανέξυπνη, ανεβαστική, συχνά χορευτική, ενίοτε υπόγεια, σκοτεινή, ατμοσφαιρική και πάντα ιδανική για νυχτερινές βόλτες στο κέντρο της πόλης.
8. ARIEL PINK – Put Your Number In My Phone
Γουστάρω την τρέλα, την απρόβλεπτη φύση του Ariel Pink, τον απολαμβάνω όμως ακόμα πιο πολύ, όταν εστιάζοντας στον πυρήνα της τραγουδοποιίας του, παραδίδει με χαρακτηριστική άνεση, άνεση που ακούγεται σχεδόν αβίαστη, τρίλεπτα lo-fi διαμάντια σαν το “Put Your Number In My Phone”.
9. DR. VODKATINI – Better Days
Γνήσια τέκνα της βρετανικής acid jazz έκρηξης των αρχών της δεκαετίας του ’90, οι Dr. Vodkatini αγαπούν με πάθος τους Incognito, τους Brand New Heavies, τον Stevie Wonder και τους Earth Wind & Fire και εδώ και 15 χρόνια οργώνουν τις σκηνές της χώρας, κάνοντας τους θαμώνες να χορεύουν τόσο με τις μερακλίδικες διασκευές τους σε soul, jazz, disco και easy listening standards, όσο και με τα δικά τους πολύ ωραία και αντίστοιχου ύφους τραγούδια. Το καινούριο τους mini album με τίτλο “Mix & Match” προσφέρεται από τους ίδιους για δωρεάν download (στη σελίδα τους στο bandcamp) και με το “Better Days” μας απευθύνουν ένα γλυκύτατο, soulful και groovy κάλεσμα πίστης και αισιοδοξίας.
10. THE THE – Uncertain Smile
Οι άλλοτε συναισθηματικές, άλλοτε νεανικές, υπαρξιακές αναζητήσεις μια ευαίσθητης ψυχής. Ή ενός χαρισματικού καλλιτέχνη που στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη του στη μουσική βιομηχανία. Μέχρι το 2014 δηλαδή, όταν ο Matt Johnson υπέκυψε στον πειρασμό μιας…μερικής (προς το παρόν) επαναφοράς, δίνοντας συνεντεύξεις για την προώθηση της πολυτελούς επανακυκλοφορίας σε βινύλιο του “Soul Mining”, ενός εκ των κοσμημάτων στη δισκογραφία των The The. Το “Uncertain Smile” (τι όμορφος τίτλος!) κυκλοφόρησε το 1983, ήταν όμως το single που (ξαν)άκουσα περισσότερο από κάθε άλλο φέτος. Το θρυλικό πιάνο solo του Jools Holland στο τέλος του κομματιού αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα, το αριστουργηματικό φινάλε ενός διαχρονικού pop κομψοτεχνήματος.
Ο Δημήτρης Κατσουρίνης έχει την εκπομπή 'off the record' κάθε Πέμπτη 20:00 – 22:00 στο www.intersonik.net
σχόλια