Η Susan Copich είναι επαγγελματίας χορογράφος με καριέρα χρόνων στον μοντέρνο χορό. Εξερευνώντας διαφορετικές μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης σπούδασε αργότερα φωτογραφία. Το προτζεκτ «Domestic Bliss» έχει ως πρωταγωνίστρια την ίδια και την οικογένεια της. «Προσπαθώ να είμαι ως καλλιτέχνης ο καθρέφτης της κοινωνίας, αντανακλώντας καθετί που βλέπω» λέει στο LIFO.gr. Ίσως για αυτό αρνήθηκε ευγενικά να απαντήσει σε κάπως πιο προσωπικές ερωτήσεις. Στις εικόνες του «Domestic Bliss» θα βρείτε κομμάτια του εαυτού σας. Και αυτό είναι το μόνο ζητούμενο.
Η μητρότητα είναι σαν το σύμπαν, περιλαμβάνει τα πάντα
Μου αρέσει πάρα πολύ η φωτογραφία σας με τίτλο «Witching Hour». Μπορείτε να μας μιλήσετε για την ιδέα πίσω από αυτή;
Όλες οι φωτογραφίες είναι μια κοινωνική περιγραφή βασισμένη σε αυτά που είδα και διάβασα άλλα και στην εμπειρία μου. Καθετί επηρεάζει την δουλειά μου: Ένα παλιό σχόλιο, ένα βιβλίο, μια ταινία, το πρόβλημα ενός φίλου, το δελτίο ειδήσεων, ένα παροδικό συναίσθημα, η τέχνη κάποιου άλλου, Λίγο-πολύ καθετί από αυτά συμβάλει στην δημιουργία κάθε φωτογραφίας.
Η δουλειά μου εν μέρει έχει να κάνει με το να δημιουργώ και να κρατάω την ένταση σε μια φωτογραφία και για να το κατορθώσω αυτό κρατάω αντίθετες θέσεις σε μια εικόνα. Το «Witching Hour» είναι ένα εξαίρετο παράδειγμα έλξης ανάμεσα σε αντίθετα στοιχεία. Δημιούργησα την εικόνα για να παντρέψω δυο αντίθετες θέσεις σχετικά με την ανατροφή των παιδιών. Από την μια η χαλαρή, cool, η μαμά- καλύτερη φίλη, με λίγη ως καθόλου άσκηση του γονικού της ελέγχου και από την άλλη μια μαμά που ενδιαφέρεται για την επιτυχία των παιδιών της, προσκολλημένη από πάνω τους, χωρίς να την νοιάζει το κόστος αυτής της στάσης της.
Ως μητέρα έχω παρατηρήσει και τα δυο στυλ γονικής ανατροφής και ως καλλιτέχνης προσπαθώ να είμαι ο καθρέφτης της κοινωνίας, αντανακλώντας καθετί που βλέπω. Πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να δούμε τους εαυτούς μας μέσα σε αυτούς τους τύπους των αρχέτυπων μητέρων(συμπεριλαμβάνονται και οι άντρες).
Στις φωτογραφίες σας δεν βλέπουμε το πρόσωπο του άντρα. Είναι ένα σχόλιο για την πατρότητα;
Όταν διαλέγεις αντικείμενο για τις φωτογραφίες σου σε μεγάλο βαθμό επιλέγεις κάτι που αγαπάς. Διάλεξα την οικογένεια μου που είναι η μεγαλύτερη μου αγάπη. Η οικογένεια μου και εγώ ήμασταν απίστευτα άνετοι με αυτό και ταίριαζε το προτζεκτ με την επιθυμία μου να είμαι στο σπίτι και να μεγαλώνω τις κόρες μου. Και τότε αποφάσισα να ανατρέψω το τυπικό οικογενειακό πορτραίτο που είχα αρχικά στο κεφάλι μου και να δώσω στην αρχέτυπη ευτυχισμένη οικογενειακή φωτογραφία περιεχόμενο και μια σκοτεινή κατεύθυνση. Το να κρατάω το κεφάλι του άντρα έξω από το πορτραίτο ξεκίνησε με την επιθυμία μου να κρατήσω την ανωνυμία του συζύγου μου, το αποτέλεσμα ήταν όμορφο και μέσα από αυτό συνέχιζε να δίνει κάθε φορά μια νέα πληροφορία για το προτζεκτ.
Θα έλεγα ότι έχει να κάνει λιγότερο με την πατρότητα και περισσότερο με την μητρότητα, και με το γεγονός ότι η μητρότητα είναι σαν το σύμπαν που για πάντα θα επεκτείνεται, περιλαμβάνει τα πάντα σε ένα ποσοστό 110% και περισσότερο. Όμως πιστεύω ότι έχει να κάνει και με τον ρόλο του γονιού, όχι απαραίτητα την γυναίκα, αλλά με κάποιον που οι υποχρεώσεις των παιδιών του μέρα με την μέρα τον ρίχνουν κάτω. Αυτή είναι η επιτυχία ή αν θέλετε η μαγεία της δουλειάς μου. Οι θεατές-ανεξάρτητα από το φύλο- συνδέονται άμεσα, γελούν και αισθάνονται το συναίσθημα και κατανοούν, ενδεχομένως τοποθετώντας τους εαυτούς τους στην θέση του χαρακτήρα των φωτογραφιών μου.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε την λέξη:
Χριστούγεννα- Αγαπημένη Μέρα
Καλοκαιρινές διακοπές-Αγάπη
Παιδικά πάρτι- Πάρα πολλά (Πιστεύω ότι είμαι πάσχουσα από τα πολλά τρελά παιδικά πάρτι γενεθλίων του Μανχάταν)
Ροκ μουσική- Ο σύζυγος μου
Brooklyn-Hip
Coney Island- Μακάβριο
Ευτυχία- Σπίτι
Σχολείο- Βαρετό, ανακατεμένο στομάχι
Μοναξιά- 20 και κάτι χωρίς σχέση
Τέχνη-Τα πάντα
Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες σας είχα την αίσθηση ότι σας αρέσουν πολύ οι δουλειές του David La Chapelle. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας φωτογράφοι;
Ο David La Chapelle δεν ήταν στις επιρροές μου όταν ξεκίνησα το προτζεκτ. Πέρα από αυτό μπορώ να δω την σύνδεση που μπορεί να γίνει με την δουλειά μου. Η δουλειά του La Chapelle εξακολουθεί να με εκπλήσσει. Κάποιες από τις άμεσες επιρροές μου είναι οι φωτογράφοι: Cindy Sherman, Gregory Crewdson, Sally Mann, Julie Blackmon, Eillen Cowin, Annie Leibovitz, Rinkeke Dijkstra, Catrine Val, Chris Wall. Δεν είναι όμως δίκαιο να αναφέρω μόνο φωτογράφους, η ιστορία μου έχει να κάνει με τον χορό, την ηθοποιία, και το πώς ζω. Αρκετοί χορογράφοι, σκηνοθέτες, συγγραφείς και καλλιτέχνες έχουν ασκήσει μεγάλη επιρροή στις δουλειές μου ως φωτογράφος και ως καλλιτέχνης. Pina Bausch, Trisha Brown, Vim Vandekeybus, David Lynch, Mike Leigh, Edward St Aubyn, Andy Warhol, μπορώ να ονομάσω αρκετούς ακόμα.
Τι θα λέγατε στον 16χρονο εαυτό σας εάν τον συναντούσατε σήμερα;
Να είσαι υπομονετική, δούλεψε σκληρά, να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, ζήσε, όμως όλα στη σωστή τους ώρα, τα πάντα συμβαίνουν όπως θα έπρεπε να συμβούν
Όλες οι φωτογραφίες του Domestic Bliss παραχωρήθηκαν από την Moen Mason Gallery για αποκλειστική χρήση από το LIFO.gr
σχόλια