Την πρωτοείδα να τραγουδάει στη Θεσσαλονίκη, πολλά χρόνια πριν βγουν οι ''Μέλισσες'', τότε που την ήξεραν μόνο οι φίλοι της. Μυστήριο πλάσμα, παιδί και ώριμη γυναίκα ταυτόχρονα. Φωνή που έπεφτε σαν σταλακτίτης από σπήλαιο και έσκαγε με κρότο. Την ξανάδα στην Τεχνόπολη της Αθήνας να τραγουδάει Χατζιδάκι δίπλα στον Ηλία Λιούγκο. Δε μπορούσε - έμαθα - να πει τα χατζιδακικά τραγούδια στον γυναικείο τόνο και μοιραία βασάνισε τη Στέλλα Κυπραίου στις ενορχηστρώσεις. Τελικά είπε το ''Ειμ' αητός χωρίς φτερά'' και άλλα ''αντρικά'' από το ρεπερτόριο του Λιούγκου. Σήμερα, εδώ στο σπίτι της, μου αφηγείται πως πρόσφατα τραγούδησε Τσιτσάνη στην Ισλανδία, τη χώρα της Bjork, παρέα με τον συνθέτη και συγγραφέα Νίκο Ορδουλίδη. Τις συνεργασίες της με νέα παιδιά σαν τον Βαγγέλη Καζαντζή, τον συνονόματο του Γιώργου, που της χάρισε τις ''Μέλισσες'' και την έκανε γνωστή και αγαπητή, λατρεμένη σχεδόν, στο πανελλήνιο. Αυτά και άλλα πολλά στη συνέντευξη που ακολουθεί ευθύς αμέσως...
— Κατ'αρχάς πείτε μου σε ποια φάση σας πετυχαίνω, συναυλιακά και δισκογραφικά.
Κάθε Τετάρτη συνεχίζω να τραγουδάω στην ταβέρνα ''Κληματαριά'' στην πλατεία Θεάτρου και κάθε Παρασκευοσάββατο εμφανίζομαι στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με τον Μανώλη Μητσιά, τον Μπάμπη Στόκα και την Παυλίνα τη Βουλγαράκη. Καλή παρέα είμαστε! Δισκογραφικά, βρισκόμαστε στα τελειώματα ενός δίσκου με τον Μίνωα Μάτσα εξ ολοκλήρου σε στίχους της Ελένης Φωτάκη.
— Με λαϊκά τραγούδια;
Λαϊκά, ναι, στο στυλ του Μάτσα.
— Ο Μάτσας θα μπορούσε να κάνει και ροκ ή ηλεκτρονικό δίσκο.
Ε, σιγά τώρα εγώ μην κάνω ροκ δίσκο! Καινούργια λαϊκά τραγούδια φτιάχνουμε.
— Ομολογώ ότι δισκογραφικά σας είχα χάσει τελευταία. Μου έτυχε όμως να μπω σε δισκάδικο και να ανακαλύψω νέα CD ή και βινύλια, με έργα στα οποία συμμετέχετε.
Είμαι δεκτική στο να λέω τραγούδια άλλων μόνο αν μου αρέσουν και γενικά δεν έχω κανένα ζόρι να βγάλω δίσκο. Υπήρξαν και περιπτώσεις νέων δημιουργών που μου πρότειναν να τους τραγουδήσω και είπα όχι. Δεν μου πηγαίναν, δεν ήταν του ύφους μου.
— Σε μία περίοδο όμως που οι συμμετοχές στη δισκογραφία δεν τη σώζουν, όπως αποδείχτηκε, δεν είναι και μια μικρή φθορά για εσάς;
Η αλήθεια είναι πως έχω κάνει πάρα πολλές συμμετοχές τα τελευταία δυο χρόνια. Φθορά είναι απ' την άποψη του ότι δεν μπορούμε να τα προβάλλουμε τα τραγούδια αυτά στα προγράμματα μας. Πρόβλημα! Πόσα πια να πει κανείς; Εγώ, π.χ., τραγουδάω ρεμπέτικα και λαϊκά, τις ''Μέλισσες'' του Καζαντζή και τα ''Διόδια'' του Σιόλα.
Eίμαι συνταξιούχος δασκάλα. Δούλεψα για πολλά χρόνια σε δημοτικά σχολεία έξω απ' τη Θεσσαλονίκη. Ίσως δεν ξέρετε όμως ότι ανέκαθεν τραγουδούσα σε μικρές σκηνές της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησα πιτσιρίκα, το 1983, ασχέτως αν μπήκα στη δισκογραφία το 2004 με τις ''Γυναίκες''
— Ωραίο αυτό που λέτε, αλλά εγώ εννοούσα τη φθορά που μπορεί να επιφέρει η συνεχόμενη παρουσία στις προθήκες των δισκοπωλείων.
Αν είναι καλά τα τραγούδια κι έχουν λόγο σοβαρό, δεν πιστεύω ότι τίθεται θέμα φθοράς. Το καλλιτεχνικό ζητούμενο να εκπληρώνεται κι από κει και πέρα τα τραγούδια ας ακολουθήσουν τη μοίρα τους.
— Η δική σας μοίρα, ωστόσο, είχε κάτι το διαφορετικό: από δασκάλα στα δημοτικά σχολεία γίνατε τραγουδίστρια επαγγελματίας σε ώριμη ηλικία.
Πράγματι, είμαι συνταξιούχος δασκάλα. Δούλεψα για πολλά χρόνια σε δημοτικά σχολεία έξω απ' τη Θεσσαλονίκη. Ίσως δεν ξέρετε όμως ότι ανέκαθεν τραγουδούσα σε μικρές σκηνές της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησα πιτσιρίκα, το 1983, ασχέτως αν μπήκα στη δισκογραφία το 2004 με τις ''Γυναίκες''.
— Μιλάτε για το δίσκο του Μιχάλη Νικολούδη και της Μάγδας Παπαδάκη, όπου τραγουδούσατε μαζί με τη Σωτηρία Λεονάρδου. Τό'χα ξεχάσει, το ομολογώ.
Ακριβώς. Βγήκε στη LIBRA που αμέσως μετά έκλεισε. Μ' αυτό τον εξαιρετικό δίσκο εμφανίστηκα, που σαν θέμα είχε τις γυναίκες ελευθέρων ηθών, χωρίς να έχω τραγουδιστικά πρότυπα. Ακούσματα έχουμε όλοι μας, άλλωστε, από τόσους και τόσους σπουδαίους τραγουδιστές.
Του λαϊκού και του ρεμπέτικου.
Πάντα. Κι εγώ σιγά - σιγά άρχισα να μπαίνω στο επονομαζόμενο ''έντεχνο''.
— Με τις "Μέλισσες" του Καζαντζή και της Φωτάκη;
Αναφερόμουν περισσότερο στα ακούσματα μου.
— Ήταν τρομερό πάντως σε ένα δίσκο με ερμηνευτές τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Θηβαίο, την Τσαλιγοπούλου και άλλες "φίρμες", να ξεχωρίζει ένα τραγούδι με την "άγνωστη" Βελεσιώτου.
Την πανάγνωστη, δε λέτε; Κατ' αρχάς φαινόταν ότι είναι ένα καλό κομμάτι. Εγώ το τραγούδησα όπως τραγουδάω πάντα, δεν έκανα δηλαδή κάτι διαφορετικό. Ούτε ήξερα αν θα γίνει επιτυχία, ιδέα δεν έχω απ' αυτά. Νομίζω πως ο Γιώργος ο Καζαντζής έλεγε ''Να δεις που θα πάει καλά αυτό το κομμάτι'', αλλά κι αυτός έπεσε έξω. Εννοώ που πήγε τόσο καλά πέραν κάθε προσδοκίας. Ακόμη παίζεται παντού!
— Και θα παίζεται. Τό'χει το χάρισμα ο Καζαντζής, ενώ είναι ένας παραγωγικός συνθέτης και εκδίδει τραγούδια και οργανική μουσική, πάντα θα του ''κάτσουν'' ένα - δυο κομμάτια που θα γίνουν all time classic. Θυμίζω το ''Ήτανε αέρας'' με τη Λιζέτα Καλημέρη.
Γιατί, ο ''Χειμωνανθός''; Συμφωνώ απόλυτα μ' αυτό που λέτε. Και η επιτυχία στις ''Μέλισσες'' ήρθε αμέσως. Με το που πήγε το CD στα ραδιόφωνα, άρχισαν ν'ακούγονται κατ'ευθείαν. Εγώ τότε ζούσα ακόμη μόνιμα στη Θεσσαλονίκη και τώρα έχω την αίσθηση πως το όλο πράγμα μ' έβγαλε λίγο απ' την ησυχία μου. Αναγνωρίσιμη εμφανισιακά δεν ήμουν, αλλά όσοι με ξέραν στις μουσικές σκηνές το ζητούσαν το κομμάτι. Το παίζαμε με τον Γιώργο στα live μας απάνω και είχε ήδη γίνει γνωστό πριν βγει ο δίσκος. Άρεζε!
— Μ' αρέσει που λέτε "άρεζε', που διατηρείτε το θεσσαλονικιώτικο "χρώμα".
(γέλια). Εντάξει, δεν είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Η καταγωγή μου είναι από την Καρδίτσα.
— Η απρόσμενη επιτυχία του τραγουδιού "Μέλισσες", σας έβαλε σε ένα άγχος του στυλ "θα καταφέρω να ξαναγίνει το ίδιο με ένα άλλο, ένα επόμενο τραγούδι";
Όπως προείπα, για μένα δεν είναι αυτοσκοπός να βγάζω δίσκους ή να κάνω επιτυχίες. Εμένα μ' αρέσει να τραγουδάω. Αυτό θέλω μόνο, είτε είναι στην ''Κληματαριά'', είτε στο ''Καφωδείο'', είτε στο Ηρώδειο. Τώρα, το αν θα κάνω σουξέ - πως το λένε -, εντάξει, καλό είναι να γίνει...Έχω κάνει 45 τραγούδια μέχρι τώρα.
— Το σύνολο της δισκογραφίας σας.
Ναι, χωρίς να υπολογίζω τα τωρινά που ακόμη δεν έχουν βγει.
— Δεν είναι και πολλά, 45 τραγούδια.
Δεν είναι και λίγα, όμως, συγκριτικά με το πότε μπήκα στη δισκογραφία, πόσω μάλλον όταν ήμουν ''άσχετη'' και δεν επεδίωκα τίποτα.
— Οι "Μέλισσες" θα έφεραν και πολλές προτάσεις, φαντάζομαι.
Πάρα πολλές! Και σε τρεις - τέσσερις περιπτώσεις, μάλιστα, που μου έδωσαν το υλικό τους και το άκουσα, είπα ''ευχαριστώ, αλλά δεν θα το κάνω''. Όχι γιατί δεν ήταν καλά τραγούδια, αλλά γιατί δεν μου πήγαιναν.
— Κακά τα ψέματα, η φωνή σας θυμίζει Σωτηρία Μπέλλου, όπως και του Γιάννη Χαρούλη θυμίζει Νίκο Ξυλούρη.
Τραγουδάμε απλά στον ίδιο τόνο. Η Μπέλλου έχει πιο σκληρή φωνή, η δική μου έχει άλλες δυναμικές, πιο ελεύθερες.
— Ναι, αλλά για ένα πιο μυημένο κοινό. Ο απλός ακροατής που ανοίγει το ραδιόφωνο του θα νομίσει ότι ''έπιασε'' Μπέλλου.
Σίγουρα, αλλά ξαναλέω ότι είναι διαφορετικές οι φωνές μας.
— Επίσης, πως να αποτινάξετε εύκολα αυτή την ''εικόνα'', όταν σας ακούμε συχνά να ερμηνεύετε το ''Θα με δικάσει'' του Λάγιου και του Μπουρμπούλη που σφράγισε η Μπέλλου;
Αυτό το τραγούδι δε γίνεται να το προσεγγίσεις αλλιώς, το λες όπως το είπε η Μπέλλου. Και πάλι, όμως, οι φωνές μας δεν είναι ίδιες.
— Ίσως τελικά η σκληρή δουλειά να βοήθησε...
Σκληρή δουλειά από μένα δε θα τη δεις (γέλια). Εγώ είμαι και μαγείρισσα, είμαι και αγρότισσα, είμαι και νοικοκυρά, απ' όλα. Δεν θεωρούμαι αμιγώς τραγουδίστρια.
— Να σας ρωτήσω ευθέως: Δεν υπήρξαν φορές που φοβηθήκατε μήπως δεν είστε πια η Φωτεινή Βελεσιώτου, αλλά ένα alter ego της Σωτηρίας Μπέλλου;
Το φοβήθηκα, αλλά δεν είναι η Μπέλλου το είδος που μου αρμόζει. Μην τρέφουμε αυταπάτες, η φωνή της Μπέλλου δεν πιάνεται όσους πήδους κι αν κάνεις. Όταν έγραφε η Μπέλλου εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν αυτά τα κόλπα, ''κόψε-ράψε, γράψε-σβήσε''. Αυτοί γράφαν μια κι έξω τότε, εμείς είμαστε μάγκες! ''Δεν είμαι καλά σήμερα, να πω την άλλη στροφή αύριο'' κλπ. Αυτοί γράφαν και φεύγαν, ότι γράφτηκε, γράφτηκε! Εμείς είμαστε τζάμπα μάγκες! Και κάτι άλλο: Γιατί θεωρούμαι ρεμπέτισσα; Ποτέ δεν τό'χω δηλώσει εγώ αυτό. Στο ξεκίνημα μου απλά τραγουδούσα αμιγώς ρεμπέτικα. Τώρα τραγουδάω και μπαλάντες και βαλς και λαϊκά, μέχρι και Άσιμο. Ότι θες τραγουδάω τώρα!
— Θα γίνω λίγο δυσάρεστος, κολλάω στη Μπέλλου, μα σας ρωτάω: Θα κάνατε σήμερα ένα αφιέρωμα σ'αυτήν;
Δεν ξέρω. Αναλόγως και απ' τους υπόλοιπους συντελεστές. Στη Θεσσαλονίκη είχα κάνει αφιέρωμα στη Μπέλλου που ''πήγε'' για ένα χρόνο! Σήμερα θα προτιμούσα να κάνω αφιερώματα σε μεγάλους συνθέτες ή σε νέους δημιουργούς.
— Αληθεύει ότι διατηρούσατε στη Θεσσαλονίκη επιχείρηση με τυροκομικά προϊόντα;
Όχι, παιδί μου, αυτά είναι μύθοι. Είχαμε ένα κτήμα με τον άντρα μου, εκεί που μέναμε δηλαδή, με κρασιά, τσίπουρα, κότες, πάπιες, κουνέλια, μόνο μοσχάρια και γουρούνια δεν είχαμε. Θέλαμε να είμαστε αυτάρκεις, για μας τα είχαμε, για να ξέρουν τι τρώνε τα παιδιά μας. Ποτέ δεν πουλήσαμε.
Οι τραγουδιστές, δόξα τω θεώ, αυτιά έχουμε κι ακούμε. Αν δεν σεβαστούμε την απόλυτα φυσιολογική βιολογική φθορά πρέπει κάποιος φίλος καρδιακός να μας ταρακουνήσει. Δεν μπορούμε να εκτιθέμεθα όταν δεν έχουμε πλέον να δώσουμε τίποτα
— Όλα αυτά προϋποθέτουν χρόνο προς διάθεση. Σήμερα πως περνάει ο ιδιωτικός σας χρόνος;
Διαβάζω, ακούω μουσικές, ασχολούμαι με το οτιδήποτε μπορεί να χρειάζεται ένα σπίτι. Ούτως ή άλλως ξυπνάω πρωί. Αν και τραγουδίστρια, μπορεί να κοιμάμαι στις 5, αλλά θα σηκωθώ στις 7.30 το πρωί.
— Άρα σα να τό'ξερα και σας τηλεφώνησα στις 9 παρά, το πρωί, γι'αυτή τη συνέντευξη.
Η καλύτερη μου! Είχα πιεί και καφέ...
— Η νύχτα σας καταβάλει;
Μ' αρέσει η νύχτα. Κι αν έχω κοιμηθεί μια ωρίτσα το μεσημέρι, το ''πάω'' μέχρι το πρωί μετά.
— Είστε των καταχρήσεων;
Και πίνω και καπνίζω με μέτρο πάντα. Αν βγω έξω με παρέα, μπορεί να πιω λιγάκι παραπάνω.
— Ο λαϊκός τραγουδιστής είναι και λαϊκός άνθρωπος;
Εγώ είμαι λαϊκός άνθρωπος. Ένας λαϊκός άνθρωπος, απλός, που δεν έχει να κρύψει τίποτα.
— Έχετε πολύ διαπεραστικό βλέμμα, παρ' όλα αυτά. Είστε παζολινική φιγούρα.
Ίσως γιατί είμαι άνθρωπος με συναισθήματα, με θετική σκέψη, που όμως όλα γύρω τον πειράζουν. Διαμαρτύρομαι συχνά.
— Ακόμη και εναντίον του εαυτού σας;
Πάρα πολλές φορές. Μου κάνει καλό. Με τον εαυτό μου, ευτυχώς, τα τακτοποιώ τα πράγματα. Θα συρθώ, αλλά θα τη βρω την άκρη. Άλλους δε μπορώ να βλέπω να πονάνε. Νέα παιδιά, ηλικιωμένους...
— Λέτε "θα συρθώ" σα να επιδιώκετε τον πόνο της ύπαρξης.
Όχι, είμαι απ' τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος. Βρίσκω διεξόδους.
— Για τις δυσκολίες της ζωής;
Και ποιος δεν έχει δυσκολίες σήμερα; Βλέπεις τα παιδιά σου να τελειώνουν σχολές και να συντηρούνται από σένα, γιατί δε γίνεται αλλιώς. Κάποτε για μας οι πόρτες ήταν ανοιχτές. Γιατί έτσι τότε και όχι και σήμερα;
— Πόσο καθοριστικός υπήρξε ο βιοποριστικός παράγοντας για τις εμφανίσεις σας;
Όχι τόσο. Εντάξει, ισχύει και η οικονομική απολαβή, αλλά εγώ κρατάω αυτό που μού'χε πει ο άντρας μου: ''Εσύ είσαι ικανή να πληρώνεις για να πας να τραγουδήσεις''.
— Άρα το να σταματήσετε κάποια στιγμή ισοδυναμεί με εφιάλτη;
Μπααα. Ίσα - ίσα που υπολογίζω σε κάνα δυο χρόνια να εμφανίζομαι κάπου μια φορά το μήνα. Θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα, να παίρνω τη βάρκα μου και να πηγαίνω για ψάρεμα. Βρε Αντώνη, είμαι και 56 ετών, πόσο πια να τραγουδάμε; Μην το κάνουμε σαν κάτι άλλους που τους πάνε με το καροτσάκι να τραγουδήσουν. Άσ'το...
— Από ματαιοδοξία το κάνουν ή από το φόβο της λήθης;
Οι τραγουδιστές, δόξα τω θεώ, αυτιά έχουμε κι ακούμε. Αν δεν σεβαστούμε την απόλυτα φυσιολογική βιολογική φθορά πρέπει κάποιος φίλος καρδιακός να μας ταρακουνήσει. Δεν μπορούμε να εκτιθέμεθα όταν δεν έχουμε πλέον να δώσουμε τίποτα. Στο λέω εγώ που δε γεννήθηκα τραγουδίστρια, δεν ξέρω δηλαδή να κάνω μόνο αυτό. Κι αν θελήσω κάποια στιγμή να ξανατραγουδήσω, παίρνω δυο φίλους μουσικούς και πάμε σε ένα γηροκομείο ή ένα νοσοκομείο, που εκεί είναι πιο μεγάλη ψυχική κατάθεση. Στις φυλακές έχω παίξει. Σε τέτοια μέρη αντλώ δυνάμεις για να βγαίνω μετά να τραγουδάω στα μαγαζιά, εκεί γεμίζει η ψυχή μου. Στα μη πληρωμένα!
Εγώ είμαι ακόμη σε διαδικασία σκέψης για το αν θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ. Δε θέλω να έχω ένα νέο ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα πάντως, τον ψηφίσω - δεν τον ψηφίσω εγώ, τα πράγματα θά'ναι καλύτερα απ' αυτό που βιώνουμε τώρα. Δεν ξέρω αν θα μπορέσει να διαπραγματευτεί άλλα πράγματα, αλλά μια καλύτερη κοινωνική πολιτική θα την ασκήσει. Ο κόσμος, ξέρετε, χρειάζεται κάτι να ανοίξει λίγο το μάτι του. Είναι διαλυμένοι οι άνθρωποι. Τι ζωή να κάνει ένας συνταξιούχος με 300 ευρώ άμα δεν έχει να πάρει ένα παιχνιδάκι τα Χριστούγεννα στα εγγόνια του;
— Σας έχουν χαρακτηρίσει ποτέ ντίβα;
Ναι, εδώ χάμω, δε με βλέπεις με το δωδεκάποντο τακούνι; (γέλια)
— Ντίβα δεν είναι μόνο δωδεκάποντο και τουαλέτες, αλλά - για μένα - οι λαϊκές τραγουδίστριες του κόσμου όλου.
Σιγά μην έχω και μίση και πάθη, τι μου λέτε; Εγώ θέλω να συνυπάρχω με ανθρώπους που έχουνε καλή καρδιά. Δεν είμαι ανταγωνιστική και πιστεύω ότι στον χώρο αυτό ο ένας τραβάει τον άλλο προς τα πάνω, όχι προς τα κάτω.
— Σωστό. Μουσικά ενημερώνεστε από το διαδίκτυο;
Όχι πολλά πράγματα, δεν τα πάω καλά. Τώρα θα πάρω ένα laptop και θα εξασκηθώ. Το δε facebook μου το διαχειρίζονται δυο φίλοι μου.
— Τη γνώμη έχετε για τη Νατάσσα Μποφίλιου;
Πολύ καλή τραγουδίστρια κι αυτό που κάνει το υποστηρίζει καλά. Εξαιρετικό, αλλά δεν είναι του είδους μου.
— Και η Μελίνα Κανά με τη Λιζέτα Καλημέρη; Οι δύο γυναίκες προκάτοχοι σας στο λαϊκό τραγούδι, αν και νεότερες ηλικιακά; Τι άλλαξε στο τραγούδι και δεν ακούγονται από τα ραδιόφωνα, όπως ακούγονταν στο πρόσφατο παρελθόν;
Είναι φίλες μου τα κορίτσια. Και μπορεί να μη βγάζουν πια πολλά καινούργια τραγούδια, αλλά αυτά που τραγούδησαν δεν είναι απλά, είναι για άλλα εκατό χρόνια! Σωκράτης Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, όλες οι αναφορές μας τα τραγούδια τους είναι! Δεν είναι τυχαίο ότι όπου και να παίξουν γίνεται το αδιαχώρητο. Εγώ το ΄90 δεν άκουγα έντεχνο, ήμουν κολλημένη στο ρεμπέτικο και το λαϊκό. Μετά τις ''Μέλισσες'' ασχολήθηκα περισσότερο και είδα ότι τα κομμάτια του Σωκράτη, του Θανάση και άλλων καλών συνθετών έχουν και λόγο ύπαρξης και συνέχεια! Γράψανε ιστορία αυτοί οι άνθρωποι.
— Δηλαδή αρχίσατε να μπαίνετε στο έντεχνο την περίοδο που είχε ήδη σημειώσει κάμψη.
Κάθε είδος τραγουδιού έχει και το κοινό του. Μπορεί να μη γράφονται πια μεγάλες επιτυχίες, αλλά πιστεύω ότι η κρίση έχει επηρεάσει και τους συνθέτες, τους μουσικούς και τους ποιητές.
— Σας θυμάμαι στο σπίτι σας, στα γενέθλια σας, πριν τρία χρόνια. Είχα γνωρίσει ποιητές, γιατρούς, σερβιτόρους και οικοδόμους.
Αυτοί είναι οι φίλοι μου και νιώθω πολύ καλά που τό'χω όλο αυτό. Οι ποιητές είναι ιδιαίτερα άτομα. Ούτε μπορώ να πω έχοντας διαβάσει δέκα ποιήματα ότι είμαι ''ειδική''. Το ίδιο και στη ζωγραφική. Το νά'χεις πάει σε μερικές εκθέσεις, δε σε κάνει ειδικό επί των εικαστικών.
— Σου διευρύνει όμως έστω και υποσυνείδητα τους πνευματικούς ορίζοντες.
Προφανώς. Το ίδιο και με δυο κουβέντες που θα πω με το παιδί το δεκαοχτάρικο που θά'ρθει να μ'ακούσει ή τον παππού των 70-75 ετών.
— Ανήκετε στο χώρο της Αριστεράς;
Σαφώς. Αριστερή ανένταχτη.
— Πολλοί καλλιτέχνες λένε ''θα ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα είμαστε και οι πρώτοι που θα τον κριτικάρουμε''...
Εγώ είμαι ακόμη σε διαδικασία σκέψης για το αν θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ. Δε θέλω να έχω ένα νέο ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα πάντως, τον ψηφίσω - δεν τον ψηφίσω εγώ, τα πράγματα θά'ναι καλύτερα απ' αυτό που βιώνουμε τώρα. Δεν ξέρω αν θα μπορέσει να διαπραγματευτεί άλλα πράγματα, αλλά μια καλύτερη κοινωνική πολιτική θα την ασκήσει. Ο κόσμος, ξέρετε, χρειάζεται κάτι να ανοίξει λίγο το μάτι του. Είναι διαλυμένοι οι άνθρωποι. Τι ζωή να κάνει ένας συνταξιούχος με 300 ευρώ άμα δεν έχει να πάρει ένα παιχνιδάκι τα Χριστούγεννα στα εγγόνια του;
— Θά'χε ενδιαφέρον τι θά'λεγε επ' αυτού και η Παυλίνα Βουλγαράκη, η κόρη του πρώην Υπουργού της ΝΔ, που τραγουδάτε μαζί.
Το μόνο που έχω πει είναι ότι η Παυλίνα προσπαθεί να χαράξει ένα δικό της άλλο δρόμο. Και μόνο που δεν ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα της, την πολιτική δηλαδή, είναι προς τιμήν της. Χαίρομαι που ένα παιδί, κόρη πολιτικού, διάλεξε την τέχνη.
— Έχετε ερωτευθεί στη ζωή σας;
Πολλές φορές! Μπορώ να ερωτευθώ από την καπνοθήκη μου μέχρι το γραμμόφωνο του φίλου μου του Παναγιώτη.
— Δένεστε συναισθηματικά με αντικείμενα;
Βέβαια. Πολύ! Είναι ένα παντελόνι και κάτι παπούτσια συγκεκριμένα που δε θέλω να τα βγάζω από πάνω μου, αισθάνομαι τρομερά άνετα.
— Και με τους ανθρώπους; Θα κάνατε θυσία για ένα μεγάλο έρωτα;
Τό'χω κάνει και θα το ξανακάνω. Δεν έχω στεγανά, δεν κολλάω σ'αυτά.
— Στο ''Καφωδείο'', πάντως, πριν χρόνια, είχα εισπράξει απίστευτη καψούρα από το τραγούδισμα σας.
Σίγουρα όταν κάποιος είναι ερωτευμένος αποδίδει και καλύτερα. Φαίνεται αυτό στον κόσμο.
Όμορφα αυτά που λέτε και απαντώ με το ότι κάθε φορά που ερμηνεύω ένα ρεμπέτικο και νιώθω ερωτευμένη, σίγουρα θα το προχωρήσω κι άλλο. Αν πάλι δεν είμαι ερωτευμένη, το αφήνω σε ένα καλό σημείο, όπως δηλαδή το βρήκα την πρώτη φορά
— Πολλά ρεμπέτικα έχουν μία καβαφική μυστική διάθεση. Το αντιλαμβάνεστε από τους στίχους τους ή από το τι βγάζουν σε εσάς την ώρα που τα ερμηνεύετε;
Εξαρτάται από την κατάσταση μου. Όμορφα αυτά που λέτε και απαντώ με το ότι κάθε φορά που ερμηνεύω ένα ρεμπέτικο και νιώθω ερωτευμένη, σίγουρα θα το προχωρήσω κι άλλο. Αν πάλι δεν είμαι ερωτευμένη, το αφήνω σε ένα καλό σημείο, όπως δηλαδή το βρήκα την πρώτη φορά.
— Ο έρωτας είναι γένους ανυπεράσπιστου που λέει κι η Δημουλά;
Ου! (γέλια) Σίγουρα είναι!
— Αθήνα ή Θεσσαλονίκη;
Και τα δύο. Εδώ έχω πολλά πράγματα ν' ακούσω και να δω. Η Θεσσαλονίκη έχει φτωχύνει πολιτιστικά.
— Έχει όμως τον Μπουτάρη της.
Σίγουρα ο Γιάννης είναι μια καλή επιλογή, αλλά δε μπορεί να ''πει'' τίποτα για χώρους που δεν υπάρχουν πια κι είναι κλειστοί για τους καλλιτέχνες.
— Περιγράψτε μου μία στιγμή ευτυχίας στη μέχρι τώρα πορεία σας.
Είναι πάρα πολλές και δεν ξέρω αν πρόκειται ακριβώς για στιγμές ευτυχίας. Πέρσι έγινε κάτι που με γονάτισε. Τραγουδούσα με την Καλλιόπη Βέτα στο Χαμάμ. Έρχεται ένας κύριος και μου λέει: ''Κυρία Βελεσιώτου, έκοψα το τσιγάρο, όχι γιατί μου το είπε ο γιατρός, αλλά για να κάνω οικονομία και να έρχομαι να σας βλέπω''. Τρελάθηκα, το λέω και μου ανεβαίνει λυγμός. Θεωρώ εξαιρετική στιγμή και εκείνη την εκπομπή στον 9.84 που γνώρισα τον Μάνο Ελευθερίου και γίναμε φίλοι. Τον λάτρεψα.
— Στο ταξίδι της ζωής και της τέχνης τι είναι πιο σημαντικό;
Η ίδια η ζωή. Αν στη ζωή σου δεν πάνε καλά τα πράγματα, δεν θα πάνε καλά ούτε στην τέχνη, ούτε πουθενά. Ευτυχώς που εγώ από κάπου βρίσκω δύναμη και κρατιέμαι, όπως είπα και πριν.
— Από τον θεό;
Μπα, δεν έχω σχέση με θεό και θρησκεία. Είχα μέχρι τα 18 μου που με πήγαινε με το ζόρι ο πατέρας μου στην εκκλησία. Τρέφω σεβασμό ωστόσο στους ανθρώπους που πιστεύουν, γιατί έχουν ένα αποκούμπι. Μακάρι να μπορούσα να πιστέψω κι εγώ, να ελπίσω, αλλά δε μου δίνεται τέτοια ευκαιρία. Θά'θελα, αλλά δεν... Πιστεύω στον Άνθρωπο, ακόμα και στον παράγοντα τύχη.
— Είστε των τυχερών παιχνιδιών;
Καθόλου. Μια - δυο φορές έπαιξα χαρτιά και δυστυχώς κέρδισα χρήματα φίλων κι όλη νύχτα ήμουν άρρωστη. Την επόμενη, τους κάλεσα έξω και τους κέρασα.
— Να είστε πάντα καλά να κερνάτε αυτούς που αγαπάτε με το τραγούδι σας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
σχόλια