To Street Mode Festival είναι το μεγαλύτερο open-air φεστιβάλ στην Θεσσαλονίκη, με επισκεψιμότητα που φτάνει τους 10.000 – 15.000 θεατές κάθε χρόνο, από το 2009.
Κλείνοντας φέτος 8 χρόνια ζωής, το Street Mode Festival συνεχίζει να προωθεί την κουλτούρα του δρόμου, στην Αποθήκη Γ του Λιμανιού, απ' τις 2 ως τις 4 Σεπτεμβρίου. Οι τρεις ημέρες θα είναι γεμάτες με dj sets, σόου και διαγωνισμούς graffiti, street art, breaking, street dance και action sports (parkour – freerunning, bmx κτλ). To φετινό παζλ του φεστιβάλ συμπληρώνουν εκθέσεις, σεμινάρια, παιχνίδια, δράσεις για μικρά παιδιά, και πολλά ακόμα παράλληλα events.
Θα γίνουν όμως και μεγάλες συναυλίες. Αυτή που με εντυπωσίασε πιο πολύ είναι των αυθεντικών Sugarhill Gang, που θεωρούνται οι πατέρες της Χιπ-Χοπ μουσικής. Το 1979 το κλασικό τραγούδι τους Rapper's Delight έγινε το πρώτο κομμάτι του είδους του που μπήκε στο Top-40 των ΗΠΑ ανοίγοντας το δρόμο για όλους όσους ακολούθησαν.
Επίσης θα εμφανιστούν εκτός των άλλων οι: Γιάννης Αγγελάκας, Χατζηφραγκέτα, Alpha Blondy & The Solar System, Ταφ Λάθος, NightStalker, Ημισκούμπρια, Εισβολέας, Vodka Juniors κ.α.
«Παλιά αν έκανες ένα μεγάλο γκράφιτι θα το έβλεπαν όσοι περνούσαν από εκεί, αν έκανες κόλπα με το σκέιτ ή το ποδήλατο, αν χόρευες, το έκανες κυρίως για την κάβλα σου και θα σε έβλεπαν μόνο οι περαστικοί κι οι φίλοι σου. Τώρα μια φιγούρα ή ένα γκράφιτι μπορεί να γίνουν σούπερ viral!»
Παρουσιάζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Γιώργος Μαυριδης που λέει στο LIFO.gr ότι γι' αυτό το τριήμερο ανυπομονεί κάθε χρόνο γιατί συγκεντρώνονται όλα τα κομμάτια της street κουλτούρας μαζί. «Απ' αυτά που γίνονται με κάποια έχω ασχοληθεί μικρότερος. Έκανα BMX, γκραφίτι, και σκέιτ... B-boy δεν ήμουν ποτέ, στο χορό είμαι χάλια, άστο καλύτερα. Παρκούρ επίσης δεν έχω κάνει, γιατί όταν ήμουν μικρότερος δεν υπήρχε ως έννοια. Εντάξει, έχω σκαρφαλώσει πολλά κάγκελα και πηδήσει από διάφορα μέρη όταν κάναμε γκραφίτι και μας κυνηγούσαν που βάφαμε τους τοίχους και πηδούσαμε για να τους ξεφύγουμε...»
Του αρέσει όμως πολύ το παρκούρ και έχει πάει δυο χρονιές στον παγκόσμιο διαγωνισμό που γίνεται στη Σαντορίνη και φέτος θα πάει ξανά: «Μάλιστα στο Street Mode Festival θα γίνει και ο μεγάλος προκριματικός παρκούρ και θα δούμε μερικούς απ' τους πιο εντυπωσιακούς τύπους - όσοι προκριθούν θα πάνε στη Σαντορίνη στο μεγάλο τελικό.»
Υπάρχουν άραγε διαφορές απ' την περίοδο που ο Μαυρίδης -που τώρα είναι γνωστότερος ως tattoo artist και παρουσιαστής του World Party- ήταν μέσα σ' αυτές τις σκηνές; «Σκέφτομαι αν υπάρχουν διαφορές από τότε που ήμουν 16-17 και έκανα όλα αυτά με το τώρα, σχεδόν 20 χρόνια μετά. Και καταλήγω ότι δεν υπάρχουν διαφορές. Και ξέρεις γιατί; Όσα κι αν άλλαξαν, ο δρόμος παραμένει ο ίδιος.
Ένα παιδί που κάνει σκέιτ, που πίνει το αναψυκτικό του, που βρίσκεται με φίλους και τα λένε, την ίδια νοοτροπία είχε πριν από 20 χρόνια την ίδια θα έχει και τώρα.
Το πατίνι μπορεί να έχει αλλάξει, η φιλοσοφία του δρόμου όχι.»
Άρα υπάρχουν πολλά παιδιά ακόμα που δεν έχουν απορροφηθεί απ' τα κινητά και βγαίνουν στους δρόμους γεμάτοι ενέργεια; Ο Μαυρίδης εξηγεί: «Όλοι έχουμε απορροφηθεί κάπως απ' τις οθόνες ακόμα και τα παιδιά που κάνουν πράγματα στους δρόμους. Όμως δεν σταματούν να διασκεδάζουν, το αντίθετο. Παλιά αν έκανες ένα μεγάλο γκράφιτι θα το έβλεπαν όσοι περνούσαν από εκεί, αν έκανες κόλπα με το σκέιτ ή το ποδήλατο, αν χόρευες, το έκανες κυρίως για την κάβλα σου, θα σε έβλεπαν μόνο οι περαστικοί κι οι φίλοι σου.
Τώρα μια φιγούρα ή ένα γκράφιτι μπορεί να γίνει viral - το αόρατο κοινό έχει πολλαπλασιαστεί μέσω ίντερνετ και πλέον κάνεις κάτι όχι μόνο για τον εαυτό σου και για τους φίλους σου αλλά έχεις και το κίνητρο ότι μπορεί να σε δούνε κι άλλοι πολλοί. Έτσι πολλοί εντυπωσιάζονται με κάτι που θα δουν online κι αποφασίζουν να δοκιμάσουν κι αυτοί να γίνουν γκραφιτάδες, χορευτές, οτιδήποτε.»
«Ποτέ δε στάθηκαν τα λεφτά εμπόδιο σ' αυτά που ήθελα να κάνω. Εγώ βίωνα οικονομική κρίση για 30 χρόνια. 30 χρόνια μετά βίας τα έβγαζα πέρα αλλά ποτέ δεν σταμάτησα.»
Ο Μαυρίδης θεωρεί πως, παρότι τα λεφτά είναι μεγάλο πρόβλημα για τους σημερινούς 16άρηδες, αν κάποιος θέλει κάτι πολύ θα το αποκτήσει. «Μαζεύουν ευρώ το ευρώ τα παιδιά για να κάνουν το χόμπι τους. Όταν ήμουν δεκαέξι μάζευα κάθε δραχμή για να μπορέσω κάποτε να πάρω σανίδα, ή τα σπρέι. Έκανα ό,τι δουλειά έβγαινε, μου έλεγαν πήγαινε βάψε αυτήν την καφετέρια, έβαφα ακριβώς όπως τα ήθελαν και με τα λεφτά μπορούσα να πάρω τα σπρέι μου για να κάνω τα δικά μου. Ποτέ δε στάθηκαν τα λεφτά εμπόδιο σ' αυτά που ήθελα να κάνω. Εγώ βίωνα οικονομική κρίση για 30 χρόνια. 30 χρόνια μετά βίας τα έβγαζα πέρα.
Πολλοί μου έλεγαν ότι μπήκα στα τατουάζ όταν ξεκίνησε η άνθισή τους. Ποια άνθιση; Όλοι πρεζάκια με λέγανε τότε, άσχετο που δεν πίνω ναρκωτικά. Αναγκαζόμουν κι έκανα κι άλλες δουλειές πάντα - βοηθός μπάρμαν δούλευα, μετά ξεκίνησα πόρτα, υποδοχή εδώ, υποδοχή εκεί, κρατήσεις, κιόλα αυτά μαζί με το μαγαζί μου το Tattooligans. Ήμουν τατουατζής και δούλευα αναγκαστικά νύχτα μπας και μπορέσω να βγάλω κανα φράγκο. Η οικονομική κρίση, που όπως είπα για μένα υπήρχε επί 30 χρόνια έτσι κι αλλιώς, μπορεί να σε δυσκολεύει στα πάντα, αλλά σε κινητοποιεί κιόλας. Σε βάζει στο λούκι να δουλέψεις, να σκεφτείς λύσεις αντί να κάθεσαι στα αυγά σου. Μπορεί να ξυπνήσει τη δημιουργικότητά σου. Το όνειρό μου δεν ήταν να γίνω εκατομμυριούχος -αν ήταν θα είχα μείνει στο Μαϊάμι να δουλέψω ως tattoo artist εκεί- αλλά να τα βγάζω πέρα κάνοντας αυτά που μ' αρέσουν. Και τώρα νιώθω ότι το έχω καταφέρει.»
Μπορεί να παρουσιάζει εκπομπές στην τηλεόραση, όμως η παρουσίαση του Street Mode Festival είναι σίγουρα άλλη εμπειρία. «Είναι πολύ άμεση εμπειρία. Είναι τέλειο να είσαι πάνω στο stage και να βλέπεις από κάτω χιλιάδες κόσμου να περνούν καλά και να διασκεδάζουν μαζί σου. Κάνουμε πλάκες, έχω και τη Μόλυ (τη σκυλίτσα του) μαζί πάνω στη σκηνή για παρέα και νιώθω αρκετά χαλαρά. Υπάρχει βέβαια και κάποιο άγχος μην υπάρξει κάποιο πρόβλημα της τελευταίας στιγμής ή μη πω καμιά χαζομάρα γιατί δε μπορεί να κοπεί στο μοντάζ, αλλά απ' τη στιγμή που παρουσίασα την εκδήλωση για τα 90 χρόνια του ΠΑΟΚ χωρίς καν ολόκληρη πρόβα και δεν έκανα σχεδόν ούτε ένα σαρδάμ πλέον νιώθω πολύ πιο άνετος για οποιαδήποτε ζωντανή παρουσίαση.» Πάντως το ότι βλέπει χιλιάδες άτομα μπροστά του δεν τον κομπλάρει - το αντίθετο. «Βλέπω χίλιους φίλους, μια παρέα. Και το εννοώ αυτό. Το βλέπω σα να είμαστε μια παρέα που κάνουμε πλάκα μεταξύ μας.»
Για την ιστορία του Φεστιβάλ, μίλησε στο LIFO.gr ο ιδρυτής του Street Mode Γιάννης Ευσταθίου: «Ξεκινήσαμε το 2009» λέει, «με διαφορετική μορφή αλλά με ίδια φιλοσοφία. "Καταλαμβάνουμε" ένα δημόσιο χώρο και κάνουμε το δικό μας street party. Το πρώτο έγινε στη Θέρμη -γεμίσαμε και με τέλεια γκράφιτι το τούνελ της Θέρμης, και το ίδιο κάναμε και τα επόμενα χρόνια. Μέχρι που μεγαλώσαμε τόσο που μεταφερθήκαμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.»
Ποιες διαφορές υπάρχουν άραγε από τότε; «Όταν ξεκινήσαμε, πολλοί έβλεπαν με κακό μάτι την street κουλτούρα, μας θεωρούσαν αλήτες που βανδαλίζαμε. Φανταστείτε πως οι τοπικοί υπεύθυνοι τον πρώτο χρόνο μας είχαν πει "Μα πρέπει να κάνετε γκράφιτι οπωσδήποτε στους τοίχους; Να μη τους λερώσουμε καλύτερα, θα σας φέρουμε εμείς πανιά να κάνετε γκράφιτι στα πανιά". Φοβόντουσαν λίγο τις δράσεις μας. Όταν τους είπαμε ότι θα έπαιζαν συναυλία οι Vodka Juniors που παίζουν πανκ, φοβήθηκαν ότι θα το κοινό θα έκανε φασαρίες, ότι θα καίγαμε κάδους και τέτοια. Αυτό έχει αλλάξει βέβαια, και τα γκράφιτι στο τούνελ της Θέρμης δεν τα έσβησαν ποτέ από τότε.»
Με τις προκαταλήψεις να έχουν υποχωρήσει, όλες οι σκηνές της street κουλτούρας ενώθηκαν. «Δεν είχε νόημα να κάνουμε ξεχωριστό φεστιβάλ για street dance, άλλο για παρκούρ, άλλο για skating, μια και οι μεμονωμένες σκηνές δεν ήταν τόσο μεγάλες για να κρατήσουν από μόνες τους ένα φεστιβάλ. Έτσι τα βάλαμε όλα μαζί, φέρνοντας σε επαφή ανθρώπους που μπορεί να συναντούνταν στους δρόμους αλλά ουσιαστικά ποτέ δεν είχαν παρατηρήσει και απολαύσει πραγματικά αυτό που έκαναν οι άλλοι. Επίσης μέχρι τότε πολλά απ' αυτά γίνονταν σε κλειστό κύκλο και τα ήξεραν λίγοι. Ας πούμε πολλοί δεν είχαν έρθει καθόλου σε επαφή με το street dance ή το breaking γιατί τα παρακολουθούσαν μόνο οι ίδιοι που χόρευαν. Χάρη στο Street Mode Festival έγιναν ευρύτερα γνωστές ομάδες ενώ πολύς κόσμος είδε για πρώτη φορά πράγματα που δεν υποψιαζόταν καν πως συνέβαιναν στους δρόμους της πόλης.»
Έγιναν άραγε έτσι πιο mainstream οι σκηνές, κι αν ναι αυτό ήταν κακό; «Κοιτάξτε, εγώ δεν θεωρώ ότι είναι κακό ούτε το να συνεργαστείς με εταιρίες ούτε το να γίνει κάτι ευρέως γνωστό, αρκεί να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας αυτού που κάνεις. Αυτό δε συνέβη, ευτυχώς. Το ίδιο καλά και με την ίδια όρεξη χόρευαν τα παιδιά όταν δεν τους έβλεπε σχεδόν κανείς, το ίδιο και τώρα που είναι πιο «της μόδας» το street dance και τους παρακολουθούν πολλοί θεατές, κάτι που ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα της street κουλτούρας».
Η οικονομική κρίση έχει αγγίξει τις διάφορες σκηνές, απ' τη μία, αλλά απ' την άλλη όσο δεν υπάρχουν λεφτά για διασκεδάσεις σε μαγαζιά τόσο περισσότεροι κάνουν βόλτες στους δρόμους, στην παραλία και στα πάρκα κι έτσι έρχονται όλο και περισσότερο σε επαφή με τις διάφορες δράσεις. Όμως όπως τονίζει ο Ευσταθίου «είναι αλήθεια πως παλιότερα οι σκεϊτάδες είχαν λεφτά για να παίρνουν κάθε τόσο νέα σανίδα αν έσπαγε η παλιά, ενώ κι οι γκραφιτάδες δε δυσκολεύονταν να αγοράζουν όσα σπρέι τους χρειάζονταν. Τώρα όλοι το σκέφτονται δυο φορές. Ο μόνος τομέας που ίσως δεν έχει πληγεί απ' την κρίση είναι το street dance - είναι αρκετά φτηνά τα μαθήματα στις σχολές χορού και δεν χρειάζονται μετά επιπλέον αξεσουάρ. Πάντως όσο τα νέα παιδιά βγαίνουν έξω και ξεκουνιούνται απ' τα σπίτια τους και τις οθόνες τους, όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο μαζικά».
Πολλές καινοτομίες θα γίνουν στο φετινό φεστιβάλ και ο Γιάννης Ευσταθίου τις απαριθμεί: «Για πρώτη φορά θα υπάρχει παράλληλο stage κι έτσι όταν θα τελειώνει πχ. μια παρουσίαση στο ένα θα ξεκινά κατευθείαν κάτι στο άλλο και δεν θα υπάρχει ούτε λεπτό που δε θα μπορείς να δεις ή να κάνεις κάτι ενδιαφέρον. Θα κάνουμε επίσης για πρώτη φορά διαγωνισμό χορού κοριτσιών - έχουμε για πρώτη φορά 16 καλές χορεύτριες και αυτό που τόσο καιρό κάναμε με b-boys ήρθε η ώρα να γίνει και με κορίτσια, με κριτές, παρουσιαστή, τα πάντα. Κάτι άλλο ωραίο που κάνουμε για πρώτη φορά είναι το Live Band Contest. Θα παίξουν ζωντανά αρκετές μπάντες που επιλέχθηκαν από ονλάιν ψηφοφορία και τα έπαθλα θα είναι τρία για τον νικητή: Θα μπορέσουν να παίξουν την Κυριακή στο main stage κανονική συναυλία, θα υπογράψουν συμβόλαιο με μία πολύ δυνατή εταιρία μάνατζμεντ και θα τους χαρίσουμε και 200 μπλουζάκια με τη στάμπα της μπάντας τους.» Κριτές θα είναι ο Μιθριδάτης απ' τα Ημισκούμπρια, ο Θωμάς Αρβανίτης ο ντράμερ και παραγωγός του 1055 Rock, οι Vodka Juniors και η Στέλλα Γουλινούδη, η ιδιοκτήτρια της εταιρίας Management που θα υπογράψει με τους νικητές. H γνώμη κάθε κριτή θα μετράει από 20% και άλλο 20% θα μετρήσει η θέση που έχουν ήδη πάρει οι μπάντες στο online poll. Και φυσικά θα έχουμε και τον προκριματικό του παρκούρ που όσοι περάσουν θα διαγωνιστούν στο Παγκόσμιο της Σαντορίνης...»
*Street Mode Festival: Παρασκευή 2, Σάββατο 3 και Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου, Λιμάνι Θεσσαλονίκης. Περισσότερες πληροφορίες και το πλήρες πρόγραμμα εδώ.
