Γιατί στα τραγικά επεισόδια του Σάρλοτσβιλ όλοι οι ακροδεξιοί συγκεντρώθηκαν στην πανεπιστημιούπολη το περασμένο Σάββατο κρατώντας αναμμένους πυρσούς; Σήμαινε κάτι; Γιατί το σήμα του Μαύρου Ήλιου μπλέχτηκε με το κόκκινο σήμα των Detroit Red Wings στις σημαίες της Λευκής Υπεροχής; Η ομάδα του Ντιτρόιτ αρνήθηκε αμέσως κάθε σχέση. Γιατί τα μαύρα Fred Perry συνεχίζουν να αποτελούν στολή της φυλής των «Proud Boys» παρά τις επίσημες δηλώσεις της βρετανικής εταιρείας ότι δεν έχει καμία σχέση με φασιστικές ομάδες μίσους. Τελικά, είμαστε ότι φοράμε διαλέγοντας ρούχα στολές ή απλά επιλέγουμε ρούχα που εξυπηρετούν το σκηνικό της καθημερινότητάς μας; Εν ολίγοις αναρωτιέμαι αν πάω στα Εξάρχεια φορώντας ένα μαύρο Fred Perry με κίτρινες ρίγες στο γιακά και στο σήμα του πόσο ξύλο και βρίσιμο μπορεί να φάω από τους θαμώνες της πλατείας; Μέσα στην παράνοιά μου αναρωτιέμαι επίσης αν θα στοχοποιηθώ, αν δηλαδή με θεωρήσουν φασίστα επειδή μπαίνω στον κόπο να ασχοληθώ με την απενoχοποίηση ενός θρυλικού logo.
Χτες το πρωί η εταιρεία ΤΙΚΙ έβγαλε την εξής ανακοίνωση: «H μάρκα ΤΙΚΙ δεν συνδέεται καθόλου με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Σάρλoτσβιλ το Σάββατο. Δεν υποστηρίζουμε το μήνυμα αυτών των ομάδων ή τη χρήση των προϊόντων μας με αυτόν τον τρόπο». Αφορμή για αυτή τη δήλωση είναι η σύνδεση των καλαμένιων πυρσών που κρατούσαν όλοι οι ακροδεξιοί στη συγκέντρωση του περασμένου Σαββάτου με τα γεγονότα στη συγκέντρωση «Unite the Right». Αυτός ο πυρσός δεν είναι τίποτα άλλο από μια καλαμένια πλεκτή δάδα, μακρινό σύμβολο του Τικι πολιτισμού της Πολυνησίας αλλά αρκετά δημοφιλές αξεσουάρ των πάρτι στις παραλίες, της διακόσμησης υπαίθριων σημείων σε πολυτελή ξενοδοχεία, της γενικότερης ατμόσφαιρας των μπάρμπεκιου πάρτι στις αυλές των αμερικανικών προαστίων, ακόμη και των συμβουλίων του τηλεπαιχνιδιού Survivor. Συχνά είναι ποτισμένοι με υγρό απωθητικό κουνουπιών.
Οι πυρσοί στο Σάρλοτσβιλ όμως δεν άναψαν για να διώξουν τα κουνούπια, ούτε για να φέρουν φως. Άναψαν για να θυμίσουν τη Νύχτα των Κρυστάλλων, όταν ξεκίνησε το πογκρόμ που έκαψε πάνω από 1.500 συναγωγές ή ακόμη και τον τελετουργικό τρόπο που η Κου Κλουξ Κλαν άναβε τους φλεγόμενους σταυρούς στις αυλές των νέγρων στο Μισισίπι. Αυτός ο φλεγόμενος πυρσός σε κάθε φασιστικό μυαλό συχνά συνοδεύεται από δάφνες. Είναι οι δάφνες με τις οποίες ο Μουσολίνι στόλισε το σύμβολο του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος και οι οποίες μοιάζουν τόσο πολύ με τις δάφνες του Fred Perry. Δεν ξέρω πόση σημασία μπορεί να έχει ή αν το πρόσεξε κανείς, αλλά σχεδόν κανένας από τους ακροδεξιούς στα πρόσφατα επεισόδια δεν φορούσε μαύρο Fred Perry με κίτρινες λωρίδες. Γιατί άραγε; Τι συνέβη; Αφού μέχρι πριν λίγους μήνες το μπλουζάκι αυτό ήταν σύμβολο όχι μόνο του σπορ ντυσίματος της αμερικανικής ακροδεξιάς μπουρζουαζίας αλλά και της ελίτ των «Υπερήφανων Αγοριών».
Οι πυρσοί της Σάρλοτσβιλ άναψαν για να θυμίσουν τη Νύχτα των Κρυστάλλων, όταν ξεκίνησε το πογκρόμ που έκαψε πάνω από 1.500 συναγωγές ή ακόμη και τον τελετουργικό τρόπο που η Κου Κλουξ Κλαν άναβε τους φλεγόμενους σταυρούς στις αυλές των νέγρων στο Μισισίπι.
Αν ανατρέξει κανείς σε αναρτήσεις που έγιναν σε μπλογκς ή στο Twitter και το YouTube πριν τρία χρόνια, από τον πατέρα του χιπστερισμού, Gavin McInnes (συνιδρυτής του Vice και γνωστός στην παγκόσμια χίπστερ κοινότητα για τις ακροδεξιές του ιδέες, οι οποίες μάλιστα τον ώθησαν να ιδρύσει την οργάνωση «Proud Boys» το 2016) θα δει ότι ο McInnes έδινε σαφείς οδηγίες στους λευκούς συντρόφους του ότι αυτό – ένα πόλο Fred Perry, πάντα σε μαύρο και κίτρινο χρώμα – είναι η καλύτερη πανοπλία για την καταπολέμηση της πολυπολιτισμικότητας. Οι Proud Boys δεν είναι μεγάλη ομάδα, με δυσκολία φτάνει τα 1.000 μέλη. Αλλά αυτοί οι λίγοι εκλεκτοί αποτελούν μια κρυφή ελίτ. ΟΙ περισσότεροι από αυτούς δουλεύουν σε αμερικανικά ΜΜΕ. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι είναι μια πολύ οργανωμένη ομάδα που ουσιαστικά ξέρει πού και πότε να προσχεδιάζει εκδηλώσεις με πρόσχημα την ελευθερία του λόγου, οι οποίες καταλήγουν σε αντι-μουσουλμανικές πορείες ή αντι-μεταναστευτικές διαδηλώσεις. Όλες οι συναντήσεις των Proud Boys, κατά έναν περίεργο τρόπο, προσελκύουν και άλλες ομάδες της «Λευκής Υπεροχής» και αρκετούς νεοναζί. Ο McInnes, βέβαια, είναι πρόθυμος να επισημάνει ότι οι Proud Boys μπορεί και να δεχτούν στην παρέα τους έγχρωμους, μουσουλμάνους, ακόμη και Εβραίους- όσο τα μέλη αυτά υποστηρίζουν ότι «η Δύση είναι η καλύτερη λύση» και απορρίπτουν τους μη-δυτικούς μετανάστες στην Αμερική (ο ίδιος είναι Καναδός).
Ως καλός χίπστερ που είναι, ο McInnes έχει μελετήσει την ποπ ιστορία και γνωρίζει ότι στα μέσα της δεκαετίας του '60, ένα μικρό αλλά γενναίο κίνημα, γεννήθηκε από την πρώτη γενιά Τζαμαϊκανών, οι γονείς των οποίων είχαν στρατολογηθεί κατά δεκάδες χιλιάδες για να βοηθήσουν την ανασυγκρότηση της Αγγλίας μετά τον πόλεμο. Αυτά τα παιδιά έμαθαν στους λευκούς φίλους τους τι είναι το ska, το rocksteady και το «rude boy» στυλ. Μετά, όλοι μαζί, μπήκαν στο κόλπο της δουλειάς. Και κάπως έτσι η μουσική ένωσε διαφορετικούς πολιτισμούς, τους λευκούς και τους έγχρωμους εργάτες. Ο Don Letts (DJ, ραδιοφωνικός παραγωγός του BBC και σκηνοθέτης) στο ντοκιμαντέρ «Τhe Story of Skinhead» θέλοντας να τονίσει ότι οι αρχικές skinhead παρέες δεν είχαν καμία σχέση με το ρατσιστικό κίνημα που θα έσκαγε την επόμενη δεκαετία, αναφέρει ότι «Η πολιτική δεν ήταν κάτι για το οποίο μιλούσαν αυτά τα παιδιά. Αυτό το είχαν αφήσει να το κάνουν οι γονείς τους. Οι νέοι ήθελαν απλά να δεσμευτούν πάνω στην μουσική, τα ρούχα και τις γκόμενες».
Μέσα από την εδραιωμένη ταξική συνείδηση της Αγγλίας στη δεκαετία του '60, η υπερηφάνεια βρισκόταν μόνο στην αναζήτηση της ωραίας εμφάνισης, ακόμη για τα πιο χαμηλά εργατικά στρώματα. Αν θυμηθεί κανείς τη σκηνή στο Quadrophenia, όπου ο Τζίμι, ένας απλός κλητήρας, πηγαίνει στο ράφτη για να του φτιάξει ένα bespoke κοστούμι για το σαββατοκύριακο στο Μπράιτον, θα καταλάβει ότι η μοναδική κληρονομιά που είχαν από τους γονείς τους οι βρετανοί νέοι στα 60's ήταν το κομψό ντύσιμο. Κάτι που μπορούσαν να επιδείξουν στα μέρη που πήγαιναν να χορέψουν. Και εκεί στις χορευτικές πίστες το χρώμα του δέρματος δεν έπαιζε κανένα ρόλο. Έτσι, ενώ η τζαμαϊκανή κουλτούρα συγχωνεύτηκε με την cockney αργκό του ανατολικού Λονδίνου, όλο και περισσότερα αγόρια άρχισαν να κουρεύουν τα μαλλιά τους στο νούμερο 2 της ηλεκτρικής μηχανής και να ψάχνουν τι ρούχα φοράει η ανώτερη βρετανική τάξη. Εστίασαν λοιπόν σε προσιτά ρούχα, σε καλοραμμένα κοφτερά κοστούμια, που ο καθένας μπορούσε να ράψει κατά παραγγελία στο ράφτη της γειτονιάς του και σε μια αγγλική μάρκα σπορ ρούχων, που μπορούσες να τη συνδυάσεις και με κοστούμι αλλά και με τζιν, τα Fred Perry.
Κι ενώ οι νέοι προσπαθούσαν να βρουν την οπτική τους ταυτότητα μέσα από φυλές όπως οι mods ή οι hard mods (οι πρώτοι ουσιαστικά skinheads) όλο και περισσότεροι λευκοί Άγγλοι ενήλικες είχαν πεισθεί ότι οι μαύροι και οι ξένοι τους έκλεβαν τις δουλειές, καταστρέφοντας έτσι την οικονομία και το μέλλον της χώρας. Και η ατμόσφαιρα αρχίζει να αλλάζει. Η κουλτούρα των skinheads άρχισε να επεκτείνεται στο Βορρά, κυρίως σε λευκές κοινότητες, όπου το ποδόσφαιρο ήταν ένας καλός τρόπος να ξεχάσεις τα δεινά της οικονομίας της χώρας σου. Η μεγάλη ποικιλία χρωμάτων των Fred Perry έδωσε στους οπαδούς άφθονες επιλογές για να δείξουν ποια ομάδα υποστηρίζουν, και αυτά τα (σχεδόν) καλοντυμμένα αγόρια έγιναν ο πρώτος φυσικός στόχος για το Εθνικό Μέτωπο της Βρετανίας. Πολλά από τα παιδιά που θα πρωτοστατούσαν σε φασαρίες και διαδηλώσεις την επόμενη δεκαετία στρατολογήθηκαν από το British National Front έξω από γήπεδα στο τέλος κάποιου αγώνα.
Καθώς η δεκαετία του '70 προχώρησε και έφερε την απομονωτική και νεοφιλελεύθερη πολιτική της Θάτσερ στην εξουσία το 1979 οι νεοναζιστικές συγκεντρώσεις άνθισαν στο τοπίο της ευρύτερης Αγγλίας. Πρωταγωνιστές στην μία πλευρά οι skinheads και στην άλλη οι αντιφασίστες διαδηλωτές. To κίνημα Oi! δεν θα αργήσει να αλλάξει για πάντα τη βρετανική πανκ σκηνή και να διχάσει το κοινό της. Με την ορκωμοσία του Ρίγκαν να σηματοδοτεί μια παρόμοια πολιτική μετατόπιση στις ΗΠΑ, η εικόνα των βρετανών skinheads (συμπεριλαμβανομένου και του Fred Perry πόλο) αρχίζει να εξαπλώνεται στο Τέξας και την Καλιφόρνια. Το κίνημα θα αρχίσει να κερδίζει εθνική προσοχή στο τέλος της δεκαετίας όταν οι πρώτες μεγάλες συμμορίες skinheads όπως οι Hammerskins στο Ντάλας και οι CASH (Chicago Area Skin Heads) στο Σικάγο ξεκινούν τις πρώτες βίαιες ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών και μαύρων. Από τη στιγμή που το Southern Poverty Law Center (η πιο δραστήρια αμερικανική μη κερδοσκοπική οργάνωση υπεράσπισης πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων που καταπολέμα από τα τέλη της δεκαετίας του '80 τις εξτρεμιστικές και νεο-ναζιστικές οργανώσεις) άρχισε να παρακολουθεί στενά τους ρατσιστές skinheads, το Fred Perry πόλο είχε σταθερή και συνεπή παρουσία στην αναγνώριση στοιχείων των ακροδεξιών μελών που έψαχναν. Είναι ένα από τα δύο εμπορικά σήματα που συμπεριλαμβάνονται στο σημερινό γλωσσάρι του SPLC για τις στολές των νεοναζί. Το δεύτερο είναι οι αρβύλες Dr. Martens.
Σε μια πρόσφατη ερώτηση που έθεσε το βρετανικό GQ προς την εταιρεία Fred Perry, για το αν συμφωνεί που η οργάνωση Proud Boys υιοθέτησε το μαύρο κίτρινο πόλο για τη στολή των μελών της ο Πρόεδρος της John Flynn απάντησε: «Ειλικρινά, θα μπορούσα να σας στείλω ένα δελτίο τύπου, αλλά δεν χρειάζεται. Μια μικρή έρευνα για τον άνθρωπο Fred και την εταιρεία Fred Perry μπορεί να σας αποκαλύψει περισσότερα. Ο Fred, γιος ενός σοσιαλιστή βουλευτή, έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής του τένις τη στιγμή που το τένις ήταν ένα ελιτίστικο άθλημα. Ξεκίνησε μια επιχείρηση με έναν Εβραίο επιχειρηματία από την Ανατολική Ευρώπη. Η μάρκα αγαπήθηκε από το mod κίνημα και συστηματικά από τότε συσχετίθηκε με διαφορετικές μουσικές υποκουλτούρες, από τη reggae έως το punk και την Britpop. Είναι κρίμα που πρέπει ακόμη και να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση. Όχι, δεν υποστηρίζουμε τα ιδανικά ή την ομάδα για την οποία μιλάτε. Είναι αντίθετοι με τις πεποιθήσεις μας και τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύουμε μαζί».
Όταν η δημοσιογράφος Zoë Beery του Outline πλησίασε τον Gavin McInnes για να τον ρωτήσει γιατί προτρέπει τους οπαδούς του να φοράνε μαυροκίτρινα Fred Perry πόλο όταν πλακώνονται με τους αντιφασίστες εκείνος της απάντησε «Αν μας συσχετίσεις με ναζιστές skinheads θα σε πάω στο δικαστήριο», αλλά συνέχισε για να της εξηγήσει ότι θέλει να ευθυγραμμίσει την ομάδα του με τη σκληρότητα της εργατικής τάξης και των hard mods της δεκαετίας του '60. Λίγες μέρες αργότερα, ο McInnes κυκλοφόρησε ένα δεκάλεπτο βίντεο στο οποίο λέει πόσο απογοητευμένος είναι από τα ΜΜΕ που επικρίνουν την ομάδα των Proud Boys για τις ασυνήθιστες ομοιότητες τους με μέλη της «Λευκής Υπεροχής». «Δεν πρόκειται να αφήσω την εμμονή των μέσων με τους Ναζί να υπαγορεύει τι θα φοράμε». Και μάλλον δεν έχει άδικο, γιατί ξέρει ότι όσο πιο μισητοί είναι, τόσο ισχυρότερη γίνεται η ταυτότητά τους.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 17.8.2017
σχόλια