Στέκεται στα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος ντυμένος στα κόκκινα. Η μπλούζα του είναι Gosha Rubchinskiy, τα παπούτσια του Yeezy Βoost (η σειρά του Kanye West για την adidas). Κρατάει στο χέρι ένα μπουκάλι μπίρα και καπνίζει επιδεικτικά. «Τι λέει, bro»; χαιρετάει κι έπειτα βγάζει το κινητό για να κάνει ένα story σε Snapchatκαι Instagram, προαναγγέλλοντας στους fans του τη συνέντευξή του στη LiFO.
O SNIK έγινε γνωστός ως ένα ιντερνετικό φαινόμενο, σήμερα είναι ένας πετυχημένος, αλλά και αμφιλεγόμενος ράπερ. Το 2012 έκανε το μουσικό του breakthrough στην Panik Records με το single «Κουνήσου δίπλα μου», το οποίο μέχρι σήμερα μετρά 1.761.590 views στο επίσημο κανάλι της εταιρείας, νούμερο που δεν συγκρίνεται με αυτό των επόμενων επιτυχιών του.
Πίσω και πάλι στο 2012, όταν ο SNIK κυκλοφόρησε το hit single «Κουνήσου δίπλα μου», με ένα κλιπ με Ferrari, φωτιές, καλλίγραμμα κορίτσια να λικνίζονται δίπλα του και τον ίδιο με χρυσά στον λαιμό και ακριβά ρούχα, κάνοντας τεράστιο buzz στο Ίντερνετ και κερδίζοντας φυσικά, πέρα από views, και haters.
YouTubers κωμικοί τσίμπησαν αμέσως το κλιπ, το αποδόμησαν στις εκπομπές τους, υπεραναλύοντας το «swag», το «attitude» και τους στίχους του SNIK, και φτιάχνοντας παρωδίες. Κάπως έτσι, το βίντεο άρχισε να γίνεται viral. Haters ξεκίνησαν να κάνουν υβριστικά comments, με τα περισσότερα από αυτά να τον προτρέπουν να «αυτοκτονήσει», έτσι ώστε να σταματήσει να ραπάρει και «να κάνει μόστρα με τις Ferrari του Κασιδόκωστα».
Gangsta ft. A.M. SNiPER (Prod. By Bret Beats)
Από τότε έχουν περάσει πέντε χρόνια. Μεσολάβησε ένα σχετικά μεγάλο διάλειμμα, 0 άλμπουμ και το DΑΒ, το ντουέτο του SNIK με τον Ypo και πιο δημοφιλές τραγούδι (και κίνηση) για το 2016, με πάνω από 6 εκατομμύρια views στο YouTube. Οι haters τώρα είναι σχεδόν ισάριθμοι με τους fans και o SNIK γκρινιάζει πως δεν έχει χρόνο να μένει στο σπίτι του στην περιοχή της Ακρόπολης, καθώς κλείνει το ένα gig μετά το άλλο σε Αθήνα και επαρχία.
Δεν παραπονιέται πολύ όμως. Θεωρεί πως είναι πετυχημένος και self-made, ανυπομονεί να κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ, αν και πιστεύει πως στη μουσική όντως ζούμε στην εποχή των singles και των visual albums, και δεν αποκλείει να κάνει και ο ίδιος κάτι παρόμοιο («Θέλω να κάνω κάτι που θα μείνει κλασικό», θα πει στη συνέχεια). Aγοράζει ρούχα και παπούτσια γιατί αγαπάει τη μόδα πολύ. Τον κοροϊδεύουν που μπορεί και να πάρει ΚΤΕΛ για να πάει στα lives του, αλλά δεν δίνει δεκάρα, πίνει μπίρες, καπνίζει πολλά τσιγάρα και ανάμεσα στις λέξεις «bro», «dope» και «σκοτώνει» αφηγείται την ιστορία του προς την επιτυχία.
Δεν μου 'ρθε τίποτα στο πιάτο, ούτε οι γονείς μου έχουν εργοστάσια. Νιώθω ότι μπορώ να είμαι παράδειγμα για τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική, για να δουν ότι αν δουλέψουν σκληρά γι' αυτό το πράγμα και το γουστάρουν πολύ, μπορούν να τα καταφέρουν ακόμα και στην Ελλάδα του σήμερα.
• Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Κηφισιά μέχρι τα 10-11. Έπειτα, οι γονείς μου χώρισαν και ήρθα με τη μητέρα μου στη Βικτώρια, όπου έμεινα μέχρι τα 17. Μετά έμεινα μόνος μου, γιατί δεν ήθελα να μένω με τους γονείς μου. Ήθελα να έχω τη δική μου φάση. Τώρα είμαι σχεδόν 30, οπότε μένω 15 χρόνια περίπου μόνος μου. Αυτήν τη στιγμή μένω Ακρόπολη.
Ήταν δύσκολη η μετάβαση σε μια περιοχή σαν τη Βικτώρια σε αυτή την ηλικία, από την άποψη ότι έφυγα από μια καλή περιοχή, όπου έπαιζα μπάλα κι έκανα βόλτες με το ποδήλατο, και ήρθα σε μια πιο «αλήτικη», straight in the hood. Έτσι όμως έγινε η πρώτη μου συνάντηση με το hip hop και το rap. Άρχισα να ακούω Ημισκούμπρια, TXC (θυμάμαι, είχα πάρει μια κασέτα τους και μπλουζάκι), Άλφα Γάμα. Αργότερα πήγαινα και σε lives σε oldschool μαγαζιά, όπως το Ασανσέρ και το Άνω Κάτω, που ήταν σταθμός της φάσης. Από 'κει ξεκίνησαν και οι ΖΝ.
• Στα 13 άρχισα να γράφω λίγο. Όταν ακούς hip hop επηρεάζεσαι, θα τη γράψεις τη μαλακία σου, αλλά μετά σταμάτησα και παρέμεινα ακροατής. Είχα graffiti crew. Έβαφα μέχρι τα 25 μου. Υπάρχουν πολλά δικά μου γκράφιτι ακόμα στην πόλη. Έχω βάψει και τρένα.
Έπαιζα καλή μπάλα πιτσιρικάς και σκεφτόμουν να γίνω ποδοσφαιριστής, μικρός όμως δεν είχα κάποιον συγκεκριμένο στόχο. Δεν ήμουν και ο καλύτερος μαθητής. Το μόνο που ήξερα είναι ότι δεν ήθελα να δουλεύω 9-5 και να έχω ένα αφεντικό πάνω από το κεφάλι μου.
• Πήγα στο Λονδίνο το 2009 για δύο χρόνια, όχι όμως με τα λεφτά της μαμάς και του μπαμπά για να σπουδάσω, δεν είναι η φάση μου αυτή. Δεν ήθελα να χαλάσω πολλά χρόνια από τη ζωή μου για ένα πτυχίο που μπορεί να μη μου χρησίμευε και σε τίποτα. Την απόφαση να φύγω την πήρα μέσα μια μέρα. Ένας φίλος μου μού είπε ότι είχε ένα κονέ για να δουλέψουμε στα ολυμπιακά έργα με μισθό 3.000 λίρες τον μήνα. Ήθελα να ξεφύγω και από τις δουλειές που έκανα εδώ, οπότε λέω στη μάνα μου: «Φεύγω, πάω στο Λονδίνο». «Εντάξει, παιδί μου, καλά να περάσεις. Πότε θα γυρίσεις;». Νόμιζε ότι πήγαινα διακοπές, αλλά της είπα πως πήγαινα για δουλειά. Άφησα το σπίτι μου εδώ στην Αθήνα κι έφυγα.
• Η δουλειά που μου είχε προτείνει ο φίλος μου τελικά ήταν φούσκα. Έτσι, για ενάμιση μήνα γυρνούσαμε με τα backbacks μας στην πλάτη σε hostels, μέχρι να βρούμε ένα σπίτι να μείνουμε. Γνωρίσαμε όμως κόσμο όλων των εθνικοτήτων στα hostels, παίζαμε το μπιλιαρδάκι μας, τρώγαμε, πίναμε τις μπίρες μας και παράλληλα ψάχναμε για δουλειά. Είχα δουλέψει μπαρ στην Ελλάδα για λίγο, οπότε έδινα το βιογραφικό μου σε μαγαζιά και κατέληξα bartender σε ένα πολύ καλό εστιατόριο, στο Brick Lane στη Liverpool Str, όπου και παρέμεινα για 1,5 χρόνο.
• Η ζωή στο Λονδίνο δεν έχει τόσο καλό vibe, όσο νομίζεις αν πας διακοπές εκεί. Είχα πάει δυο-τρεις φορές πριν και είχα περάσει φοβερά. Πρέπει να έχεις πολλά λεφτά στο Λονδίνο για να είσαι μάγκας. Δούλευα πολύ, αλλά οι Έλληνες φίλοι μου, που είχαμε φύγει μαζί, έκαναν ό,τι κάναμε και στην Ελλάδα: κάθονταν σπίτι, έπιναν τσιγάρα, έπαιζαν PS4 κι έβλεπαν σειρές όλη μέρα. Δεν έβγαιναν μαζί μου έξω. Έκανα, βέβαια, φίλους Άγγλους, πήγαινα στο καζίνο, έβγαινα με γκόμενες. Σε κάποια φάση, όμως, έγινα homesick, με πήρε από κάτω και λέω «Άντε και γαμήσου! Τ' αφήνω όλα και γυρνάω σπίτι μου».
• Προτού φύγω για το Λονδίνο, είχα αρχίσει να γράφω rap, αλλά δεν έδειχνα τη δουλειά μου γιατί είμαι τελειομανής ‒ βαράω τα OCD μου και θέλω να είναι όλα τέλεια και να είμαι πρώτα εγώ ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Όσο ήμουν στο Λονδίνο, λοιπόν, έγραφα, έγραφα, έγραφα και όταν γύρισα, μετά από έναν χρόνο, έβγαλα μόνος μου, με δικά μου λεφτά, το πρώτο μου κλιπ για το κομμάτι «Θέμα Χρόνου», που έκανε μεγάλο buzz για τα δεδομένα της εποχής. Σε έναν μήνα είχε κάνει 100.000 views στο YouTube. Για κάποιον που δεν ήταν πιο πριν στη rap φάση, είναι κάτι. Είχα αποφασίσει, λοιπόν, πως αυτό ήθελα να κάνω, αυτό αγαπούσα και ήθελα πλέον να ζω από τη μουσική μου.
• Πίστευα, βέβαια, ότι αυτό μπορούσε να γίνει μετά από κάνα χρόνο. Κι όμως, μία εβδομάδα αφότου βγήκε το «Θέμα Χρόνου», με παίρνει ο DJ The Boy και μου λέει: «Ενδιαφέρεσαι να μπεις σε μια εταιρεία καινούργια που σε άκουσαν και σε γουστάρουν πολύ; Λέγεται Panik Records και την έχει ο Πάρις Κασιδόκωστας». Του είπα: «Ενδιαφέρομαι πολύ να μπω σε εταιρεία, αλλά δεν ξέρω την Panik Records ούτε τον Κασιδόκωστα». Δεν ήξερα τίποτα. Όταν κατάλαβα ποιος είναι, λέω «What?».
Κάναμε ένα ραντεβού, μου πρότειναν ένα 360 deal και μετά από κάνα 5μηνο έβγαλα το hit single «Κουνήσου δίπλα μου». Ήμουν στην αρχή μου και με βοήθησαν πολύ. Ανέβασα το clipgame στο rap. Αυτό που έκανα ήταν πολύ πρωτοποριακό. Μέχρι τότε γύριζαν βιντεοκλίπ κάνοντας lip sync σε πλατείες μπροστά στην κάμερα. Ούτε τώρα δεν κάνουν κλιπ σαν αυτό που έκανα εγώ το 2012. Ήμουν πρωτοπόρος σε αυτό που έκανα και στιχουργικά, όσον αφορά punchlines και μεταφορές.
• Ο καλλιτέχνης γράφει ανάλογα με τη φάση στην οποία βρίσκεται. Όταν ήμουν στο struggle, έγραφα για το struggle μου. Τώρα που είμαι πιο πετυχημένος, λέω την επιτυχία μου. Να σου πω ψέματα ότι πεινάω; Θα σου πω για τη ζωή που κάνω τώρα. Αν δεις και τη δουλειά μου από την αρχή, θα καταλάβεις ότι ο δρόμος μου μέχρι εδώ είναι αληθινός. Πάντα έλεγα ότι γουστάρω λεφτά, γκόμενες, ρούχα κ.λπ. Fake it till you make it δεν λένε; Ε, τώρα, we made it! Βέβαια, κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα παρεξηγεί ο ακροατής. Στο νέο μου κομμάτι, ναι, λέω «Θέλω Ferrari». Είναι ένα κομμάτι, ένας τίτλος. Δεν καίγομαι κιόλας να πάρω Ferrari ‒ και μια Lamborghini να πάρω ή μια Mercedes, το ίδιο μου κάνει! Τώρα δεν οδηγώ από επιλογή, γιατί πίνω πολύ ξίδι το βράδυ κι έτσι κινούμαι με ταξί για να πηγαίνω safe σπίτι μου.
SNIK - Ferrari
• Τα παρακολουθώ όσα λένε για μένα στα social, όπως και όλο το κράξιμο για το ότι παίρνω ΚΤΕΛ για να πάω στα gigs μου. Ναι, έχω πάει πολλές φορές με ΚΤΕΛ, και ξέρεις γιατί; Γιατί μπορεί να με βολεύει! Κάθομαι αραχτός με το τάμπλετ μου και βλέπω σειρές, φτάνω στην πόλη όπου έχω το gig, από εκεί με παραλαμβάνει οδηγός και στην Αθήνα γυρνάω με αεροπλάνο. Θα πάρω όλα τα μέσα, ανάλογα με το πρόγραμμά μου. Πού είναι το κακό να πάρεις το ΚΤΕΛ, ρε φίλε; Είναι ντροπή; Άνετο είναι. Why not? Όπως μπορεί να πάρω και το μετρό για να πάω στο αεροδρόμιο.
Είμαι φουλ Αθηναίος. Τη γουστάρω την πόλη μου. Μου αρέσει να ξυπνάω το πρωί και να πίνω την μπίρα μου, κοιτώντας την Ακρόπολη (δεν πίνω καφέ όταν ξυπνάω, οπότε, αφού φάω κάτι, μετά θ' ανοίξω μια μπιρίτσα). Μου βγάζει ένα πολύ ωραίο vibe η Αθήνα. Είναι μια πόλη που τα έχει όλα και ειδικά αν έχεις λεφτά, μπορείς να κάνεις τα πάντα.
• Όλα τα έχω κάνει μόνος μου. Οι χορηγοί στην Ελλάδα δεν δίνουν πολλά λεφτά, αλλά αν δεν βρω χορηγούς, θα βάλω λεφτά από την τσέπη μου για να γυρίσω ένα κλιπ, όπως έκανα με το «Ferrari», που γυρίστηκε στο Μιλάνο. Έχω φτάσει σε μια φάση που επενδύω πολύ στη μουσική μου. Θα μπορούσα να κάνω βιντεοκλίπ με 500 ευρώ, όπως όλοι, αλλά όχι, θέλω να κάνω κάτι που θα μείνει στον χρόνο. Αυτήν τη στιγμή δεν ανήκω σε κανένα label. Όπως είπα και πριν, δεν θέλω κάποιον από πάνω μου, συνεργάζομαι όμως πολύ με τα παιδιά της Capital, εκτιμώ πολύ τον Ypo και τον Light.
• Είχα βγάλει εγώ το κομμάτι «Tony Montana», ο Ypo το «Maradona», και λέμε «πρέπει να συναντηθούμε μουσικά εμείς οι δύο τώρα που είμαστε hot, να χιτάρουμε μαζί. Έρχεται ο Ypo στην Αθήνα για δυο-τρεις μέρες, πάμε, τρώμε τα μπριζολάκια μας, πίνουμε τα κοκτέιλ μας, μιλάμε και λέμε «Τι είναι τώρα hot;». To «Panda»! Το κάναμε και πήγε πολύ καλά. Ωστόσο, εκεί που συζητούσαμε, συνειδητοποιήσαμε πως είχαμε σημειώσει και οι δύο σε ένα note στο κινητό ότι έπρεπε να κάνουμε κομμάτι dab. Λέμε «Let's get it!». Είχαν βγάλει τότε και οι Migos το «Look at my dab». Στην Ελλάδα, βέβαια, δεν το είχαν μυρίσει ακόμα. Ήταν ένα wave το dab κι εμείς το καβαλήσαμε πρώτοι, δεν είναι ότι κάναμε copy το κομμάτι των Migos. Πιστεύαμε από την αρχή ότι θα ήταν επιτυχία, αλλά όχι τόσο huge. Εμένα, ας πούμε, τη δουλειά μου την εκτόξευσε.
• Λένε ότι με ακούν μόνο τα 14χρονα. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Στα κλαμπ όπου έχω τα shows μου, άλλωστε, δεν έρχονται ανήλικα παιδιά. Βέβαια, τα πιτσιρίκια είναι οι πιο die hard fans ‒ αγκαλιάζουν τη μουσική σου και σε βλέπουν σαν πρότυπο. Έχω παίξει και σε shows για γυμνάσια ή για λύκεια, και είναι το πιο βαϊμπαρισμένο κοινό που υπάρχει. Τραγουδάνε το ρεφρέν και κοντεύει να πέσει το μαγαζί. Αγαπάω όλους μου τους fans, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Είμαι σκληρός καριόλης γενικά, αλλά είμαι και ευαίσθητο παιδί. Ο έρωτας και η αγάπη παίζουν μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Όλα γυρίζουν γύρω από αυτό.
• Είναι ένα θέμα να ακούν παιδιά 14 χρονών έναν στίχο που λέει «την πουτάνα σου παίρνουμε gangbang», το καταλαβαίνω, αλλά και στα λαϊκά τραγούδια υπάρχουν βρισιές. Στις ταινίες και στις σειρές βρίζουν, έχουν σκοτωμούς, ναρκωτικά, τα videogames που παίζουν είναι βίαια... Δεν βάζω εγώ τα παιδιά στον κακό δρόμο. Επίσης, από τα 10 τους λένε τη λέξη «πουτάνα». Αν προσβάλλω τους γονείς, μπορούν να τους απαγορεύσουν να ακούν τη μουσική μου. Πάντως, αν δεν το ακούσουν από εμένα, θα το ακούσουν από κάποιον άλλο το «την πουτάνα σου παίρνουμε gangbang»... Aυτό βιώνω, όχι ότι παίρνω την πουτάνα τους gangbang ‒ είναι ένας στίχος, έκανε rhyme. Οk, άμα τύχει μπορεί να γίνει κιόλας.
Μόνο respect για τις γυναίκες. Οι στίχοι στο rap πάντα ήταν σεξιστικοί, το ίδιο πράγμα κάνω κι εγώ. Όλα τα αμερικάνικα τραγούδια δεν λένε «my new bitch, my ex-bitch»; Ε, στα ελληνικά είναι «η πουτάνα μου». Έχω κοπέλα, και μάλιστα είμαστε μαζί καιρό. Δεν είναι ότι γαμάω bitches κάθε βράδυ επειδή το λέω σε έναν στίχο. Τα έχω κάνει κι αυτά, όταν δεν είχα κοπέλα. Γούσταρα γκόμενες και ξίδια και αν ξαναγίνω single, θα τα ξανακάνω. Τις αγαπάω πολύ τις γυναίκες, ελπίζω να μη με παρεξηγούν.
• Δεν γράφω πολιτικοποιημένους στίχους, δεν γράφω για μια Ελλάδα μίζερη, γράφω για το good life, προσπαθώντας να βγάλω ένα θετικό vibe και, όπως είπα, είμαι ένα παιδί που τα έχει κάνει όλα μόνο του, δεν μου 'ρθε τίποτα στο πιάτο, ούτε οι γονείς μου έχουν εργοστάσια. Νιώθω ότι μπορώ να είμαι παράδειγμα για τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική, για να δουν ότι αν δουλέψουν σκληρά γι' αυτό το πράγμα και το γουστάρουν πολύ, μπορούν να τα καταφέρουν ακόμα και στην Ελλάδα του σήμερα.
• Έχω φάει πολύ hate, επειδή δεν γράφω καταθλιπτικούς στίχους για τα πολιτικά. Πρέπει να κλαίμε όλη μέρα; Άνοιξε την τηλεόραση, δες ειδήσεις, δες αυτό που σε ενδιαφέρει, αλλά μη μου το κάνεις rap! Σεβασμός σε όσους το κάνουν, αλλά δεν μπορώ να κάτσω να μοιρολογώ επειδή δεν έχουμε λεφτά. Δεν τους κρίνω. Αυτοί γιατί να κρίνουν εμένα; Αυτό είναι κόμπλεξ, bro! Έχω φάει hate, επειδή λέω ότι μου αρέσουν τ' ακριβά ρούχα και δεν λέω ότι καθόμαστε και πίνουμε μπίρες στην πλατεία. Ο κόσμος έχει ξυπνήσει, δεν θέλει πια να ακούει συνέχεια για τη μιζέρια.
• Με στενοχωρεί που βλέπω τόσα θλιμμένα πρόσωπα, ενώ ζούμε σε μια χώρα που έχει πολύ καλό καιρό και μπορείς να κάνεις πράγματα και με λίγα λεφτά. Πρέπει να δούμε τη θετική πλευρά. Πάνω απ' όλα είναι η υγεία ‒και δεν το λέω σαν κλισέ, το εννοώ πραγματικά‒ και να είσαι καλά με όσους ανθρώπους έχεις δίπλα σου.
Έχω επιλέξει έναν κλειστό κύκλο με φίλους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού. Θέλω δίπλα μου ανθρώπους με θετική αύρα. Κάνω παρέα με τα ίδια άτομα εδώ και δέκα χρόνια. Πολύ λίγοι έχουν μπει μέσα στον κύκλο μου από τότε που έγινα αναγνωρίσιμος.
Είμαι σκληρός καριόλης γενικά, αλλά είμαι και ευαίσθητο παιδί. Ο έρωτας και η αγάπη παίζουν μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Όλα γυρίζουν γύρω από αυτό.
― Φιλίππα Δημητριάδη
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 21.8.2017
σχόλια