ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Έρευνα: Χτυπάνε άγρια ένα κουτάβι, ένα μωρό και έναν 30χρονο - Για ποιον λυπάστε περισσότερο;

Έρευνα: Χτυπάνε άγρια ένα κουτάβι, ένα μωρό και έναν 30χρονο - Για ποιον λυπάστε περισσότερο; Facebook Twitter
15

«Τα σκυλιά είναι πραγματικά καλύτερα από τους ανθρώπους» είναι μια σκέψη που κάνουν πολλοί φιλόζωοι και όχι μόνο.

Σύμφωνα με νέα έρευνα, οι άνθρωποι συμπονούν τα σκυλιά περισσότερο από άλλους ανθρώπους.

Στην μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Society & Animals, συμμετείχαν 240 φοιτητές στους οποίους παρουσιάστηκαν ψεύτικα αποκόμματα εφημερίδων από αστυνομικές αναφορές, είτε για ένα άτομο είτε για ένα σκυλί που είχαν δειχθεί άγρια επίθεση με ρόπαλο του μπέιζμπολ και είχαν τραυματιστεί.

Οι συμμετέχοντες έλαβαν ακριβώς την ίδια έκθεση, με το μόνο που άλλαζε να είναι το θύμα: ένα μωρό ενός έτους, ένας 30χρονος ενήλικας, ένα κουτάβι ή ένα σκυλί ηλικίας έξι ετών. Τους ρώτησαν πώς ένιωθαν σχετικά με τις αναφορές και όπως ίσως θα περίμενε κανείς, ήταν περισσότερο ενοχλημένοι για το κουτάβι, το σκυλί και το μωρό από ότι για τον ενήλικο άνθρωπο.

Στην πραγματικότητα, όταν τα θύματα κατατάσσονταν από την άποψη του οίκτου, ο 30χρονος άνθρωπος ήταν τελευταίος στη λίστα.

Ο ενήλικος σκύλος έλαβε χαμηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με το μωρό, οπότε η ηλικία παίζει ρόλο, αλλά το ενήλικο σκυλί σημείωνε μεγαλύτερα ποσοστά από έναν ενήλικα άνθρωπο.

«Οι ερωτηθέντες έδειξαν σημαντικά λιγότερο ταραγμένοι όταν οι ενήλικες άνθρωποι ήταν θύματα, σε σύγκριση με τα μωρά, τα κουτάβια και τα ενήλικα σκυλιά», δήλωσαν οι ερευνητές.

Μια άλλη πρόσφατη μελέτη υποστηρίζει αυτή το συμπέρασμα. Ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα του Ηνωμένου Βασιλείου διοργάνωσε δύο ψευδείς εκστρατείες οικονομικής ενίσχυσης. Κάθε μια ζητούσε πέντε λίρες για να σώσει κάποιον που ονομάζεται Harrison.  Όταν ο Harrison ήταν σκύλος, οι εισφορές ήταν περισσότερες από ό, τι όταν ήταν άνθρωπος.

Ωστόσο οι ειδικοί λένε πως αυτό είναι κάπως λογικό: τα σκυλιά και τα μωρά δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ή να κερδίσουν τα δικά τους χρήματα, οπότε είναι πιο πιθανό να ανησυχούμε περισσότερο γι 'αυτά. Έχουμε την τάση να υποθέτουμε ότι οι ενήλικες άνθρωποι μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους, οπότε η ιδέα πως πονάνε και δυσκολεύονται δεν προκαλεί τόσο έντονη συναισθηματική φόρτιση.

15

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αγορά εργασίας: Γιατί οι επιχειρήσεις έχουν έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού;

Good Business Directory Vol.5 / Αγορά εργασίας: Γιατί οι επιχειρήσεις έχουν έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού;

Κορυφαίοι ακαδημαϊκοί, στελέχη του επιχειρηματικού κόσμου και νέοι εξηγούν τις αιτίες αυτού του μεγάλου προβλήματος, τις προεκτάσεις και τις πιθανές λύσεις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Tα επαγγέλματα του μέλλοντος είναι ήδη πραγματικότητα

Good Business Directory Vol.5 / Tα επαγγέλματα του μέλλοντος είναι ήδη πραγματικότητα

Ψηφιακοί αστικοί αγρότες, coolhunters, υπερασπιστές του περιβάλλοντος, μηχανικοί νέας ενέργειας, ιππότες του κυβερνοχώρου, σχεδιαστές τέλους ζωής: δεν είναι χαρακτήρες βιντεοπαιχνιδιών, είναι τα επαγγέλματα του μέλλοντος.
ΜΑΓΔΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ
Τι μας κάνει καλό να τρώμε όταν αρρωσταίνουμε - Mύθοι και αλήθειες

Radio Lifo / Τι μας κάνει καλό να τρώμε όταν αρρωσταίνουμε - Mύθοι και αλήθειες

Ποιες τροφές είναι καλό να καταναλώνουμε όταν είμαστε άρρωστοι και πώς συμβάλλουν στην ταχύτερη ανάρρωση και την ευεξία μας; Η Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τον διατροφολόγο-διαιτολόγο Χρήστο Δερδεμέζη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Πόσα χρήματα χρειάζονται για να ζήσεις όπως πραγματικά θέλεις στην Αθήνα;

Living / Πόσα χρήματα χρειάζονται για να ζήσεις όπως πραγματικά θέλεις στην Αθήνα;

Πώς να ζήσεις σε μια πόλη όπου ο μισθός είναι τσιμεντένιος, ενώ οι τιμές εκτοξεύονται διαρκώς: τέσσερα νεαρά κορίτσια μας στέλνουν τα μηνιαία έξοδά τους και κοστολογούν ένα ιδανικό για εκείνες Σαββατοκύριακο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Η εμμονή με την πρωτεΐνη: Τάση στη διατροφή ή υπερβολή;

Radio Lifo / Η εμμονή με την πρωτεΐνη: Τάση στη διατροφή ή υπερβολή;

Στην αρχή ήταν οι μπάρες πρωτεΐνης, μετά ήρθαν τα ροφήματα κι έπειτα, σιγά–σιγά, η μανία με την πρωτεΐνη εξαπλώθηκε σε ένα σωρό προϊόντα. Η Μερόπη Κοκκίνη μιλά με την κλινική διαιτολόγο-διατροφολόγο Μελίνα Καριπίδου.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Πόσο αποτελεσματική είναι τελικά η ψυχεδελική θεραπεία;

Living / Πόσο αποτελεσματική είναι τελικά η ψυχεδελική θεραπεία;

Πολλές από τις μελέτες που υποστηρίζουν τις θεραπευτικές δυνάμεις των ψυχδελικών ουσιών όπως το MDMA συχνά αμαυρώνονται από τη νοοτροπία οπαδού ή γκουρού που διακρίνει κάποιους από τους ερευνητές, με αποτέλεσμα να μη δηλώνονται πλήρως οι ανεπιθύμητες παρενέργειες.
THE LIFO TEAM

σχόλια

12 σχόλια
Τι είδους "κοινωνικό πείραμα" είναι αυτό; Προφανώς ένας λογικός άνθρωπος θα λυπηθεί λιγότερο για το υποκείμενο με τις καλύτερες πιθανότητες αυτοάμυνας... Αν ήταν αρκούδα μέσα στις επιλογές, προφανώς θα ήταν τελευταία
Φανταζομαι επισης οτι αν εισασταν καπου εσεις με εναν σκυλο και κυνδυνευε η ζωη σας και επρεπε να σωθει μονο ο ενας απο τους δυο, εσεις ή ο σκυλος,θα προτιμουσατε να πεθανετε εσεις και να αφησετε να σωθει ο σκυλος...Τι οχι ;;Αν θεωρειτε οτι οι σκυλοι προηγουνται απο τους ανθρωπους να θεωρειτε οτι προηγουνται και απο τον ΕΑΥΤΟ σας, οχι μονο απο τους ΑΛΛΟΥΣ...
στην θεση του σκυλου θα μπορουσε να ειναι κι ο αδερφος καποιου η' το παιδι του βεβαια. Το τι θα εκανε και πως θα ενιωθε μετα ειναι μια αλλη μεγαλη κουβεντα. Η ερωτηση ειναι χαζη, punto....
Ολοι εσεις που απαντατε οτι θα σωζατε ενα σκυλι απο εναν ΑΝΘΡΩΠΟ ενηλικα,σκεφτειτε πως θα σας φαινοταν ΑΝ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΕΣΕΙΣ στην θεση του ενηλικακαι καποιος αλλος προτιμουσε να σωσει ενα σκυλι απο εσας...
Μου θυμισε μια διαμαχη που ειχε ξεσπασει παλαιοτερα για ενα pc game, νομιζω το Wolfenstein 3D. Ενας απο τους εχθρους που εκαναν στον ηρωα επιθεση ηταν σκυλος, κατι που προκαλεσε διαμαρτυριες απο φιλοζωικες οργανωσεις και φυσικα την απορια σε πολλους γιατι διαμαρτυρονται για τους ψηφιακους σκυλους και οχι για ψηφιακους ανθρωπους;
Εξαιρετικά βλακώδη έρευνα με βασανιστικά διλλήματα που δεν θα έπρεπε να τίθενται. Προσωπικά για όλους θα λυπόμουν πολύ και αν είχα την δυνατότητα θα υπερασπιζόμουν και θα προστάτευα το θύμα σε κάθε περίπτωση.Θυμήθηκα μία ταινία που είχα δει κάποτε για τον β' Παγκόσμιο πόλεμο, όπου σε μία σκηνή ένας αξιωματικός-ναζί υποχρέωσε μία μητέρα να επιλέξει ποιό από τα δυο παιδιά της, την κόρη της ή τον γιό της, θα επέλεγε η ίδια να μην εκτελεστεί. Για την ιστορία, η μητέρα δεν επέλεξε κανένα και ο αξιωματικός επέλεξε ο ίδιος και πήρε με τη βία για εκτέλεση το ένα από τα δύο παιδιά...κάποιες καταστάσεις στη ζωή δεν τίθενται προς σύγκριση και επιλογή.Τέλος, θυμήθηκα μία χαζή, εξαιρετικά αγενή και άκομψη-διλληματική ερώτηση που τίθεται συνήθως από συγγενείς προς παιδάκια νηπιακής ηλικίας μπροστά στους γονείς τους ως αστεϊσμός (που τα παιδάκια δεν αντιλαμβάνονται έτσι), «ποιόν αγαπάς περισσότερο, τον μπαμπά ή την μαμά;»...
Η ερωτηση χαρακτηριζει, κυρια, αυτον που ρωτα! Αν ο ανθρωπος εχει την ικανοτητα ενσυναισθησης λυπαται εξν ισου και για τα τρια. Τετοιες ερωτησεις δημιουργουν συναισθηματικες αντιθεσεις που δεν ειναι καθολου ακινδυνες!
1) Μωρό 2) 30χρονος 3) Κουτάβι Βέβαια, θεωρώ δεδομένη την επέμβασή μου και στις 3 περιπτώσεις όπου στην 1 και 3, αυτός που χειροδικούσε θα τις έτρωγε by default (κάνα σπαμπίλι), ενώ στην 2η, αν του θύματος του άξιζε (βλ. κλέφτης, ληστής, βιαστής, παιδεραστής, έμπορος ναρκωτικών, δολοφόνος κτλ) μάλλον θα του έριχνα.. συμπληρωματικές.
Είναι λίγο άκυρη η ερώτηση. Τι σημαίνει "για ποιόν θα λυπηθώ";Αν μιλάμε για πραγματικό (συν)αίσθημα, κανένας μας δεν μπορεί να το προγραμματίσει εκ των προτέρων. Πως είναι δυνατόν να αποφασίσω ότι σε μια δεδομένη μελλοντική στιγμή θα αισθανθώ κάτι;Ακόμα πιο άκυρη είναι η ποσοτικοποίηση του αισθήματος. Τι σημαίνει "λυπάμαι περισσότερο το κουτάβι από τον 30ρη"; Δηλαδή πόσα κιλά ή χιλιόμετρα λύπης μπορούμε να νιώθουμε; Μου θυμίζει κάτι ανόητες ερωτήσεις σε μωρά "ποιόν αγαπάς περισσότερο, τον μπαμπα ή την μαμά".Δεν είναι όλες οι επιστημονικές έρευνες χρήσιμες τελικά. Μερικές εξετάζουν ανόητα ερωτήματα χωρίς κανέναν χρήσιμο σκοπό.Όταν βλέπουμε κάποιον να βασανίζεται, προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε, τελεία και παύλα. Και είναι εντελώς απίθανο να δούμε να βασανίζονται ταυτόχρονα ΚΑΙ ένας 30ρης ΚΑΙ ένα κουτάβι. Ακόμα και σε αυτήν την εντελώς θεωρητική περίπτωση, το τι θα κάνουμε εξαρτάται από τις συνθήκες. Αν και η έρευνα ρωτάει τι νιώθουμε, όχι τι θα κάναμε.Υ.Γ. Η ανόητη επιστημονική έρευνα θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με περισσότερα ανόητα ερωτήματα. Π.χ. πότε νιώθετε μεγαλύτερο οίκτο, όταν βασανίζεται ένα ξανθό μωρό ή ένα άσχημο κουτάβι; Και αν το μωρό είναι μαυριδερό λιγδιασμένο και το κουτάβι γλυκύτατο; Και αν 30ρης έχει όψη σύρου πρόσφυγα; Και αν αντι για κουτάβι βάλουμε ένα αρνάκι, λίγο πριν το Πάσχα; Και αν συγκρίνουμε ανάμεσα στον οίκτο προς ένα γουρουνάκι με τον οίκτο προς έναν 30ρη που τρώει λουκάνικα;
Κουτη έρευνα, με μια πολύ κουτη και εκβιαστική ερώτηση, το δε δείγμα μικροσκοπικό και ομοειδές (φοιτητές). Δεν αξίζει καν να σχολιαστεί το στατιστικό (;;;;;;;;) αποτέλεσμα.Είναι σαν να ρωτάω: κάποιος θα βασανίσει το παιδί σας, ποια μέθοδο προτιμάτε; Α. .....Β. .....Γ. ......
Θα λυπηθώ λιγότερο για τον σκύλο, μετά για τον 30χρονο και πιο πολύ θα λυπηθώ φυσικά για το μωρό.Θα κάνω όμως μία δική μου επισήμανση εδώ. Αν ο 30χρονος είναι για παράδειγμα κάποιος διαρρήκτης ή βιαστής που τον έπιασαν και τον τουλούμιασαν στο ξύλο δεν θα τον λυπηθώ καθόλου, και θα λυπηθώ περισσότερο αν πατήσω μία κατσαρίδα.