Το φάντασμα του Ροντέο

Το φάντασμα του Ροντέο Facebook Twitter
9

Aπό τον Δημήτρη Καραΐσκο


Εμφανίστηκε πριν λίγο καιρό στην παραλία του Καλαμακίου, κοντά στο σημείο που κάποτε στεκόταν (από τα μέσα της δεκαετίας του '70 ώς το 1987) το "Ροντέο". Δεν έχει ούτε το μέγεθος ούτε την ποικιλία του θρυλικού παλιού λούνα-παρκ, αλλά, κυρίως λόγω των παλιών εγκαταστάσεων του, καταφέρνει να σε πηγαίνει με έναν παρακμιακό, νοσταλγικό τρόπο, πίσω στη δεκαετία του '80.

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν χθες, βράδυ Δευτέρας 11 Μαρτίου. Τα φώτα ήταν αναμμένα, τα παιχνίδια κι οι (αποκλειστικά Ιταλόφωνοι) χειριστές των μηχανημάτων ήταν σε stand-by, αλλά δεν κυκλοφορούσε ψυχή. 

 

 















































Φωτογραφία
9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τάκης Τλούπας: Ο φωτογράφος που αποτύπωσε μοναδικά την «ασπρόμαυρη» Ελλάδα

Φωτογραφία / Η απλότητα και η δύναμη των προγόνων μας στις φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα

Η ιστορία του φωτογράφου που απαθανάτισε το δριμύ μεγαλείο της ελληνικής φύσης και τους φτωχούς ανθρώπους που έφτιαξαν κόσμο απ' τα χρειώδη: Μιλούν στη LIFO η κόρη του, Βάνια Τλούπα, και η εκδότρια Ραχήλ Μισδραχή–Καπόν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Φωτογραφία / Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο Παρίσι μετά τους Ολυμπιακούς, ο Σουρεαλισμός ήρθε να κατακτήσει την πόλη

Φωτογραφία / Μια επίσκεψη σε ένα Παρίσι που αναζητά την επόμενη μέρα

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΕΦΕΡΟΓΛΟΥ
Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM

σχόλια

7 σχόλια
Τι να θυμηθεις απο το Rodeo , τα πρωτα καρτ , το τρενακι του τρομου , ενα με καθισματα που εκανε κυκλους πολυ γρηγορα και πηγαινες σε οριζοντια θεση απο τη πολλυ φυγοκεντρο νομιζω εντελβαις το ελεγαν ,το περιπτερο που ειχε μασκες και τρικ,τον πυραυλο που εκανες ταξιδι στο διαστημα.Το φαινομενο που κανει τα παλια λουνα παρκ να μην εχουν πολυ κοσμο δεν λεγεται μιζερια η φτωχια αλλα allou fan park,σαββατοκυριακα με καλο καιρο εχει κοσμο ειδικα τα καλοκαιρια γινεται χαμος σχεδον καθε μερα.
Υπέροχες εικόνες, συγχαρητήρια!Δεν ξέρω ποια είναι η σχέση των Αθηναίων με το κόνσεπτ του λούνα παρκ, αλλά στην περιφέρεια (σ.σ. επαρχία) έχει ιδιαίτερη πέραση ακόμα.Ειδικά όταν το κόνσεπτ συνδυάζεται με νησί/πανηγύρι/σουβλάκια/συγκρουόμενα και φυσικά λαχταριστούς λουκουμάδες με μέλι!
Ήταν η πρώτη φορά που μπήκα σε roller coaster, τραινάκι το λέγαμε, 17 χρονών. Όντως ο ορισμός της θλίψης είναι το άδειο λούνα πάρκ. Το ίδιο συμβαίνει και με τα αηδονάκια στο Μαρούσι, πήγαινα τις κόρες μου την δεκαετία του 90, και τώρα που περνάνε καμια φορά απο κεί και το βλέπουν άδειο στενοχωριούντε. Πώς καταντήσαμε έτσι ρε γαμώτο, κάτι πρέπει να κάνουμε συλλογικά, για να δημιουργήσουμε προοπτική, να αντιδράσουμε στην διάλυση του κοινωνικού ιστού. Άρη, εκτός απο τις επισημάνσεις των γεγονότων, μήπως θα ήταν καλό να βάλλεις και μια στήλη, για κατάθεση ιδεών για συλλογική αντίδραση, ή κάτι άλλο; Έξυπνοι είστε, νέοι είστε, κατι θα σκεφτείτε, μαζί με τις σκέψεις και άλλων ανθρώπων, κάτι καλό θα βγεί.
...Ε? Συλλογικές κινήσεις, συλλογικές αντιδράσεις, διάλυση κοινωνικού ιστού, όλα αυτά μέσα σε δυό γραμμές και με θέμα ένα έρημο λούνα πάρκ!? Ούτε το ΠΑΜΕ σε πορεία δεν θα έβγαζε τέτοια ανακοίνωση.