Ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Έχει γράψει μουσική για δεκάδες ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές σειρές και συμφωνικά έργα.
Γεννημένος στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, έζησε τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, σ' ένα σπίτι όπου ακουγόταν διαρκώς κλασική μουσική.
«Αν η φαντασία έχει χρώματα, τότε αυτά έχουν και τη δική τους μουσική» συνηθίζει να λέει και εμπνεόμενος από τους πίνακες επτά σπουδαίων ζωγράφων, αποφάσισε να ντύσει με μουσική τα χρώματα που γεννά ο ήχος.
Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία των «Συμφωνικών Ζωγραφικών Soundtracks», ένα συμφωνικό έργο που θα παρουσιαστεί την επόμενη εβδομάδα σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.
Με αφορμή το επικείμενο αυτό γεγονός συναντηθήκαμε ένα δροσερό απόγευμα στην περιοχή του, το Παλαιό Φάληρο.
Την ώρα εκείνη ο ήλιος έδυε σταδιακά συνθέτοντας, στο μυαλό μου τουλάχιστον, το καλύτερο σκηνικό για να εισχωρήσει κανείς στο μουσικό σύμπαν του Δημήτρη Παπαδημητρίου.
Μπροστά μου είχα έναν άνθρωπο ευδιάθετο, χαμογελαστό και φιλικό.
Αφού παρήγγειλε έναν γλυκό «μπαμπά», μου εξήγησε γιατί το συνοδεύει πάντα με ρούμι και μου αποκάλυψε ότι του αρέσει να μαγειρεύει πολλά φαγητά, ακολουθώντας πολλές φορές δικές του συνταγές.
Οι Έλληνες έχουν ένα τρομερό χαρακτηριστικό, να ζουν μέσα στην πλάνη και το ψέμα ή πιο ωραιοποιημένα μέσα σε μία ουτοπία. Κι αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να επιβιώνουν.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο σημαντικός μουσικοσυνθέτης μιλά ανοικτά για τη μουσική, τα σκυλάδικα, την επικοινωνία στην εποχή των social media, τη σύνθεση και τη δημιουργία, το πρόβλημα της υγείας του, τον έρωτα αλλά και για το αν ενοχλήθηκε ποτέ που η προσωπική του ζωή έχει γίνει πολλές φορές πρωτοσέλιδο.
— Μέσα από την περιήγηση σας σε διάφορες εποχές της ζωγραφικής τέχνης, συνθέσατε ένα μουσικό έργο με τον τίτλο «Συμφωνικά Ζωγραφικά Soundtracks». Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;
Με την Στέγη διατηρώ ένα ετήσιο ραντεβού στο οποίο παρουσιάζω ένα μεγάλο έργο συνήθως τέτοια περίοδο καθώς κι ένα μικρότερο, μετά από περίπου δύο μήνες.
Πέρυσι, το μεγάλο μου έργο ήταν ο «Ερωτικός Λόγος» του Γιώργου Σεφέρη. Η ιδέα αυτού του έργου βασίζεται στην αρχετυπική ιδέα αναβίωσης μουσικής και ζωγραφικής.
Προσπαθήσαμε λοιπόν να δημιουργήσουμε ένα νέο μουσικό υλικό, το οποίο προέρχεται από την αλληλεπίδραση των τεχνών και με τον τρόπο αυτό επιδιώκουμε να αποκαλύψουμε τη σχέση που ενυπάρχει με τα εικαστικά και τον κινηματογράφο.
Συνεπώς, πρόκειται για μια νέα φόρμα που προκύπτει από την γονιμοποίηση και την επικονίαση ζωγραφικής και μουσικής.
— Οι «κόσμοι» επτά σπουδαίων ζωγράφων σκιαγραφούνται µε τις νότες, μεταμορφώνονται σε μουσικά πορτρέτα και µας αποκαλύπτονται ως αυτόνομα μουσικά έργα. Γιατί επτά; Υπάρχει κάποιος συμβολισμός πίσω από την επιλογή του αριθμού;
Επτά πληγές του Φαραώ, επτά χρόνια φαγούρα, επτά τα θανάσιμα αμαρτήματα, επτά κι οι μέρες της εβδομάδας...(γέλια).
Το επτά είναι ένα νούμερο που δεν συμβολίζει ούτε το λίγο, ούτε το πολύ.
Όταν πλησιάζεις σε αυτό, δεν πλεονάζει αλλά ούτε και λείπει κάτι. Είναι πρώτος αριθμός και η χρυσή του τομή βρίσκεται στο τρία και το τέσσερα, ως δύο σημεία ισορροπίας.
Είναι πολύ σπουδαίο νούμερο. Ίσως συμβολίζει και τις ανθρώπινες αντοχές.
— Η σύνθεση είναι για εσάς ένας τρόπος να βάζετε τις σκέψεις σας σε τάξη;
Αναμφίβολα. Ειδικά, η συμφωνική σύνθεση είναι πολύ διαφορετική από την αντίστοιχη ενός τραγουδιού. Δεν εννοώ ούτε κατώτερη, ούτε ανώτερη, απλά πολυεπίπεδη.
Παρακολουθείς ταυτόχρονα πάρα πολλά πράγματα κι αυτό το επιτυγχάνεις μόνο με προπόνηση και εκπαίδευση. Γράφω ασταμάτητα εδώ και πολλά χρόνια.
Αν σταματήσω για έναν μήνα, η επόμενη μέρα θα είναι σαν να ξεκινώ από το μηδέν. Γίνεσαι ένας άλλος. Κάποτε ο Νίκος Μαμαγκάκης μου είχε πει ότι η έμπνευση υπάρχει πάντα, αλλά δεν έρχεται ποτέ στους τεμπέληδες.
— Θεωρείται ότι η εποχή ευνοεί το εύκολο και το φθηνό; Τη μουσική επιτυχία της μιας μέρας;
Ζήσαμε για αρκετά χρόνια μέσα στο «χάπι της ευτυχίας» και είναι κάτι που εξακολουθεί να υπάρχει ως μια κατακτημένη πρακτική.
Ένας συνάδελφος σας, καλοπροαίρετα, μου ζήτησε μία φορά να του πω τρία highlights από τον Μάνο Χατζιδάκι και του απάντησα ότι είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω, διότι σε μία τέτοια περίπτωση ακόμη κι εκείνοι που δεν ξέρουν το έργο του μουσικοσυνθέτη, θα νομίζουν ότι με αυτά τα τρία το γνωρίζουν πια.
Γενικώς, μας αρέσουν οι επικεφαλίδες. Επιθυμούμε την επιφανειακή κατανάλωση. Στο μυαλό του σύγχρονου ανθρώπου έχει εντυπωθεί αυτό.
Όταν κάποιος θα έρθει να δει το έργο μου, δεν θα το έχει καταναλώσει. Το έργο μου θα έχει παραμείνει ακέραιο εκεί. Θα ανήκει στο κόσμο των ιδεών.
Όλα λοιπόν έχουν εξελιχθεί σε κατανάλωση. Η μαγική ιδιότητα της τέχνης είναι το γεγονός ότι μπορεί και φλέγεται χωρίς να καίγεται.
Επομένως, εμείς θέλουμε να την κάψουμε και να πάμε παρακάτω. Σήμερα, παράγεται αφειδώς το φθηνό.
Κατά την γνώμη μου, η εποχή μας εμπεριέχει δύο λέξεις: το σικέ και το μαϊμού. Το σικέ εκφράζει τον τρόπο και η μαϊμού το αποτέλεσμα.
Πολεμάμε συνεχώς το αυθεντικό και το αξιοκρατικό. Αν σήμερα διαθέτεις ένα αυθεντικό έργο, είσαι ύποπτος και συλλαμβάνεσαι.
— Σήμερα πολλοί επιλέγουν την λύση των μουσικών reality για να αποκτήσουν δημοσιότητα και να κάνουν καριέρα. Πώς το σχολιάζετε;
Η αιτία που ίδρυσα το Ελληνικό Σχέδιο, το μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την προαγωγή της μουσικής, ήταν διότι διέκρινα γύρω μου μια έλλειψη επικοινωνίας και έκφρασης.
Παρατηρούσα πολλά άτομα να είναι στριμωγμένα μέσα σ’ ένα λεωφορείο, το οποίο κι αυτό παραμένει ακίνητο μέσα στην κίνηση. Δείγμα μιας απόλυτης ακινησίας.
Αυτό λοιπόν που επιδίωξα ήταν να δώσουμε την δυνατότητα σε πολλά άτομα να εκφραστούν και να γίνουν αρεστοί στον εαυτό τους και στον δικό τους μικρόκοσμο.
Ένα μεγάλο ταλέντο θα διακριθεί ακόμα και στα σκουπίδια. Όμως, όλα αυτά τα τηλεοπτικά προϊόντα είναι ένα σύμπτωμα περισσότερο των τραγουδιστών που αισθάνονται αυτή την ακινησία και θέλουν ν' αλλάξει κάτι στη ζωή τους.
Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε και ως ένα απονενοημένο διάβημα. Το δυσάρεστο είναι ότι στη συνέχεια κλαίνε, είτε επιτύχουν, είτε αποτύχουν.
Δεν έχουν διάρκεια διότι προφανώς και είναι μια παροδική λύση. Γνώρισα τέτοια παιδιά τα οποία εξελίχθηκαν αργότερα σε σκιές του εαυτού τους.
— Πώς πάσχουμε από επικοινωνία όταν επικρατεί η απόλυτη κυριαρχία των social media όπου μπορείς να είσαι συνδεδεμένος όλο το 24ωρο;
Όταν μιλώ για επικοινωνία δεν αναφέρομαι στην ποσοτική αλλά κυρίως στην ποιοτική επικοινωνία. Όταν μέσα από ένα μυθιστόρημα περνάς στον αναγνώστη όλες τις μύχιες σκέψεις σου, τότε ναι, οικοδομείται μια σωστή επικοινωνία.
Επομένως, δεν θεωρώ επικοινωνία τη μεταφορά της πληροφορίας. Σήμερα, η επικοινωνία απαιτεί ένα προαπαιτούμενο, για να χρησιμοποιήσουμε και μια λέξη που είναι της μόδας, κι αυτή είναι το περιεχόμενο.
Πηγαίνεις σε εστιατόρια ή καφέ και η μουσική ακούγεται σε τόσο μεγάλη ένταση που δεν έχεις τη δυνατότητα να συνομιλήσεις όπως θα ήθελες.
Αναγκάζεσαι να φωνάζεις προκειμένου να πεις κάτι που θα έπρεπε να λεχθεί σιγά. Τα λόγια που αξίζουν και η πραγματική επικοινωνία γίνεται με ψιθύρους.
Όμως, αποδεικνύεται ότι ο εκάστοτε ιδιοκτήτης έχει απόλυτο δίκιο που ανεβάζει την ένταση γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν τίποτα να πουν.
Κι έτσι, αντί να επικρατεί μια παγερή σιωπή αντικαθίσταται από τη δικαιολογία ότι ακούνε μουσική.
Παρατηρείς πρόσωπα που είναι καρφωμένα μπροστά σε μια οθόνη κινητού τηλεφώνου. Αναμφισβήτητα, τα social media καλύπτουν την ανάγκη μιας επικοινωνίας χωρίς περιεχόμενο.
— Είναι η δημιουργία μια μορφή αντίστασης σήμερα;
Φυσικά. Η δημιουργία είναι μια επαναστατική πράξη.
— Τι είναι για εσάς η φαντασία;
Η ανεξέλεγκτη ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να παράγει αποτελέσματα βασισμένα σε άπειρους συνδυασμούς και προσωπικά κριτήρια, χωρίς να μπορεί να ελέγχει πλήρως τις διαδικασίες παραγωγής τους.
— Έχετε πει ότι όταν οι Έλληνες είχαν χρήματα τα σκορπούσαν στα σκυλάδικα. Σήμερα, που δεν υπάρχουν χρήματα, γιατί εξακολουθεί να πηγαίνει κόσμος εκεί;
Τα μπουζουξίδικα έχουν επιτυχία γιατί έχουν δημιουργηθεί γενιές που δεν ξέρουν πώς να διασκεδάσουν. Επίσης, καλύπτουν την στοιχειώδη ανάγκη του Έλληνα με την έννοια της χρηστικότητας της μουσικής.
Τι εννοώ; Η μουσική για τον Έλληνα σημαίνει τραγούδι διότι με τους στίχους προσπαθεί να εκφράσει αυτό που δεν μπορεί να πράξει με δικά του λόγια. Επίσης, η μουσική σου δίνει την ευκαιρία να χορέψεις και να εκτονωθείς.
Και φυσικά, υπάρχει κι η δημόσια επίδειξη. Πούλησες ένα χωράφι, πήρες μια επιδότηση και επιλέγεις να πας τα σπάσεις. Οι άνθρωποι που πηγαίνουν σε αυτά τα μαγαζιά κι έχουν χρήματα για να ξοδέψουν είναι λαϊκής καταγωγής, άρα νεόπλουτοι. Δεν τους στηλιτεύω.
Απλά αυτό είναι κόμπλεξ το οποίο θέλουν να το επιδεικνύουν και ταυτόχρονα να λένε ότι είναι και λαϊκά παιδιά της γειτονιάς.
Επομένως, επικοινωνία, χορός και επίδειξη συναποτελούν τη χρηστικότητα της μουσικής για τον Έλληνα.
— Εσείς πώς ορίζετε την μουσική;
Ως μια προμαθηματική κοινή γλώσσα των έμβιων όντων που ανάγει κάθε εμπειρία σε μια τριπλή σειρά κλασμάτων που μεταδίδονται με τις συχνότητες.
Η πληροφορία είναι τα κλάσματα κι η συχνότητα είναι το format. Κάθε ανθρώπινη εμπειρία έχει ένα δακτυλικό αποτύπωμα το οποίο είναι προμαθηματικά περιγράψιμο. Άρα, είναι μια σειρά αναλογιών.
— Τι σημαίνει για εσάς η λέξη ποιότητα;
Ύποπτη λέξη σήμερα. Χρησιμοποιήθηκε πολύ από ανθρώπους που δεν την πρόσφεραν και την χρησιμοποίησαν ως άλλοθι.
Η ποιότητα για μένα είναι αυτό που χαρακτηρίζει κάτι φιλικό προς την ανθρώπινη φύση. Την προάγει στο επίπεδό του.
Ένα παράλληλο συστατικό της ποσότητας που την προσδιορίζει ως κάτι θετικό αν υπάρχει ή ως αρνητικό όταν δεν υπάρχει.
— Μέσα από την μουσική ανακαλύψατε πράγματα που δεν γνωρίζατε για τον εαυτό σας;
Ανακάλυψα τον ίδιο μου τον εαυτό. Οι άνθρωποι γνωρίζουν ελάχιστα τον εαυτό τους και συνήθως τον κοιτάζουν μέσα από μια κλειδαρότρυπα.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα έγραφα μουσική σε κωμωδία κι όμως το έπραξα, ανακαλύπτοντας μια νέα πτυχή του εαυτού μου.
Συνάντησα δηλαδή τον εαυτό μου και σε άλλες μουσικές γλώσσες. Είναι άλλο το ύφος κι άλλο το είδος. Ο Χατζιδάκις όταν έκανε ροκ, έμεινε ο Χατζιδάκις.
— Ως κοινωνία τι κερδίσαμε και τι χάσαμε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης;
Ακόμη δεν έχει τελειώσει. Μήπως είναι νωρίς για απολογισμούς; (σ.σ. γελάει). Η πιο χαρούμενη μουσική που γράφτηκε στην Αμερική ήταν την περίοδο της κρίσης. Ο κόσμος δεν θέλει να ακούει για την κρίση όταν την βιώνει.
Οι Έλληνες έχουν ένα τρομερό χαρακτηριστικό, να ζουν μέσα στην πλάνη και το ψέμα ή πιο ωραιοποιημένα μέσα σε μία ουτοπία. Κι αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να επιβιώνουν.
Γι’ αυτό και πιστεύω ότι έχουν βιώσει ελάχιστα την κρίση επειδή έχουν αυτή την τρομερή ψυχική αντίσταση. Δυστυχώς, όμως, αυτή την εποχή απουσιάζουν και οι προσλαμβάνουσες της σκέψης.
— Πώς κρίνετε την στάση του Μίκη Θεοδωράκη στο θέμα του Μακεδονικού ζητήματος;
Ο Μίκης είναι πατριάρχης και ανήκει στις ηγετικές φυσιογνωμίες της μουσικής, είτε συμφωνείς μαζί του είτε διαφωνείς.
Θεωρώ ότι στην άμεση δημοκρατία οποιοσδήποτε εκφράζει επωνύμως την άποψή του και παίρνει την ευθύνη των όσων λέει, αποτελεί σπάνιο φρούτο.
Μακάρι να έβγαιναν κι άλλοι να έλεγαν την άποψη τους επωνύμως όπως ο Μίκης. Και διαφωνώ όταν κάποιοι επιχειρούν να τον χαρακτηρίσουν ως γραφικό.
Αναμφίβολα, είναι ένας πολιτικοποιημένος άνθρωπος εδώ και πολλά χρόνια. Αντέκρουσε την άποψή του, μην τον προσβάλλεις ως προσωπικότητα.
— Γεννηθήκατε στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας και μεγαλώσατε ως τα επτά σας χρόνια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Τι κουβαλάτε από τα παιδικά σας χρόνια;
Σίγουρα, φέρω έναν κοσμοπολιτισμό που αποτυπώνεται με την έννοια ότι δεν είμαι φανατικός, ότι δέχομαι τη διαφορετικότητα του άλλου, ότι έχω ανοιχτούς ορίζοντες, ότι είμαι καλόβουλος κι υποχωρητικός.
— Ήσασταν διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος και της κρατικής ραδιοφωνίας. Πώς αποτιμάται την περίοδο εκείνη, θετικά ή αρνητικά; Επηρεάζεται ένας δημιουργός από μια αρτηριοσκληρωτική θέση;
Το Δημόσιο δεν είναι απαραιτήτως κάτι κακό. Το ραδιόφωνο είναι πολύ δημιουργικό, είναι το μαλακό υπογάστριο της κοινωνίας.
Τη δική μου περίοδο κανείς δεν έπαιζε στο ραδιόφωνο, δημόσιο ή ιδιωτικό, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Μούτση ή Χατζιδάκι.
Από την πρώτη μέρα που ανέλαβα ξεκινήσαμε, ακόμη και στο Τρίτο Πρόγραμμα, να βάζουμε τέτοια τραγούδια και στη συνέχεια μας ακολούθησαν και ιδιωτικοί σταθμοί οι οποίοι σήμερα σημειώνουν μεγάλη επιτυχία.
Σκεφτείτε ότι όταν ζήτησα την πρώτη μέρα που έγινα διευθυντής ένα αφιέρωμα στο Στέλιο Καζαντζίδη μου έφεραν όλα τα τραγούδια του τραγουδισμένα από άλλους.
Είχαν πετάξει στα σκουπίδια την μεγάλη παράδοση του λαϊκού τραγουδιού. Δεν θεωρώ πάντως ότι στο Δημόσιο τα πράγματα είναι αρτηριοσκληρωτικά.
Ίσως, χαρακτηρίζεται από μια γραφειοκρατία που ευτυχώς τελικά που υπάρχει.
— Αυτό σπάνια ακούω να το λέει κάποιος.
Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα από το γεγονός ότι ένας διευθυντής θέλει να παρουσιάσει τον όραμα του από την πρώτη ημέρα. Η υπογραφή του στοιχίζει εκατομμύρια.
Για παράδειγμα, έφευγαν χρήματα για χαρτιά υγείας τα οποία δεν παραγγέλνονταν ποτέ και κάποιοι εκμεταλλεύονταν αυτή την κατάσταση. Δεν υπήρχε κανένας έλεγχος.
Προφανώς, πρέπει να αναζητηθεί μια πιο έξυπνη παραλλαγή της γραφειοκρατίας προκειμένου να αμυνθεί αυτό το απρόσωπο ον που ονομάζεται δημόσια υπηρεσία από τον επίδοξο, φιλόδοξο, και άπειρο νέο διοικητή.
Η γραφειοκρατία λοιπόν υπάρχει και δικαίως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Η αρμονία. Αυτό είναι το μυστικό όπλο της ανθρώπινης ευτυχίας. Είναι λάθος όταν λέμε ότι η επιτυχία μιας σχέσης οφείλεται στη σωστή ισορροπία. Οι ισορροπημένες σχέσεις αναπόφευκτα καταστρέφονται αφού οι άνθρωποι εξελίσσονται με διαφορετικές ταχύτητες μέσα στο χρόνο. Επομένως, η αρμονία είναι απαραίτητη.
— Γνωστοποιήσατε δημόσια ότι πάσχετε από το αυτοάνοσο νόσημα Myasthenia Gravis. Πώς ήταν εκείνες οι μέρες; Βγήκατε πιο δυνατός απ' όλη αυτή την ιστορία;
Ευτυχώς, δεν μειώθηκε καθόλου η καλλιτεχνική δραστηριότητα μου σε επίπεδο δημιουργικότητας.
Για ένα διάστημα πράγματι η κατάσταση ήταν δύσκολη αφού δεν μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα. Με πήγαιναν και με έφερναν άλλοι.
Κι όλο αυτό ήταν αποτέλεσμα όχι της ασθένειας αλλά των απανωτών ιατρικών σφαλμάτων. Αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα. Ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω πρώτα αυτά κι ύστερα την ασθένεια.
Θεωρώ πάντως, ότι απ’ όλα όσα σου συμβαίνουν στη ζωή έχεις να πάρεις αλλά και να μάθεις. Χάρηκα που η οικογένεια μου ήταν εκεί, οι φίλοι μου αλλά κι οι σχέσεις μου, του παρόντος και του παρελθόντος.
Με βοήθησε πολύ αυτό διότι συνειδητοποίησα ότι ίσως έχω κάνει και 'γω κάτι καλό για να είναι εκεί. Και φυσικά εκτίμησα τους τυχαίους ανθρώπους που με συναντούσαν στο δρόμο και δεν δίσταζαν να μου πουν έναν καλό λόγο.
— Σας ενόχλησε που πολλές φορές σχέσεις σας έγιναν πρωτοσέλιδο;
Σε καμία των περιπτώσεων δεν ήμουν εγώ ή η εκάστοτε σχέση μου η αιτία για να γίνει κάτι τέτοιο.
Όμως, δεν με ενόχλησε γιατί ούτε τα παρακολουθούσα, ούτε διάβαζα αυτά που γράφονταν. Με ενημέρωναν βέβαια διάφοροι φίλοι αλλά δεν με απασχόλησαν ποτέ σοβαρά και δεν θέλω ούτε τώρα να τα ξέρω.
Φυσικά, ειπώθηκαν αρκετές φορές πράγματα με αρνητική και καταστροφική διάθεση και κάποιοι έβγαλαν χρήματα από αυτή την ιστορία.
Αλλά όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο υπάρχει κι η αρνητική πλευρά όταν ασχολούνται με την ιδιωτική σου ζωή.
Θυμώνω μόνο όταν προσπαθούν να ποδοπατήσουν ανθρώπους αθώους που δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία και δεν ξέρουν πώς να αμυνθούν, δηλαδή αν η μπάλα έπαιρνε την μητέρα μου θα αντιδρούσα πολύ έντονα.
— Ο μεγαλύτερος σας φόβος;
Με τα χρόνια που περνούν νομίζω η προδοσία. Πολλές φορές την έχω βιώσει. Αλλά είμαι της άποψης ότι πρέπει να είσαι δοτικός χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση.
Με τρομάζει ο εαυτός μου όταν γίνεται αφελής. Ο άλλος είναι αυτός που είναι, οι ενδείξεις υπάρχουν, αλλά εγώ εξακολουθώ να μην θέλω να δω την πραγματικότητα.
Μάλλον είμαι και εγώ οπαδός της ουτοπίας. Είτε ζω σε μία παράλληλη, φανταστική πραγματικότητα είτε ο διπλανός μου κινείται σε ένα άλλο σύμπαν, το οποίο δεν με περιλαμβάνει.
— Αγαπήσατε ή αγαπηθήκατε περισσότερο;
Νομίζω στην ίδια κλίμακα. Δεν παραπονιέμαι ότι δεν εισέπραξα αγάπη, αλλά και εγώ εξακολουθώ να αγαπώ.
— Ο έρωτας τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή σας;
Πρόκειται για μια επαναστατική δύναμη, άρα ταυτόχρονα είναι και κάτι αμφιλεγόμενο. Το καλό με τον έρωτα είναι ο απόηχος του, ο οποίος παράγει μια νέα σκέψη.
Την ώρα που διαδραματίζεται τα συναισθήματα θολώνουν κι η δημιουργικότητα σου μπλοκάρει, ακόμη κι αν νομίζεις ότι συμβαίνει το αντίθετο.
Ο έρωτας αλλού σε βρίσκει κι αλλού σε αφήνει. Πρόκειται για μια τεράστια ψυχική ταλαιπωρία αλλά τίποτα στη ζωή δεν κερδίζεται χωρίς πόνο.
— Τι κάνει κάτι να παραμένει δυνατό στο χρόνο;
Η αρμονία. Αυτό είναι το μυστικό όπλο της ανθρώπινης ευτυχίας. Είναι λάθος όταν λέμε ότι η επιτυχία μιας σχέσης οφείλεται στη σωστή ισορροπία.
Οι ισορροπημένες σχέσεις αναπόφευκτα καταστρέφονται αφού οι άνθρωποι εξελίσσονται με διαφορετικές ταχύτητες μέσα στο χρόνο. Επομένως, η αρμονία είναι απαραίτητη.
Σε μια αρμονική σχέση η ποιότητα διατηρείται ενώ τα ποσά αλλάζουν. Στην αρμονία πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχθείς την ανισότητα. Δίνει ο ένας στον άλλο αυτό που του λείπει. Για όσο…!
— Και τελικά τι είναι αυτό που σας έχει μάθει η ζωή;
Γεννιέσαι σοφός και η ζωή σε ξεμαθαίνει.
6 και 7 Μαρτίου 2018
20:30 - Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Κεντρική Σκηνή
Κανονικό: 7, 10, 15, 20, 25 €
Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 8, 12, 16, 20 €
Παρέα 10+ άτομα: 7, 11, 14, 18 €
Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €
Ανεργίας, ΑμεA: 5 € | Συνοδός ΑμεA: 10 €
σχόλια