Η Βικτώρια φοβάται τα αεροπλάνα γι' αυτό πετάει πάντα μαζί με τον σκύλο της

Η Βικτώρια φοβάται τα αεροπλάνα γι' αυτό πετάει πάντα μαζί με το σκύλο της Facebook Twitter
Η Βικτώρια με την Λαλού!
3

Η Βικτώρια Δεληγιάννη φοβάται τα αεροπλάνα αλλά δεν μπορεί να τα αποφύγει. Χάρη στην ευαισθησία και την πολιτική των περισσότερων αερογραμμών όμως, η ζωή της τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ πιο εύκολη. 

«Είχα φτάσει στο σημείο να τρέμω ακόμη και να πάω στο αεροδρόμιο για να υποδεχτώ κάποιον άλλο» λέει στο LIFO.gr

Η ψυχοθεραπεία και η αγωγή με ηρεμιστικά την βοήθησαν να ξεκινήσει και πάλι τα αεροπορικά ταξίδια, αλλά πάντα την βασάνιζε το άγχος της για τα ύψη.

Για αυτόν τον λόγο προτιμά να πετά «αγκαλιά» με την Λαλού, το ημίαιμο γκριφόν της με επιρροές από σέτερ, με την οποία είναι αχώριστες από την ημέρα που γεννήθηκε. 

Αν και ουδέποτε αντιμετώπισε προβλήματα από υπάλληλο αερογραμμών, η Βικτώρια θυμάται αρκετές περιπτώσεις καχυποψίας ή ακόμα και αγένειας από υπαλλήλους ασφαλείας, που η ίδια αποδίδει σε άγνοια.

Κατοικίδια συναισθηματικής υποστήριξης

Στην πλειονότητά τους οι αεροπορικές εταιρείες επιτρέπουν στους επιβάτες να συνοδεύονται στην καμπίνα από τα κατοικίδιά τους, όταν πρόκειται αποδεδειγμένα για ζώα συναισθηματικής υποστήριξης.

Το LIFO.gr επικοινώνησε με την AEGEAN για να μάθει περισσότερα για τη διαδικασία που απαιτείται και την πολιτική των αερογραμμών.

Όπως μας εξηγεί η διευθύντρια Δημοσίων Σχέσεων της εταιρείας, Σταυρούλα Σαλούτση, σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη μία σειρά από ιατρικές φόρμες που συμπληρώνονται από τον θεράποντα ψυχίατρο καθώς και ένα χειρόγραφο στο οποίο ο γιατρός εξηγεί τους λόγους που καθιστούν σημαντική τη συνοδεία ζώου.

Όλα τα έγγραφα εξετάζονται, ανά περίπτωση, από γιατρό της εταιρείας που παίρνει την τελική απόφαση.

Η Βικτώρια φοβάται τα αεροπλάνα γι' αυτό πετάει πάντα μαζί με το σκύλο της Facebook Twitter
Το απαραίτητο διαβατήριο

Τι ζώα μπορούμε να πάρουμε μαζί μας στο αεροπλάνο

Όπως είναι φυσικό, δεν επιτρέπονται όλων των ειδών τα ζωάκια μέσα στην καμπίνα των επιβατών, παρά μόνο σκύλοι, γάτες και... κουνάβια. Ωστόσο στην Ελλάδα ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν κατοικίδια κουνάβια και όπως μας λέει η κ. Σαλούτση, συνήθως η ιπτάμενη συντροφιά είναι είτε σκύλος είτε γάτα. 

Κατά μέσο όρο, 40 άνθρωποι κάθε μήνα ταξιδεύουν στην Ελλάδα με ζωάκι συναισθηματικής υποστήριξης σε πτήσεις της AEGEAN και της Olympic Air. 

Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να έρχονται σε επαφή με το τμήμα κρατήσεων εγκαίρως, αφού μόνο ένα ζωάκι συναισθηματικής υποστήριξης προβλέπεται ανά πτήση, για το οποίο φυσικά δεν υπάρχει καμία επιπλέον χρέωση.

Στις περιπτώσεις που δεν συντρέχει κάποιος ψυχολογικός λόγος, οι τιμές μεταφοράς κυμαίνονται από 20 έως 150 ευρώ, ανάλογα με το ταξίδι, το μέγεθος του ζώου και το κατά πόσο θα ταξιδέψει στον χώρο των αποσκευών ή μέσα σε κουτί στην καμπίνα του αεροσκάφους (σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να ξεπερνά τα 8 κιλά).

«Υπάρχει όντως υποψία, ότι δε χρήζουν όλες οι περιπτώσεις ανάγκη για συνοδεία από κατοικίδιο συναισθηματικής υποστήριξης», μας απαντά η κα Σαλούτση, σε ερώτηση για το αν κάποιοι το κάνουν για να αποφύγουν τα επιπλέον έξοδα.

Ωστόσο το 2017, η AEGEAN κατέγραψε συνολικά 489 αιτήματα για επιβίβαση κατοικίδιου ψυχολογικής υποστήριξης, τα οποία έγιναν όλα δεκτά, επιτρέποντας σε εκατοντάδες ανθρώπους να φτάσουν χωρίς άγχος στον προορισμό τους. 

Κάθε αεροπορική εταιρεία έχει τη δική της πολιτική, μας λέει η Βικτώρια που, μαζί με τη Λαλού, έχουν πετάξει σχεδόν με όλες τις αερογραμμές στην Ελλάδα.

Για τις πτήσεις εσωτερικού το κατοικίδιο πρέπει να έχει ενημερωμένο βιβλιάριο υγείας και τσιπάκι ενώ για το εξωτερικό απαιτείται και «διαβατήριο» υγείας.

«Το σκυλί με κρατάει ήρεμη και ψύχραιμη αποτρέποντας τον πανικό. Σε όλη την πτήση ξαπλώνει υπομονετικά, ήρεμη κάτω από τα πόδια μου χωρίς φίμωτρο ή κουτί, μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας.

Μετά την προσγείωση περιμένουμε να βγούμε τελευταίοι από το σκάφος, για να αποφύγουμε το συνωστισμό και την αναστάτωση», μας εξηγεί η Βικτώρια.

Πώς υποδέχονται τη Λαλού οι συνεπιβάτες;

«Οι αντιδράσεις του κόσμου ποικίλουν στην Ελλάδα και δεν διαφέρουν από αυτές που αντιμετωπίζουμε ακόμα και σε μία απλή, καθημερινή βόλτα στη γειτονιά μας.

Σε όσους αντιδρούν ή ρωτάνε περίεργα, απαντάμε ήρεμα ότι πρόκειται για σκύλο θεραπείας. Μετά το πολύ-πολύ να μας κοιτάνε με λύπηση, νομίζοντας ότι πάσχω από κάποια ανίατη ασθένεια.

Βεβαίως, αν μέσα στο σκάφος κάποιος συνεπιβάτης δεν θέλει να είναι κοντά μας είμαστε πάντα διαθέσιμοι να αλλάξουμε θέση».

Αν και ουδέποτε αντιμετώπισε προβλήματα από υπάλληλο αερογραμμών, η Βικτώρια θυμάται αρκετές περιπτώσεις καχυποψίας ή ακόμα και αγένειας από υπαλλήλους ασφαλείας, που η ίδια αποδίδει σε άγνοια.

Η Βικτώρια φοβάται τα αεροπλάνα γι' αυτό πετάει πάντα μαζί με το σκύλο της Facebook Twitter
Για τις πτήσεις εσωτερικού το κατοικίδιο πρέπει να έχει ενημερωμένο βιβλιάριο υγείας και τσιπάκι ενώ για το εξωτερικό απαιτείται και «διαβατήριο» υγείας.

Αυτονόητο στο εξωτερικό

Στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις η Βικτώρια βιώνει μία «πολύ διαφορετική» κατάσταση αφού, όπως μας λέει, «αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα» στο εξωτερικό και ο κόσμος είναι πιο εξοικειωμένος με τα κατοικίδια.

Για χρόνια η Βικτώρια πετούσε χωριστά από την Λαλού - εκείνη στην καμπίνα και το σκυλάκι στον χώρο των αποσκευών με αποτέλεσμα να υποφέρουν και οι δυο.

«Ήμουν χάλια παρά τα ηρεμιστικά και τις διαβεβαιώσεις των αεροσυνοδών ότι όλα θα πάνε καλά. Το ίδιο πιστεύω και για το σκυλί που όποτε έβλεπε το κλουβί έτρεμε».

Σε ένα από τα ταξίδια της, μία υπάλληλος της Swiss Air στο αεροδρόμιο της Γενεύης μίλησε στη Βικτώρια για τα κατοικίδια συναισθηματικής υποστήριξης και την προέτρεψε το ψάξει περισσότερο.

Με την καθοδήγηση του γιατρού της στον οποίο μίλησε για την αεροπλανοφοβία της, ακολούθησε μία μέθοδο ψυχοθεραπείας που προβλέπει την χρήση σκύλου για την αντιμετώπιση φοβικών εκδηλώσεων.

Όταν ρώτησα την Βικτώρια αν θέλει να μεταφέρω την εμπειρία της ανώνυμα, η απάντησή της ήταν κατηγορηματική: «Η ανωνυμία συντηρεί την καχυποψία. Και είναι κάτι για το οποίο δεν ντρεπόμαστε καθόλου».

Στα σύννεφα με τη Λαλού

«Από τότε που άρχισα να παίρνω τη Λαλού στην καμπίνα, τα ταξίδια μου με το αεροπλάνο είναι πολύ πιο ήρεμα. Ακόμα και στις αναταράξεις εκείνη παραμένει ψύχραιμη όπως και στο αυτοκίνητο, στις λακκούβες του δρόμου και έτσι ηρεμεί και εμένα.

Η Λαλού είναι ένα ταξιδιάρικο σκυλί και αγαπά πολύ τις βόλτες με το αυτοκίνητο. Δεν είναι από τα σκυλάκια που χαζεύουν το τοπίο με την γλώσσα έξω και έχει μάθει από μικρή να κάθεται στα πίσω καθίσματα συνήθως.

Μάλλον είναι εύκολη με το αυτοκίνητο επειδή ξέρει ότι θα την πάει κάπου, που πάντα θα περάσει καλά. Ίσως για αυτό είναι τόσο άνετη και με το αεροπλάνο - επειδή το περνά για ένα μεγάλο αυτοκίνητο».

Ταξίδια
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Πριν από πέντε χρόνια και μέσα σε μόλις τρεις μέρες, η Βασιλική Κοϊμτζίδου επέλεξε να ζήσει στο ορεινό Πετρίλο που μετρά δέκα μόνιμους κατοίκους και προσπαθεί να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να τολμήσουν να κατοικήσουν και άλλοι νέοι στο χωριό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Ελένη Τσομπανίδου γύρισε στο χωριό της, τα Δίκαια του Έβρου και βρήκε αυτό που έψαχνε χρόνια στο εξωτερικό

Γειτονιές της Ελλάδας / «Σε ένα χωριό με εκατό ανθρώπους, μπορείς να κάνεις τη διαφορά πιο εύκολα»

Αφήνοντας πίσω της τη ζωή στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, η Ελένη Τσομπανίδου επέστρεψε στα Δίκαια Έβρου και ζωντανεύει ανενεργούς χώρους μέσα από την τέχνη και τη συνεργασία με την τοπική κοινότητα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οικοτοπία: Η νέα πρωτοβουλία αναβίωσης του Καλοχωρίου στην Ήπειρο δείχνει τον δρόμο για την αναζωογόνηση και άλλων ορεινών χωριών σε όλη την Ελλάδα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Θα βάλουμε τα δυνατά μας να αναζωογονήσουμε το Καλοχώρι»

Με ένα συνεργατικό καφενείο και με οργανικά μποστάνια, αναβαθμίζοντας μονοπάτια και ανακαινίζοντας πέτρινες κατοικίες, μια μικρή ομάδα φιλοδοξεί να ξαναζωντανέψει το καταπράσινο χωριό της Ηπείρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Έπειτα από μια ανάβαση στο φαράγγι του Ανθοχωρίου, ο Χρήστος Αθανασιάδης ανακάλυψε το ησυχαστήριό του, ένα πετρόχτιστο κονάκι χωρίς ρεύμα, και άφησε πίσω του την Αθήνα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Εφόσον ντρέπεσαι να μας πεις από ποιο χωριό είσαι, φρόντισε να μάθουμε το χωριό σου μέσα από την τέχνη σου, για να έρθουμε κιόλας»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Εφόσον ντρέπεσαι να μας πεις από ποιο χωριό είσαι, φρόντισε να το μάθουμε μέσα από την τέχνη σου»

Δύο 26χρονοι επέστρεψαν στον τόπο καταγωγής τους, το Φανάρι Καρδίτσας, και του έδωσαν νέα ζωή μέσα από το καλλιτεχνικό φεστιβάλ Nowstalgism.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Νικόλας και η Ευσεβία ευχήθηκαν πριν από 11 χρόνια να αφήσουν την Αθήνα για τη Δημητσάνα και η μοίρα τούς έκανε το χατίρι

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Δημητσάνα βρήκαμε μια οικογένεια που πραγματικά νοιάζεται»

Η επαγγελματική υποβάθμιση του Νικόλα έγινε η αρχή για μια νέα, καλύτερη ζωή με την Ευσεβία. Αφήνοντας πίσω τα ακατόρθωτα deadlines, τώρα ανοίγουν το παράθυρό τους κάθε πρωί και βλέπουν ένα ελατόδασος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αργυρό Πηγάδι

Γειτονιές της Ελλάδας / «Καθημερινά χαιρετώ τον ήλιο που ξεπροβάλλει μέσα από τις κορυφές των βουνών»

Ο Βασίλης Κωνσταντινίδης επέστρεψε στο Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας έπειτα από είκοσι επτά χρόνια στην Αθήνα και πλέον ηγείται του καφενείου και του ξενώνα του χωριού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στις Ροβιές κάθε μέρα τελειώνει με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα

Γειτονιές της Ελλάδας / Στις Ροβιές κάθε μέρα τελειώνει με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα

Ο Άκης Φράγκος κατάφερε να κάνει το πάθος του επάγγελμα και να ζει από τις καταδύσεις, έχοντας γεννηθεί, μεγαλώσει και συνεχίζοντας να μένει στο ίδιο χωριό της Βόρειας Εύβοιας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Ρούλα Αντωνίου άφησε τις πόλεις για την Καλλονή, ένα μικρό χωριό στα Τζουμέρκα, εκεί που η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα.

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στα Τζουμέρκα η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα»

Μέλος μιας κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης που δραστηριοποιείται στη φιλοξενία, την εστίαση, τη μελισσοκομία και την αγροτική παραγωγή, η Ρούλα Αντωνίου υποστηρίζει πως η ζωή στο χωριό μπορεί να είναι εξίσου γεμάτη, όπως και στην πόλη, αλλά με περισσότερο νόημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στο Μπουράνο μασουλώντας μπουσολάι

Nothing Days / Δαντέλες, μπισκότα, ανεξέλεγκτος τουρισμός: Μια βόλτα στο πολύχρωμο Μπουράνο

Το νησί της Βενετίας, που κάποτε ήταν ένα ψαροχώρι και κέντρο της τοπικής δαντελοποιίας, βρίσκεται στο έλεος του υπερτουρισμού, κινδυνεύοντας να χάσει τον χαρακτήρα και τους κατοίκους του.  
M. HULOT