Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας

Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας Facebook Twitter
Το Λιοντάρι είναι ένα τεράστιο γλυπτό από κοκκινωπή πέτρα που στέκεται πάνω σε μια πετρώδη βάση στην ακρόπολη του Μπελφόρ.
1

Από μια περίεργη σύμπτωση βρέθηκα πριν από λίγο καιρό στο Μπελφόρ της Γαλλίας, όχι και τόσο σύμπτωση δεδομένου ότι χρειάστηκαν τρία διαφορετικά μεταφορικά μέσα για μια επίσκεψη λίγων ωρών, όμως η επίσκεψη αυτή από καιρό εκκρεμούσε.

Το Μπελφόρ βρίσκεται στη βορειοανατολική Γαλλία, πάνω από τη Λυόν και κάτω από το Στρασβούργο, στο διάσελο των βουνών Jura και Vosges και ήταν από πολύ παλιά σημαντικό στρατηγικό και εμπορικό πέρασμα. Η πόλη είναι μικρή, συμμαζεμένη, αδιάφορη, οπότε δεν έχεις παρά να τραβήξεις κατευθείαν προς το «Λιοντάρι του Μπελφόρ», το διάσημο αξιοθέατο της περιοχής. Αυτό δεν είναι δύσκολο, γιατί στο Μπελφόρ όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Λιοντάρι.

Το Λιοντάρι είναι ένα τεράστιο γλυπτό από κοκκινωπή πέτρα που στέκεται πάνω σε μια πετρώδη βάση στην ακρόπολη του Μπελφόρ. Αναπαριστά ένα πλαγιασμένο λιοντάρι: τραυματισμένο στο πόδι με βέλος μορφάζει από τον πόνο, είναι όμως έτοιμο να ανασηκωθεί.

Δημιουργήθηκε από το γλύπτη Μπαρτολντί το 1880, δέκα χρόνια μετά το τέλος του γαλλοπρωσικού πολέμου και συμβολίζει την ηρωική αντίσταση των Γάλλων στη διάρκεια πολιορκίας 103 ημερών από τον πρωσικό στρατό (Δεκέμβριος 1870 - Φεβρουάριος 1871). Στο τέλος η πόλη παραδόθηκε, αλλά δεν προσαρτήθηκε. Tο Μπελφόρ παρέμεινε γαλλικό έδαφος, αντίθετα από την υπόλοιπη Αλσατία που πέρασε στη γερμανική κατοχή.

Συνδυάζοντας ρομαντισμό και ρεάλ πολιτίκ ο γλύπτης εξηγούσε: «Το μνημείο αναπαριστά, υπό κολοσσιαία μορφή, ένα αμυνόμενο λιοντάρι, καθισμένο και ακόμη φοβερό μέσα στην οργή του ενώ το συναίσθημα που εκφράζεται μέσω του γλυπτού αποτίει κυρίως φόρο τιμής στην άμυνα. Δεν πρέπει να θυμίζει ούτε νίκη, αλλά ούτε ήττα» (τα πάντα είναι θέμα οπτικής).


Συνδυάζοντας ρομαντισμό και ρεάλ πολιτίκ ο γλύπτης εξηγούσε: «Το μνημείο αναπαριστά, υπό κολοσσιαία μορφή, ένα αμυνόμενο λιοντάρι, καθισμένο και ακόμη φοβερό μέσα στην οργή του ενώ το συναίσθημα που εκφράζεται μέσω του γλυπτού αποτίει κυρίως φόρο τιμής στην άμυνα. Δεν πρέπει να θυμίζει ούτε νίκη, αλλά ούτε ήττα» (τα πάντα είναι θέμα οπτικής).

Λίγο πριν το Λιοντάρι, ο Μπαρτολντί, γέννημα-θρέμμα κι αυτός της περιοχής, από το Κολμάρ, πιο κάτω, είχε γίνει παγκόσμια γνωστός δημιουργώντας το Άγαλμα της Ελευθερίας, δώρο της Γαλλίας στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα 100 χρόνια της ανεξαρτησίας.

Γύρω από την ακρόπολη όπου δεσπόζει το λιοντάρι, σε μια ήρεμη, καταπράσινη περιοχή, βρίσκονται τμήματα των περιαστικών τειχών που κατασκεύασε ο Βωμπάν, στρατιωτικός μηχανικός του Λουδοβίκου του 14ου. Οι «οχυρώσεις του Βωμπάν» δημιουργήθηκαν περιμετρικά των δυτικο-βόρειο-ανατολικών συνόρων της Γαλλίας και είναι σήμερα «μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς» (η στρατιωτική αρχιτεκτονική αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία στην κατάταξη της Ουνέσκο, όσο κι αν αυτό φαίνεται λίγο παράδοξο). Διακρίνεται ο κρίνος, σύμβολο της δυναστείας των Βουρβόνων.

Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας Facebook Twitter
Το λιοντάρι του Μπελφόρ είναι πόλος τουριστικής έλξης σε μια πόλη που δεν έχει σχεδόν τίποτα άλλο που να ενδιαφέρει.

Ποια σχέση έχει το Λιοντάρι του Μπελφόρ με το Λιοντάρι του Ντανφέρ στο Παρίσι; Με την ευκαιρία λύνεται μια άλλη παλιά απορία (παλιά, όσο και ένα φοβερό πάρτι σ'ένα φοβερό διαμέρισμα με θέα το Λιοντάρι, πριν από κάτι αιώνες). Το λιοντάρι στο σταυροδρόμι του 14ου διαμερίσματος στο Παρίσι είναι αντίγραφο του λιονταριού του Μπελφόρ, από χαλκό και πολύ μικρότερο. Πήρε το όνομα Danfert-Rochereau από τον Συνταγματάρχη που ήταν επικεφαλής των πολιορκημένων στο Μπελφόρ.

Το λιοντάρι του Ντανφέρ έδωσε με τη σειρά του το όνομα στον αριβίστα του Κόμματος και αρχιμίζερο τύπο που στην «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» η Ελένη, ο Ευγένιος και η αυτοεξόριστη παρέα στο Παρίσι αποφεύγουν με κάθε τρόπο, όταν αυτός κυκλοφορεί στη γύρω περιοχή.

Σε εντελώς άλλη ψυχολογία αλλά στην ίδια θέση, δίπλα στο λιοντάρι, θα καθίσει ένα μικρό κοριτσάκι που ψάχνει το δρόμο του στη μεγαλούπολη, σε ένα άλλο βιβλίο που λέγεται «Ένα λιοντάρι στο Παρίσι».

Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας Facebook Twitter
Το νεκροταφείο πεσόντων στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Το λιοντάρι του Μπελφόρ είναι πόλος τουριστικής έλξης σε μια πόλη που δεν έχει σχεδόν τίποτα άλλο που να ενδιαφέρει. Εκτός από τα εργοστάσια της Αλστόμ. Μέχρι πρόσφατα η Αλστόμ ήταν το βαρύ πυροβολικό της Γαλλίας στον κλάδο της ενέργειας, αλλά και σημαντικός εργοδότης για την περιοχή. Η εξαγορά ενός μεγάλου τμήματος από την General Electrics το 2015 είχε τεράστια οικονομική και συμβολική σημασία. Όμως τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά, η GE έχει χασούρα, τα προγράμματα αναδιάρθρωσης αποτυγχάνουν το ένα μετά το άλλο και αυτό προκαλεί νευρικότητα στο Μπελφόρ, όσο κι αν το γαλλικό δημόσιο προσπαθεί να εγγυηθεί για τις θέσεις εργασίας.

Πάντως οι Γάλλοι είναι εξπέρ στο τουριστικό μάνατζμεντ και στο Μπελφόρ υπάρχουν παντού τουριστικά περίπτερα, τουριστικές διαδρομές και σήμανση. Το λιοντάρι είναι τοπόσημο και αφήγημα της πόλης. Ακόμα και στη ρεκλάμα ανδρικών ενδυμάτων "Léon". Λιοντάρι παντού!

Κατεβαίνοντας από τον λόφο, περάσαμε από ένα σχολικό συγκρότημα με το όνομα Louis Aragon (κάθε γαλλική πόλη που σέβεται τον εαυτό της έχει ένα σχολείο με το όνομα Louis Aragon), ένα τζαμί με πολύ κόσμο στην ώρα της μεσημεριανής προσευχής και ένα νεκροταφείο πεσόντων στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.


Από το μνημείο της εθνικής υπερηφάνειας ο δρόμος ήταν σύντομος προς το νεκροταφείο, ανθισμένο, ομοιόμορφο και φοβερό, εδώ στα σίγουρα «τίποτα δεν θυμίζει ήττα, αλλά ούτε και νίκη».

Ταξίδια
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Ηχητικά Άρθρα / Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.
M. HULOT
«Βγαίνεις ένα χειμωνιάτικο πρωινό από το σπίτι σου, ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή»;

Ταξίδια / «Στη Μαντίνεια οι μέρες γεμίζουν με πράγματα που έχουν πραγματική αξία και νόημα»

Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος στην Αθήνα φεύγει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται, η Μαριλένα Παναγοπούλου επέστρεψε στο χωριό της, αφοσιώθηκε στο κρασί και απολαμβάνει πια τη ζωή σε έναν τόπο όπου ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Στο Belford λαμβάνει μέρος ένα από τα πιο όμορφα μουσικά festival, παίρνουν μέρος μουσικά σχήματα κάθε είδους από μουσικές σχολές από όλη την Ευρώπη.... Κάθε χρόνο στο 3μερο του Αγίου Πνεύματος. Είχα τη χαρά και τη τύχη να το ζήσω 2 χρονιες ως φοιτήτρια πριν πολλά χρόνια αλλά είναι μια μοναδική εμπειρία! Ευχαριστώ https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://m.jds.fr/agenda/concerts/fimu-belfort-103424_A&ved=2ahUKEwiTie-N3e_eAhVMQRoKHcR4AokQFjAfegQIBxAB&usg=AOvVaw3CKeJVQ_fldtN1wyC9NCg0