Οι εκλογές της Κυριακής ολοκλήρωσαν αυτό που είχε ξεκινήσει στις ευρωεκλογές. Η Χρυσή Αυγή μένει εκτός Βουλής. Υπέστη βαριά, συντριπτική, ανεπανόρθωτη ήττα.
Η συντριβή αυτή γεννά αμέσως ορατές συνέπειες. Ο Μιχαλολιάκος δεν είχε δίπλα του τα περισσότερα πρωτοκλασάτα στελέχη στη βραδινή δήλωση. Δείγμα ότι το αποτέλεσμα θα πολλαπλασιάσει συγκρούσεις, εκβιασμούς και καρφώματα. Τα μη εκλεγμένα ποντίκια πηδάνε ακόμα μακρύτερα όταν το σκάφος βουλιάζει.
Η κυριότερη συνέπεια των εκλογών αφορά τη δίκη. Όπως η ποινική διαδικασία επέδρασε καθοριστικά στο εκλογικό αποτέλεσμα με την πλήρη απονομιμοποίηση της νεοναζιστικής συμμορίας, έτσι και αντίστροφα η εκλογική συντριβή αναπόφευκτα αποτυπώνεται στη δικαστική διαδικασία. Βασικοί κατηγορούμενοι χάνουν τη βουλευτική ιδιότητα και θα απολογηθούν χωρίς κανέναν προστατευτικό μανδύα. Παγιδεύτηκαν στην τακτική των καθυστερήσεων και θα πληρώσουν τώρα αυτή την επιλογή. Μόνο ο Λαγός θα περιμένει το Ευρωκοινοβούλιο να άρει την ασυλία του όταν, όπως όλα δείχνουν, καταδικαστεί. Τους υπόλοιπους καμιά ασυλία δεν τους προστατεύει πια. Και στη δίκη δεν θα μπορούν να υψώνουν τη λαϊκή στήριξη σαν ασπίδα, δε θα μπορούν να μιλάνε για δίωξη κόντρα στη βούληση του λαού. Γυμνοί στο εδώλιο πλέον.
Κάποιοι λένε «Και τι έγινε; Έφυγαν από τη Χ.Α. και πήγαν στον Βελόπουλο». Δεν είναι το ίδιο. Ο Βελόπουλος είναι ακροδεξιός, είναι γραφικός, ρωσοκίνητος, ψεκασμένος συνωμοσιολόγος, πωλητής ψευδών, εθνικιστής. Είναι όλα αυτά. Δεν διευθύνει όμως εγκληματική συμμορία με τάγματα εφόδου, ναζιστική δομή και ιδεολογία. Και βασίμως ελπίζουμε ότι το δικό του συνονθύλευμα δεν θα έχει την αντοχή της Χ.Α.
Η Χ.Α. παύει να έχει τα προνόμια του κοινοβουλευτικού κόμματος και τους τελευταίους θεσμικούς πόρους που είχαν απομείνει μετά την αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης. Τέρμα οι βουλευτικές αποζημιώσεις, τέρμα οι επιστημονικοί συνεργάτες-δικηγόροι στη δίκη, τέρμα οι φουσκωτοί μετακλητοί υπάλληλοι. Η συμμορία ολόκληρη γυμνή μπροστά στη Δικαιοσύνη.
Διαβάζουμε αυτές τις μέρες αναλύσεις που υποβαθμίζουν ή σχετικοποιούν τη σημασία του αποτελέσματος. Κάποιοι λένε «Και τι έγινε; Έφυγαν από τη Χ.Α. και πήγαν στον Βελόπουλο». Δεν είναι το ίδιο. Ο Βελόπουλος είναι ακροδεξιός, είναι γραφικός, ρωσοκίνητος, ψεκασμένος συνωμοσιολόγος, πωλητής ψευδών, εθνικιστής. Είναι όλα αυτά. Δεν διευθύνει όμως εγκληματική συμμορία με τάγματα εφόδου, ναζιστική δομή και ιδεολογία. Και βασίμως ελπίζουμε ότι το δικό του συνονθύλευμα δεν θα έχει την αντοχή της Χ.Α.
Άλλοι λένε «Και τι έγινε; Έφυγαν από τη Χ.Α. και έβγαλαν τη ΝΔ κυβέρνηση». Και πάλι λάθος. Όχι διότι δεν υπήρξε όντως μεγάλη μετακίνηση (ή επαναπατρισμός) ψηφοφόρων της Χ.Α. στη ΝΔ. Αλλά λογικό ήταν να πάνε εκεί όπου φυσούσε ούριος άνεμος. Και, κυρίως, δεν περιμέναμε κάτι άλλο, πολεμώντας τη Χ.Α. Αυτό θέλαμε: να απονομιμοποιηθεί, να γίνει αβάσταχτο να είσαι κοντά της, να αποκαλυφθεί το πολιτικό τέρας. Ε, λοιπόν, πού θα πάνε οι ψηφοφόροι της; Θα εξαερωθούν; Θα μεταναστεύσουν; Θα γίνουν ασκητές; Θα στηρίξουν το ΜΛ ΚΚΕ; Θα γίνουν μαχητές του προλεταριακού διεθνισμού; Όχι βέβαια. Πήγαν στα πιο κοντινά μαγαζιά. Αυτό σημαίνει πολιτική μετακίνηση, αυτό επιδιώκουμε στις δημοκρατίες. Και αυτό είναι ήδη ένα τεράστιο πολιτικό συμβάν.
Η συντριβή της Χ.Α. απαντά και σε μια μεμψίμοιρη, διαρκή γκρίνια: αργεί η δίκη, καρκινοβατεί, δεν βγαίνει το κατηγορητήριο. «Ο ΣΥΡΙΖΑ καθυστερεί τη δίκη για να κόβει η Χ.Α. ψήφους από τη ΝΔ» έλεγαν άλλοι, πιο ψαγμένοι. Άλλοι, «να μην τους δικάσουμε για να μην ηρωοποιηθούν». Άλλοι, «μην καλείτε κόσμο στο δικαστήριο, οι συμβολικές παρεμβάσεις θα δώσουν πάτημα στην ακροδεξιά συμμορία ότι δικάζεται για τις ιδέες της». Ελπίζω όλοι αυτοί να συναισθάνθηκαν τη σκληρή σύγκρουση με την πραγματικότητα. Ελπίζω να κατάλαβαν πόση σημασία έχει η δίκη και η δουλειά γύρω από τη δίκη.
Μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι με αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα. Όσοι με οποιονδήποτε τρόπο συνέβαλαν πρέπει να είναι περήφανοι. Μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, συνήγοροι πολιτικής αγωγής, μάρτυρες κατηγορίας, παρατηρητές του Golden Dawn Watch, οι λίγοι στην αρχή και πλέον πολύ περισσότεροι που παρακολουθούν αυτήν τη μακρά διαδικασία. Οι φίλοι και συγγενείς των θυμάτων. Αλλά και έξω από την αίθουσα: οι δημοσιογράφοι που με συνέπεια ερευνούν και ενημερώνουν. Όσοι έγραψαν, μίλησαν, έτρεξαν να οργανώσουν εκδηλώσεις για να ξεσκεπάσουν το εγκληματικό μόρφωμα. Οι αντιρατσιστικές οργανώσεις, το Δίκτυο Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας, το αντιφασιστικό κίνημα που στάθηκε όρθιο απέναντι στους νεοναζί, στις γειτονιές όπου είχαν τις φωλιές τους.
Χαρά δεν σημαίνει εφησυχασμός. Το ακροδεξιό φαινόμενο είναι ισχυρό. Πολλοί ψήφισαν τους νεοναζί της Χ.Α. Ακόμα περισσότεροι πήγαν στη ΝΔ και στον Βελόπουλο. Για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία η συντηρητική παράταξη κυβερνά με τόσους πατεντάτους ακροδεξιούς στο υψηλόβαθμο δυναμικό της. Όλα αυτά είναι μπροστά μας. Αυτή την ώρα όμως χαιρόμαστε και αναμένουμε το οριστικό πλήγμα, την ετυμηγορία του δικαστηρίου για «να ξεμπερδεύουμε με αυτό το μόρφωμα, να ξεμπερδέψει η κοινωνία από αυτό που λέγεται φασισμός-ναζισμός και να πάει εκεί που ήταν, στα έγκατα της γης, στις τρύπες τους» όπως είπε η εμβληματική Μάγδα Φύσσα.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια