30 χρόνια «Καλά Παιδιά»

30 χρόνια «Καλά Παιδιά» Facebook Twitter
«Τον εαυτό μας πάμε να ξεγελάσουμε; Εννοείται ότι αυτό που πραγματικά θέλουμε να ξαναδούμε είναι τα ‘Καλά Παιδιά’!».
0



ΕΙΧΑΝ ΗΔΗ ΜΠΕΙ οι μικρές ώρες της 22ης Μαρτίου του 1999, με την αποκαλούμενη «εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας» να διανύει την κορύφωσή της, όταν μαζί με άλλους συντάκτες – κινηματογραφικούς και μη – και παράγοντες της ντόπιας διανομής είχαμε βρεθεί ως εκλεκτοί προσκεκλημένοι στις αίθουσες του αείμνηστου Village multiplex στον Παράδεισο Αμαρουσίου για να παρακολουθήσουμε «ζωντανά» την 71η απονομή των βραβείων Όσκαρ.


Τυπικά για τα χρόνια εκείνα, οι διοργανωτές της εκδήλωσης είχαν επιδείξει χαρακτηριστική γενναιοδωρία και «ανοιχτωσιά», όπως μαρτυρούσαν οι πλούσιοι μπουφέδες και το ακριβό ουίσκι που έρεε άφθονο και δωρεάν (επίσης το κάπνισμα επιτρεπόταν μέσα στις αίθουσες – πώς δεν βάλαμε φωτιά ήταν ένα θαύμα). Εκτός από την προβολή της τελετής είχες επίσης την δυνατότητα να παρακολουθήσεις τρεις κλασικές ταινίες σε άλλες αίθουσες: Το «Όσα παίρνει ο άνεμος», τον «Πολίτη Κέιν» και το πρόσφατο σχετικά τότε αλλά ήδη θρυλικό μαφιόζικο έπος του Σκορσέζε, «Good Fellas».

Ένα βραβείο παρηγοριάς είχαν κερδίσει τα «Καλά Παιδιά» που είχαν χάσει τα Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας από το «Χορεύοντας με τους λύκους» του Κέβιν Κόσνερ, η Ακαδημία όμως φοβήθηκε μάλλον την εκδικητική μανία του χαρακτήρα του Τζο Πέσι στην ταινία του Σκορσέζε και του έδωσε το βραβείο δεύτερου ρόλου.


Υπήρχε αρκετός χρόνος ακόμα για τα μεγάλα βραβεία, οπότε μαζί με τον φίλο που είχαμε πάει μαζί στην εκδήλωση κοντοσταθήκαμε για λίγο, ζυγίζοντας τις επιλογές μας. Το καθήκον μας υπαγόρευε να ξανασυστηθούμε με το αριστούργημα του Όρσον Γουέλς που καθόρισε την κινηματογραφική τέχνη αλλά μετά από λίγα μόνο δευτερόλεπτα, ανταλλάξαμε απλά ένα χαμόγελο που δήλωνε χωρίς λόγια: «Τον εαυτό μας πάμε να ξεγελάσουμε; Εννοείται ότι αυτό που πραγματικά θέλουμε να ξαναδούμε είναι τα 'Καλά Παιδιά'!».

Αυτό ήταν και το απόλυτο highlight εκείνης της νύχτας, σε μια από τις πιο ξενέρωτες απονομές Όσκαρ όλων των εποχών, με καλύτερη ταινία να αναδεικνύεται το «Ερωτευμένος Σαίξπηρ», ενώ το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου είχε τσιμπήσει για την ίδια ταινία η Γκουίνεθ Πάλτροου (ναι, ήταν κάποτε ηθοποιός) και του πρώτου ανδρικού ο Ρομπέρτο Μπενίνι για την φρικαλεότητα που είχε γυρίσει ο ίδιος με τίτλο «Η ζωή είναι ωραία». Η μόνη αφορμή που μας προσφέρθηκε για πανηγυρισμούς (όρθιοι μάλιστα πάνω στις θέσεις μας και αρκετά μεθυσμένοι) ήταν το Όσκαρ β' ανδρικού που κέρδισε ο Τζέιμς Κόμπερν για την ερμηνεία του στην ταινία "Affliction" («Οδύνη») του Πολ Σρέιντερ. Ένα αντίστοιχο βραβείο παρηγοριάς είχαν κερδίσει και τα «Καλά Παιδιά» οχτώ χρόνια πριν που είχαν χάσει τα Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας από το «Χορεύοντας με τους λύκους» του Κέβιν Κόσνερ, η Ακαδημία όμως φοβήθηκε μάλλον την εκδικητική μανία του χαρακτήρα του Τζο Πέσι στην ταινία του Σκορσέζε και του έδωσε το βραβείο δεύτερου ρόλου.

Αυτή η ανάμνηση αναδύθηκε αυτές τις μέρες με αφορμή τους πανηγυρικούς εορτασμούς για την συμπλήρωση τριάντα χρόνων από την κυκλοφορία του "Good Fellas" – της ταινίας που, εκτός των άλλων συναρπαστικών αρετών της, επαναπροσδιόρισε ιδιοφυώς το «γκανγκστερικό δράμα» σπέρνοντας εκατοντάδες κινηματογραφικά αντίτυπα καθώς και την πιο σπουδαίο τηλεοπτικό δράμα όλων των εποχών, τους "Sopranos" – αλλά και την δραματικά επισφαλή θέση στην οποία έχει περιέλθει η κινηματογραφική αίθουσα, η οποία πλέον απειλείται με ταφόπλακα εξαιτίας του πρωτοκόλλου που επιβάλλει η πανδημία. Οι νέες ταινίες που ξεκίνησαν δειλά να γυρίζονται αυτόν το καιρό με την σταδιακή επαναλειτουργία της κινηματογραφικής παραγωγής, θα περιλαμβάνουν άραγε ως σκηνικό την συνθήκη που μας περιβάλλει; Εύχομαι να αναστραφεί αυτή η κατάσταση που μοιάζει προδιαγεγραμμένη και μοιραία για το μέλλον του μεγάλου σινεμά στον φυσικό του χώρο και δεν θα ήθελα η τελευταία ταινία που είδα ποτέ σε σινεμά να είναι το υπερθυροειδικό και άχαρο "Tenet" που πρόλαβα να δω δύο μέρες πριν μπει λουκέτο στις κλειστές αίθουσες.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Da 5 Bloods: Το έπος του Σπάικ Λι σκάει με πάταγο στη σωστή στιγμή

Οθόνες / Da 5 Bloods: Το έπος του Σπάικ Λι σκάει με πάταγο στη σωστή στιγμή

Είτε προτιμά να την εκλάβει κανείς κυρίως ως συναρπαστική περιπέτεια δράσης είτε ως καίριο και συγχρόνως διαχρονικό κοινωνικοπολιτικό δράμα, η νέα ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη που έκανε πρεμιέρα στο Netflix αποτελεί μια έντονη, ολοκληρωτική, αναθεωρητική εμπειρία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Οθόνες / «Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Μια μεγάλη κουβέντα με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιάννη Βεσλεμέ που κυκλοφορεί ταυτόχρονα το νέο του άλμπουμ και η ρετροφουτουριστική του ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο». (SPOILER ALERT)
M. HULOT
Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Μυθολογίες / «Όταν είδα το "Climax", δεν μπορούσα να συνέλθω για ώρες»: Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Τι συνδέει τον Αρονόφσκι με τον Αλμοδόβαρ και τον Λάνθιμο με τον Βούλγαρη; Ο μουσικός Capétte φτιάχνει τη δική του αγαπημένη κινηματογραφική δεκάδα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
the last showgirl

Οθόνες / Πρεμιέρα προσεχώς: 10 ταινίες που θα ξεχωρίσουν το επόμενο δίμηνο

Η επιστροφή του Βάλτερ Σάλες, ένας στοχαστικός Κώστας Γαβράς, τα φαντάσματα του Γιώργου Ζώη, ο Ντίλαν κατά τον Τιμοτέ Σαλαμέ, το βάπτισμα της Πάμελα Άντερσον στην υποκριτική, ένα χαμηλόφωνο διαμάντι από την Ινδία και η μεγαλόπνοη αλληγορία του Μπρέιντι Κόρμπετ είναι μερικές από τις ταινίες που θα μας απασχολήσουν τον χειμώνα του 2025.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Pulp Fiction / Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Πέθανε στα 99 της χρόνια η Βρετανή ενδυματολόγος που έντυσε χιλιάδες πρωταγωνιστές και κομπάρσους, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στην αναπαραγωγή της αυθεντικότητας και στην αντίληψη της δραματικότητας του σεναρίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε δια παντός την πραγματικότητα

Απώλειες / Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε διά παντός την πραγματικότητα

Το όνομα του Ντέιβιντ Λιντς (1946-2025) έγινε επιθετικός προσδιορισμός και οι ταινίες του μας προσκάλεσαν να βλέπουμε και να αισθανόμαστε αλλιώς τον κόσμο: με τα μάτια μιας απόκοσμης ψευδαίσθησης και την ψυχή της υπέροχης εμμονής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Μυθολογίες / «Μετά το “Blues Brothers” φορούσα μαύρα γυαλιά στην τάξη»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Έχοντας συμπεριλάβει στη λίστα του από τους αδελφούς Μαρξ μέχρι μια ταινία με τον Θανάση Βέγγο, o συγγραφέας πιστεύει πως το τραγικό και το γελοίο συναντιούνται σε κάποιο σημείο, το οποίο δεν είναι πάντα ευδιάκριτο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
pamela anderson

Οθόνες / H όψιμη δικαίωση της Πάμελα Άντερσον

Μια γυναίκα που επί δεκαετίες αντιμετωπιζόταν από τον πλανήτη ως αντικείμενο (ηδονής και χλεύης) βρίσκει στο «Last Showgirl» την ευκαιρία να αποδείξει ότι υπάρχει θέση γι’ αυτήν και σε άλλους ρόλους από εκείνους που της φόρεσε η βιομηχανία του θεάματος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movie Galaxy: Το βιντεοκλάμπ που κρατάνε ανοιχτό οι σινεφίλ Εξαρχιώτες

Οθόνες / Movie Galaxy: Το βιντεοκλάμπ που κρατάνε ανοιχτό οι σινεφίλ Εξαρχειώτες

Ο Λευτέρης Τζώρτζης έχει συγκεντρώσει 50.000 τίτλους. Το όνομά του έχει αναφερθεί σε έργο της Κιτσοπούλου, «ξεπουλάει» Ταρκόφσκι και έχει ζήσει επικούς καβγάδες για ταινίες - πιο πρόσφατα για τα «Μαγνητικά Πεδία».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βαγγέλης Μουρίκης: «Tι σχέση έχω εγώ με τον Ντε Νίρο;»

Οθόνες / Βαγγέλης Μουρίκης: «Tι σχέση έχω εγώ με τον Ντε Νίρο;»

Λίγο πριν από την κυκλοφορία του «Arcadia» του Γιώργου Ζώη στις αίθουσες, ο Βαγγέλης Μουρίκης μιλάει στη LiFO για τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει έναν ρόλο, για τον Οικονομίδη, τον Γραμματικό, τα spoilers και τη χαμένη αρετή τού να ακούμε.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Oι δέκα αγαπημένες ταινίες του Spyros Rennt

Μυθολογίες / «Αγάπησα τόσο τη "Lola Rennt" που βάσισα το καλλιτεχνικό μου όνομα πάνω της»: Oι δέκα αγαπημένες ταινίες του Spyros Rennt

Λάρι Κλαρκ, Μίκαελ Χάνεκε, «Στρέλλα», «Κυνόδοντα» και Κωνσταντίνο Γιάνναρη περιλαμβάνει η δεκάδα αγαπημένων ταινιών του φωτογράφου Spyros Rennt.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
«Threads»: Η συγκλονιστική βρετανική ταινία που απεικόνισε τον φόβο του πυρηνικού ολέθρου /«Threads»: To βρετανικό «Chernobyl» εξακολουθεί να συγκλονίζει 40 χρόνια μετά

Οθόνες / «Threads»: Η ανατριχιαστική βρετανική ταινία που απεικόνισε τον φόβο του πυρηνικού ολέθρου

Σαράντα χρόνια κλείνει η σοκαριστική δημιουργία του BBC, που κάνει το «Chernobyl» του HBO να μοιάζει με τη «Mary Poppins» και αφορά τις πιθανές επιπτώσεις πυρηνικής επίθεσης σε μια βρετανική πόλη, όπως προκύπτουν μέσα από τις φριχτές δοκιμασίες των κατοίκων της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ