«Apollo 10½: A Space Age Childhood»: Τα διαστημικά pop '60s που ενέπνευσαν τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ

Apollo 10½: A Space Age Childhood Facebook Twitter
Για μια ακόμη φορά δείχνει το ταλέντο ενός κινηματογραφιστή που μας καλωσορίζει στην έμπνευσή του.
0

Ο δημιουργός του Dazed and Confused και της Before… ρομαντικής τριλογίας δεν είναι σταρ για να γνωρίζουμε με λεπτομέρειες στοιχεία της προσωπικής του ζωής και της παιδικής του ηλικίας. Ωστόσο λάβαμε μια γενναία αυτοβιογραφική πληροφόρηση για τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ από το αριστούργημά του, το Boyhood.

Στο Apollo 10½, που, όπως μας προειδοποιεί από το ξεκίνημα, προκύπτει από τη φαντασία του (αντί να αναγράφει το τυπικό credit της σκηνοθεσίας), ο Στάνλεϊ, που του μοιάζει πολύ, είναι ένα αθλητικό, θετικό, φιλομαθές αγόρι που γεννήθηκε το 1960 στο Χιούστον. Δεν είναι το μοναχοπαίδι που μεγάλωσε με τη χωρισμένη μητέρα και τον πατριό, που γνωρίσαμε στο υπέροχο δράμα ενηλικίωσης του 2013, αλλά ο βενιαμίν μιας οικογένειας με έξι παιδιά και μονοιασμένους γονείς.

Ένα δίδυμο ερευνητών της NASA τον ξεχωρίζει στο σχολείο του και του εμπιστεύεται, υποτίθεται, μια πειραματική αποστολή στη Σελήνη, ακριβώς την ίδια περίοδο που ο κόσμος κρατά την ανάσα του το καλοκαίρι του 1969, όταν η Αμερική ετοιμάζεται πυρετωδώς για την εκτόξευση του διαστημόπλοιου Απόλλων 11.

Μετά τη στρατολόγηση του μικρού και τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσής του στα κεντρικά, πάντα κρυφά και μαγικά, αφού όλα συμβαίνουν στο μυαλό του και σε απόλυτο παραλληλισμό με το πρόγραμμα του Άρμστρονγκ και της παρέας του, ο Λινκλέιτερ επιχειρεί μια ενδελεχή παρένθεση, θέτοντας το πλαίσιο της δεκαετίας που προηγήθηκε και των συνθηκών που επικρατούν εκείνο το καλοκαίρι της προσσελήνωσης.

Σε αυτήν ακριβώς τη χώρα, που η κοινωνία της παρατηρούσε τηλεσκοπικά τη σπουδαία στιγμή υπερηφάνειας, καταμεσής του ντροπιαστικού, διχαστικού πολέμου στο Βιετνάμ, με τον Ψυχρό Πόλεμο να παρατείνεται έξω από τον πλανήτη, ο Λινκλέιτερ βουτά μικροσκοπικά μέσα στη γειτονιά του και στις προσλαμβάνουσες που είχε, τα βιώματα και τις επιθυμίες, για να επισκεφθεί ένα φαντασιακό και συνάμα αληθινό μεγάλωμα, ονειρικό χρονικό και κάψουλα της περιόδου που δεν μοιάζει με καμία, γιατί μας ανήκει τόσο έντονα, που βρίσκουμε όλα τα αντικειμενικά κριτήρια να την αναδείξουμε στη «μοναδικότερη» σε σύγκριση με τις άλλες.

apollo 10 Facebook Twitter
Είναι μακριά και περιγραφική η σχεδόν ωριαία παράθεση της κοινωνικοπολιτικής συνθήκης, αν και συνεχώς διανθίζεται από την περίπου αντικειμενική κάλυψη της ποπ κουλτούρας που διαμόρφωσε τον παρατηρητικότατο Λινκλέιτερ.

Ο δικός του Απόλλων, «μισός» στην ονομασία του, αλλά εξίσου ορμητικός και σημαντικός στη σύλληψη, μεταξύ του δέκατου που έληξε άδοξα και τραγικά και του καλού και αξέχαστου ενδέκατου, είναι η συλλογική φαντασίωση όλων των παιδιών που μεγαλώσαμε εκείνη τη δεκαετία, στην κορωνίδα του space age με τη συναρπαστική προοπτική ενός καινούργιου κόσμου και των απεριόριστων δυνατοτήτων για το υπέροχο άγνωστο.

Κι ενώ οι περισσότεροι βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση του ατρόμητου μαχητή των αιθέρων της επιλογής και του γούστου μας ή ενός φασκιωμένου αστροναύτη που όμως θα είχε το προνόμιο να πατήσει πρώτος στο υπερπέραν, και μείναμε στο όνειρο της νεότητας, ο Λινκλέιτερ μπόρεσε να μεταφράσει τη νοερή εμπειρία σε δροσερό αλλά και επιμορφωτικό sci-fi κινουμένων σχεδίων, στην υπερρεαλιστική τεχνοτροπία του δικού του Waking Life, όχι όμως ψυχεδελικής απόληξης. 

Το ενδιαφέρον της ταινίας, που προβάλλεται στο Netflix, είναι ότι επικεντρώνεται στην πρισματική, αποσπασματική ματιά του μικρού Σταν. Ο πατέρας του είναι υπάλληλος γραφείου στη NASA και η μητέρα ένα ελκυστικό κράμα νοικοκυράς που αναλαμβάνει τη φροντίδα πολυμελούς οικογένειας και της γυναίκας που βλέπει στα '60s την ευκαιρία να απελευθερώσει τις προοδευτικές απόψεις της.

Μετά τη στρατολόγηση του μικρού και τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσής του στα κεντρικά, πάντα κρυφά και μαγικά, αφού όλα συμβαίνουν στο μυαλό του και σε απόλυτο παραλληλισμό με το πρόγραμμα του Άρμστρονγκ και της παρέας του, ο Λινκλέιτερ επιχειρεί μια ενδελεχή παρένθεση, θέτοντας το πλαίσιο της δεκαετίας που προηγήθηκε και των συνθηκών που επικρατούν εκείνο το καλοκαίρι της προσσελήνωσης.

apollo Facebook Twitter
Το ενδιαφέρον της ταινίας, που προβάλλεται στο Netflix, είναι ότι επικεντρώνεται στην πρισματική, αποσπασματική ματιά του μικρού Σταν.

Είναι μακρά και περιγραφική η σχεδόν ωριαία παράθεση της κοινωνικοπολιτικής συνθήκης, αν και συνεχώς διανθίζεται από την περίπου αντικειμενική κάλυψη της ποπ κουλτούρας που διαμόρφωσε τον παρατηρητικότατο Λινκλέιτερ: από τα χιτάκια της τσιχλόφουσκας που άκουγαν οι μικρότερες αδελφές του Σταν και την ψαγμένη ψυχεδέλεια των Τζέφερσον και τους Beatles που πρότεινε η μεγαλύτερη της φαμίλια, ως τα ατελείωτα b-movies στα drive-in και τη Μελωδία της Ευτυχίας που τους έβαζε να παρακολουθούν ad nauseam η καλόκαρδη γιαγιά τους – η άλλη τούς αράδιαζε ακατάσχετες θεωρίες συνωμοσίας, σαν παραμυθάκια με σασπένς και παράνοια.

Κυρίως παρελαύνουν όλες οι τηλεοπτικές σειρές που κυριάρχησαν στα '60s, από τις πολύ γνωστές ως τις άτυχες που κόπηκαν άδοξα. Το οπτικοακουστικό μωσαϊκό του παιδιού που μεγάλωσε στις αλάνες και τη μικρή οθόνη, σαν να ανήκε στην τηλεοπτική Brady Bunch, δίπλα στο πρωτοποριακό Astrodome, και βρισκόταν σε μια ρόδα φουτουριστικού λούνα παρκ όταν το μικρό βήμα για τον άνθρωπο άλλαξε τον κόσμο, μερικά χιλιόμετρα μακριά από τις εντυπωσιακές εγκαταστάσεις της εκτόξευσης, γίνεται το επίκεντρο ενός ιδιότυπου docu-comedy που δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις σκληρές τιμωρίες στο σχολείο καθώς και στις δυσάρεστες στιγμές που έζησε η Αμερική.

Για μια ακόμη φορά δείχνει το ταλέντο ενός κινηματογραφιστή που μας καλωσορίζει στην έμπνευσή του. Αναμένω, όποτε ολοκληρωθεί, το επόμενο μεγαλεπήβολο σχέδιό του, το Merrily we roll along, που βασίζεται στην αρχικά αποτυχημένη, αλλά στη συνέχεια αποκατεστημένη στα μάτια των κριτικών και του κοινού μουσική κωμωδία των Στίβεν Σοντχάιμ και Τζορτζ Φερθ από το 1981, που ο Λινκλέιτερ θα μεταφέρει στο ίδιο χρονικό μοτίβο που επιχείρησε και στο Boyhood, κάνοντας τακτικά γυρίσματα με τους ίδιους ηθοποιούς, όποτε βρίσκουν ευκαιρία ανάμεσα στις άλλες υποχρεώσεις τους. 

Το «Apollo 10½: A Space Age Childhood» προβάλλεται στο Netflix

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πότε ανοίγουν οι θερινοί κινηματογράφοι της Αθήνας;

Οθόνες / Πότε ανοίγουν οι θερινοί κινηματογράφοι της Αθήνας;

Οι Αθηναίοι σινεφίλ δεν θα χρειαστεί να περιμένουν πολύ για να εξασκήσουν την αγαπημένη τους καλοκαιρινή συνήθεια. Συγκεντρώσαμε όλες τις ημερομηνίες που έχουν γίνει γνωστές για την έναρξη λειτουργίας των θερινών σινεμά της πρωτεύουσας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Στα εννιά μου προσπαθούσα να καταλάβω τι σχέση είχε το λεωφορείο με την Μπλανς Ντιμπουά» / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Μυθολογίες / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Η κινηματογραφική λίστα του Έλληνα συγγραφέα είναι συγκινησιακά φορτισμένη και γεμάτη παιδικές αναμνήσεις όπως και τα βιβλία του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Μυθολογίες / «Μου αρέσουν οι ιστορίες εκδίκησης στο σινεμά»: Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Από το φιλιππινέζικο σινεμά και τον Ζακ Τατί, μέχρι μια ταινία με μαχητές kung-fu που εξεγείρονται ενάντια στη γραφειοκρατία -και μία που τον ώθησε να ζητήσει από τη Marthe Keller να τον κάνει φίλο στο Facebook- η λίστα του φωτογράφου είναι γεμάτη εκπλήξεις.
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ