Το Carnivore είναι η πιό νοσηρή και ψυχανώμαλη ελληνική ταινία που έχω δει ποτέ

Το Carnivore είναι η πιό νοσηρή και ψυχανώμαλη ελληνική ταινία που έχω δει ποτέ Facebook Twitter
Carnivore
10

Στο περιθώριο του επίσημου διαγωνιστικού προγράμματος του 4ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου είχαμε την ευκαιρία να δούμε σε υπαίθρια μεταμεσονύχτια προβολή στην πλατεία Ηρώων της Λεμεσού και μια ρετροσπεκτίβα σε ταινίες cult - ας τις χαρακτηρίσω cult, όπως ήθελαν κι οι διοργανωτές, για να μην πω αποκυήματα της πιο νοσηρής φαντασίας!

Το Carnivore είναι η πιό νοσηρή και ψυχανώμαλη ελληνική ταινία που έχω δει ποτέ Facebook Twitter
Carnivore

Με το ελληνικό 25λεπτο Carnivore, πάλι, δε γελάσαμε καθόλου! Πρόκειται για ό,τι πιο ψυχανώμαλο και νοσηρό έχω δει στη ζωή μου, φτιαγμένο από έναν νέο σκηνοθέτη, τον Δημήτρη Βαβάτση, τον οποίο πολύ θα ήθελα να συναντήσω για να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις μου

Ψυχή της συγκεκριμένης ρετροσπεκτίβας ήταν ο Κύπριος κινηματογραφιστής Ανδρέας Κυριάκου, ''τρελαμένος'' με τα splatter και τις cult ταινίες. Δεν παρακολούθησα την εισήγηση του προς το κοινό, που μόνο από οπαδούς του cult δεν αποτελούνταν, του αξίζουν συγχαρητήρια πάντως που έψαξε και έφερε αυτά τα ταινιάκια απ' όλες τις μεριές του πλανήτη για να προβληθούν στο φεστιβάλ. Θα σταθώ σε δύο μόνο απ' αυτά, το 15λεπτο Fist of Jesus από την Ισπανία των Adrian Cardona - David Munoz και το ελληνικό Carnivore του Δημήτρη Βαβάτση!

Παραθέτω ολόκληρο το Fist of Jesus, όπως υπάρχει στο youtube. Σίγουρα θα γελάσετε, αλλά κακού - κακού νά 'χετε και σακούλα δίπλα σας... Τι συμβαίνει λοιπόν σ' αυτή την ανεκδιήγητη μικρού μήκους ταινία; Στα χρόνια του Ιησού, ο Θεάνθρωπος παρατάει το κήρυγμα για να τρέξει να αναστήσει τον Λάζαρο. Όντας άπειρος μάλλον ως θαυματοποιός ο Ιησούς, κάτι δεν κάνει σωστά και ο Λάζαρος επανέρχεται από τον κόσμο των νεκρών, αλλά ως αιμοδιψές ζόμπι! Λαιμοί κόβονται, εντόσθια τινάζονται και η μόλυνση εξαπλώνεται παντού, από τους ακόλουθους του Χριστού μέχρι Ρωμαίους στρατιώτες, καθώς και μία ομάδα καουμπόιδων (άσχετο)! Κι ενώ ο Χριστός αρχικά ουρλιάζει σαν φοβιτσιάρα μυξοπαρθένα, στη συνέχεια αναδεικνύεται σε ασυναγώνιστο πολεμιστή των ζόμπι με τη συμβολή του πιστού του, Ιούδα. Το τι γίνεται καθώς η ταινία οδεύει προς το τέλος της είναι πραγματικά απερίγραπτο και άλλο τόσο θλιβερό ως θέαμα. Διότι από ένα σημείο και μετά είναι τέτοιος ο καταιγισμός των πτωμάτων και των φρικιαστικών θανάτων που ξεχνάς πως ήρωας είναι ο Ιησούς VS ζόμπι, γέλιο εξασφαλισμένο δηλαδή.

Το Carnivore είναι η πιό νοσηρή και ψυχανώμαλη ελληνική ταινία που έχω δει ποτέ Facebook Twitter
Σκηνή απο τα γυρίσματα του Carnivore

 H ιστορία επαναλαμβάνεται με τον Μενέλαο μεγάλο πια να παίρνει εκδίκηση. Εισβάλλει κι αυτός στο σπίτι του δολοφόνου των γονιών του, κατακρεουργεί τη γυναίκα του κι έπειτα υποβάλλει τον έφηβο γιο του σε απίστευτα βασανιστήρια! Αποκορύφωμα: Τον βάζει δια της βίας να βιάσει και κατόπιν να ουρήσει το πτώμα της μάνας του!

Το Carnivore είναι η πιό νοσηρή και ψυχανώμαλη ελληνική ταινία που έχω δει ποτέ Facebook Twitter
Σκηνή απο τα γυρίσματα του Carnivore

Με το ελληνικό 25λεπτο Carnivore, πάλι, δε γελάσαμε καθόλου! Πρόκειται για ό,τι πιο ψυχανώμαλο και νοσηρό έχω δει στη ζωή μου, φτιαγμένο από έναν νέο σκηνοθέτη, τον Δημήτρη Βαβάτση, τον οποίο πολύ θα ήθελα να συναντήσω για να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις μου. Η μεγάλη πλάκα είναι που στην πρώτη σειρά κάθονταν δύο Κύπριες ηλικιωμένες κυρίες και παρακολουθούσαν αποσβολωμένες τη φρίκη, αλλά δε σηκώνονταν και να φύγουν! Στο Carnivore (Σαρκοβόρος) μπορεί να υπάρχει σκηνοθεσία, σενάριο και χαρακτήρες, όλα το ίδιο καλοδουλεμένα, δεν πιστεύω ωστόσο πως άνθρωπος με σώας τας φρένας θα καθόταν να ψάξει κινηματογραφικές αρετές. Στο σπίτι ενός οικογενειάρχη, την ώρα που παίζει κρυφτό με τον μικρό γιο του, εισβάλλουν δύο μασκοφόροι. Σκοτώνουν τον ίδιο και τη γυναίκα του με τον έναν απ' αυτούς μάλιστα να βιάζει το πτώμα της, μετατρέποντας το σκηνικό σε λουτρό αίματος. Μόνο που το παιδί τους, ο μικρός Μενέλαος, έχει κρυφτεί στο ντουλάπι της κουζίνας και βλέπει όλη τη θηριωδία. 15 χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον Μενέλαο μεγάλο πια να παίρνει εκδίκηση. Εισβάλλει κι αυτός στο σπίτι του δολοφόνου των γονιών του, κατακρεουργεί τη γυναίκα του κι έπειτα υποβάλλει τον έφηβο γιο του σε απίστευτα βασανιστήρια! Αποκορύφωμα: Τον βάζει δια της βίας να βιάσει και κατόπιν να ουρήσει το πτώμα της μάνας του!

Το Carnivore είναι η πιό νοσηρή και ψυχανώμαλη ελληνική ταινία που έχω δει ποτέ Facebook Twitter
Carnivore

Kάποιος είχε διατυπώσει την άποψη πως το πιο σκληρό hard core πορνό είναι το splatter, γιατί με το πρώτο βλέπεις απλώς γυμνά σώματα, ενώ με το δεύτερο βλέπεις και τι...υπάρχει μέσα σ΄αυτά τα σώματα

Το Carnivore είναι η πιό νοσηρή και ψυχανώμαλη ελληνική ταινία που έχω δει ποτέ Facebook Twitter
H αφίσα του Carnivore

Τι να πει κανείς...Θυμήθηκα μια ιστορία από το Μαρτυρολόγιο του Ταρκόφσκι, όταν ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης στην ιστορία του κινηματογράφου γύριζε τη Νοσταλγία στην Ιταλία και μπήκε σε λαϊκό σινεμά να δει Λούτσιο Φούλτσι. Δύο κουβέντες μόνο είχε γράψει τότε: Ήταν αισχρό!

Κι αν η ταινία του Βαβάτση έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου, σίγουρα τον περιμένουν πολλά ακόμη φεστιβάλ ανά τον κόσμο με ειδίκευση στις ταινίες τρόμου και φρίκης! Είπαμε, να αγαπάς τον Ντάριο Αρζέντο, να γουστάρεις κεφάλια και σώματα που ανοίγουν σαν...κονσέρβες - κάποιος μάλιστα είχε διατυπώσει την άποψη πως το πιο σκληρό hard core πορνό είναι το splatter, γιατί με το πρώτο βλέπεις απλώς γυμνά σώματα, ενώ με το δεύτερο βλέπεις και τι...υπάρχει μέσα σ΄αυτά τα σώματα -, ετούτος εδώ όμως το παράκανε αφενός, κατάφερε αφετέρου να σηκώσει την πέτσα του θεατή ως το κόκαλο!

Ακολούθησαν κι άλλα cult - splatter ταινιάκια, αλλά μπροστά στο Carnivore έμοιαζαν με κωμωδιούλες. Όπως το 16λεπτο καναδέζικο Treevenge κάποιου Jason Eisener, στο οποίο τα έλατα παίρνουν την εκδίκηση τους για το κόψιμο και την κατάληξη τους στα σκουπίδια σαν τελειώσουν τα Χριστούγεννα. Πώς; Ζωντανεύουν και κατασφάζουν τους ιδιοκτήτες τους!

10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε το δρόμο για τα Όσκαρ 

Daily / Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε τον δρόμο για τα Όσκαρ

Υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους είναι αυτή η εκπληκτική ταινία που εκθέτει με αποκαλυπτικό τρόπο τη μεταχείριση της αφρόκρεμας της τζαζ μουσικής ως «βιτρίνας» για την καθαίρεση και τη δολοφονία του ηγέτη της ανεξαρτησίας του Κογκό, Πατρίς Λουμούμπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
125 λεπτά με την Πόπη Διαμαντάκου/ Πόπη Διαμαντάκου: «Δεν με αγγίζουν οι επιθέσεις, δεν κάνω δημόσιες σχέσεις, δεν γλείφω»

Media / «Δεν υπάρχει τηλεκριτική σήμερα, όλα είναι δημόσιες σχέσεις»

Η γνωστή τηλεκριτικός Πόπη Διαμαντάκου μιλά στη LiFO για τη μακρά επαγγελματική της διαδρομή, την τηλεόραση του χθες και του σήμερα και απαντά για πρώτη φορά στα επικριτικά σχόλια που προκαλούν κατά καιρούς τα κείμενα της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Οθόνες / «Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Μια μεγάλη κουβέντα με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιάννη Βεσλεμέ που κυκλοφορεί ταυτόχρονα το νέο του άλμπουμ και η ρετροφουτουριστική του ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο». (SPOILER ALERT)
M. HULOT
Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Μυθολογίες / «Όταν είδα το "Climax", δεν μπορούσα να συνέλθω για ώρες»: Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Τι συνδέει τον Αρονόφσκι με τον Αλμοδόβαρ και τον Λάνθιμο με τον Βούλγαρη; Ο μουσικός Capétte φτιάχνει τη δική του αγαπημένη κινηματογραφική δεκάδα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
the last showgirl

Οθόνες / Πρεμιέρα προσεχώς: 10 ταινίες που θα ξεχωρίσουν το επόμενο δίμηνο

Η επιστροφή του Βάλτερ Σάλες, ένας στοχαστικός Κώστας Γαβράς, τα φαντάσματα του Γιώργου Ζώη, ο Ντίλαν κατά τον Τιμοτέ Σαλαμέ, το βάπτισμα της Πάμελα Άντερσον στην υποκριτική, ένα χαμηλόφωνο διαμάντι από την Ινδία και η μεγαλόπνοη αλληγορία του Μπρέιντι Κόρμπετ είναι μερικές από τις ταινίες που θα μας απασχολήσουν τον χειμώνα του 2025.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Pulp Fiction / Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Πέθανε στα 99 της χρόνια η Βρετανή ενδυματολόγος που έντυσε χιλιάδες πρωταγωνιστές και κομπάρσους, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στην αναπαραγωγή της αυθεντικότητας και στην αντίληψη της δραματικότητας του σεναρίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε δια παντός την πραγματικότητα

Απώλειες / Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε διά παντός την πραγματικότητα

Το όνομα του Ντέιβιντ Λιντς (1946-2025) έγινε επιθετικός προσδιορισμός και οι ταινίες του μας προσκάλεσαν να βλέπουμε και να αισθανόμαστε αλλιώς τον κόσμο: με τα μάτια μιας απόκοσμης ψευδαίσθησης και την ψυχή της υπέροχης εμμονής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Μυθολογίες / «Μετά το “Blues Brothers” φορούσα μαύρα γυαλιά στην τάξη»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Έχοντας συμπεριλάβει στη λίστα του από τους αδελφούς Μαρξ μέχρι μια ταινία με τον Θανάση Βέγγο, o συγγραφέας πιστεύει πως το τραγικό και το γελοίο συναντιούνται σε κάποιο σημείο, το οποίο δεν είναι πάντα ευδιάκριτο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
pamela anderson

Οθόνες / H όψιμη δικαίωση της Πάμελα Άντερσον

Μια γυναίκα που επί δεκαετίες αντιμετωπιζόταν από τον πλανήτη ως αντικείμενο (ηδονής και χλεύης) βρίσκει στο «Last Showgirl» την ευκαιρία να αποδείξει ότι υπάρχει θέση γι’ αυτήν και σε άλλους ρόλους από εκείνους που της φόρεσε η βιομηχανία του θεάματος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movie Galaxy: Το βιντεοκλάμπ που κρατάνε ανοιχτό οι σινεφίλ Εξαρχιώτες

Οθόνες / Movie Galaxy: Το βιντεοκλάμπ που κρατάνε ανοιχτό οι σινεφίλ Εξαρχειώτες

Ο Λευτέρης Τζώρτζης έχει συγκεντρώσει 50.000 τίτλους. Το όνομά του έχει αναφερθεί σε έργο της Κιτσοπούλου, «ξεπουλάει» Ταρκόφσκι και έχει ζήσει επικούς καβγάδες για ταινίες - πιο πρόσφατα για τα «Μαγνητικά Πεδία».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βαγγέλης Μουρίκης: «Tι σχέση έχω εγώ με τον Ντε Νίρο;»

Οθόνες / Βαγγέλης Μουρίκης: «Tι σχέση έχω εγώ με τον Ντε Νίρο;»

Λίγο πριν από την κυκλοφορία του «Arcadia» του Γιώργου Ζώη στις αίθουσες, ο Βαγγέλης Μουρίκης μιλάει στη LiFO για τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει έναν ρόλο, για τον Οικονομίδη, τον Γραμματικό, τα spoilers και τη χαμένη αρετή τού να ακούμε.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

σχόλια

8 σχόλια
Ερωτευμένη Τσούχτρα, θες πίστεψε το - θες όχι, εμένα η ταινία του Βαβάτση, πάντα για το είδος της, μου άρεσε και την καταδιασκέδασα την προβολή.τώρα, αν κάποιος που κάνει ταινία με μια γυναίκα να κατακρεουργείται και εν συνεχεία ο γιος της να γαμάει και να κατουράει το πτώμα, sorry, αλλά μην περιμένει να κάτσει ο άλλος να το αναλύσει και στο βάθος το όλο πράγμα. Ξαναλέω, άνετα θα έκανα συνέντευξη με το σκηνοθέτη και αν προσέξει κανείς θα δει πως έγραψα επίσης για καλά δομημένα σενάριο-σκηνοθεσία και χαρακτήρες.Τέλος, αν ο σκηνοθέτης έχει χιούμορ ή όντως μας έχει όλους χεσμένους, θα πρέπει να τη φχαριστηθεί την παρουσίαση παρά τους χονδροειδείς - το παραδέχομαι - χαρακτηρισμούς μου.Διαφορετικά, θα είναι fake αν πιστεύει πως έκανε το κιν/φικό αριστούργημα της χρονιάς.Κατά τ' άλλα, εύχομαι να τη στείλει στο Αβοριάζ - γίνεται ακόμη αυτό το φεστιβάλ; - και να σαρώσει τα βραβεία, γιατί από κάτι άλλα σπλάττερ που είδα, είναι πολύ πιο μπροστά πραγματικά.
Παντως δεν ειναι και για οσκαρ πρωτοτυπου σεναριου, η υποθεση θυμιζει περιπου τα Παραξενα Παιχνιδια του Χάνεκε. Θα παραξενευομουν αν δεν ειχε "εμπνευστει" απο κει. Αλλωστε δεν υπαρχει παρθενογενεση στην Τεχνη
Τώρα εσύ υποτίθεται κάνεις κριτική μιας ταινίας, και χρησιμοποιείς φράσεις όπως: "δεν πιστεύω ωστόσο πως άνθρωπος με σώας τας φρένας θα καθόταν να ψάξει κινηματογραφικές αρετές" και "Πρόκειται για ό,τι πιο ψυχανώμαλο και νοσηρό έχω δει στη ζωή μου"; Έτσι αναλύεις εσύ ένα φιλμικό κείμενο, υπονομεύοντας ένα νέο και πρωτόβγαλτο κινηματογραφιστή, και αμφισβητώντας (wtf?) την ψυχική του υγεία και ισσοροπία με σπόντες ; Εγώ να δεις πώς δε γέλασα με τα αστειάκια σου...Χώρια η ιστορία με τον Ταρκόφσκι, για να διατυμπανίσεις τα εκλεπτυσμένα κινηματογραφικά σου γούστα, αν και κανείς δεν στο ζήτησε, ούτε και κολλούσε με κάποιο τρόπο στον συνολικό ειρμό του "άρθρου" σου. Τι δουλειά έχουν τώρα τα τζιάλο του Φούλτσι (ανάθεμα αν έχεις δει ταινία του) με ένα revenge splatter?Αν μας διακατέχει πλήρης άγνοια για ένα κινηματογραφικό είδος, για τους αφηγηματικούς μηχανισμούς του, τα εκφραστικά του μέσα, και τις αισθητικές του συνδηλώσεις σιωπούμε, δεν γράφουμε κριτικές και αναλύσεις ούτε προσβάλλουμε και υπονομεύουμε συναδέλφους κινηματογραφιστές (ακόμα και αρχάριους) με υπονοούμενα για την προσωπικότητά τους. Απαράδεκτο και αντιδεοντολογικό.Και για να προλάβω πιθανές ηλιθιότητες, δεν είμαι ο Δημήτρης Βαβάτσης ούτε και το ξέρω το παλικάρι. Δεν είμαι καν θριλεράκιας στα γούστα μου. Απλά είμαι και 'γω νέος στο κουρμπέτι και την κινηματογραφική πιάτσα, και εξοργίζομαι αφενός με τέτοια επιδεικτική άγνοια, αφετέρου με την ηθική αντιμετώπιση ενός ανθρώπου που διαφέρουν η αισθητική του και οι προθέσεις του από κάποιου "συναδέλφου", που απλά τυχαίνει να έχει ένα πληκτρολόγιο και ένα βήμα σε έγκριτο μέσο.
Ρε μην τρελαίνεσαι! Ίσα-ίσα που δήλωσα την επιθυμία να του κάνω συνέντευξη του ανθρώπου! Η γραφή μου είναι το ίδιο προκλητική με το περιεχόμενο της ταινίας του. Τέλος, επαναλαμβάνω, μην τρελαίνεσαι, το post έγινε Νο 2 σε αναγνωσιμότητα, άρα για σένα δουλεύω, βρε κουτό!
Η τέχνη, και αυτό είναι για εμένα το καλύτερο κομμάτι της, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να κατέρχεται ακόμα και στα πιο σκοτεινά και ακατανόητα μέρη της ανθρώπινης ψυχής, και να τα σκιαγραφεί. Μπορεί ο καθένας να το κάνει έξυπνα ή χαζά, με γούστο η χωρίς, εμπεριέχοντας τη δική του ψυχοπάθεια ή όχι, αλλά καλό είναι να σεβόμαστε την κάθε απόπειρα, λαμβάνοντας υπόψιν και το είδος στο οποίο περικλείεται. Αυτό ισχύει και για τον Ιησού-ζόμπι φάιτερ, και για το Σαρκοβόρο. Και τέλος όχι, πολύ φοβάμαι πως (ίσως και ευτυχώς για εμάς με πιο ευαίσθητο στομάχι)η γραφή σας δεν είναι "το ίδιο προκλητική με το περιεχόμενο της ταινίας".