«Coupez»: Πρεμιέρα για το 75ο Φεστιβάλ Καννών με τη νέα ταινία του Μισέλ Χαζαναβίσιους

Coupez Facebook Twitter
Ο Γάλλος ηθοποιός Romain Duris, ο Γάλλος σκηνοθέτης Michel Hazanavicius και η Γαλλίδα ηθοποιός Simone Hazanavicius προσέρχονται για την προβολή της ταινίας "Final Cut" ("Coupez!") και την τελετή έναρξης του 75ου ετήσιου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Φωτ.: ΕΡΑ
0

Στο οντολογικό ερώτημα ποιος μπορεί να σώσει το σινεμά, μπορεί κάποιος να απαντήσει με χίλιους τρόπους: οι Αμερικανοί, οι Γάλλοι, οι αίθουσες, κανείς. Μετά από τρία χρόνια, γιατί ουσιαστικά το περυσινό δεκαήμερο στην Croisette, μέσα στον Ιούλιο, με αραιή προσέλευση αν και με μερικές ηχηρές καλλιτεχνικές συμμετοχές, έγινε για να κρατηθεί ζωντανή η ροή των ταινιών που είχαν γυριστεί, και να ανεβεί το καταρρακωμένο ηθικό, οι Κάννες, διά στόματος Τιερί Φρεμό, αναπτύσσουν τη συνήθη ρητορική τους για τη σημασία του δημιουργού, και προσκαλούν τους πάντες, όχι ακριβώς σα να μην έχει συμβεί τίποτε, αλλά με την ελπίδα πως η βαριά μηχανή θα κινηθεί περίπου στα προ πανδημίας επίπεδα.

Κι ενώ το θέμα της φιλοξενίας των ταινιών που έχουν προικιστεί από streaming γίγαντες, άρα προορίζονται γρήγορα για το πατρικό τους σπίτι παρακάμπτοντας την άνετη διαμονή τους στις αίθουσες, δεν έχει λυθεί, τουλάχιστον προβλέπεται να αντιμετωπιστεί ρεαλιστικά μέχρι του χρόνου, με την αντικατάσταση, χωρίς αντίπαλο υποψήφιο, του προέδρου του Φεστιβάλ Πιερ Λεσκίρ, από μια Γερμανίδα γνώστη της αγοράς, έμπειρη σε υψηλό ευρωπαϊκό πόστο επί δυο περίπου δεκαετίες, ιδρύτρια ενός οπτικοακουστικού fund και πρόθυμη να συζητήσει πέρα από τις αγκυλώσεις των συνδικάτων.

Η αλήθεια είναι πως σχεδόν όλα τα μεγάλα στούντιο υπολογίζουν το TikTok ως στρατηγικό τους παρτενέρ, όπως φάνηκε και από την παγκόσμια αναμετάδοση της μακράς σειράς από πρεμιέρες του Dune – δεν αφήνεις ανεκμετάλλευτο το γαργάλημα των νεανικών αισθήσεων που προκαλεί το συνταίριασμα της Ζεντέγια με τον Σαλαμέ!

Ως αντίβαρο, φέτος το φεστιβάλ έχει μεγάλο παρτενέρ το TikTok, προκαλώντας έκπληξη σε όσους γνωρίζουν πως κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ποτέ στα χρονικά του θεσμού. Δηλαδή το ίδιο φεστιβάλ που προσπερνούσε διαδοχικά όλες τις social πλατφόρμες που κυριαρχούν τις τελευταίες δεκαετίες, από το πιο φιλικό στο φορμά του σινεμά YouTube, μέχρι το ασθμαίνον εδώ και λίγο καιρό Instagram, προτίμησε τη νεότατη, 6 μόλις ετών, μόδα κινεζικής εφεύρεσης και ιδιοκτησίας, που μοιράζεται με τους 1 δισ. ακολούθους (και πολύ περισσότερους «παρακολουθητές») βίντεο που βασικά διαδραματίζονται σε κλειστούς χώρους, προσομοιώνουν κωμικά, ελαφρά ή χαριτωμένα καθημερινές συνήθειες, δίνουν έμφαση στον χορό, τη γυμναστική, τα χαβαλεδιάρικα αστειάκια και τις μιμήσεις, και διαρκούν μέχρι 10 λεπτά, μετά τη γενναία επέκταση του μέχρι πολύ πρόσφατα μάξιμουμ τρίλεπτου.

Coupez Facebook Twitter
O 130 εκατομμυρίων ακολούθων Καμπί Λάμε. Φωτ.: Getty Images/Ideal Image

Τι δουλειά έχουν οι συντομότατες αποδράσεις διασπασμένης προσοχής του TikTok με τις παραδοσιακά στοχαστικές, συχνά μακρόσυρτες, πυκνού περιεχομένου κινηματογραφικές εκκλήσεις αφοσίωσης, εκτός σπάνιων εξαιρέσεων, των διεκδικητών των μεγάλων βραβείων ενός φεστιβάλ που δεν το συζητάει πως είναι το μεγαλύτερο και καλύτερο; (Κι αν κουνηθεί η αντικειμενικά αρχαιότερη Βενετία, οι Γάλλοι τους θυμίζουν πως το δικό τους προέκυψε για την αντίσταση και την ανάδειξη ανεξάρτητων φωνών, ενώ οι Ιταλοί υλοποίησαν τα φασιστικά σχέδια του Μουσολίνι και βράβευαν με χαρά τη ναζίστρια Λένι Ρίφενσταλ…) Και για να απαντήσουμε στο προηγούμενο δίλημμα, μάλλον δεν κόβονται πουθενά σε αυτή την παράξενη και φαινομενικά εμπορικού προσανατολισμού παρτίδα που άνοιξε το 2022 το φεστιβάλ.

Η αλήθεια είναι πως σχεδόν όλα τα μεγάλα στούντιο υπολογίζουν το TikTok ως στρατηγικό τους παρτενέρ, όπως φάνηκε και από την παγκόσμια αναμετάδοση της μακράς σειράς από πρεμιέρες του Dune – δεν αφήνεις ανεκμετάλλευτο το γαργάλημα των νεανικών αισθήσεων που προκαλεί το συνταίριασμα της Ζεντέγια με τον Σαλαμέ! Και οι Κάννες, ελλείψει Netflix, Apple και HBO στο ρόστερ τους, τα έχουν καλά με το Χόλιγουντ ανέκαθεν, και φέτος ειδικά. Ο Τομ Top Gun Κρουζ θα κάνει ένα διάλειμμα από τις βασιλικές του υποχρεώσεις στο Λονδίνο για το splash από αέρος, ο Τζέιμς Γκρέι θα είναι εδώ με μια βιογραφική εξομολόγηση στο Armageddon Time, και προς το φινάλε, ο Μπαζ Λούρμαν, τον οποίο ο Φρεμό, στην πρώτη χρονιά της θητείας του, το 2001, θεωρεί αδελφό από τα θριαμβευτικά εγκαίνια του Moulin Rouge στο κόκκινο χαλί, θα αποκαλύψει τον Έλβις του, ενώ κι άλλοι Αμερικανοί θα περάσουν μια βόλτα με πιο χαμηλόφωνες πρεμιέρες.

Για να εξηγηθεί στους εύλογα δύσπιστους, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ εγκωμίασε τη νέα εποχή που ευαγγελίζεται το TikTok με τους προσκεκλημένους που θα αναμεταδίδουν καθημερινά το best of των δραστηριοτήτων και των ταινιών που θα κάνουν πρεμιέρες, ενώ μια κριτική επιτροπή της οποίας ηγείται ο Ρίτι Παν και της οποίας μέλος είναι ο 130 εκατομμυρίων ακολούθων Καμπί Λάμε, γνωστός από τις μπαφιασμένες αντιδράσεις του, θα αναδείξει νικητές από συμμετέχοντες με μικρού μήκους, ειδικά φτιαγμένες για τη συγκεκριμένη πλατφόρμα. Υποτίθεται πως η κοινότητα των tiktokers κινηματογραφιστών αναπτύσσεται, αλλά ποιους ακριβώς φιλοξενεί και το αν είναι ακόμη ικανή να σταθεί δίπλα στα υπόλοιπα τμήματα ενός φεστιβάλ τόσο πρεστιζάτου και προβληματικά αμετακίνητου στις αξίες του επί τόσο μεγάλο διάστημα είναι αμφίβολο, και σίγουρα βιαστικό, δείχνοντας μια έκτακτη ανάγκη για επαφή με το νεανικό δημογραφικό που γλιστράει από τις αίθουσες και από την έννοια του παραδοσιακού φεστιβάλ. Απ’ την άλλη, η παρείσφρυση εικόνων και ήχων από το Φεστιβάλ των Καννών, σαν σκάγια από ριψοκίνδυνο βόλι, όλο και κάποιο ανήσυχο βλέμμα θα τσιμπήσουν – θραύσματα στο μπλέντερ, καλύτερα από σιωπή. 

Coupez Facebook Twitter
Το "Coupez", ή "Final Cut" στα αγγλικά, είναι ζόμπι κωμωδία.

Κι έρχεται ο Μισέλ Χαζαναβίσιους, μια γεμάτη δεκαετία περιπλανήσεων μετά τον οσκαρικό Artist, για να κάνει επίσημο opening του φεστιβάλ, σε μια καταραμένη από πλευράς περιεχομένου θέση εκτός συναγωνισμού, που επιφυλάσσεται σε ταινίες μεγάλων επιδιώξεων και στριμωγμένων αποτελεσμάτων – βλέπε Βατέλ, Grace of Monaco, ακόμη και το Πέμπτο Στοιχείο, αν το δούμε πέρα από το fun element του. Το Coupez, ή Final Cut στα αγγλικά, που μετονομάστηκε έτσι από τον αρχικό του τίτλο «, κατανοώντας την αρνητική σημασία του γράμματος μετά την επέμβαση των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, δεν είναι καν πρωτότυπη ιδέα, αλλά remake μια σχετικά πρόσφατης ιαπωνικής επιτυχίας με τίτλο One Cut of the Dead. Είναι ζόμπι κωμωδία, ευτυχώς δεν θυμίζει σε τίποτε την ανεκδιήγητη, και πάλι εδώ στις Κάννες πρωτοεμφανισθείσα ταινία του Τζιμ Τζάρμους, και ο Γάλλος σκηνοθέτης την έχει προσαρμόσει έξυπνα σε γαλλοϊαπωνικό πλαίσιο, βάζοντας μια Γιαπωνέζα παραγωγό να ζητήσει από έναν ημιαποτυχημένο Γάλλο σκηνοθέτη να υλοποιήσει μια δική της ιδέα για 30λεπτο μονοπλάνο με θέμα το γύρισμα μιας ταινίας με ζόμπι, που θα μεταδοθεί σε πλατφόρμα live. Ζωντανά, και με μια ανάσα, ακούγεται προκαταβολικά καταστροφή, αλλά ο Ρεμί (Ρομέν Ντιρίς), με τη βοήθεια της τελευταίας στιγμής από την ηθοποιό σύζυγό του (Μπερενίς Μπεζό) που έχει αποσυρθεί για ψυχολογικούς λόγους, και για να εντυπωσιάσει την κόρη του Άβα, που δεν τον πιστεύει πλέον, λέει το «ναι» κάτω από συνθήκες αντίξοες, κι εμείς παρακολουθούμε κάτι που μοιάζει με το τελικό αποτέλεσμα, και, αμέσως μετά, ακριβώς τι έχει προηγηθεί, σε μια ταινία πριν την ταινία της ταινίας που έχει αρχικά γραφτεί.

Εκτός από την άψογη τεχνική δουλειά, που ο Χαζαναβίσιους βγάζει με την τυπική άνεση που τον διακρίνει, το χιούμορ, που εκμεταλλεύεται τους κώδικες και αποκτά νόημα στο δεύτερο μέρος, το Coupez κόβει δρόμο ανάμεσα στις δυο γενιές για να γιορτάσει το συλλογικό, συμμετοχικό πνεύμα του σινεμά, σε απόλυτο μέγεθος. Κρατώντας ίση απόσταση από τον παραλογισμό μιας παραγωγής εξευτελιστικού μπάτζετ σε ένα νεοφώτιστο, αυθάδικο φορμά, και τον (άστοχο πλέον, και σίγουρα ξεπερασμένο) σνομπισμό όσων προέρχονται από το καθαγιασμένο φιλμ, προτρέπει στην κοινή αίσθηση ανθρωπιάς.

Έχει πλάκα και συγκίνηση το Coupez, δεν προσποιείται πως είναι υπεράνω του υλικού του, και εσφαλμένα, από απερισκεψία, θα το θεωρήσει ο πιο ψαγμένος θεατής μια ακόμη horror σαχλαμαρίτσα. Από τις εναρκτήριες ταινίες του Φεστιβάλ Καννών, αυτή είναι η πιο ταπεινή κι ευχάριστη που θυμάμαι τα τελευταία χρόνια, και μάλιστα συνδέεται με τον ευρύτερο, και ειλικρινώς προς το παρόν αδιέξοδο διάλογο για το ποιο είναι το σινεμά. 

Έναντι ποιου;

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλα τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας του 21ου αιώνα σε αξιολογική σειρά

Οθόνες / Όλα τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας του 21ου αιώνα σε αξιολογική σειρά

«Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», «Παράσιτα», «Million Dollar Baby», αλλά και «Crash», «A Beautiful Mind», «Chicago»: Ξαναβλέπουμε τις τελευταίες 20 επιλογές της Ακαδημίας για το σημαντικότερο Όσκαρ, μια εβδομάδα πριν από τη φετινή απονομή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
τομ χάρντι

Οθόνες / 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε την άνοιξη

Από τη μεγάλη επιστροφή του «The Last of Us» σε εκείνη του «Αστερίξ» και από τη σεξουαλική αναζήτηση της Μισέλ Ουίλιαμς σε μια απολαυστική ματιά στον κόσμο του σύγχρονου μπαλέτου, αυτές είναι οι σειρές που θα μας κρατήσουν καθηλωμένους στη μικρή οθόνη το επόμενο διάστημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ