Είδαμε τη νέα Μαίρη Πόπινς που βγαίνει αύριο στους κινηματογράφους

Είδαμε τη νέα Μαίρη Πόπινς που βγαίνει αύριο στους κινηματογράφους Facebook Twitter
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο που όρισε απολύτως η Τζούλι Άντριους η Έμιλι Μπλαντ παραμένει η αξιαγάπητη, αυστηρή, πεισματάρα, κοκέτα γεροντοκόρη νταντά των παιδιών των παιδιών Μπανκς που φρόντισε στην παιδική τους ηλικία.
0

Ο λόγος που η Π.Λ. Τράβερς αρνoύνταν επί 20 χρόνια να παραχωρήσει τα δικαιώματα των παιδικών της ιστοριών με ηρωίδα τη Μαίρη Πόπινς στον Γουόλτ Ντίσνεϊ ήταν η βάσιμη υποψία της πως η μαγική νταντά που έπλασε στον Μεσοπόλεμο θα ζαχάρωνε επικίνδυνα.

Όταν, δε, ενεπλάκη στην παραγωγή, αφού με τα πολλά ενέδωσε, και είδε πως η ταινία πήγαινε για μιούζικαλ, και δη κινουμένων σχεδίων, απογοητεύτηκε οικτρά, αλλά δεν κατάφερε να σταματήσει τα φιλόδοξα σχέδια του θείου Γουόλτ. Η ταινία του 1964 έγινε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όλων των εποχών, η συγγραφέας ομολόγησε αργότερα πως ήταν καλή και glamorous, αλλά έβαλε όρο στη διαθήκη της να μην ανακατευτεί κανείς από το πρωτότυπο φιλμ, και ειδικά οι συνθέτες των τραγουδιών και της μουσικής, αδελφοί Σέρμαν, σε περίπτωση που υπήρχε συνέχεια.

H εκδοχή του Ρομπ Μάρσαλ είναι ένας από τους πιστότερους φόρους τιμής που έχουμε δει στο σινεμά, αν και, ανάμεσα στις γραμμές, τους χορούς και τα τραγούδια, ο σκηνοθέτης του Σικάγο αποκαθιστά εν μέρει τη σκληρή ψυχή του στόρι, αφαιρώντας με τρόπο τον λιγωτικό «ντισνεϊσμό».

Αν ζούσε σήμερα κι έβλεπε τη Μαίρη Πόπινς (να) Επιστρέφει, μάλλον δεν θα πετούσε από χαρά, αλλά δεν θα έπαιρνε κι άλλη κρυάδα: η εκδοχή του Ρομπ Μάρσαλ είναι ένας από τους πιστότερους φόρους τιμής που έχουμε δει στο σινεμά, αν και, ανάμεσα στις γραμμές, τους χορούς και τα τραγούδια, ο σκηνοθέτης του Σικάγο αποκαθιστά εν μέρει τη σκληρή ψυχή του στόρι, αφαιρώντας με τρόπο τον λιγωτικό «ντισνεϊσμό».

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο που όρισε απολύτως η Τζούλι Άντριους η Έμιλι Μπλαντ παραμένει η αξιαγάπητη, αυστηρή, πεισματάρα, κοκέτα γεροντοκόρη νταντά των παιδιών των παιδιών Μπανκς που φρόντισε στην παιδική τους ηλικία, αλλά ο τρόπος που κοιτάζει λοξά όταν εκείνα δεν την κοιτάζουν, μελαγχολικός και συγκρατημένα απαισιόδοξος, σαν να γνωρίζει εκ των προτέρων πως θα έρθουν ακόμα πιο δύσκολες μέρες, τολμώ να πω ότι φτάνει και μερικές στιγμές ξεπερνάει την ακαταμάχητη πειθαρχία της βραβευμένης με Όσκαρ Άντριους.

Στη μεγάλη μουσικοχορευτική σεκάνς του music hall, η Μπλαντ, αναμφισβήτητα πιο αβίαστα σέξι από την προκάτοχό της, δείχνει τσαχπινιά αρτίστας και φυσικότητα στην κίνηση και στην έκφραση, στο πιο μαστόρικο act της ταινίας. Με τα τραγούδια των Σέρμαν να απουσιάζουν από το σάουντρακ, ο Μαρκ Σάιμαν, μαζί με τον μόνιμο στιχουργό του Σκοτ Γουίτμαν, ύφαναν μια ταπετσαρία ακριβώς στο ύφος του πρωτοτύπου, με γνώση και τεχνική, χωρίς να επαναλαμβάνουν ένα Chim Chim Cher-ee, αλλά με δύο τραγούδια-νούμερα, το «Τhe Place where lost things go» και το «Trip a little light fantastic», να είναι υπέροχα instant classics.

Είδαμε τη νέα Μαίρη Πόπινς που βγαίνει αύριο στους κινηματογράφους Facebook Twitter
Σκηνή από την ταινία

Στο κομμάτι του φινάλε που τραγουδάει η θρυλική Άντζελα Λάνσμπερι χρησιμοποιούν αδιόρατα δείγματα από το «Spoonful of sugar» και το «Fly a kite». Εκτός από τη Λάνσμπερι σε έναν ρόλο που ενδεχομένως προοριζόταν για την Άντριους (αρνήθηκε να κάνει cameo, παραδίδοντας διακριτικά τη σκυτάλη στην Μπλαντ), εμφανίζεται ο πάλαι ποτέ καπνοκαθαριστής Μπερτ, Ντικ βαν Ντάικ, κοτσονάτος στα 93 του χρόνια, σε ρόλο τραπεζίτη. Τις καπνοδόχους αντικαθιστούν οι τυπικές λονδρέζικες λάμπες και ο Λιν Μανουέλ Μιράντα (που απογείωσε το αμερικανικό μουσικό θέατρο με το Hamilton) είναι πλέον ο φανοκόρος δίπλα στην Πόπινς.

Ο Μιράντα αντεπεξέρχεται αξιοπρεπώς, αλλά δεν λάμπει, ίσως γιατί δεσμεύεται από την επιτηδευμένη ψευτο-κόκνεϊ προφορά του και την έλλειψη κορυφώσεων στην προσχηματική διαδρομή του χαρακτήρα του. Η εικαστική δουλειά υποστηρίζει την αμετανόητα παλιομοδίτικη υφή της ταινίας: από τους τίτλους αρχής, με τους ζωγραφικούς πίνακες με πηγή έμπνευσης από θέματα του φιλμ, μέχρι την παραδοσιακή τεχνική του «κεντημένου» στο χέρι κινουμένου σχεδίου (ειδικευμένοι animators επιστρατεύθηκαν για την περίσταση), το όλο εγχείρημα δίνει ενέργεια σε ένα εικαστικό σύμπαν που ανήκει στο παρελθόν.

Το Λονδίνο της νέας πλοκής μπορεί να διανύει τη ζοφερή περίοδο της μεγάλης ύφεσης, αλλά παραπέμπει και πάλι στην εδουαρδιανή Αγγλία των αρχών του αιώνα, όπως ακριβώς είχε συμβεί και στο πρωτότυπο φιλμ. Είναι άδικο να χαρακτηριστεί η Επιστροφή της Μαίρη Πόπινς ένα άψυχο, επαγγελματικό πρότζεκτ, γιατί απέχει μακράν από το να είναι άψυχη επανάληψη. Είμαι μια ταινία γεμάτη αγάπη και σεβασμό, χωρίς ωστόσο να γυρίζει σελίδα με έξυπνο elan.

Οθόνες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ