«The little things»: Ντένζελ Γουόσινγκτον, Ράμι Μάλεκ και Τζάρεντ Λέτο στο κυνήγι ενός serial killer

«The little things»: Ντένζελ Γουόσινγκτον, Ράμι Μάλεκ και Τζάρεντ Λέτο στο κυνήγι ενός serial killer Facebook Twitter
Ο Ντένζελ Γουόσινγκτον επιτέλους επιλέγει έναν ρόλο που δεν πέρασε από την έγκριση του κατηχητικού, και είναι εξαιρετικός όπως πάντα. © Warner Bros. Pictures
0

Αν ο Τζον Λι Χάνκοκ εργαζόταν μισό αιώνα πριν, στο Χόλιγουντ των studios, θα ήταν περιζήτητος, ένας τύπου Μάικλ Κερτίζ ικανός μισθοφόρος, ειδικευμένος στα «αρσενικά» δράματα –με εξαίρεση το Blind Side–, που φλερτάρουν με την περιπέτεια. Δεν είναι τυχαίο ότι ξεκίνησε γράφοντας τα σενάρια για τον Τέλειο Κόσμο και το Μεσάνυχτα στον Κήπο του Καλού και του Κακού, για λογαριασμό του Κλιντ Ίστγουντ.

Ο Χάνκοκ του The Founder, αλλά και του ωραίου Saving Mr. Banks (τον αδικώ λίγο, αλλά βασικά οι άνδρες τον ενδιαφέρουν στις ταινίες που υπογράφει), είχε εδώ και μια 30ετία ένα καλλιτεχνικό απωθημένο: η ιστορία ενός serial killer στο Λος Άντζελες, τοποθετημένη στα τέλη των '90s για να μην κουδουνίζουν έξυπνα κινητά, που εμπλέκει έναν βετεράνο αστυνομικό με βαρύ παρελθόν, έναν φουριόζο νεότερο συνάδελφό του με διάθεση να λύσει το μυστήριο, κι έναν ύποπτο που κανείς δεν ξέρει αν όντως έχει διαπράξει τα εγκλήματα με θύματα νέες γυναίκες, ξεροστάλιαζε στα γραφεία διάσημων σκηνοθετών, όπως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο Γουόρεν Μπίτι και ο φίλος του ο Κλιντ από το 1993, όταν είχε σοβαρά αναγγελθεί ως επερχόμενο project.

Τελικά, ο Χάνκοκ πήρε το σενάριό του στα χέρια του και με την έγκριση της Warner, το σκηνοθέτησε ο ίδιος, αφού πρώτα εξασφάλισε τον Ντένζελ Γουόσινγκτον, τον Ράμι Μάλεκ και τον Τζάρεντ Λέτο στον ρόλο του μυστηριώδους Άλμπερτ Σπάρμα. Μεγάλα ονόματα, ευρύχωρη σκηνοθεσία, πιασάρικο θέμα... Τότε;

Η έλλειψη δράσης στα χέρια ενός σκηνοθέτη που δεν βρίσκει τρόπους να την αναπληρώσει με ίντριγκα αναμονής στον κενό χώρο, που λένε και στα σπορ, φαίνεται στο The Little Things, μια ταινία που δεν θα μείνει αξέχαστη για την ατμόσφαιρα ή για την πρωτοτυπία της, αλλά μένει στον νου και επανέρχεται, όχι σαν εφιάλτης, αλλά για το ζόρι των τριών πρωταγωνιστικών ρόλων.


Η αλήθεια είναι πως το The Little Things δεν είναι αυτό που θα περίμεναν οι Απόστολοι του Φίντσερ, δηλαδή ένα ειδεχθές, τεχνίτικο, ιλουστρασιόν υβρίδιο horror και αγωνίας. Δεν είναι το Seven. Διαδικασία εμπεριέχει, το περίφημο procedural που εντείνει τον χρόνο σύλληψης του εύρηκα αλλά και του φονικού τέρατος, όχι όμως στο εξαντλητικό αδιέξοδο του Zodiac. Ούτε γαργαλάει αναδρομικά το μυαλό όπως οι Συνήθεις Ύποπτοι, όχι του Φίντσερ βέβαια, αλλά και πάλι με τον Σπέισι.

Η διαφορά του The Little Things με το αναμενόμενο δείγμα του είδους είναι πως η προσοχή του πέφτει στις λεπτομέρειες των χαρακτήρων, κι όχι της πλοκής. Ίσως γι' αυτό και δεν απογειώθηκε τόσα χρόνια. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, αν και ακούγεται αντιτουριστικό για ένα προφίλ ταινίας που συνήθως επιδιώκει να δείρει τις αισθήσεις του θεατή. Ο Χάνκοκ, τελικά, υποκύπτει στις ευαισθησίες του, επιδιώκει humanist σινεμά, ακούει ανθρώπους, υπονοεί δράση – ίσως και να το παρακάνει στη διακριτική απαξίωση της.

«The little things»: Ντένζελ Γουόσινγκτον, Ράμι Μάλεκ και Τζάρεντ Λέτο στο κυνήγι ενός serial killer Facebook Twitter
Χωρίς να είναι εκτός κλίματος, ο Μάλεκ και ο Λέτο βγαίνουν μονοκόμματοι, στον τύπο που προσπαθούν να κεντράρουν, μέσα από χαρακτήρες που δεν τους προσφέρουν πολλά στοιχεία για να ψάξουν κάτι παραπάνω. © Warner Bros. Pictures


«Δώσε βάση στα μικρά πράγματα» συμβουλεύει ο ενστικτώδης παλιός Ντίκον το κολεγιόπαιδο Μπάξτερ, που τον έχει αντικαταστήσει στη θέση του λαγωνικού ντετέκτιβ στα κεντρικά της Αστυνομίας στο Λος Άντζελες. Ο Ντίκον πλέον εργάζεται στην άκρη του πουθενά, κάπου στην Καλιφόρνια, και η δράση ενός serial killer που κυκλοφορεί ελεύθερος και πονοκεφαλιάζει τις Αρχές κεντρίζει το ενδιαφέρον του και φέρνει στην επιφάνεια παλιές, άσχημες μνήμες. Ο τρόπος και ο λόγος που ξηλώθηκε παραμένουν σε εκκρεμότητα σε όλη τη διάρκεια του έργου, Είχε, όπως λένε, πάθει εμμονή με μια παρόμοια περίπτωση παλιά, πήρε διαζύγιο, έπαθε καρδιακή προσβολή, έγινε άλλος άνθρωπος – ίσως, όμως δεν αρκούν, κάτι άλλο συμβαίνει, αλλά πρέπει να κάνετε υπομονή μέχρι το τελευταίο τέταρτο.

Ο Ντίκον εμπιστεύεται τη διαίσθησή του σε δύσκολες υποθέσεις. Αφουγκράζεται, και δουλεύει ανορθόδοξα πάνω στα στοιχεία που διαθέτει. Έτσι εντοπίζει έναν βασικό ύποπτο. Και επηρεάζει σημαντικά τον Μπάξτερ, ενώ οι συνάδελφοί του στο τμήμα του λένε να μην εξαρτάται από την καθοδήγησή του. Για διαφορετικούς λόγους, όλοι θέλουν τόσο πολύ να σταματήσει ο τρόμος στην περιοχή, που βιάζονται για να βρεθεί ο ένοχος. Ή κάποιος που να τον υποδύεται τέλεια.


Η έλλειψη δράσης στα χέρια ενός σκηνοθέτη που δεν βρίσκει τρόπους να την αναπληρώσει με ίντριγκα αναμονής στον κενό χώρο, που λένε και στα σπορ, φαίνεται στο The Little Things, μια ταινία που δεν θα μείνει αξέχαστη για την ατμόσφαιρα ή για την πρωτοτυπία της, αλλά μένει στον νου και επανέρχεται, όχι σαν εφιάλτης, αλλά για το ζόρι των τριών πρωταγωνιστικών ρόλων.

Ο χειρισμός του Χάνκοκ δείχνει αυτοπεποίθηση, μια άνεση με το δίωρο που κρίνει απαραίτητο για την αφήγησή του, και την ιδέα ότι σημασία δεν έχει τι γίνεται με την έρευνα ή πόσες και ποιες είναι οι πληροφορίες που σωρεύονται αλλά πώς αντηχεί η διαδικασία στο μυαλό και την καρδιά του επίδοξου λυτρωτή, του ένστολου σωτήρα.

«The little things»: Ντένζελ Γουόσινγκτον, Ράμι Μάλεκ και Τζάρεντ Λέτο στο κυνήγι ενός serial killer Facebook Twitter
Ο Χάνκοκ, τελικά, υποκύπτει στις ευαισθησίες του, επιδιώκει humanist σινεμά, ακούει ανθρώπους, υπονοεί δράση – ίσως και να το παρακάνει στη διακριτική απαξίωση της. © Warner Bros. Pictures

Θα πείτε, αυτό προσπαθούν να πετύχουν οι περισσότερες ταινίες του είδους; Η διαφορά είναι πως ο Χάνκοκ δεν το κάνει θέμα ή θέαμα. Δεν κυνηγά το στιλ. Καλή φωτογραφία, ανοιχτά πλάνα, focus στους ηθοποιούς: το μη-ύφος του Ίστγουντ. Εξαφανισμένος. Παλιά σχολής, περίπου, και όσο μπορεί. Έτσι βοηθά το σενάριό του να ξεδιπλωθεί χωρίς οπτικά σημάδια, αυτά τα καμπανάκια που πονηρεύουν αμέσως τους aficionados και προειδοποιούν σαν κώδικας κινηματογραφικής κυκλοφορίας προς εμπέδωση.


Τραβάει η ταινία σε μήκος, δεν είναι και τόσα πολλά τα μικροπράγματα του τίτλου, οι σημαντικές λεπτομέρειες για τη διάκριση, και πρωτοτυπεί. Ο Ντένζελ Γουόσινγκτον επιτέλους επιλέγει, εκτός ρεπερτορίου Όγκουστ Γουίλσον, έναν ρόλο που δεν πέρασε από την έγκριση του κατηχητικού, και είναι εξαιρετικός όπως πάντα. Χωρίς να είναι εκτός κλίματος, ο Μάλεκ και ο Λέτο βγαίνουν μονοκόμματοι, στον τύπο που προσπαθούν να κεντράρουν, μέσα από χαρακτήρες που δεν τους προσφέρουν πολλά στοιχεία για να ψάξουν κάτι παραπάνω.

 

Το «The Little Things» προβάλλεται από τις 29 Ιανουαρίου στο HBO Max

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM
Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

The Review / Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Ιωσηφίνα Γριβέα συζητούν για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, που έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες στα social media, για τη φεμινιστική της διάσταση και για τις γυναικείες φωνές στο σινεμά, που επιτέλους ακούγονται πιο ηχηρά από ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ