Ο Μπραντ Πιτ και οι παγίδες του αρσενικού κάλλους

Ο Μπραντ Πιτ και οι παγίδες του αρσενικού κάλλους Facebook Twitter
0

«Αντίθετα από άλλους άντρες συναδέλφους του, ο Μπραντ Πιτ έμοιαζε πάντα να μην έχει κανένα πρόβλημα να μοιραστεί ισότιμα την οθόνη με τις συμπρωταγωνίστριές του, κάποιες από τις οποίες (η Τζούλιετ Λιούις, η Γκουίνεθ Πάλτροου, η Αντζελίνα Τζόλι...) υπήρξαν και σύντροφοί του εκτός πλατό. Είναι επίσης ένας από τους ελάχιστους σύγχρονους αρσενικούς σταρ, που η προσωπικότητα του διαμορφώθηκε, εν μέρει τουλάχιστον, από τις διάσημες γυναίκες στη ζωή του...». Αυτά σημειώνει, μεταξύ άλλων, η επιφανής κριτικός κινηματογράφου των New York Times, Manohla Dargis, στο κείμενο που έγραψε για τον 56χρονο σταρ με τίτλο «Ο Μπραντ Πιτ και η παγίδα της ομορφιάς», επιχειρώντας να αναδείξει τον σύνθετο τρόπο με τον οποίο οι ερμηνείες του έχουν εξερευνήσει τα αντιφατικά στοιχεία της σύγχρονης αρρενωπότητας. Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά σημεία του άρθρου...

Το νόημα του Μπραντ Πιτ – ως ηθοποιού, σταρ και υπέρτατου οπτικού φετίχ – μπορεί να εντοπιστεί σ' εκείνη την στιγμή στην αρχή της καριέρας του, όταν η κάμερα στο «Θέλμα και Λουίζ» (1991) ανεβαίνει αργά από το γυμνό του στέρνο στο πρόσωπό του, σαν χάδι. Ο Γουίλιαμ Μπράντλεϊ Πιτ γεννήθηκε το 1963, ο Μπραντ Πιτ όμως ξεπετάχτηκε σ' εκείνη την διάρκειας 13 δευτερολέπτων ωδή στο ανδρικό κάλλος, εκκινώντας μια διάσημη καριέρα και ζωή, μπόλικες ταινίες, ξέφρενες ανατάσεις, κουτσομπολίστικα σαλιαρίσματα και ερωτικές – στα όρια του πορνό – φωτογραφήσεις σε γνωστά περιοδικά.

 

Το ντελίριο επέστρεψε δριμύτερο εσχάτως με την ταινία του Ταραντίνο «Κάποτε...στο Χόλιγουντ», στην οποία ο Πιτ υποδύεται τον ιδανικό ίσως «Μπραντ Πιτ» ρόλο, αυτόν του Κλιφ Μπουθ, ενός βετεράνου και υπερ-cool κασκαντέρ στις παρυφές της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Τα πάντα πάνω του μοιάζουν αβίαστα τέλεια, είτε βρίσκεται πίσω από το τιμόνι ενός Coupe de Ville είτε βαδίζει σε μια σκονισμένη ερημιά. Ο συγγραφέας Γουόλτερ Κιρν είχε γράψει κάποτε ότι ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ «αντιπροσωπεύει την ίδια την κινηματογραφική βιομηχανία, σε όλο το ονειρικό, καλιφορνέζικο μεγαλείο της». Στην ταινία του, ο Ταραντίνο φαίνεται να ανακαλεί αυτό το ιδεώδες, μέσω του χαρακτήρα του Κλιφ, για να δημιουργήσει ένα ηλιόλουστο, χρυσό (και πολύ λευκό) καλιφορνέζικο όνειρο.

 

Αντί για τον συγκεκριμένο ρόλο, ο Μπραντ Πιτ θα έπρεπε να είναι υποψήφιος στα φετινά Όσκαρ για την λεπτή και βαθιά ερμηνεία του στην ταινία "Ad Astra", έναν διαλογισμό στο αβάσταχτο βάρος της αρρενωπότητας με φόντο το απώτερο διάστημα. Η ταινία πήρε καλές κριτικές, όπως και η ερμηνεία του Πιτ, δεν κατάφερε όμως να βρει εκείνο το momentum που απαιτείται για να μπει στο χορό των βραβείων.

Η ερμηνεία του Μπραντ Πιτ παραήταν καλή και σίγουρα υπερβολικά διακριτική και εσωτερική για τα κριτήρια της Ακαδημίας, η οποία πάντα επιδεικνύει μια αδυναμία στην κραυγαλέα επίδειξη – όσο πιο έντονη η εκδήλωση του πόνου, τόσο το καλύτερο – γεγονός που μάλλον εξασφαλίζει για φέτος το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου στον (άξιο κατά τ' άλλα) Ζοακίν Φίνιξ και το σκαφοειδές του στέρνο στον «Τζόκερ».

Ο Μπραντ Πιτ και οι παγίδες του αρσενικού κάλλους Facebook Twitter

Έχει χρόνο όμως ακόμα μπροστά του ο Μπραντ Πιτ. Ο Πολ Νιούμαν κέρδισε τελικά το βραβείο πρώτου ανδρικού μετά από επτά υποψηφιότητες, ενώ ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ έχει προταθεί μόνο μια φορά ως ηθοποιός (έχασε).

Όπως ακριβώς ο Νιούμαν και ο Ρέντφορντ, έτσι και ο Μπραντ Πιτ έμοιαζε πάντα να έχει γεννηθεί από την οθόνη - ο ορισμός του έμφυτου χαρίσματος. Διαθέτει μια απτή σωματική άνεση που μοιάζει αδιαχώριστη από την εμφάνισή του, μια μεταξένια ποιότητα που, εν μέρει, φαίνεται να προέρχεται από το γεγονός ότι ξυπνά κάθε μέρα και περνά την ζωή του ανήκοντας στους εξαιρετικά όμορφους ανθρώπους.

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι οι όμορφοι άνθρωποι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα, τις νευρώσεις και τις αμηχανίες που πλήττουν εμάς του θνητούς. Ο Μπραντ Πιτ όμως έμοιαζε να λειτουργεί με την απόλυτη σιγουριά που παρατηρεί κανείς σε πολύ συγκεκριμένους όμορφους ανθρώπους (και σε χορευτές), μια χαλαρότητα στις κινήσεις που δεν εκφράζει μόνο μια αίσθηση αυτοπεποίθησης, αλλά και μια έλλειψη εσωστρεφούς αμηχανίας και αμφιβολίας για τον χώρο που καταλαμβάνει κάποιος. Δεν πρόκειται για έπαρση. Είναι μια πηγαία ικανότητα που σου επιτρέπει να πηγαίνεις με το ρεύμα, χωρίς να σε παρασύρει...

Με στοιχεία από τους New York Times

Οθόνες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ