Ο Μπραντ Πιτ και οι παγίδες του αρσενικού κάλλους

Ο Μπραντ Πιτ και οι παγίδες του αρσενικού κάλλους Facebook Twitter
0

«Αντίθετα από άλλους άντρες συναδέλφους του, ο Μπραντ Πιτ έμοιαζε πάντα να μην έχει κανένα πρόβλημα να μοιραστεί ισότιμα την οθόνη με τις συμπρωταγωνίστριές του, κάποιες από τις οποίες (η Τζούλιετ Λιούις, η Γκουίνεθ Πάλτροου, η Αντζελίνα Τζόλι...) υπήρξαν και σύντροφοί του εκτός πλατό. Είναι επίσης ένας από τους ελάχιστους σύγχρονους αρσενικούς σταρ, που η προσωπικότητα του διαμορφώθηκε, εν μέρει τουλάχιστον, από τις διάσημες γυναίκες στη ζωή του...». Αυτά σημειώνει, μεταξύ άλλων, η επιφανής κριτικός κινηματογράφου των New York Times, Manohla Dargis, στο κείμενο που έγραψε για τον 56χρονο σταρ με τίτλο «Ο Μπραντ Πιτ και η παγίδα της ομορφιάς», επιχειρώντας να αναδείξει τον σύνθετο τρόπο με τον οποίο οι ερμηνείες του έχουν εξερευνήσει τα αντιφατικά στοιχεία της σύγχρονης αρρενωπότητας. Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά σημεία του άρθρου...

Το νόημα του Μπραντ Πιτ – ως ηθοποιού, σταρ και υπέρτατου οπτικού φετίχ – μπορεί να εντοπιστεί σ' εκείνη την στιγμή στην αρχή της καριέρας του, όταν η κάμερα στο «Θέλμα και Λουίζ» (1991) ανεβαίνει αργά από το γυμνό του στέρνο στο πρόσωπό του, σαν χάδι. Ο Γουίλιαμ Μπράντλεϊ Πιτ γεννήθηκε το 1963, ο Μπραντ Πιτ όμως ξεπετάχτηκε σ' εκείνη την διάρκειας 13 δευτερολέπτων ωδή στο ανδρικό κάλλος, εκκινώντας μια διάσημη καριέρα και ζωή, μπόλικες ταινίες, ξέφρενες ανατάσεις, κουτσομπολίστικα σαλιαρίσματα και ερωτικές – στα όρια του πορνό – φωτογραφήσεις σε γνωστά περιοδικά.

 

Το ντελίριο επέστρεψε δριμύτερο εσχάτως με την ταινία του Ταραντίνο «Κάποτε...στο Χόλιγουντ», στην οποία ο Πιτ υποδύεται τον ιδανικό ίσως «Μπραντ Πιτ» ρόλο, αυτόν του Κλιφ Μπουθ, ενός βετεράνου και υπερ-cool κασκαντέρ στις παρυφές της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Τα πάντα πάνω του μοιάζουν αβίαστα τέλεια, είτε βρίσκεται πίσω από το τιμόνι ενός Coupe de Ville είτε βαδίζει σε μια σκονισμένη ερημιά. Ο συγγραφέας Γουόλτερ Κιρν είχε γράψει κάποτε ότι ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ «αντιπροσωπεύει την ίδια την κινηματογραφική βιομηχανία, σε όλο το ονειρικό, καλιφορνέζικο μεγαλείο της». Στην ταινία του, ο Ταραντίνο φαίνεται να ανακαλεί αυτό το ιδεώδες, μέσω του χαρακτήρα του Κλιφ, για να δημιουργήσει ένα ηλιόλουστο, χρυσό (και πολύ λευκό) καλιφορνέζικο όνειρο.

 

Αντί για τον συγκεκριμένο ρόλο, ο Μπραντ Πιτ θα έπρεπε να είναι υποψήφιος στα φετινά Όσκαρ για την λεπτή και βαθιά ερμηνεία του στην ταινία "Ad Astra", έναν διαλογισμό στο αβάσταχτο βάρος της αρρενωπότητας με φόντο το απώτερο διάστημα. Η ταινία πήρε καλές κριτικές, όπως και η ερμηνεία του Πιτ, δεν κατάφερε όμως να βρει εκείνο το momentum που απαιτείται για να μπει στο χορό των βραβείων.

Η ερμηνεία του Μπραντ Πιτ παραήταν καλή και σίγουρα υπερβολικά διακριτική και εσωτερική για τα κριτήρια της Ακαδημίας, η οποία πάντα επιδεικνύει μια αδυναμία στην κραυγαλέα επίδειξη – όσο πιο έντονη η εκδήλωση του πόνου, τόσο το καλύτερο – γεγονός που μάλλον εξασφαλίζει για φέτος το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου στον (άξιο κατά τ' άλλα) Ζοακίν Φίνιξ και το σκαφοειδές του στέρνο στον «Τζόκερ».

Ο Μπραντ Πιτ και οι παγίδες του αρσενικού κάλλους Facebook Twitter

Έχει χρόνο όμως ακόμα μπροστά του ο Μπραντ Πιτ. Ο Πολ Νιούμαν κέρδισε τελικά το βραβείο πρώτου ανδρικού μετά από επτά υποψηφιότητες, ενώ ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ έχει προταθεί μόνο μια φορά ως ηθοποιός (έχασε).

Όπως ακριβώς ο Νιούμαν και ο Ρέντφορντ, έτσι και ο Μπραντ Πιτ έμοιαζε πάντα να έχει γεννηθεί από την οθόνη - ο ορισμός του έμφυτου χαρίσματος. Διαθέτει μια απτή σωματική άνεση που μοιάζει αδιαχώριστη από την εμφάνισή του, μια μεταξένια ποιότητα που, εν μέρει, φαίνεται να προέρχεται από το γεγονός ότι ξυπνά κάθε μέρα και περνά την ζωή του ανήκοντας στους εξαιρετικά όμορφους ανθρώπους.

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι οι όμορφοι άνθρωποι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα, τις νευρώσεις και τις αμηχανίες που πλήττουν εμάς του θνητούς. Ο Μπραντ Πιτ όμως έμοιαζε να λειτουργεί με την απόλυτη σιγουριά που παρατηρεί κανείς σε πολύ συγκεκριμένους όμορφους ανθρώπους (και σε χορευτές), μια χαλαρότητα στις κινήσεις που δεν εκφράζει μόνο μια αίσθηση αυτοπεποίθησης, αλλά και μια έλλειψη εσωστρεφούς αμηχανίας και αμφιβολίας για τον χώρο που καταλαμβάνει κάποιος. Δεν πρόκειται για έπαρση. Είναι μια πηγαία ικανότητα που σου επιτρέπει να πηγαίνεις με το ρεύμα, χωρίς να σε παρασύρει...

Με στοιχεία από τους New York Times

Οθόνες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

τομ χάρντι

Οθόνες / 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε την άνοιξη

Από τη μεγάλη επιστροφή του «The Last of Us» σε εκείνη του «Αστερίξ» και από τη σεξουαλική αναζήτηση της Μισέλ Ουίλιαμς σε μια απολαυστική ματιά στον κόσμο του σύγχρονου μπαλέτου, αυτές είναι οι σειρές που θα μας κρατήσουν καθηλωμένους στη μικρή οθόνη το επόμενο διάστημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Το Netflix έχει γίνει ο παράδεισος της εύκολης ψυχαγωγίας, αλλά για τους πραγματικούς σινεφίλ κρύβει και έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια λίστα με ταινίες που απαιτούν προσοχή και αφοσίωση, που αξίζουν τον κόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movies

Οθόνες / Η Χιονάτη και 8 καλύτεροι λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένα υποψήφιο για Όσκαρ animation για ενήλικες, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αριάν Λαμπέντ και μια τολμηρή ταινία για την προσφυγική εμπειρία, γυρισμένη στην Αθήνα, είναι μερικές από τις προτάσεις της εβδομάδας που θα σας αποζημιώσουν.
THE LIFO TEAM
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ