1.
QUENTIN TARANTINO
Inglourious Basterds
Όσες φορές και να το δω, μετά θα θέλω να περπατήσω στο ταβάνι ή να πάω με το ποδήλατο μέχρι τον Βόλο ή να βουτήξω σε ποτάμι με πιράνχας. Η ταινία είναι πώρωση. Μπορείς να είσαι βέβαιος ότι μια ταινία σου άρεσε πολύ όταν βρίσκεις αφορμές να τη δεις με 3 διαφορετικές παρέες μέσα σε διάστημα 10 ημερών στο σινεμά.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 2.
GREG MOTTOLA
Superbad
Είναι η ταινία που επισφραγίζει το δέσιμό μου με διάφορους ανθρώπους. Στην αρχή απλώς έτυχε, το είδαμε με τ' αδέλφια μου, μετά με κάποιον απ' τους δυο κι έναν τρίτο, μετά άλλαξε ο τρίτος. Έτσι καταλάβαμε ότι αυτή η ταινία είναι το τελικό «τεστ» με το οποίο θα αποφασίσεις ότι έχεις το ίδιο αίμα με κάποιον άνθρωπο. Ευτυχώς όλοι το έχουν περάσει για την ώρα, δεν ήρθαμε ποτέ σε δύσκολη θέση να σκεφτούμε «και τώρα τι κάνουμε;» :-) Η ταινία που έχω δει σε Πολύγωνο, Αργυρούπολη, Παγκράτι, Μενίδι, Παρίσι, Πετράλωνα, Λονδίνο, Μπραχάμι, Μεταμόρφωση.
3.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΗΣ
Δεκαπενταύγουστος
Για μένα υπάρχει κάτι συγκινητικό σε οποιοδήποτε έργο τέχνης περιέχεται ένα βουητό, που παίζει πιο θολά και υπόκωφα από αυτά που μου λέει το έργο σε πρώτο επίπεδο ανάγνωσης. Δεν είναι κάτι που το έχω προσδιορίσει συνειδητά, θα ήταν αστείο να υποστηρίξω πως ανακάλυψα κάποιο συγκεκριμένο δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Αυτή η αίσθηση ίσως συνοψίζεται στο ότι κάποια έργα δείχνουν να αποτελούν ένα πολύ μικρό κομμάτι από το απέραντο όλο που είναι η ζωή που ζω, η οποία με τη σειρά της είναι ένα απειροελάχιστο κομμάτι μπροστά σε ό,τι έχει συμβεί. Θα ταίριαζε να έχω πει τα ίδια ακριβώς και για το «Tree of life» :-)
4.
DARREN ARONOFSKY
The Fountain
Το είδαμε στο σινεμά στην απογευματινή παράσταση την πρώτη μέρα που βγήκε. Εγώ πήγα χαλαρότατος, δεν είχα ιδέα τι παίζει, είχα ακούσει από τα παιδιά να λένε πως «είχε βγει πέρυσι σε graphic novel» και είχα ακούσει και λίγο το soundtrack λόγω Μogwai. Βγήκα κύριος από το σινεμά, μέσα μου είχα λυσσάξει, αλλά ντρεπόμουν τα παιδιά γιατί δεν τους ήξερα τόσο καλά τότε και κρατιόμουν. Ωστόσο δεν είχα τολμήσει να το ξαναδώ έκτοτε και κάτι μ' έβαλε να το δω το τελευταίο βράδυ πριν μπω φαντάρος, μόνος μου γενικά, και διαλύθηκα. Τίποτα άλλο δεν έχει δείξει πιο όμορφα το πώς είναι να λες αντίο.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 5.
CHAN-WOOK PARK
Old Boy
Άλλη μια τεράστια ταινία που πήγα να δω και το μόνο πράγμα που ήξερα ήταν πως πρόκειται για διασκευή από manga. Δεν ήταν αυτός ο λόγος που πήγα, δεν διαβάζω manga. Ακόμη και σήμερα δεν είμαι σίγουρος αν αυτή η πληροφορία ισχύει, ποτέ δεν το έψαξα ιδιαίτερα. Όλη αυτή η τεράστια κατάσταση, η τιμωρία που δεν ξέρεις από πού έρχεται, η οργή που μαζεύεις, η εκδίκηση που είναι πιο σκληρή από οτιδήποτε θα μπορούσες να περιμένεις, ο συμβιβασμός με ό,τι σου έμεινε και η δύναμη να συνεχίσεις με αγάπη.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 6.
WES ANDERSON
The Royal Tenenbaums
Είναι χαζό πως καμιά φορά προσπερνάς κάτι πολύ σημαντικό για κάτι όχι και τόσο σημαντικό ή, όπως το έθεσε πιο απλά ο Η., «κάποτε πρέπει να δούμε όλες αυτές τις ταινίες που "πάμε σπίτι για κάνα dvd;"». Πάντως, πρέπει να είναι η ταινία που έχω δει περισσότερες φορές από οποιαδήποτε άλλη.
7.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ
Ροζ
Ήταν η εποχή που όλα αλλάζανε σημαντικά για μένα, είχα πάρει αναβολή με το ζόρι μετά από έναν μήνα θητείας, είχα αρχίσει να καταστρώνω τη ζωή μου με το πλάνο ότι θα πάρω τελικά Ι5 (δεν έπιασε) και έβγαζα κάποια καλά λεφτά κάνοντας κόμικς στο «9», με τα οποία μπορούσα να νοικιάζω ένα σπίτι στο Παγκράτι. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος της ζωής μου, ως τώρα.
Ένα από τα ωραία πράγματα που συνήθιζα να κάνω εκείνο τον καιρό ήταν να πηγαίνω συχνά σε live του The Boy με τον Γ. και την Π. (ακόμη το κάνουμε, αλλά όχι τόσο συχνά) και αποτελούσε κατά κάποιον τρόπο έναν τρόπο έκφρασης της ζωής μας ο μουσικός λόγος του Αλέξανδρου Βούλγαρη. Από περιέργεια για το τι σόι ταινίες κάνει αυτός ο μουσικός που γουστάρουμε τόσο πολύ, βρήκαμε το «Ροζ» και κάτσαμε να το δούμε μια μέρα στο σπίτι μου, καθισμένοι στο πάτωμα γιατί ακόμη δεν είχα μαζέψει τα λεφτά να αγοράσω καναπέ.
8.
DAVID FINCHER
Fight Club
Επειδή όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ όλο και πιο καθαρά ότι το «you met me in a very strange time in my life» θα είναι η πραγματικότητα για πάντα κι έτσι με τη σειρά μου θα παλεύω να προσφέρω ένα μεγαλειώδες background εκρήξεων.
9.
MICHEL GONDRY
Eternal Sunshine of the Spotless Mind
Από μικρός είχα μια αγάπη για τα μικρά επαναλαμβανόμενα patterns, τις λούπες που στην επανάληψή τους φέρουν μια μικρή παραλλαγή αλλά το αρχικό σχέδιο υπάρχει πάλι εκεί.
Και ακόμη περισσότερο μου αρέσουν τα patterns που χρησιμοποιούνται ως βάση για κάτι που θα πέσει από πάνω, και μετά αφαιρείς την αρχική βάση και σου μένει μόνο το από πάνω, αλλά κάπως νιώθεις ότι κάτι έχει υπάρξει από κάτω. Και με γοητεύει ακόμη πιο πολύ το ότι αυτά τα patterns είναι τόσο δυνατά που ακόμη και να μην ξέρεις ότι υπήρξαν εκεί από την αρχή, όταν τα συναντήσεις φέρεις μέσα σου το αντίστροφο του καλουπιού και μπορείς αβίαστα να κουμπώσεις μαζί τους.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 10.
JEAN-MARC VALLEE
C.R.A.Z.Y.
Η ταινία που μου έμαθε τον Aznavour και ότι δεν χρειάζεται να έχεις προβλήματα με τον πατέρα σου, την αναζήτηση της σεξουαλικότητάς σου ή τα ναρκωτικά για να ταυτιστείς σε κάποιο λιγότερο προφανές πλαίσιο με την ουσία της. Έχει να κάνει κι αυτό με το βουητό που λέγαμε νωρίτερα.
σχόλια