Η Κατερίνα Τερζοπούλου ήταν και είναι μπροστά απ’ την εποχή της. Τη βλέπω και σκέφτομαι «γεννήθηκε σύγχρονη, το 2050». Το σπίτι της μοιάζει με το σπίτι μιας αιώνιας έφηβης που μέσα απ’ τις αντιθέσεις της καθιερώνει ένα μοναδικό στυλ με ό,τι της αρέσει.
— Πώς είναι να ζεις στο ίδιο σπίτι μισό αιώνα;
Δεν έχω ιδέα, γιατί δεν θυμάμαι το χθες. Απεχθάνομαι την προσκόλληση σε οτιδήποτε παρελθοντικό. Μπορώ να σου πω για σήμερα που ξύπνησα και αντίκρισα τη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Με τη θάλασσα δεν πλήττεις ποτέ, είναι σαν ψηφιακό κάδρο. Το χαίρομαι και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό, να φανταστείς τις εξωτερικές δουλειές προσπαθώ να τις κάνω μετά το μεσημέρι, για να απολαμβάνω τα πρωινά μου εδώ.
— Σου αρέσει το Παλαιό Φάληρο;
Εμένα με ενδιέφερε μόνο η θέα. Αν θες το πιστεύεις, δεν κοίταξα ποτέ τι υπάρχει στη γειτονιά, όχι από περιφρόνηση αλλά γιατί με απορρόφησε η θάλασσα. Τα τελευταία χρόνια όμως μετακόμισαν κάποιες φίλες μου εδώ κοντά και με παρακίνησαν να δω κάποια μέρη, και ήταν σαν να τα είδα για πρώτη φορά.
Ξυπνάω το πρωί και πριν ακόμα φτιάξω καφέ, έρχομαι και κολλάω το πρόσωπό μου στο τζάμι, βλέπω τη θάλασσα και κείνη με ξυπνάει. Πρώτα κοιτάω τη θάλασσα και μετά εμένα. Μετά απ’ αυτή την ωραία θέα μού φαίνομαι κι εγώ υπέροχη, και έτσι ξεκινάει η μέρα.
— Για σένα όμως γειτονιά ήταν η θάλασσα;
Πενήντα χρόνια δεν έχω δει ποτέ ίδιο ηλιοβασίλεμα. Κάθε μέρα είναι και μια διαφορετική εικόνα. Δεν σε αφήνει να βαρεθείς.
Η Κατερίνα έχει τον δικό της ξεχωριστό τρόπο στο ντύσιμο και έναν πολύ δικό της τρόπο στη διακόσμηση του σπιτιού. Θα έλεγες ότι κυριαρχούν οι ίδιες στυλιστικές εμμονές: οι νεκροκεφαλές, οι σταυροί, τα φτερά αγγέλων και τα μπουκάλια αρωμάτων που συλλέγει εδώ και δεκαετίες.
— Δεν είναι δύσκολο να ξεσκονίζεις όλα αυτά τα μπουκαλάκια;
Φυσικά και είναι. Βαρέθηκα, γι’ αυτό σταμάτησα να συλλέγω. Άλλωστε δεν έχω και χώρο. Βέβαια, πολλές φορές οι δουλειές του σπιτιού, το ξεσκόνισμα, το πλύσιμο των τζαμιών, το σιδέρωμα, λειτουργούν ψυχοθεραπευτικά. Σε αποφορτίζουν.
— Σε αυτό το σπίτι έχεις ζήσει δεκάδες εμπειρίες, γάμους, χωρισμούς.
Παντρεύτηκα δυόμισι φορές. Την τρίτη φορά δεν παντρευτήκαμε, συζούσαμε, οπότε είναι σαν μισός γάμος.
— Και πώς ήταν όταν έφευγαν εκείνοι κι εσύ έμενες στο ίδιο σπίτι;
Κάθε προσαρμογή θέλει τον χρόνο της. Στην αρχή κοιμόμουν στη μια άκρη του κρεβατιού, από συνήθεια, δεν πήγαινα στη μέση. Μου πήρε χρόνο να καταλάβω ότι είχα όλο το κρεβάτι στη διάθεσή μου.
— Ποια είναι η καθημερινότητά σου;
Ξυπνάω το πρωί και πριν ακόμα φτιάξω καφέ, έρχομαι και κολλάω το πρόσωπό μου στο τζάμι, βλέπω τη θάλασσα και κείνη με ξυπνάει. Πρώτα κοιτάω τη θάλασσα και μετά εμένα. Μετά απ’ αυτή την ωραία θέα μού φαίνομαι κι εγώ υπέροχη, και έτσι ξεκινάει η μέρα.
— Έχεις καθρέφτη στην τζαμαρία;
Δεν έγινε από ναρκισσισμό, απλώς από κάπου μου περίσσεψε ένα αυτοκόλλητο καθρεφτάκι και το έβαλα στο τζάμι. Μετά σκέφτηκα ότι αν κοιτάς τη θάλασσα και μετά το πρόσωπό σου, θα σου φαίνεται σίγουρα πιο ωραίο.
— Τι σε δίδαξε, λοιπόν, η θάλασσα που την κοιτάς κάθε μέρα τόσα χρόνια;
Ότι κάθε μέρα έχει τα δικά της, ότι όλα αλλάζουν. Έτσι διαχειρίζομαι και τη ζωή, κομμάτι κομμάτι, μέρα τη μέρα.
— Σε έχει βοηθήσει κάποιος διακοσμητής;
(γελάει) Όχι βέβαια, αφού κι εγώ το έκανα αυτό. Κάποτε ασχολήθηκα και με το interior, τη φωτογραφία, τη μόδα. Όλα αυτά τα βλέπω σαν ένα.
— Τι είναι για σένα το σπίτι;
Άβατο. Ο χώρος όπου αφήνεις την ψυχή να απλωθεί. Στο διαμέρισμά μου μπαίνουν μόνο οι πολύ οικείοι, και λίγοι λίγοι, όχι μαζεμένοι. Τους θέλω λίγους. Δεν κάνω πάρτι, φέρ’ ειπείν. Ο χώρος είναι αυστηρά ιδιωτικός.
— Όλα αυτά τα χρόνια το σπίτι έχει αλλάξει μορφή;
Όχι, δεν βαριέμαι ό,τι αγαπώ. Στο σπίτι δεν κάνω αλλαγές. Ούτε αλλάζω τη θέση των επίπλων. Νομίζω ότι κάθε πράγμα βρίσκει νομοτελειακά τη θέση του και δεν θέλω να χαλάω την καλή ισορροπία. Αφού ταίριαξε εκεί, γιατί να το πάω αλλού; Οτιδήποτε μας κάθεται καλά το κρατάμε ως έχει, αυτή είναι η φιλοσοφία μου.
— Τα έπιπλα από πού είναι;
Τα περισσότερα του Σαρίδη, ήταν εξαιρετικός επιπλοποιός. Παλιά, αθάνατα κομμάτια. Άλλαξα κάποια στιγμή ύφασμα ή δέρμα και έγιναν πάλι καινούργια.
— Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό το πλεξιγκλάς τραπεζάκι που είναι γεμάτο λούτρινα αρκουδάκια;
Είχα όλα αυτά τα αρκουδάκια και λέω «δεν τα κάνω ένα τραπεζάκι;». Τα πράγματα λειτουργούν κάπως σαν φρουροί μου. (αγγίζει μια νεκροκεφαλή)
— Κάποιοι λένε ότι οι νεκροκεφαλές είναι κακό φενγκ-σούι.
Δεν τα πιστεύω αυτά. Είναι ο σκελετός του κεφαλιού μας, πόσο κακό μπορεί να είναι; Με ιντριγκάρει το ότι τόσος κόσμος τις αρνείται, έχει πλάκα. Εγώ τις θεωρώ καλές τις νεκροκεφαλές, μας δείχνουν το μετά. Κι έπειτα, δεν πιστεύω στο φενγκ-σούι. Φενγκ-σούι είναι ό,τι σου πάει. Δεν θα μου πει κανείς τι ταιριάζει σε μένα και πού θα το τοποθετήσω για να έχω ευημερία. Η ευημερία είναι η υλοποίηση των ιδεών και των επιθυμιών μου. Τέλος.
— Η κουζίνα σου έχει μετατραπεί σε γραφείο.
Έχω να ανάψω τον φούρνο είκοσι χρόνια, μπορεί περισσότερο, οπότε σκέφτηκα να δουλεύω σε αυτόν τον χώρο, μην πάει χαμένος. Εντάξει, το μάτι της κουζίνας το χρησιμοποιώ, μπορώ να φτιάξω κανένα αυγό, μέχρι εκεί. Τρέφομαι με γιαούρτι, μέλι, απλά πράγματα, και τρώω και έξω. Δες όμως, έχω λίγα πράγματα στο ψυγείο, τα βασικά, μια σαμπάνια π.χ. Έχω και πιάτα και ποτήρια.
— Κολυμπάς εδώ;
Όταν ο καιρός είναι καλός και έχει βοριά είναι πολύ καθαρά. Κάνω μια βουτιά, γυρνάω και συνεχίζω τη μέρα μου. Πολύ παλιά υπήρχε ένα λιμανάκι μπροστά, τώρα έχουν μείνει νερά που λιμνάζουν και αποτελούν εστία μόλυνσης. Παλιά είχα ένα μικρό speed boat και κάναμε θαλάσσιο σκι εδώ απέναντι. Μακάρι να το ξαναφτιάξουν και να έχει την ίδια ωραία εικόνα ανεμελιάς.
— Έχεις ταξιδέψει πολύ, τα τελευταία χρόνια ζεις τους χειμώνες στο Μπαλί. Πώς και δεν έχεις φέρει πράγματα απ’ τα ταξίδια σου;
Δεν μου αρέσουν τα έντονα έθνικ σπίτια, αλλά έχω ορισμένα αντικείμενα που τα αγαπώ, και από το Μπαλί και από την Ινδία, όπως αυτό το κουβερλί που έχω στο κρεβάτι μου. Μου αρέσει, όταν ζω σε ένα μέρος, να ενσωματώνομαι σε αυτό, όταν φεύγω όμως, είναι οριστικό. Δεν το κουβαλάω μαζί μου.
— Στο σαλόνι σου έχεις το μεταλλικό δωδεκάμετρο σύνθετο –σαν μπουφές– του εικαστικού Παναγιώτη Τανιμανίδη που το εμπνεύστηκε απ’ τη ζωή σου.
Κάθε ντουλάπι είναι σαν να αφηγείται τη ζωή μου. Όλες οι τάσεις, οι αγάπες και οι εποχές μου είναι εδώ: η φυγή, η κάμερα, το ψαλίδι, η άσκηση, η ελευθερία, το ταξίδι. Του εξήγησα πώς το είχα φανταστεί και κείνος πήγε τη σκέψη μου ένα βήμα παραπέρα. Το αγαπώ πολύ, είναι και εξαιρετικά πρακτικό. Αγαπώ τις εφαρμοσμένες τέχνες. Αυτό το σύνθετο είναι σαν να μιλάει για λογαριασμό μου.
— Σου αρέσει πολύ και η γυμναστική;
Μια ζωή τεντώνομαι και γυμνάζομαι, είναι πολύ σημαντική η άσκηση στη ζωή μου. Νους υγιής εν σώματι υγιεί. Θέλω να μπορώ να κάνω γυμναστική στο σπίτι ό,τι ώρα θελήσω, και όχι να πηγαίνω αλλού.
— Το πιο ωραίο σπίτι που είδες στη ζωή σου ποιο ήταν;
Του Ηλία και της Μπουμπούς Μπαρμπαλιά. Το location, η καλαισθησία, η πρωτοτυπία και η υπερβολή ισορροπούν τέλεια με την αφαίρεση.
— Σου αρέσουν τα design έπιπλα;
Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσουν, αλλά δεν επιθύμησα ποτέ να αποκτήσω κάποιο. Είμαι ολιγαρκής, βρίσκω πως ό,τι υπάρχει στο σπίτι είναι ήδη αρκετό. Άλλωστε, αν πρέπει να επενδύσω, θα επενδύσω στο ταξίδι και όχι στο design.
— Πού χώρεσε τη μόδα τόσων δεκαετιών;
Αυτό, πράγματι, ήταν άθλος. Το σπίτι έχει παντού κρυφές και φανερές ντουλάπες. Και πάλι υπάρχουν κρεμάστρες που μπορεί να έχουν και δυο ρούχα, το ένα πάνω στο άλλο. Η μόδα κάνει κύκλους, οπότε όσα αγαπώ είναι εδώ.
— Τις τάσεις της μόδας τις ακολουθείς;
Η μόδα και οι τάσεις είναι για όσους δεν έχουν στυλ. Η μη σταθερότητα και οι κύκλοι της μόδας είναι εμπορικά και διασκεδαστικά παιχνίδια. Πώς αλλιώς θα πουλήσουν; Για μένα το στυλ ή το έχεις ή δεν το έχεις. Η ίδια η μοναδικότητα δημιουργεί τη μόδα και έχει τη σφραγίδα σου.
Της λέω ότι το σπίτι της είναι σαν κρεμμύδι, έχει πολλά στρώματα. «Αν και δεν μου αρέσει το κρεμμύδι, ελπίζω να το βλέπεις ως φιλικό κρεμμύδι, που δεν φέρνει δάκρυα αλλά χαρά».
