O Σταύρος Δάμου γεννήθηκε το 1977 στην Θεσσαλονίκη, όπου και ζει κι εργάζεται μέχρι σήμερα. Σπούδασε σκίτσο και graphic design στο AAS College of Αrt & Design, και τα τελευταία χρόνια εικονογραφεί πυρετωδώς για λογαριασμό εφημερίδων, περιοδικών και εκδοτικών οίκων της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού.
Ο Σταύρος κέρδισε νωρίτερα την φετινή χρονιά το βραβείο ΕΒΓΕ 14 (Ελληνικά Βραβεία Γραφιστικής & Εικονογράφησης) στην κατηγορία εικονογράφησης, ενώ το πορτρέτο του Bod Dylan που φιλοτέχνησε βραβεύτηκε στον διαγωνισμό που διοργάνωσε το επίσημο site του θρυλικού τραγουδοποιού, μέσω του Creative Allies.
Δεν είναι όμως μόνο αυτοί οι λόγοι που μας κάνουν να θαυμάζουμε τη δουλειά του Θεσσαλονικιού δημιουργού.
Μια ματιά στο portofolio του αρκεί για να ανακαλύψουμε ότι ο Σταύρος ζει σε ένα σύμπαν όπου οι ροκ εντ ρολ αγαπημένοι μας ήρωες ξαναγεννιούνται από το χέρι του, με πιο ιδιαίτερο τρόπο.
Προσπαθώ να αποδώσω το θέμα μου όπως θα έκανε ένας γλύπτης."Σπάζοντάς" το σε ξεχωριστές φόρμες και δίνοντας έμφαση στον όγκο. Πολλές παράλληλες γραμμές σε δεκάδες επίπεδα και κλίσεις συνθέτουν το τελικό αποτέλεσμα.
Από τον Μπουκόφσκι, τους ήρωες του Big Lebowski, και τους Rolling Stones, μέχρι τον τον Johnny Cash, τον Νίκο Καζαντζάκη, και τον Γιάννη Μπουτάρη, τα λεπτομερή σκίτσα και οι προσωπογραφίες του ταλαντούχου illustrator κλέβουν την παράσταση.
Μετά από δεκάδες παρουσιάσεις του έργου του σε ξένο έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε κι εμείς από κοντά τον ξεχωριστό κύριο Δάμου!
— Από πότε ξεκίνησε η σχέση σου με την ζωγραφική και το σχέδιο;
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω από πολύ μικρός. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς, όμως θυμάμαι καθαρά οτι τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα χρώματα και εικόνες...
Η αγάπη μου για το σκίτσο και τη ζωγραφική ήταν η αιτία για να πάρω μια συνειδητή επιλογή για το τι ήθελα να γίνω, κι έτσι αποφάσισα να σπουδάσω σκίτσο και graphic design.
— Το ύφος σου (πορτρέτα που θυμίζουν καρικατούρες) είναι αρκετά αναγνωρίσιμο πλέον. Πώς κατέληξες στο συγκεκριμένο στυλ σχεδίου;
Από την περίοδο των σπουδών μου ακόμα απέκτησα μια δεξιότητα στις προσωπογραφίες. Αποφάσισα να εξελίξω το στυλ μου και να το κάνω πιο προσωπικό. Αυτό ήταν και το δυσκολότερο μέρος. Γενικότερα, προσπαθώ να αποδώσω το θέμα μου όπως θα έκανε ένας γλύπτης."Σπάζοντάς" το σε ξεχωριστές φόρμες και δίνοντας έμφαση στον όγκο. Πολλές παράλληλες γραμμές σε δεκάδες επίπεδα και κλίσεις συνθέτουν το τελικό απότελεσμα.
— Πώς δουλεύεις συνήθως; Στο χέρι, ψηφιακά;
Χρησιμοποιώ αρκετά συχνά παραδοσιακούς τρόπους εικονογράφησης, κυρίως σε δικά μου θέματα. Αγαπημένα μου υλικά είναι οι ακουαρέλες και τα μολύβια. Τις περισσότερες φορές δουλεύω ψηφιακά με τη βοήθεια μιας ειδικής γραφίδας (wacom), και ενός υπολογιστή. Υπάρχουν διάφορα σχεδιαστικά προγράμματα με κορυφαία το photoshop και το illustrator. Οι λόγοι που με έκαναν να αρχίσω να σχεδιάζω ψηφιακά είναι πολλοί. Κυριότερος απ' αυτούς είναι ο έλεγχος αλλά και η καλύτερη διαχείριση του χρόνου που έχω στη διάθεση μου για την ολοκλήρωση μιας εικονογράφησης.
— Πώς προέκυψαν οι συνεργασίες με τα ξένα κυρίως περιοδικά τα οποία φιλοξενούν τις εικονογραφήσεις σου;
Αντιλήφθηκα σχετικά γρήγορα πως θα έπρεπε να βγάλω προς τα έξω τη δουλειά μου με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι λοιπόν δημιούργησα ένα ιντερνετικό portfolio στην πλατφόρμα του Behance, κι από εκεί ξεκίνησε η προώθηση των έργων μου με ιδιαίτερη μπορώ να πω επιτυχία. Κυρίως η δουλειά μου έχει να κάνει με την εικονογράφηση προσώπων, είτε αυτά είναι πορτραίτα διασήμων, είτε καθημερινών απλών ανθρώπων που απλά θέλουν τη φυσιογνωμία τους εικονογραφημένη. Περιοδικά, εφημερίδες και διαφημιστικά γραφεία, είναι οι κυριότεροί μου πελάτες. Συνήθως καλούμαι να δημιουργήσω μια εικονογράφηση που θα πλαισιώσει ένα άρθρο, ένα poster ή ένα εξώφυλλο.
Η διαδικασία είναι σχετικά απλή. Ο εκάστοτε art director μου αναθέτει ένα συγκεκριμένο project. Σε δυο τρεις μέρες έχω έτοιμα κάποια προσχέδια τα οποία και συζητούνται. Ένα από αυτά θα αποτελέσει και τη βάση για την τελική εικονογράφηση. Εφτά με δέκα ημέρες είναι το σύνηθες χρονικό περιθώριο που έχω στη διάθεσή μου.
— Υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί που θαυμάζεις και θεωρείς ότι μπορεί να έχουν επηρεάσει το στυλ σου;
Οι επιρροές από τους μεγάλους δασκάλους του παρελθόντος είναι αρκετές. Οι χαράκτες Albrecht Dürer και Gustave Dore, ο μεγάλος ζωγράφος Lucian Freud -γνωστός για τα γυμνά και τα πορτραίτα του- είναι μερικοί από τους σημαντικότερους. Στον χώρο της εικονογράφησης ξεχωρίζω ιδιαίτερα τους Mort Drucker και Jack Davis από το θρυλικό "MAD magazine", και τον Dave Mckean (Violent Cases, Signal to noise, Arkham Asylum ).
— Σχεδιάζεις καθημερινά; Από πού αντλείς την έμπνευση σου;
Σχεδιάζω καθημερινά, ναι.Τα περισσότερα από τα έργα μου άλλωστε ξεκίνησαν ως μη υπαρκτά πρότζεκτ, απλά έγιναν για να πλαισιώσουν το portfolio μου. Πολλά από αυτά βέβαια έχουν ζητηθεί από συλλέκτες, εκτυπώθηκαν σε εξαιρετική ανάλυση και αγοράστηκαν. Στοιχεία που θα με ενέπνεαν να δημιουργήσω αντλώ από παντού. Μια βόλτα, ένα βιβλίο, μια ταινία...
Η παρατήρηση της φύσης είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για μένα. Η αγάπη μου για τις τέχνες γενικότερα, και κυρίως για τη μουσική, είναι η βασικότερη αιτία της δημιουργικότητάς μου.
— Και τώρα που έφτασε η κουβέντα στις τέχνες και τη μουσική, μίλησε μου για όλους αυτούς τους ξεχωριστούς ήρωες που κατοικούν στο portfolio σου. Πώς προκύπτουν οι συγκεκριμένες φιγούρες;
Είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Αυτοί με τις οποίους μεγάλωσα και ανδρώθηκα. Αυτοί που άκουσα, που διάβασα, που τραγούδησα... Θέλησα να σχεδιάσω και να αποτυπώσω τους ήρωες των πόστερ που στόλιζαν το δωμάτιο μου.
Ο Dylan, ο Cash, οι Stones, o Buddy Guy, ο Lemmy και ο Miles Davis είναι κάποιοι από τους αγαπημένους μου. Οι αδελφοί Κοέν με τον "μεγάλο Lebowski" επαναπροσδιόρισαν την έννοια της κωμωδίας. Δεν θα μπορούσαν αυτοί οι χαρακτήρες να λείπουν από την συλλογή μου. Αρκεί συνήθως ένα απλό στοιχείο για να προκύψει μια φιγούρα.
Τα θλιμμένα μάτια του Buckowski, το μουστάκι του Dali, το ύφος του Sean Penn, ο πρόσφατος χαμός του Philip Seymour Hoffman...
— Μίλησε μας για το σκίτσο σου του Bob Dylan που βραβεύτηκε.
Κάθε έργο μου σημαίνει και κάτι ιδιαίτερο για μένα. Αρκετά από αυτά ωστόσο, έχουν μια ξεχωριστή θέση. Νομίζω πως το poster για τον Bob Dylan είναι το αγαπημένο μου. Όχι τόσο για την ομοιότητα των χαρακτηριστικών του προσώπου, όσο για το χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση που κατάφερα να αποτυπώσω, έστω και στιγμιαία. Προέκυψε από έναν διαγωνισμό που οργάνωσε το επίσημο site του Bob Dylan, μέσω του Creative Allies. Στην πλατφόρμα αυτή, graphic designers και illustrator παίρνουν μέρος σε διαγωνισμούς για cd's, πόστερς ή εξώφυλλα από rock μπάντες και φεστιβάλ μουσικής. Το συγκεκριμένο πόστερ απέσπασε το πρώτο βραβείο ανάμεσα σε πολλές αξιόλογες υποψηφιότητες.
— Αλήθεια, πήγες στην συναυλία του στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης;
Όχι, άκουσα όμως πως ενώ ο ίδιος ήταν καλός, η όλη διοργάνωση γενικότερη δεν ήταν καλή. Δεν έχω προσωπική γνώμη για το live, αλλά πάντως θέλω να θυμάμαι αυτούς τους μύθους στα καλά τους και όχι στα τελευταία "ένσημα ". Και η γνώμη μου αυτή δεν αφορά μόνο στον Bob Dylan, αλλά σε κάθε παρόμοια προσπάθεια κακώς σχεδιασμένη.
— Το πορτρέτο του Δήμαρχου Γιάννη Μπουτάρη ήταν αυτό που σου εξασφάλισε το βραβείο του διαγωνισμού ΕΒΓΕ, έτσι;
Ναι! Το εξώφυλλο του "εξώστη" με το πορτρέτο του Μπουτάρη ήταν μία ακόμα ξεχωριστή δουλειά. Η φυσιογνωμία άλλωστε του Δημάρχου ενδείκνυται για σκίτσο. Εκτός από τη χαρά που μου έδωσε η βράβευσή του στα ΕΒΓΕ 14 στην αντίστοιχη κατηγορία, το εξώφυλλο αυτό έχει και μια άλλη ξεχωριστή σημασία μιας και είναι το τελευταίο της έντυπης λειτουργίας του περιοδικού.
— Μπορεί κάποιος να σου ζητήσει να ετοιμάσεις μια καρικατούρα για τον ίδιο ή για κάποιον φίλο του, στέλνοντας σου ας πούμε μια φωτογραφία; Δουλεύεις και με αυτό τον τρόπο;
Βεβαίως! Είναι μία από τις κύριες δραστηριότητές μου. Συνήθως μου στέλνει ο ενδιαφερόμενος μια δυο φωτογραφίες μαζί με μια προκαταβολή. Γίνεται ένα πρώτο προσχέδιο, και αφού εγκρίνει το τελικό σχέδιο αποπληρώνει το συμφωνηθέν ποσό, και λαμβάνει το τελικό αρχείο σε υψηλή ανάλυση.
— Επόμενα σχέδια;
Αυτή την περίοδο δουλεύω πάνω σ' ένα μεγάλο project που αφορά την εικονογράφηση ενός βιβλίου μαγειρικής. Αυτό που κάποια στιγμή θα ήθελα να δημιουργήσω είναι ένα δικό μου graphic novel. Θα είναι μια σκοτεινή ιστορία εποχής. Θα γίνει σε συνεργασία με μια εξαιρετική συγγραφέα. Είναι βέβαια ακόμα στα σκαριά...
— Γεια τον τέλος, Σταύρο, μοιράσου αν θες μαζί μας τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο στην Θεσσαλονίκη, και τι είναι αυτό που σε 'χαλάει' στην πόλη;
Μου αρέσει η πόλη μου και οι άνθρωποί της. Γίνονται καθημερινά πρωτοποριακά και ενδιαφέροντα πράγματα, αρκεί να έχεις τη διάθεση και την καλή προαίρεση να τα γνωρίσεις. Με ενοχλεί η εσωστρέφεια και η μιζέρια που καλλιεργείται. Δεν αντιπροσωπεύει τους Θεσσαλονικείς. Ζω,λοιπόν, σ' αυτή την όμορφη πόλη με τη μονάκριβή μου Μαρία, και τα δύο μας αγγελούδια, τον Παύλο και την Ανδρομάχη.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά από την Άλκηστη Γεωργίου το 2014
σχόλια