Ήταν κοινή απόφαση της δημιουργικής ομάδας της LiFO να μην υπάρξει ούτε μία φωτογραφία-στιγμιότυπο της χρονιάς που πέρασε στο τελευταίο τεύχος για το 2020. Ζητήσαμε από τις γκαλερί Breeder και Kalfayan να εικονογραφήσουν με έργα των καλλιτεχνών που εκπροσωπούν το αφιέρωμά μας. Να μείνουν μόνο τα κείμενα και η τέχνη από μια χρονιά που μας χόρτασε δυστοπικές εικόνες. Στο κείμενο που ακολουθεί θα βρείτε τα βιογραφικά των καλλιτεχνών που φιλοτεχνούν το αφιέρωμα και τις σκέψεις των υπευθύνων των δύο γκαλερί για τη χρονιά που τελειώνει.
Νάντια Γεραζούνη
Διευθύντρια γκαλερί The Breeder
Έχοντας συνηθίσει την εξωστρέφεια και τα ασταμάτητα ταξίδια σε όλο τον κόσμο για τις φουάρ, το πρώτο lockdown μάς βρήκε αρχικά παγωμένους. Θα ήταν αρκετό το Διαδίκτυο για να διατηρήσουμε δεσμούς με φίλους και συνεργάτες στο εξωτερικό; Ξεχώρισε αμέσως η συλλογικότητα αυτής της εμπειρίας, καθώς όλες οι γκαλερί, από τη Νέα Υόρκη και το Χονγκ Κονγκ ως τη Βηρυτό, το Σάο Πάολο και την Τεχεράνη, ζούσαν αντίστοιχες καταστάσεις. Τον Μάιο, με την πρώτη επιστροφή στο γραφείο, μας φάνηκε αδύνατο να συνεχίσουμε σαν να μην τρέχει τίποτα. Η τέχνη πάντα αφουγκράζεται την κοινωνία και διαδρά με την πραγματικότητα ‒ κάτι τόσο τραυματικό για όλους μας, όσο μια πανδημία, έπρεπε να σχολιαστεί. Έτσι προέκυψε η εγκατάσταση της Γεωργίας Σαγρή, «Deep Cut», στην πρόσοψη της Breeder, δηλαδή σε δημόσιο χώρο. Μια υπερμεγέθης, υπερ-ρεαλιστική πληγή που αιμορραγεί ‒ ποιος έχει τραυματιστεί; Η πόλη, οι κάτοικοι ή μήπως όλος ο πλανήτης; Το έργο εκτίθεται ακόμα έξω από την γκαλερί, σε κοινή θέα, στην οδό Ιάσονος.
Παράλληλα, διοργανώσαμε το πρώτο Community Auction, την πρώτη δημοπρασία στην Αθήνα για την υποστήριξη των καλλιτεχνών που ζουν και εργάζονται στην πόλη μας και επλήγησαν από την πανδημία. Η θερμή ανταπόκριση των καλλιτεχνών (114 στο σύνολο!) αλλά και των φιλότεχνων ήταν πραγματικά συγκινητική.
Η φθινοπωρινή σεζόν μπήκε δυναμικά με δύο Open Studios, όπου φιλοξενήσαμε τις εικαστικούς Chioma Ebinama και Joy Labinjo ‒και οι δύο με καταγωγή από τη Νιγηρία‒ και τις εκθέσεις τους που ακολούθησαν. «Leave the thorns and take the rose» ονόμασε η Ebinama την ατομική της, με τον τίτλο να ακούγεται σαν συμβουλή επιβίωσης για τη φετινή χρονιά.
O Σεπτέμβρης έφερε, επίσης, μια νέα συνεργασία, τη «The Breeder x Dexamenes», μεταξύ της γκαλερί The Breeder και του Dexamenes Seaside Hotel στην Πελοπόννησο με την εγκατάσταση «Α harvest song» της εικαστικού Σόφιας Στέβη. Μια συγκομιδή διαρκούς ευχαρίστησης και χαμένων ευκαιριών, της μνήμης και της επιθυμίας, της αγάπης και του θανάτου, της Ιστορίας και του παρόντος. Το Dexamenes Seaside Hotel είναι ένα φανταστικό μεταπολεμικό οινοποιείο που μετατράπηκε σε ξενοδοχείο και εστιάζει στη φιλοξενία ως εμπειρία μέσα από την τέχνη, το κρασί, τη φύση και τον τοπικό πολιτισμό.
Ήδη από τον Μάιο όλες οι διεθνείς φουάρ πραγματοποιήθηκαν ψηφιακά. Εμείς συμμετείχαμε στα Frieze New York Viewing Room, Frieze London Viewing Room και Intersect Aspen, στο June, σε συνεργασία με τη Hauser & Wirth, αλλά και στην Art Athina.
Τα εκθεσιακά κέντρα αντικαταστάθηκαν από διαδικτυακές πλατφόρμες, οι βόλτες σε μακριούς διαδρόμους από πολλά κλικ. Σιγά σιγά το κοινό προσαρμόστηκε, οι αποστάσεις μειώθηκαν και τα virtual fairs, όπως το Instagram, το Ζoom και το WhatsApp, βοήθησαν να διατηρήσουμε επαφή με το κοινό και τους φίλους. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι εδώ και πολύ καιρό ο κόσμος απολαμβάνει τέχνη από την οθόνη του κινητού του, συχνά μέσω του Instagram, οπότε υπάρχει μια εξοικείωση. Και η συζήτηση για το κατά πόσο μπορεί η τέχνη να προσαρμοστεί στην ψηφιακή πραγματικότητα μετρά πάνω από μια δεκαετία ήδη, απλώς φέτος έγινε πιο επίκαιρη από ποτέ.
Το δεύτερο lockdown μάς βρήκε στο στήσιμο της ατομικής έκθεσης του Αριστείδη Λάππα, που μπορεί να πραγματοποιήθηκε τελικά κεκλεισμένων των θυρών, αλλά είναι επισκέψιμη ψηφιακά στην ιστοσελίδα μας. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι οι μυθικοί χαρακτήρες του Λάππα, οι γυναικείες θεότητες και τα τέρατα εκμεταλλεύονται την απουσία μας από τον χώρο, ζωντανεύουν, κατεβαίνουν από τους πίνακες και κάνουν πάρτι!
Αρσέν Καλφαγιάν
Γκαλερί Καλφαγιάν
Παράξενη χρονιά η φετινή! Μαζί με τις απίστευτες δυσκολίες, μας δώρισε και μια απρόσμενη μεν, αλλά δυνητικά δημιουργική συνθήκη: την παύση-ηρεμία που επικράτησε στον χώρο της τέχνης, δηλαδή στον μικρόκοσμό μας.
Μετά το απότομο φρενάρισμα των υπερβολικά υψηλών ταχυτήτων που είχαμε αναπτύξει (με ταξίδια και art fairs διεθνώς τα 2/3 κάθε έτους), αρχίσαμε σιγά σιγά να μπαίνουμε σε μια περισυλλογή και σταδιακά σε μια ενδοσκόπηση που οδήγησε στην ταξινόμηση των προτεραιοτήτων μας αλλά και στην αξιολόγηση των επιτυχιών και των δυσκολιών μια ολόκληρης δεκαετίας. Ίσως αυτό είναι και το μεγαλύτερο δώρο το οποίο, εάν διαχειριστούμε σωστά, θα μας βοηθήσει στην καινούργια πραγματικότητα στην οποία θα μπούμε σταδιακά.
Να ομολογήσω ότι όλο το διάστημα που γκαλερί ήταν κλειστή, κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown, αλλά και τώρα, στο δεύτερο, φροντίσαμε να έχουμε στημένες εκθέσεις... που όμως περίμεναν μάταια το κοινό. Τις απολαύσαμε εμείς, είχαν μεγάλη απήχηση διαδικτυακά, αλλά ο σκοπός της έκθεσης υλοποιείται ουσιαστικά όταν το κοινό περνάει την πόρτα της γκαλερί.
Μοναδικές οι εμπειρίες του 2020, αλλά εύχομαι να μην τις ξαναζήσουμε.
Όπως λέει η Βερόνικα: «Κάθε εμπόδιο σε καλό!».
Οι καλλιτέχνες
Γιάννης Βαρελάς
Ο Γιάννης Βαρελάς (1977) ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Λος Άντζελες. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο Royal College of Art του Λονδίνου. Ανάμεσα στις ατομικές εκθέσεις και τα πρότζεκτ του περιλαμβάνονται και τα «Black Frames» (για το Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Υόρκης, 2017), «New Flags for a New Country – Destroy Elvis», (Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, 2016), «New Flags for a New Country» (The Breeder, 2015) κ.ά. Έργα του βρίσκονται σε κορυφαίες ιδιωτικές και θεσμικές συλλογές, όπως η Saatchi και η Zabludowicz στο Λονδίνο, αυτή του Δάκη Ιωάννου στην Αθήνα και του Ιδρύματος Ωνάση στη Νέα Υόρκη και η The Hort Family Collection, επίσης στη Νέα Υόρκη.
Αριστείδης Λάππας
Ο Αριστείδης Λάππας (1993) γεννήθηκε και δουλεύει στην Αθήνα. Είναι κάτοχος τίτλου Bachelor of Arts του University of West England στο Μπρίστολ του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπολόνια μέσω της υποτροφίας του προγράμματος Erasmus. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε διάφορες εκθέσεις, όπως οι «Polymorphic Entrancing Topos» (P.E.T Projects, 2019), «Hot on, Hop off» (γκαλερί Aetopoulos, 2019), «Part II» (The Breeder, 2019), «Break Time Contemplations» (Transformer, Ουάσιγκτον, 2018) και η «Athens and its Periphery in Regards to Contemporary Painting» σε επιμέλεια του Hugo Wheeler (The Breeder, 2017). Eκπροσωπείται από την Breeder στην Αθήνα.
Chioma Ebinama
Η Chioma Ebinama (1988, ΗΠΑ) μεγάλωσε στην Αμερική από χριστιανούς μετανάστες νιγηριανής καταγωγής και η τέχνη της είναι εμφανώς επηρεασμένη από τη θρησκεία. Δημιουργεί παραστατικές ακουαρέλες σε χαρτί με σκοπό να εξερευνήσει το σχέδιο και την οπτική αφήγηση ως διαλογιστική πρακτική και εργαλείο για την αυτο-απελευθέρωση. Καθώς δημιουργεί νέες μυθολογίες για την αφρικανική διασπορά, το έργο της επηρεάζεται από αμέτρητες πηγές, από την κοσμολογία της Δυτικής Αφρικής έως τη λαϊκή τέχνη του Νότου, αλλά και από την «οπτική» γλώσσα της δυτικής θρησκείας και των ανατολικών πνευματικών παραδόσεων και τις διαφορετικές ταυτότητες του φύλου.
Joy Labinjo
Η Joy Labinjo (1994) ζει και δημιουργεί στο Λονδίνο. Είναι απόφοιτη του Πανεπιστημίου του Newcastle και το 2017 κέρδισε το Woon Art Prize. Πρόσφατα ξεκίνησε το μεταπτυχιακό της στις Καλές Τέχνες στο Ruskin School of Art, τη Σχολή Τέχνης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Έργα της υπάρχουν στη συλλογή του Musée d'Art Contemporain Africain Al Maaden στο Μαρακές του Μαρόκου και σε διάφορες συλλογές αμερικανικών και βρετανικών μουσείων (Minneapolis Institute of Art, Minnesota MN κ.ά.)
Antonis Donef
Γεννήθηκε το 1978. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1999-2004) και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μαδρίτης (2002-2003). To 2010 βραβεύτηκε με το Art House Shanghai Award και παρακολούθησε ένα residency στη Σανγκάη. Έργα του βρίσκονται σε σημαντικές ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκθέσει στην Ισπανία, στο Ηνωμένο Βασίλειο (Frieze, Λονδίνο, 2020) αλλά και στο Hell as Pavilion στο Palais de Tokyo (Παρίσι, 2013).
Kalos And Klio
Οι Kalos&Klio (Χρήστος Καλός, Κλειώ Τανταλίδου) είναι δυο καλλιτέχνες που δουλεύουν ως εικαστικό καλλιτεχνικό δίδυμο, με την επιθυμία το έργο τους «να αναπνέει τον αέρα της εποχής του, να εμπεριέχει το παρελθόν και να οραματίζεται το μέλλον». Γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Η Κλειώ Τανταλίδου σπούδασε (summa cum laude) ζωγραφική στο Hanze University Groningen (NL) και χαρακτική στο Governors State University (USA), και έχει MFA στα ψηφιακά μέσα με υποτροφία του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Ο Χρήστος Καλός σπούδασε φωτογραφία στη Σχολή φωτογραφίας ESP, στη Θεσσαλονίκη. Έχουν λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2009 ίδρυσαν το Kalos&Klio Showroom art project space.
Panos Tsagaris
Ο Πάνος Τσαγκάρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Emily Carr Institute of Art & Design στο Βανκούβερ του Καναδά, ενώ πλέον ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Η δουλειά του έχει εκτεθεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Λειψίας, στο MUSA Museum της Βιέννης, στο DeCordova Museum της Μασαχουσέτης, στο Flag Art Foundation της Νέας Υόρκης, καθώς και στο Μουσείο Μπενάκη, στην Αθήνα. Παράλληλα, έχει συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Περφόρμανς της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης, καθώς και στην 4η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη.
Rania Bellou
Η Ράνια Μπέλλου ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Με σπουδές στο Central Saint Martins College of Art and Design London (MA) και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έχει λάβει υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση, ενώ το 2018 χρηματικό βραβείο από την Artworks στο πλαίσιο του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Επίσης έχει βραβευτεί από το Ίδρυμα Γιάννη και Ζωής Σπυροπούλου. Η Μπέλλου έχει ατομικές εκθέσεις και ομαδικές εκθέσεις διεθνώς και έχει εκθέσει έργα της στα: AnnexM (Μέγαρο Μουσικής, Αθήνα, 2018), Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κίνας (Πεκίνο, 2017), Μουσείο Βορρέ, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2017), Ιόνιος Βουλή (Κέρκυρα, 2017), Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Μόσχα, 2016) κ.ά.
σχόλια