Η Άννα Φαφαλιού είναι εικαστικός και αυτό που χαρακτηρίζει την δουλειά της είναι το λευκό χρώμα. Τα ολόλευκα χρηστικά αντικείμενα που δημιουργεί για τις εγκαταστάσεις της, οι λευκοί χώροι όπου παρουσιάζει τις εννοιολογικού περιεχομένου performances της και τα αφαιρετικά λευκά γλυπτά της. Η ίδια δηλώνει συνεπαρμένη από την θεωρία των χρωμάτων και την σχέση του «λευκού» με την μνήμη. Ξεκίνησε να παρουσιάζει την δουλειά της το 2015 και από τότε έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις σε όλον τον κόσμο, με πολύ καλές κριτικές.
Γεννήθηκε στον Πειραιά και σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών στην Θεσσαλονίκη. Πριν από πέντε χρόνια μετακόμισε στο Λονδίνο για έναν έρωτα. Το Λονδίνο έγινε η βάση της και εκεί άρχισε να δημιουργεί και να μελετάει. «Εργάζομαι ασταμάτητα αυτόν τον καιρό και η τέχνη είναι η ζωή μου», λέει. «Νιώθω ότι υπάρχω έτσι όπως θέλω μόνο μέσα από αυτή. Αγαπώ την σιωπή. Μου αρέσει να πηγαίνω μόνη σινεμά και να περπατάω ατέλειωτες ώρες. Μου αρέσει να μαθαίνω καινούργια πράγματα, να τα βαριέμαι, να τα παρατάω και προχωράω παρακάτω. Στόχος μου είναι να μαζέψω όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες. Παράλληλα κάνω ένα διδακτορικό πάνω στην υλικότητα και την αντίληψη της φυσικής μας ύπαρξης στον χώρο».
Σβήνοντας τα χρώματα από οικεία σε μας πράγματα, προσπαθώ να δημιουργήσω περιβάλλοντα όπου συμπλέγματα και συνδέσεις με το παρελθόν διαγράφονται δίνοντας την θέση τους σε μια tabula rasa συνθήκη επανεκκίνησης και αυτοπροσδιορισμού.
Το επίκεντρο της έρευνας της Άννας Φαφαλιού στρέφεται γύρω από την μνήμη, σε όλες τις εκφάνσεις της. Συνειδητή, ασυνείδητη, πολιτιστική, προσωπική ή συλλογική. «Η μνήμη μάς δίνει ταυτότητα, μας βοηθάει να αναγνωρίζουμε ότι ανήκαμε κάπου και πως κάτι μας ανήκε. Το ότι υπάρχουμε μέσα από ό,τι μας ανήκει. Υπάρχουμε πάντα σε σχέση με το «άλλο» αλλιώς δεν υπάρχουμε καθόλου. Η διαστρευλωμένη ανάμνηση αυτού του «άλλου» βρίσκεται στο κέντρο των ενδιαφερόντων μου. Οι σκιάσεις που επιλέγουμε να δώσουμε στο παρελθόν με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετούν το παρόν μας και πως οι αναμνήσεις συνθέτουν ένα χαρακτήρα και μια προσωπικότητα που μας «ταιριάζει». Οι μικρές αλλοιώσεις και οι σκιάσεις εκπροσωπούνται στη δουλειά μου μέσα στο λευκό.
Η χρήση του λευκού μονοπωλεί την δουλειά της καλλιτέχνη. Ο Καντίνσκι στην θεωρία των χρωμάτων αναφερόμενος στο λευκό λέει:«Ηχεί εσωτερικά σαν ένας μη ήχος, αντιστοιχεί στις παύσεις στη μουσική, που διακόπτουν, πρόσκαιρα μόνον, την ανάπτυξη ενός μέρους». «Το άσπρο θεωρείται ένα μη χρώμα», προσθέτει η Άννα. «Είναι σαν μία μεγάλη σιωπή. Δίνει χώρο σε νέα πράγματα, νέες καταστάσεις και νέες μνήμες. Θυμόμαστε με χρώμα και νιώθουμε με χρώμα. Σβήνοντας τα χρώματα από οικεία σε μας πράγματα, προσπαθώ να δημιουργήσω περιβάλλοντα όπου συμπλέγματα και συνδέσεις με το παρελθόν διαγράφονται δίνοντας την θέση τους σε μια tabula rasa συνθήκη επανεκκίνησης και αυτοπροσδιορισμού».
Η καλλιτεχνική της εξερεύνηση ξεκίνησε με την συλλογή απλών καθημερινών, προσωπικών αντικειμένων από την παιδική της ηλικία μέχρι σήμερα. «Δημιούργησα μια τελετουργία διαστρεύλωσης της ταυτότητας αυτών των αντικειμένων, με σκοπό να οδηγηθώ σε μια διαγραφή των αναμνήσεων που αυτά έφεραν και συνεπώς στην διαγραφή ενός μέρους του εαυτού μου. Σκοπός μου είναι η έναρξη ενός διαλόγου ανάμεσα στα αντικείμενα και στον θεατή.
Πώς συνδέεται η χρήση του λευκού χρώματος με τον καταναλωτισμό; «Έχουμε την τάση να επιβεβαιώνουμε τους εαυτούς μέσα από τα αντικείμενα που κατέχουμε και να συνδέουμε τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις μας με αυτά. Με ενδιαφέρει να δημιουργώ περιβάλλοντα μέσα στα οποία και από τα οποία ο θεατής να μπορεί να κάνει μια αυτοπροβολή και ανασκόπηση των δικών του εμπειριών και της σχέσης του με την κτήση και την μνήμη. Προσπαθώ να προκαλέσω και να θέσω ερωτήματα γύρω από τη Δυτική νοοτροπία και την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κουλτούρας μετά τα 50's: «Αυτά που έχεις σε κάνουν αυτό που είσαι». Με ελκύει το δέσιμο με την ύλη και η εξέταση νέων τρόπων προσέγγισης της ύλης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε καινούρια μοντέλα αντίληψης της πραγματικότητας».
Η Άννα Φαφαλιού επέλεξε να μείνει στο Λονδίνο και εκεί να δημιουργήσει την τέχνη της. Ωστόσο παρακολουθεί και θαυμάζει τις δουλειές πολλών καλλιτεχνών που ζούνε και εργάζονται στην Ελλάδα. «Θεωρώ πως γίνονται αξιόλογες προσπάθειες δεδομένων και των καταστάσεων. Περιμένω με πολύ ενθουσιασμό να δω το documenta για παράδειγμα. Αλλά και χώροι όπως η Στέγη, που επιλέγει ένα πιο διεθνές προφίλ και δημιουργεί διάλογο ανάμεσα στους καλλιτέχνες». Είναι πιο εύκολα τα πράγματα στο Λονδίνο; «Όλοι οι καλλιτέχνες δυσκολεύονται να ζήσουν από την τέχνη τους, ειδικά στο ξεκίνημα», απαντάει η Άννα. «Μέχρι να καταφέρεις να συνθέσεις κάτι το οποίο να κεντρίζει το ενδιαφέρον των ειδικών και αυτό ισχύει παντού. Έχω Έλληνες φίλους καλλιτέχνες που έχουν σαν βάση την Ελλάδα και διαπρέπουν και εκεί αλλά και στο εξωτερικό. Δεν έχει να κάνει με το που αλλά με το πως. Άλλωστε είναι στην φύση του καλλιτέχνη να ψάχνει για νέες πραγματικότητες και διόδους για να επικοινωνήσει την δουλειά του.
Αυτόν τον καιρό η καλλιτέχνης βρίσκεται στο στούντιο όπου ετοιμάζει ένα site specific experiential installation για το Frieze Week της Νέας Υόρκης πρόκειται για το πιο φιλόδοξο της έργο μέχρι στιγμής και από άποψη σύλληψης και υλικών. «Ετοιμάζω μία κατάλευκη εγκατάσταση, στην οποία οι θεατές θα κινούνται ανάμεσα σε λευκά μεταλλικά πλέγματα και υφάσματα. Θα μπορούν να περιηγηθούν σε σκιές αντικειμένων και προσώπων από το παρελθόν. Το project εξερευνά την σχέση της μνήμης με τον χώρο και το αντικείμενο».
Info:
Η Άννα Φαφαλιού συμμετέχει στην έκθεση-δημοπρασία "DESIGNER LIGHTS" της φιλανθρωπικής οργάνωσης CREAID, One Athens, Στρατιωτικού Συνδέσμου 20-24, Κολωνάκι. Διάρκεια έκθεσης: 5-10/3, 12:00 - 20:00.