"Art does not reproduce the visible rather it makes visible" Paul Klee
Tη Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το δεύτερο Διεθνές εικαστικό φεστιβάλ Πάτρας με τίτλο Re culture 2.
Οι εικαστικές τέχνες και η διαφορετικότητα σε μία Ευρώπη που αναστοχάζεται, η τέχνη, ως τρόπος αντίληψης μίας νέας ευρωπαϊκής ταυτότητας σε σχέση με την Φτώχεια, την Αλληλεγγύη και την έξοδο από τη πολιτισμική κρίση αποτελούν τη προβληματική του φεστιβάλ που θα διαρκέσει δύο μήνες και καλύπτει ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων: ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής, κατασκευές video art, video dance, light installation, performance, street art, εικαστική όπερα και happening.
Οι δράσεις του φεστιβάλ αλλά και το ποικίλο πρόγραμμά εμπλουτίζονται από εργαστήρια( workshop) και επιστημονική ημερίδα που οργανώνεται για το Σάββατο 5 και Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013.
Η θεωρητικός πολιτισμού και επιμελήτρια Εύα Κέκου ήταν εκεί και μας έγραψε τις εντυπώσεις της και μίλησε με τον Κλεομένη Κωστόπουλο.
"Παρακολούθησα η ίδια τα επιτυχημένα εγκαίνια που πραγματοποιήθηκαν μόλις πριν λίγες μέρες στους τρεις χώρους που φιλοξενούν το φεστιβάλ:Aγορά Αργύρη, το Σκαγιοπούλειο και τα Δημοτικά Λουτρά. Τρεις πολύ καλές επιλογές χώρων που ως τρίπτυχο ξετιλύγουν διαφορετικές πτυχές της πόλης και της εικαστικής δημιουργίας σε αξιόλογη επιμέλεια.Τα έργα τόσο από έλληνες αλλά και Νορβηγούς,Σουηδούς, Γερμανούς, Αυστριακούς, Ολλανδούς και Αμερικανούς καλλιτέχνες συνθέτουν ένα επιτυχημένο εικαστικό αποτέλεσμα που συνεισφέρει στο άνοιγμα της κοινωνίας προς τη διαφορετικότητα των εθνών και πολιτισμών μέσω των εικαστικών τεχνών αλλά και την εξωστρέφεια σε ένα διεθνοποιημένο "γίγνεσθαι".
To Reculture 2 αποτελεί προϊόν της εμπειρίας ενός προηγούμενο φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε το 2012.Η συνέντευξη που πήρα από τον Κλεομένη Κωστόπουλο, θα μας διαφωτίσει περισσότερο για το φεστιβάλ, τους στόχους αλλά και τις δυσκολίες στη πραγματοποίησή του τις πολύ δύσκολες εποχές που διανύουμε αλλά και το όραμα και τα επόμενα βήματά τους.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα για ένα ετήσιο φεστιβάλ στην Πάτρα; Ποιό ήταν το κίνητρο;
Όπως κάθε ιδέα, έτσι και το RE-culture πηγάζει από κάποια θεμελιακή ανάγκη. Στην προκειμένη περίπτωση μια ομάδα ανθρώπων, που είχαμε ζήσει χρόνια στο εξωτερικό και που είτε για λόγους καταγωγής είτε τυχαίους βρεθήκαμε στην Πάτρα, θελήσαμε να φέρουμε σύγχρονη τέχνη και εικαστικούς καλλιτέχνες. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε εκ νέου βελτιωμένες δομές πολιτισμού. Το RE-culture δημιουργεί κάτι νέο, μεστό, με υποδομή και άποψη. Άλλωστε ποτέ στο παρελθόν δεν λειτούργησαν οι προϋποθέσεις ώστε η πόλη να συγκροτήσει μια πολιτισμική ταυτότητα.
Ποιά ήταν η πορεία και η διαδρομή από το Reculture 1 στο Reculture 2;
Η τοπική κοινωνία ενσωμάτωσε με πρωτοφανή ενθουσιασμό το RE-culture 1. Αποδείχθηκε ότι αξιολογήσαμε σωστά τη στάση του κοινού, τις ανάγκες του και την επιθυμία του να εκφραστεί μέσα από την σύγχρονη τέχνη. Οι ψυχικές διεργασίες που κινητοποιήθηκαν στα παιδιά και στους νέους που συμμετείχαν στα workshops, δημιούργησε ενθουσιασμό κι αυτό εξαπλώθηκε στην πόλη. Ο καθένας μας θέλει να συμμετέχει σε κάτι που δίνεται απλά. Το RE-culture δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια να προσεγγιστεί απλά ένα σύγχρονο έργο τέχνης.
Έτσι εφόσον η συμμετοχή της πόλης ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, αποφασίσαμε την προετοιμασία του RE-culture 2.
Το θέμα του φεστιβάλ συνάδει τόσο με την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα αλλά και το κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο στο οποίο πραγματοποιήθηκε. Ας μας πείτε λίγα στοιχεία για το τίτλο και τη θεματική του φεστιβάλ λαμβανομένου υπόψη τις επιλογές των χώρων, συνεργατών στο RE-culture 2 και το κριτήριο που έγιναν οι επιλογές αυτές.
Ο τίτλος «Εικαστικές τέχνες και διαφορετικότητα σε μια Ευρώπη που αναστοχάζεται» αποτυπώνει την πραγματική αγωνία όχι μόνο των καλλιτεχνών αλλά και ολόκληρης της πνευματικής κοινότητας στην Ευρώπη. Σίγουρα οι καλλιτέχνες πρέπει και έχουν ευαισθητοποιηθεί γύρω από το θέμα παρουσιάζοντας τις σκέψεις τους. Η φτώχεια είναι μια κακόηχη λέξη αλλά η πραγματική της υπόσταση είναι ακόμη χειρότερη... Εδώ δε μιλάμε για την υλική φτώχεια της Ελλάδας αλλά την πνευματική και πολιτική. Μιλάμε για τη φτώχεια των θεσμών. Μιλάμε για τη φτώχεια των ανθρώπων που πιστεύουν πως μόνο με ένα κιλό μακαρόνια θα σώσουν την κατάρρευση της ελληνικής κοινωνίας. Γι' αυτή τη φτώχεια μιλάμε στο RE-culture 2. H αλληλεγγύη είναι η ιδέα που μάλλον παρανοήσαμε περισσότερο κατά την τελευταία τριακονταετία στην Ελλάδα. Η θέση πολιτικών και πολιτών «τρώγε και βολέψου τώρα που μπορείς» μας έφερε στον πάτο. Η έξοδος είναι η πράξη ελπίδας που θέλει δύναμη.
Kαταφέραμε επίσης να επαναλειτουργήσουμε ένα από τα ομορφότερα κτήρια της πόλης το Σκαγιοπούλειο ίδρυμα αυτό είχε γίνει και με την Αγορά Αργύρη που την είχαμε χρησιμοποιήσει πέρυσι στο RE-culture 1.Τα παλαιά Δημοτικά Λουτρά είναι μικρότερος χώρος αλλά τα projects που πλαισιώνουν τους χώρους, τους προσδίδουν μια δυναμική και μυστικιστική ατμόσφαιρα. Η εσωστρέφεια προκαλεί κακό στη χώρα και στην ελληνική καλλιτεχνική κοινότητα. Ως προς τις ελληνικές συμμετοχές θελήσαμε να δείξουμε τι συμβαίνει εικαστικά στην Ελλάδα και όχι μόνο στην Αθήνα. Είναι κρίμα που μεγάλες μητροπολιτικές διοργανώσεις της πρωτεύουσας δεν λειτουργούν μητροπολιτικά.
Ποιοί ήταν οι στόχοι σας και πώς έγιναν κατανοητοί αρχικά από το κοινό και την τοπική κοινωνία;
Αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μας αποτελεί η επιμόρφωση των παιδιών, των νέων και του συνόλου των πολιτών. Για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο στη σημερινή συγκυρία πραγμάτων χρειάζεται χρόνο. Το κοινό έδειξε ότι έχει την ανάγκη να συμμετέχει στο RE-culture.
Ποιά υποστήριξη είχατε από την πολιτεία, τοπική αυτοδιοίκηση και την ιδιωτική πρωτοβουλία;
Τόσο το RE-culture 1 όσο και το 2 αντιμετώπισαν τεράστιες δυσκολίες στην υλοποίησή τους. Ξέρουμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά καταλάβαμε εκ βαθέων ότι η κρίση τελικά στην Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κυρίως πολιτισμική και θεσμική. Το RE-culture 1 στηρίχτηκε στη χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού με 20.000 ευρώ, που από το 2011 ακόμη δεν έχουν εκταμιευτεί.
Με δεδομένο την ακάματη ενεργητικότητα των μελών της Art in Progress καθώς και το δείγμα γραφής του RE-culture 1, νομίσαμε ότι το ΥΠ.ΠΟ., η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (ΠΔΕ) και ο Δήμος Πάτρας θα αναλάμβαναν το ρόλο τους ως πολιτεία. Όταν ο Δήμαρχος της Πάτρας στα εγκαίνια του RE-culture 1, δεσμεύτηκε ότι το RE-culture θα θεσμοθετηθεί, νιώσαμε ότι θα είχαμε την ελάχιστη έστω βοήθεια να υλοποιήσουμε το RE-culture 2. Τα λόγια δυστυχώς κούφια και οι πολιτικοί μακριά από κάθε καινοτόμο σκέψη ουσιαστικής πολιτισμικής ανάπτυξης της πόλης. Εδώ και πολλά χρόνια στην ευρύτερη περιοχή η πολιτική γίνεται με όρους ιδιοτέλειας και γι' αυτό είμαστε υπεύθυνοι όλοι.
Ουσιαστικά αυτοί που χρηματοδότησαν και βοήθησαν στην πραγμάτωση του RE-culture 2 ήταν το εμπορικό επιμελητήριο Αχαΐας και πολλοί ιδιώτες της πόλης.
Επίσης ιδρύματα, πρεσβείες και Υπουργεία Πολιτισμού και Εξωτερικών εξασφάλισαν τη συμμετοχή των ξένων αποστολών στη χώρα μας φέρνοντας στην τοπική κοινωνία αρκετά έσοδα.
Καταλαβαίνετε και εσείς, μιας και ζήσατε από κοντά το μέγεθος και την ποιότητα του RE-culture 2, ότι αυτό που κατάφεραν οι άνθρωποι της Art in Progress, χωρίς υπερβολή, είναι ένα μικρό θαύμα.
Εκτός από εκθέσεις ποιές είναι άλλες είναι οι δράσεις στο πλαίσιο του φεστιβάλ Re-culture 2;
Το φετινό, όπως και το περσινό RE-culture, έχει δώσει μεγάλη βαρύτητα στα εκπαιδευτικά προγράμματα. Πιστεύουμε στη δουλειά με τα παιδιά και τους νέους.
Θα γίνουν επίσης εκπαιδευτικά προγράμματα art therapy για κοινωνικά ευπαθείς ομάδες, ξεναγήσεις σε σχολεία και μεγάλους καθώς και ρητορικά projects με μαθητές.
Ποιά είναι τα σχέδια και οι επόμενοι στόχοι σας;
Μόνο δουλειά.
σχόλια