Πολλά έχουν γραφτεί για τον Scott Walker κατά καιρούς, από το ότι ήταν ο άνθρωπος με τη βελούδινη φωνή μέχρι το ότι διακατεχόταν από μια θεϊκή ιδιοφυΐα.
Θεωρείται δίκαια μια από τις πιο περίεργες και αινιγματικές περιπτώσεις στην ιστορία της μουσικής του 20ού αιώνα, ένας καλλιτέχνης που ξεκίνησε ως teen idol και εξελίχθηκε σε θρύλο της πειραματικής μουσικής και που αποποιήθηκε την επιτυχία και τη διασημότητα, ακόμη και το ίδιο το ταλέντο του αρκετές φορές στην καριέρα του, για να ακολουθήσει το αυστηρό καλλιτεχνικό του όραμα.
Αυτά είναι δέκα τραγούδια που δίνουν μια γεύση του μουσικού του έργου από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα.
Το τραγούδι "Clara" αναφέρεται στη νεαρή ερωμένη του Μουσολίνι, Claretta Petacci που εκτελέστηκε μαζί του από τους Ιταλούς παρτιζάνους τον Απρίλιο του 1945 και τα άψυχα σώματα τους κρεμάστηκαν σε κοινή θέα, ενώ το πλήθος τα χτύπαγε με ξύλα. Οι εικόνες της εκτέλεσής τους δημιούργησαν εφιάλτες στον Walker, όταν τις είδε σε παιδική ηλικία.
1.
The Walker Brothers
The Sun Ain't Gonna Shine Anymore
Κυκλοφόρησε πρώτα ως σινγκλ από τον Frankie Valli το 1965. Έγινε τεράστια επιτυχία από τους Walker Brothers το 1966 όταν ανέβηκε στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ.
Το πιο διάσημο και χαρακτηριστικό κομμάτι τους. Με αυτό ξεπέρασαν σε δημοφιλία τους Beatles στη Βρετανία (το fanclub τους ήταν μεγαλύτερο για μια περίοδο) και τους έβαλε ως πόστερ σε χιλιάδες εφηβικά κοριτσίστικα δωμάτια της εποχής.
2.
The Walker Brothers
Make It Easy On Yourself
Ένα τραγούδι που είχε γράψει ο Burt Bacharach και ο Hal David για την Jerry Bulter το 1962. Ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία των Walker Brothers το 1965.
Το κομμάτι ακολούθησε ηχητικά σαν στυλ το περίφημο wall of sound που έχτιζε ο Phil Spector, δηλαδή τον τρόπο που ηχογραφούσε. H συμφωνική ποπ θα χαρακτηρίσει όλα τα κομμάτια των Walker Brothers μέχρι να διαλυθούν, αλλά και το πρώιμο έργο του.
3.
Scott Walker
My Death
Μια από τις πρώτες αγγλόφωνες διασκευές που έκανε ο Scott Walker σε κομμάτια του σπουδαίου Βέλγου κρούνερ Jaques Brel. Υπήρχε στο πρώτο σόλο του άλμπουμ με τίτλο Scott.
Συνολικά έχει διασκευάσει εννιά τραγούδια του Brel. Υπήρχαν τρία στις τρεις πρώτες σόλο δουλειές του και είναι τα κομμάτια "Mathilde", "My Death" και "Amsterdam" από το Scott (1967), τα "Jackie", "Next" και "The Girls and the Dogs" από το Scott 2 (1968) και τα "Sons Of", "Funeral Tango" και "If You Go Away" από το Scott 3 (1969).
4.
Scott Walker
Plastic Palace People
Το άλμπουμ του, Scott 2, ήταν το πιο εμπορικά πετυχημένο από τις τέσσερις σόλο δουλειές του που κυκλοφόρησε στα χρόνια από το 1967 μέχρι το 1969.
Το συγκεκριμένο κομμάτι δεν έμοιαζε με τίποτα από ό,τι κυκλοφορούσε εκείνη την περίοδο με την ονειρική ενορχήστρωσή του, που δεν μπορούσες να το πεις ροκ αλλά πλησίαζε περισσότερο την ψυχεδέλεια κομματιών σαν το "Lucy in the sky with Diamonds" των Beatles.
5.
Scott Walker
The Seventh Seal
Το Scott 4 η πρώτη πραγματικά σόλο δουλειά του που γράφει και συνθέτει όλα τα κομμάτια μόνος του ήταν μια εμπορική αποτυχία. Το "Seventh Seal" ήταν το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι από το άλμπουμ και δανείστηκε τον τίτλο του και τη θεματική του με τον θάνατο να παίζει σκάκι με τον ιππότη από την ομώνυμη ταινία του Ingmar Bergman (Έβδομη Σφραγίδα).
Δίνει μια γεύση για την υπαρξιακή θεματική που θα ακολουθήσει στην μετέπειτα πορεία του καθώς και την αγάπη του για τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Ο Walker δεν γράφει απλά τραγούδια, σκηνοθετεί ηχητικά ταινίες μικρού μήκους.
6.
The Walker Brothers
No Regrets
Μετά από μια σειρά από ξεχασμένα και αποτυχημένα άλμπουμ, ο Scott Walker ξανασυναντά τους Walker Brothers με σκοπό να βγάλουν λεφτά. Επιστρέφουν στα τσαρτ to 1975 με το "No Regrets", μια διασκευή στον Tom Rush.
Οι αρχές της δεκαετίας του '70 είναι μια περίεργη εποχή για τον Walker που έχει περισσότερο συνδεθεί με τους συμβιβασμούς που έκανε για να αναβιώσει την καριέρα του. Παράλληλα πάλευε με τον αλκοολισμό του.
Τα σόλο άλμπουμ από τότε είναι τα μοναδικά που δεν επέτρεψε ποτέ να επανακυκλοφορήσουν. Αυτή την country στιγμή του δεν τη χώνεψαν ποτέ ούτε οι φαν του, αν και τελευταία σε διάφορα άρθρα και κριτικές έχουν αρχίσει να την επανεκτιμούν.
7.
The Walker Brothers
The Electrician
H mainstream περίοδός τους δεν κράτησε για πολύ. Το 1978 κυκλοφορούν το Nite Flights. Έμελλε να είναι o τελευταίος τους δίσκος ως Walker Brothers.
Ο Walker επιστρέφει στα πιο πειραματικά μονοπάτια με ένα άλμπουμ σοκ για τα δεδομένα της εποχής. Υπογράφει πλέον τα κομμάτια του με το κανονικό του όνομα Scott Engel και βάζει και τα άλλα δυο μέλη της μπάντας να γράψουν ο καθένας από τέσσερα κομμάτια.
Είναι το μόνο άλμπουμ τους που δεν περιέχει καμία διασκευή μέσα. Τα τέσσερα κομμάτια που έγραψε ο Walker θεωρούνται η αφετηρία της avant-garde και πειραματικής περιόδου της μουσικής του.
Τέλος είναι ένα από τα αγαπημένα άλμπουμ του David Bowie o οποίος μάλιστα διασκεύασε το ομώνυμο κομμάτι στα '90s.
8.
Scott Walker
Track Three
Ο Scott Walker κυκλοφορεί το 1984 το Climate of Hunter, ένα από τα πιο περίεργα άλμπουμ που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ.
Αν έχει μια δόση από soft-rock, που ήταν στα πάνω του εκείνη την εποχή, το μόνο τελικά που το συνδέει με το συγκεκριμένος είδος είναι ο ήχος της κιθάρας του Mark Knopfler.
Τα κομμάτια δεν έχουν όνομα αλλά αριθμούς –κάτι που μιμήθηκαν οι Blur με το "Song 2"– ενώ για πρώτη φορά προσπαθεί να κάνει τη βαρύτονη φωνή του να ακούγεται απρόσωπη και ψυχρή.
Παράλληλα ξεκινάει μια περίοδος αποστασιοποίησης και απομάκρυνσης του Walker από τη μουσική βιομηχανία. Αρνείται να κάνει συναυλίες και να προωθήσει το άλμπουμ και βάζει τις βάσεις για τις πιο ριζοσπαστικές δουλειές του.
9.
Scott Walker
Farmer in The City
Με το Tilt του 1995, ο Scott Walker επιστρέφει δυναμικά στη δισκογραφία μετά από 12 χρόνια σιωπής, μπαίνοντας στην πιο «δύσκολη» και πειραματική περίοδο της καριέρας τους.
Είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας σκοτεινών άλμπουμ που ηχητικά δεν κατατάσσονται πουθενά και είναι σχεδόν αδύνατο να βάλεις σε μια σειρά τις αναφορές τους που ξεκινούν από τον Παζολίνι (το συγκεκριμένο κομμάτι είναι μια ωδή στον σπουδαίο σκηνοθέτη), τη δίκη της Καρολίνας του Μπρούνσβικ και τα λίντερ κομμάτια που άνθισαν τον 19ο αιώνα στην Γερμανία.
10.
Scott Walker
Clara
Το Drift θεωρείται το αποκορύφωμα της πειραματικής του περιόδου. Ακόμη πιο μαύρο και άραχνο από το Tilt, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι είναι από τα πιο δύσκολα ακούσματα του 21ου αιώνα. Οι κινηματογραφικές του επιρροές είναι διάχυτες και εδώ όπως και σε όλη την τριλογία.
Το "Clara" αναφέρεται στη νεαρή ερωμένη του Μουσολίνι, Claretta Petacci, που εκτελέστηκε μαζί του από τους Ιταλούς παρτιζάνους τον Απρίλιο του 1945 και τα άψυχα σώματά τους κρεμάστηκαν σε κοινή θέα, ενώ το πλήθος τα χτύπαγε με ξύλα. Οι εικόνες της εκτέλεσής τους δημιούργησαν εφιάλτες στον Walker, όταν τις είδε σε παιδική ηλικία.
Είναι διαβόητος ο τρόπος που αποφάσισε να τις αποτυπώσει ηχητικά στο συγκεκριμένο κομμάτι, με το να βάλει τον συνεργάτη του στα κρουστά Alasdair Molloy να χτυπάει με την γροθιά του ένα κομμάτι χοιρινού κρέατος.
11.
Scott Walker
Epizootics!
Το τελευταίο άλμπουμ της τριλογίας και το πιο φωτεινό σε σύγκριση με τα άλλα δυο. Εδώ ο Walker αγκαλιάζει το παράλογο.
Στο συγκεκριμένο κομμάτι διαστρεβλώνει τα όρια της τζαζ και, αν και ακούγεται ένας ηχητικός αχταρμάς που προσπαθεί να ισορροπήσει μέσα από ακανόνιστους θορύβους και φωνητικά που δεν βγάζουν κανένα νόημα, είναι μια άκρως μελετημένη και καθόλου τυχαία ή αυτοσχεδιαστική σύνθεση.
Μάλιστα, για πρώτη φορά ο Walker ακούγεται σαν ένας καλλιτέχνης, όπως γράφουν στην Guardian, «που εκφράζεται με πλήρη ελευθερία, ανενόχλητος και ανεμπόδιστος από την ιδέα της εμπορικής αποτυχίας». Το βίντεο με την χαμογελαστή Χαβανέζα δεν θα μπορούσε να μην ήταν εφιαλτικό!
12.
Scott Walker + Sunn O)))
Brando
Η συνεργασία του με τους avant μεταλάδες Sunn O))) στο άλμπουμ Soused ήταν κι από τις πιο ποπ στιγμές του τα τελευταία χρόνια – αν μπορείς να την πεις έτσι.
Ο ίδιος τη θεωρούσε ίσως την πιο σημαντική του στιγμή, το σημείο που άγγιξε την τελειότητα, σύμφωνα με όσα δήλωνε στην Guardian πριν ένα χρόνο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική πραγματικά έχασε έναν από τους πιο σπουδαίους και καινοτόμους δημιουργούς των τελευταίων χρόνων.
σχόλια