ΣΤΙΣ 14 ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ είχαμε γράψει εδώ στο LiFO.gr, για μερικές πολύ σημαντικές κυκλοφορίες της ισπανικής εταιρείας Elemental Music, η οποία ειδικεύεται στις εκδόσεις αρχειακού υλικού, από διάφορα μουσικά στυλ – αλλά, κυρίως, από εκείνα της τζαζ, του blues, της σόουλ και του φανκ. Η Elemental επανεκδίδει και κλασικά άλμπουμ από το «χθες» της μαύρης μουσικής, ενώ φέρνει στο φως και ανέκδοτες ηχογραφήσεις πολύ μεγάλων ονομάτων, κάτι που την ανεβάζει πολύ ως εταιρεία στις συνειδήσεις των μουσικόφιλων.
Οι άνθρωποι που δουλεύουν για την Elemental, και βασικά οι Zev Feldman, Jordi Soley και Carlos Agustín Calembert, κάνουν έξοχη δουλειά, και αυτό φάνηκε και στις εκδόσεις που περιγράψαμε τον περασμένο Απρίλη (Sun Ra, Chet Baker, Cannonball Adderley, Yusef Lateef, Steve Lacy κ.ά.), ενώ φαίνεται και στις παρούσες που έχουν να κάνουν με τον θρύλο πιανίστα της τζαζ Bill Evans (1929-1980) και με τον «βασιλιά» του blues B.B. King (1925-2015).
Τα άλμπουμ, που είναι τυπωμένα σε διπλά LP και απλά CD, πρόκειται να κυκλοφορήσουν επίσημα την Record Store Day / Black Friday, στις 29 Νοεμβρίου (τα βινύλια) και στις 6 Δεκεμβρίου (τα CD).
B.B. KING: In France / Live at the 1977 Nancy Jazz Pulsations Festival
[Deep Digs Music Group / Elemental Music, 2024]
Ο Zev Feldman και οι συνεργάτες του σκάβουν στα αρχεία του γαλλικού INA (Institut National de L'Audiovisuel) και του ORTF (Office de Radiodiffusion - Télévision Française), για να ανακαλύψουν άγνωστα και ακυκλοφόρητα «διαμάντια». Αυτά, αφού τα επεξεργαστούν ηχητικώς με τη δέουσα προσοχή, τα τυπώνουν σε βινύλια και CD, που εμφανίζονται στις διάφορες ετικέτες τους (Deep Digs, Elemental Music, Jazz Detective) και τα οποία θέτουν σε κυκλοφορία στις «σωστές» χρονικές στιγμές, ώστε να διεκδικήσουν τη μέγιστη εμπορική ανταπόκριση.
Η δεκαετία του ’70 είναι μια γόνιμη δεκαετία για τον Β.Β. King, καθώς, ως μεγάλο όνομα πια, απολαμβάνει παντού, όπου εμφανίζεται την αγάπη του κόσμου. Έτσι, δεν παραλείπει να ανταποδώσει εκείνη ακριβώς την αγάπη με πύρινες παραστάσεις, έχοντας δίπλα του πρώτης τάξεως μουσικούς.
Έτσι, τις επόμενες μέρες θα βρεθούν στα δισκοπωλεία (φυσικά και ηλεκτρονικά) το 2LP και το CD “In France”, που περιλαμβάνουν σχεδόν 80 λεπτά ανέκδοτου υλικού του μεγάλου bluesman Β.Β. King, ηχογραφημένο, το 1977, στο Nancy Jazz Pulsations Festival, εκεί όπου θα εμφανίζονταν ακόμη οι Marion Williams, Buddy Guy, Junior Wells, Sam Rivers, Elvin Jones, Max Roach, Dave Holland και άλλοι διάφοροι. Ένας πραγματικός χαμός!
Η δεκαετία του ’70 είναι μια γόνιμη δεκαετία για τον Β.Β. King, καθώς, ως μεγάλο όνομα πια, απολαμβάνει παντού, όπου εμφανίζεται την αγάπη του κόσμου. Έτσι, δεν παραλείπει να ανταποδώσει εκείνη ακριβώς την αγάπη με πύρινες παραστάσεις, έχοντας δίπλα του πρώτης τάξεως μουσικούς.
Βεβαίως, μπροστά θα είναι πάντα ο ίδιος με την κιθάρα του Lucille, όμως και ο ανιψιός του, ο τενόρο σαξοφωνίστας Walter King, που είχε και την επιμέλεια των ορχηστρών του, δεν ήταν μικρή περίπτωση. Δίπλα λοιπόν στους... βασιλείς, θείο και ανιψιό, θα παρατάσσονταν, εκείνον τον Οκτώβρη του ’77 (στις 7 του μηνός) στη σκηνή του φεστιβάλ της Nancy, και οι Cato Walker III άλτο σαξόφωνο, Eddie Rowe τρομπέτα, James Toney όργανο, Milton Hopkins κιθάρα, Joe Turner μπάσο και Calep Emphrey, Jr. ντραμς, προκειμένου να αποδοθεί αυτό το άψογο ρεπερτόριο, που, σε κάθε περίπτωση, είναι γνωστό για τη σημασία που έπαιξε στην παγκόσμια καταξίωση του blues.
Χοντρικά λέμε για κομμάτια σαν τα “Sweet little angel”, “The thrill is gone”, “Sweet sixteen”, “When I’m wrong” κ.λπ., τα οποία αποδίδονται με τον γνωστό θερμό και soulful τρόπο των ορχηστρών του B.B King, με τον ίδιο να βρίσκεται σε πολύ καλή φόρμα, τόσο παικτικά όσο και φωνητικά, κάτι που τέλος πάντων το αντιλαμβάνεσαι στις έξοχες εκτελέσεις των “Why I sing the blues”, “I need my baby” και “To know you is to love you” (του Stevie Wonder και της Syreeta, από το 1972). Πολύ δυνατές καταστάσεις!
[Η CD-έκδοση περικλείεται σ’ ένα άψογα σχεδιασμένο triple-folded digipak, με πολύ ψαγμένο booklet, με ποικίλα κείμενα-πληροφορίες και πολλές ανέκδοτες φωτογραφίες. Τα ανάλογα προφανώς θα συμβαίνουν και με το 2LP].
To “Why I sing the blues”, που υπάρχει και στο “In France”, εδώ το ακούμε από ένα προγενέστερο live του «βασιλιά» στην Κινσάσα του τότε Ζαΐρ...
BB King - Why I Sing The Blues - Live In Africa 1974
BILL EVANS: In Norway / The Kongsberg Concert
[Elemental Music, 2024]
Με τον Zev Feldman στην παραγωγή και με τους Jordi Soley και Carlos Agustín Calembert σε καίριες θέσεις, μια νέα κυκλοφορία της Elemental Music έρχεται να διεκδικήσει το ενδιαφέρον μας. Λέμε για το άλμπουμ “In Norway” του εξέχοντος πιανίστα της jazz Bill Evans, που είναι ηχογραφημένο στο Kongsberg Jazz Festival, στην Νορβηγία, στις 26 Ιουνίου 1970.
Ανέκδοτο έως σήμερα, το “In Norway” αποτελεί, αναμφισβήτητα, μία από τις «επανεκδόσεις της χρονιάς» για την jazz (ή και γενικότερα), καθώς συλλαμβάνει τον Evans σε εξαιρετική φόρμα –προφανώς ο άνθρωπος είχε τιθασεύσει τα προβλήματα με τις ουσίες, στο συγκεκριμένο τουλάχιστον διάστημα–, όπως και τους δύο συνοδοιπόρους του βεβαίως, τον μπασίστα Eddie Gomez και τον ντράμερ Marty Morell.
Η αλήθεια είναι πως η Νορβηγία και γενικότερα η Σκανδιναβία «πήγαινε» στον Evans, ενώ και από τα διάφορα συμφραζόμενα, που διαβάζεις στο booklet, αντιλαμβάνεσαι πως πολύ μεγάλο ρόλο στην απόδοση του πιανίστα (και του τρίο του συνολικώς) θα έπαιζε το νορβηγικό κοινό, που γνώριζε πολύ καλά από jazz, χειροκροτώντας μόνον όταν έπρεπε, ανταποκρινόμενο με την προσήλωσή του και μόνο σε όσα διαδραματίζονταν επί σκηνής. Για ένα τζαζ τρίο, που έχει και τις πολύ ήσυχες στιγμές του και βεβαίως τα συχνά σόλι των μουσικών που το αποτελούν, η ησυχία αποτελεί προϋπόθεση για ένα επιτυχημένο live – και αυτό θα συνέβαινε στο Kongsberg.
Το υλικό του σετ είναι εκείνο που θα ανέμενε ο καθείς. Συνθέσεις του Evans (“34 skidoo”, “Turn out the stars”), στάνταρντ (συνθέσεις των Harold Arlen, Michel Legrand, Leslie Bricusse, Leonard Bernstein, το “Autumn leaves” κ.λπ.) και ακόμη κομμάτια των Miles Davis, Scott LaFaro και Denny Zeitlin, όλα τοποθετημένα στις σωστές θέσεις, ώστε το πρόγραμμα να έχει την πρέπουσα ροή.
Τα αργά κομμάτια είναι συναρπαστικά, έως και συγκλονιστικά (αν αναφερόμαστε στη διασκευή του “What are you doing the rest of your life?”, του Legrand), έχοντας τον τρόπο να σε παγιδεύουν στην εξέλιξή τους, αφήνοντάς σε άφωνο εν ολίγοις, όμως και τα λίγα σχετικώς up-tempo (σαν την version στο “Autumn leaves”) είναι εκεί, για να σου υπενθυμίζουν την δεξιοτεχνία αυτών των μεγάλων μουσικών που είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σε καθηλώσουν (όπως συμβαίνει με το σόλο του Gomez στο συγκεκριμένο track).
Η λιτότητα στην έκφραση και το βαθύ αίσθημα είναι εκείνα που πρωταγωνιστούν στο “In Norway”, στοιχεία που απολαμβάνεις σε μπαλάντες σαν την “Quiet now” του Zeitlin, ενώ κομμάτια όπως το κλασικό “So what” του Miles Davis (ο Evans, ως γνωστόν, ήταν ο πιανίστας στο ακρογωνιαίο LP “Kind of Blue” του 1959, εκεί όπου ακουγόταν η εν λόγω σύνθεση) δεν μπορεί παρά να επικαθορίζουν ολάκερο το σετ (με το συγκεκριμένο track να τοποθετείται ακριβώς στο κέντρο του), δίνοντας την ευκαιρία και στους τρεις μουσικούς να δείξουν (και) τις σολιστικές ικανότητές τους.
Η ωραία ηχητκή επεξεργασία, το πολύ εμπεριστατωμένο 24σέλιδο ένθετο, που περιλαμβάνει ακόμη και συνέντευξη του Evans, στην αναγνωρισμένη νορβηγίδα τζαζ(ο)κριτικό και δημοσιογράφο Randi Hultin, την επόμενη μέρα του κοντσέρτου, μαζί με τα λόγια των Eddie Gomez και Marty Morell (αμφότεροι 80άρηδες σήμερα), συν όλα τα υπόλοιπα (συμπεριλαμβανομένης και της άψογης, από εικαστικής πλευράς, συσκευασίας) δεν μπορεί παρά να τοποθετούν το “In Norway” στην κορυφή.
To “Emily” (του Johnny Mandel), που υπάρχει και στο “In Norway”, το ακούμε εδώ από ένα ελαφρώς προγενέστερο live του Bill Evans, στο Ελσίνκι το 1969, πάντα με τους Eddie Gomez και Marty Morell δίπλα του...
Bill Evans Trio - Emily (Helsinki 1969)
Επαφή: elemental
