Στην ατέρμονη αναζήτηση για καινούρια και ενδιαφέρουσα μουσική, έπεσα πριν από περίπου 5 χρόνια πάνω στην ANNA. Τότε, χρησιμοποιούσε τον προσδιορισμό ‘DJ’ πριν από το όνομά της και μου κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον. Τα στοιχεία που είχα βρει τότε στο διαδίκτυο, λίγα. ‘DJ και παραγωγός από τη Βραζιλία που ξεκίνησε την καριέρα της σε μικρή ηλικία’. Οι κυκλοφορίες της, η μία μετά την άλλη είχαν αυτό το ‘κάτι’ που σε προϊδέαζε πως το μέλλον θα ήταν πολύ ενδιαφέρον.
Κάπως έτσι ξεκίνησα να (παρ)ακολουθώ την καριέρα της και την άνοδό της στο χώρο της tech house και της techno πολύ συνειδητά. Κινήθηκε ευέλικτα και με πολλή μαεστρία από το ένα label στο άλλο, φτάνοντας στα καλύτερα του είδους. Η παρουσία της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γινόταν όλο και πιο έντονη. Οι αναφορές στο όνομά της από επιτυχημένους DJs και παραγωγούς όλο και πιο συχνές και οι κριτικές τους θαυμάσιες. Τα ταξίδια της για να βρεθεί πίσω από τα decks άρχισαν να επεκτείνονται στην Ευρώπη και όχι μόνο. Το καλοκαίρι του 2015 της έβαλε τη ‘βούλα’ και ο μεγάλος Carl Cox καλώντας τη να παίξει στο μακροβιότατο και πολύ επιτυχημένο πάρτυ του στην Ίμπιζα, στο οποίο οι DJ κυριολεκτικά σκοτώνουν για να παίξουν. Μέσα σε αυτόν τον πανικό, συζητούσαμε καιρό για μια συνέντευξη. Η συνέντευξη έγινε, τελικά, και λίγο καιρό μετά ανακοινώθηκε το πρώτο της gig στην Αθήνα, δίνοντάς μας την ευκαιρία να συμπληρώσουμε κάποια κενά από κοντά.
—Έχεις μιλήσει εκτενώς για τον μπαμπά σου, ο οποίος ήταν DJ και ιδιοκτήτης club στην πατρίδα σου, τη Βραζιλία. Πόσο σημαντικά πιστεύεις ότι είναι τα δεδομένα που παίρνουμε από την οικογένειά μας καθώς μεγαλώνουμε και γενικά τα ερεθίσματα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή από μικρή ηλικία;
Πιστεύω πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά, αλλά δεν υποδεικνύουν το πώς μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα. Είμαι θιασώτρια της άποψης ότι ερχόμαστε στη ζωή με κάποιο συγκεκριμένο προορισμό. Στη δική μου περίπτωση, ναι, έπαιξε ρόλο, γιατί μέχρι τα 14 μου χρόνια δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να γίνω DJ και να φτιάξω μουσική, αλλά όταν ο πατέρας μου μου είπε να το δοκιμάσω, τότε ξαφνικά όλα ξεκαθάρισαν και δεν κοίταξα ποτέ πίσω. Το γεγονός ότι είχα εύκολα μπροστά μου και όλα τα μηχανήματα που χρειαζόμουν με βοήθησε, επίσης, πολύ. Έκανα πρακτική εξάσκηση 10 ώρες τη μέρα με τα βινύλια του μπαμπά, πηγαίναμε να ψωνίσουμε δίσκους μαζί... Δεν μπορώ να σκεφτώ τι θα μπορούσε να γίνει αν το περιβάλλον μου ήταν διαφορετικό και είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό που είχα.
—Πιστεύεις, λοιπόν, πως αυτό είναι το πεπρωμένο σου σε αυτή τη ζωή κι ότι το σύμπαν έχει προδιαγεγραμμένο το πλάνο του για μας;
Το πιστεύω πάρα πολύ! Συνδημιουργούμε τη ζωή μας παρέα με το σύμπαν, αλλά γεννιόμαστε με ένα πεπρωμένο, με αυτό που πρέπει να κάνουμε στη ζωή μας, απλά πρέπει να το βρούμε κι όταν το βρούμε όλα αποκτούν νόημα. Όταν σταματώ και σκέφτομαι τη ζωή μου, διαπιστώνω πως όλα συνωμότησαν ώστε να φτάσω εδώ : κάθε φορά που έλεγα να τα παρατήσω κάτι καλό προέκυπτε, όταν δεν είχα πού να μείνω κάποιος εμφανιζόταν – όχι μόνο στην καριέρα μου, αλλά και στη ζωή μου γενικά- όλα μου ‘έλεγαν’ να συνεχίσω να κυνηγάω το όνειρό μου. Αυτό που κάποιοι ονομάζουν θυσία, εγώ το ονομάζω ευχαρίστηση, γιατί κάνω αυτό που αγαπώ, αυτό που έπρεπε και πρέπει να κάνω. Συγχρόνως, μπορείς να τα παρατήσεις γιατί η οικογένειά σου δε συμφωνεί, από φόβο για την οικονομική αστάθεια και πολλούς άλλους λόγους, αλλά πάντα θα υπάρχει στο μυαλό και την καρδιά σου. Το πιστεύω ακράδαντα!
—Ποιοί είναι ‘εκείνοι’ οι τρεις δίσκοι που δε θα ξεχάσεις ποτέ την πρώτη φορά που τους άκουσες και που διαμόρφωσαν το μουσικό σου γούστο;
Underground Resistance – The Jaguar
John Digweed – Heaven Scent
Cybotron – Alleys Of Your Mind
—Θεωρείσαι η ‘Πριγκίπισσα’ της Τέκνο που πολύ σύντομα θα καταλάβει τον θρόνο. Πώς ήταν η διαδρομή σου μέχρι σήμερα, πώς κατάφερες να φτάσεις ως εδώ; (Π.χ. σπούδασες μουσική; Είχες κάποιον manager, ή μια ομάδα που σε καθοδηγούσε; Εσύ πήρες όλες τις σημαντικές αποφάσεις για την καριέρα σου;).
Ξεκίνησα στα 14 μου, ο μπαμπάς μου είχε ένα club, το οποίο, όμως, ήταν στην επαρχία. Δεν είχαμε underground μουσικές αναφορές, μαθαίναμε ό,τι μπορούσαμε πηγαίνοντας να ψωνίσουμε δίσκους στην πόλη. Τρία χρόνια μετά, ξεκίνησα να αγοράζω βινύλια από το ίντερνετ και να εμβαθύνω στη μουσική, τα έκανα όλα μόνη μου. Δυο χρόνια μετά βρήκα το πρώτο μου booking agency στη Βραζιλία και μετακόμισα στο Σάο Πάολο. Τότε άρχισα να ανακατεύομαι με την underground σκηνή και τη μουσική παραγωγή. Ό,τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα προήλθε από σκληρή δουλειά, αντιμετώπιση οικονομικών προβλημάτων ταξίδευα μόνο όταν υπήρχε budget, έπαιξα πολλές φορές δωρεάν, τα γνωστά. Ακόμη κι αν οι καταστάσεις είναι πιο ευνοϊκές τώρα, δεν υπάρχει καθόλου λάμψη και γκλάμουρ στην ιστορία μου, μόνο σκληρή δουλειά, επιμονή και αφοσίωση, όλα για την αγάπη που έχω στο επάγγελμά μου, διαφορετικά θα τα είχα παρατήσει πολύ καιρό πριν. Πριν από δύο χρόνια ξεκίνησα να συνεργάζομαι με τη σημερινή μου manager, τη Λετίσια. Ήταν το όνειρό μου να βρω κάποιον-α σαν κι εκείνη, να μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος και τον ίδιο ενθουσιασμό. Έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στην αναγνώριση και εξέλιξη της δουλειάς μου, είναι αυτή που ένωσε τα κομμάτια του παζλ.
—Ποιά ήταν εκείνη η στιγμή που ένιωσες που τα κατάφερες στη (μουσική) σκηνή; Σου ασκεί πίεση η επιτυχία; Νιώθεις πως πρέπει συνεχώς να ξεπερνάς τις προσδοκίες;
Δεν πιστεύω πως τα έχω καταφέρει ακόμη, αλλά παίρνω μια ιδέα από το πώς έχουν τα πράγματα, όταν με ευχαριστούν διάφοροι παραγωγοί που παίζω τα κομμάτια τους, ή που τα βάζω στις λίστες με τα καλύτερά μου και το ποστάρουν στα κοινωνικά δίκτυα. Συνήθως σκέφτομαι ‘μα γιατί με ευχαριστούν; Λες και είμαι τόσο σημαντική...’. Το ίδιο συναίσθημα έχω όταν παίζω σε συγκεκριμένα events με διάσημους DJs. Όμως, τώρα έχω manager, ομάδα που μου κάνει τα PR, ανήκω σε ένα πρακτορείο. Δε νιώθω πως πρέπει να ξεπερνάω συνεχώς τις προσδοκίες κάποιων, αλλά θέλω να επιτύχω σημαντικά πράγματα, να κάνω την ομάδα μου περήφανη και χαρούμενη, να συνεχίσουν να έχουν κίνητρο. Όλοι τους πιστεύουν τόσο πολύ σε μένα, ίσως πιο πολύ απ’ ότι πιστεύω εγώ κάποιες φορές στον εαυτό μου και προσπαθώ να μην το αφήσω να με επηρεάσει, γιατί μπορεί να πάρει την αντίθετη τροπή και να με μπλοκάρει.
—Έχει γίνει πολύς λόγος για το θέμα των γυναικών στη συγκεκριμένη σκηνή και στο χώρο του DJing, για το γεγονός ότι είναι πολύ λιγότερες από τους άνδρες. Προσωπικά, πιστεύω πως το θέμα είναι μάλλον απλό, το όνειρο των περισσότερων γυναικών δεν είναι να γίνουν DJs/παραγωγοί. Ποιά είναι η δική σου άποψη;
Συμφωνώ μαζί σου, έχει γίνει τόσο μεγάλο θέμα και πιστεύω πως είναι και λίγο γελοίο, πια. Οι γυναίκες στα μεγάλα line ups και στις λίστες με τους καλύτερους στον χώρο είναι λιγότερες, γιατί γενικά υπάρχουν λίγες γυναίκες σε αυτή τη σκηνή. Όπως στο ποδόσφαιρο και στα αθλήματα ταχύτητας, έτσι κι εδώ λίγες είναι αυτές που τις ενδιαφέρουν τα πικάπ και τα συνθεσάιζερ. Τόσο απλά.
—Ένας φίλος DJ υποστηρίζει πως οι γυναίκες DJs είναι πολύ διαφορετικές από τους άνδρες, ίσως καλύτερες κάποιες φορές, ότι δίνουν στο κοινό μια πιο συναισθηματική, εσωτερική και διαισθητική ενέργεια με τη μουσική που παίζουν. Το έχεις νιώσει ποτέ αυτό;
Όχι, δε συμφωνώ. Νομίζω πως διαφοροποιείται από ψυχή σε ψυχή, από (μουσικό) είδος σε είδος. Πιστεύω πως αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η αγάπη, η ενέργεια που ανταλλάσσει το άτομο που παίζει με τον κόσμο. Μπορώ να πω με ειλικρίνεια πως όταν δεν ‘κουβαλάω’ θετική ενέργεια μαζί μου ξέρω εκ των προτέρων πως το gig δε θα είναι καλό. Το κοινό το νιώθει και αντιδρά ανάλογα.
—Είστε ζευγάρι με τον αγαπημένο παραγωγό και DJ, Wehbba. Πόσο δύσκολο είναι το γεγονός ότι δουλεύετε στον ίδιο χώρο, με τα τρελά ωράρια και προγράμματα; Είναι αδιαμφισβήτητα ο νούμερο ένα θαυμαστής σου, είναι όμως κι αυτός που σου ασκεί την πιο σκληρή κριτική;
Η σχέση μας λειτουργεί άψογα τα τελευταία 9 χρόνια. Βοηθάμε ο ένας τον άλλον, υποστηρίζουμε και επευφημούμε ο ένας τον άλλον άνευ όρων, καταλαβαίνουμε τις ανάγκες του άλλου, το οποίο είναι κάτι που μόνο ένας DJ μπορεί να κάνει σε αυτή την τρελή δουλειά που επιλέξαμε. Κάποιες φορές με ξυπνά στις 3 το πρωί για να ρωτήσει τη γνώμη μου για ένα bassline, μπορείς να φανταστείς πόσο έξαλλη θα γινόμουν, αν δεν έκανα το ίδιο πράγμα; Το μειονέκτημα είναι το ότι είμαστε χώρια συνεχώς, αλλά το έχουμε δουλέψει πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή που είμαστε μαζί κι έτσι έχουμε μάθει να το διαχειριζόμαστε. Ναι, είναι ο μεγαλύτερος κριτής μου και έχει άποψη για όλα, από το πώς παίζω μουσική μέχρι τις παραγωγές μου. Φυσικά, θυμώνω κάποιες φορές, αλλά τον ακούω πάντα, αφού είναι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία αναφοράς μου.
—Kraftwerk, ή Carl Craig και γιατί;
Δύο από τους ήρωές μου, αλλά πρέπει να επιλέξω τους Kraftwerk, γιατί χωρίς αυτούς δε θα υπήρχε ο Carl Craig.
—Remixes, ή original tracks καιγιατί;
Original, γιατί δημιουργούνται από το μηδέν.
—Πικάπ, ή CDJs και γιατί;
Πικάπ, μου αρέσει πιο πολύ η αίσθηση που μου δίνουν.
—Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο;
Όχι και τόσο τρελό... Να κάνω ένα μεγάλο πάρτυ με κάποια δισκογραφική εταιρία για καλό σκοπό.
—Ποιά είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Να συνεχίσω να κάνω μουσική.
—Τι θα ήθελες να πεις στους Έλληνες θαυμαστές σου;
Η Ελλάδα καταλαμβάνει ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος στην καρδιά μου, αφού είναι το μέρος στο οποίο αρραβωνιάστηκα με την αγάπη της ζωής μου. Είναι το μέρος που ονειρευόμουν να γνωρίσω από μικρό παιδί και το να παίζω εδώ φαντάζει περισσότερο από καταπληκτικό! Πέρασα πολύ όμορφα με τον κόσμο, ήταν όλοι πολύ φιλόξενοι και με απίστευτη ενέργεια!
—Κατάφερες να απολαύσεις την πόλη;
Έφτασα το βράδυ και έφυγα πολύ νωρίς το πρωί, όμως κατάφερα να απολαύσω τη θέα της Ακρόπολης το βράδι. Με συνεπήρε!
—Η Ελλάδα ζει μια από τις πιο δύσκολες περιόδους στην ιστορία της. Έφτασε κάπως σε σένα αυτό;
Όχι και πολύ, γιατί δεν περιηγήθηκα σχεδόν καθόλου στους δρόμους της Αθήνας. Όμως, μίλησα με τον promoter για την κατάσταση στη χώρα και μου μετέφερε την άποψή του και το τι συμβαίνει στην καθημερινότητα του κόσμου. Είναι τραγικό, γιατί η Ελλάδα είναι μια τόσο όμορφη χώρα και οι άνθρωποί της υπέροχοι. Στεναχωρήθηκα πολύ βλέποντάς τους χωρίς ελπίδα και αβέβαιους για το μέλλον.
—Τι θα κυκλοφορήσει με την υπογραφή σου στο άμεσο μέλλον;
Άλλο ένα EP στην Terminal M και κάποια remixes στις Suara, Transmit, Octopus και Yoshitoshi.
https://www.facebook.com/djannabr/
σχόλια