Η αφορμή για την κουβέντα με τον Στέλιο Ιλτσιούκ ήταν ο δίσκος «ΕΞΩΣΤ» που έχει φτιάξει με τον x.ypno, ένας εξαιρετικός δίσκος που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο στην κυπριακή εταιρεία Moneda και χάθηκε μέσα στον κυκεώνα των νέων κυκλοφοριών.
Ο «ΕΞΩΣΤ» περιέχει δέκα κομμάτια αβάσταχτης μελαγχολίας και μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης με σαφείς αναφορές στους Στέρεο Νόβα. Ίσως κάπως έτσι να ακούγονταν οι Στέρεο Νόβα αν έβγαιναν σήμερα και δεν «πατούσαν» στο χιπ-χοπ των PM Dawn και στο τέκνο, αλλά δημιουργούσαν τις ηλεκτρονικές ελεγείες τους με τραπ και autotune. Ακόμα και ο τίτλος του παραπέμπει στον «Εξώστη» του θρυλικού πρώτου άλμπουμ τους – αν και ξεκαθαρίζουν ότι αναφέρονται στην εξάτμιση του αυτοκινήτου. Ή στην εξάντληση.
Το «ΕΞΩΣΤ» δεν είναι τραπ, δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις καν ξεκάθαρα χιπ-χοπ, παρότι η βασική δομή του άλμπουμ είναι το χιπ-χοπ. Πρόκειται για ένα σημερινό ηλεκτρονικό άλμπουμ που είναι άδικο να το τοποθετήσεις κάπου. Αυτό που έχουν δημιουργήσει οι δύο Κύπριοι παραγωγοί είναι κάτι εντελώς δικό τους, όπου και αν παραπέμπει. Έχει μια σκοτεινή νυχτερινή ατμόσφαιρα που θυμίζει βόλτα με αυτοκίνητο και μια θλίψη διάχυτη σε όλα τα κομμάτια, που γίνεται πιο έντονη χάρη στη λιγωτική φωνή του x.ypno, ο οποίος ραπάρει με φωνή παραμορφωμένη από το autotune, χωρίς να το παρακάνει. Το «ΕΞΩΣΤ» είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν το 2021, αν όχι το καλύτερο.
Όταν προσέγγισα τον Στέλιο, δεν ήξερα ότι είναι εικαστικός. Η κουβέντα μας είχε μεγάλο ενδιαφέρον, αφού αποδεικνύει γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη πολιτιστική άνθηση στην Κύπρο αυτήν τη στιγμή: επειδή τα νέα παιδιά που έφυγαν για να σπουδάσουν σε διάφορες σχολές του κόσμου επιστρέφουν στο νησί τους με εμπειρίες και γνώση.
Ένας από τους λόγους που ξεκίνησα να δημιουργώ γλυπτά ήταν ότι είχα βαρεθεί να βλέπω οθόνες με zoom meetings και online μαθήματα και αυτό με οδήγησε στο να θέλω να δουλέψω περισσότερο με τα χέρια μου και να εξερευνήσω καινούργιους τρόπους δημιουργίας. Κάπως έτσι σώθηκα λίγο από το χάος και τη στασιμότητα γύρω μου.
«Ο τίτλος “ΕΞΩΣΤ” ήρθε στο τέλος, αφού είχαμε ολοκληρώσει όλα τα κομμάτια του άλμπουμ», εξηγεί. «Με τη βοήθεια της Moneda παγιώθηκε ότι το άλμπουμ αφορά ένα αφήγημα - soundtrack της οδήγησης στους δρόμους της Κύπρου. “ΕΞΩΣΤ”, άλλωστε, είναι η κυπριακή λέξη για την εξάτμιση του αυτοκινήτου, η οποία είναι ομόηχη της αγγλικής exhaust-exhaustion, της εξάντλησης δηλαδή, η οποία ως αίσθημα αντικατοπτρίζει τη γενική διάθεση των στίχων και της μουσικής του άλμπουμ.
Χαίρομαι που λες ότι σου θυμίζει Στέρεο Νόβα, επειδή όταν δούλευα για το “EΞΩΣΤ” άκουγα πολύ Στέρεο Νόβα. Συγκεκριμένα κομμάτια τους, όπως το “Ταξίδι της φάλαινας” και το “Ένας μεγάλος κόσμος”, τα άκουγα συνέχεια, σε επανάληψη, γιατί ήταν ακριβώς το mood το οποίο ήθελα να έχει το “ΕΞΩΣΤ”.
Η δημιουργία των κομματιών ήταν πολύ οργανική, αφού η συνεργασία μου με τον x.ypno δεν χρειαζόταν πολλή σκέψη. Υπήρχε αμοιβαία εμπιστοσύνη, σε μια διαδικασία back and forth: έστελνα beat, έγραφε στίχους, ηχογραφούσε και έστελνε πίσω τα φωνητικά, έκανα τροποποιήσεις στο beat για να ταιριάζει περισσότερο με τα φωνητικά. Μερικές φορές μπορεί να ξανάχτιζα τελείως το beat και μερικές φορές ηχογραφούσε έξτρα φωνητικά ο x.ypno αργότερα. Ελάχιστες ήταν οι φορές που βρεθήκαμε και κάναμε μουσική on the spot, είτε στο σπίτι μου, στο Άμστερνταμ, είτε στο σπίτι του, στη Χάγη, και μερικές φόρες στην Κύπρο, Λευκωσία ή Πάφο.
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία το άλμπουμ φανέρωσε από μόνο του τι ήταν. Δεν το σπρώξαμε ενσυνείδητα προς συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά προς την ολοκλήρωσή του, έτσι άρχισε να φανερώνεται μια ασαφής αφήγηση. Παίζοντας ως soundtrack σε αυτοκίνητο που κυκλοφορεί στους δρόμους της Κύπρου, μιλά για διάφορα ζητήματα που έχουν σχέση με τον τόπο αλλά και για πιο γενικά θέματα, με τα οποία μπορεί να συνδεθεί κάποιος, ασχέτως καταγωγής».
— Πότε ξεκινήσατε να φτιάχνετε από κοινού κομμάτια με τον x.ypno;
Η συνεργασία μας ξεκίνησε με ένα μήνυμα στο SoundCloud. Ξεκινήσαμε να δημιουργούμε μουσική μαζί καθαρά ως παραγωγοί, δουλεύοντας instrumental κομμάτια μαζί και στη συνέχεια κάνοντας remix ο ένας για τον άλλο. Με τα φωνητικά του Τάσου Λάμνισου, a.k.a x.ypno, δούλεψα για πρώτη φορά σε remix μορφή από τραγούδια που είχε κυκλοφορήσει ο ίδιος.
— Όταν φτιάχνεις μουσική, δημιουργείς για σένα ή για το κοινό;
Αν δεν είναι δουλειά που μου έχει ανατεθεί, σίγουρα το πρώτο άτομο που προσπαθώ να ικανοποιήσω είμαι εγώ. Το κοινό είναι συχνά δευτερεύον, αφού, αν δεν είμαι εγώ ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα, είναι δύσκολο να εκτιμήσω αντιδράσεις άλλων. Το «EΞΩΣΤ» πρώτον και κύριον το κάναμε για εμάς. Μέσα από αυτήν τη συνεργασία βγήκε κάτι που μας αντιπροσωπεύει αληθινά, κι αυτό δύσκολα το νιώθω σε τέτοιον βαθμό με οτιδήποτε κάνω. Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να το νιώσω αν το έκανα μόνος μου.
Το πρώτο τραγούδι που δουλέψαμε προς την κατεύθυνση του «ΕΞΩΣΤ» ήταν το «Πόσα (Edit 2)», ένα remix που είχα κάνει σε τραγούδι του x.ypno. Το δεύτερο ήταν το «Suzuki», που ξεκίνησε με ένα beat που είχα στείλει στον x.ypno και το απογείωσε με τα φωνητικά και τους στίχους του, διαδικασία την οποία ακολουθήσαμε σχεδόν για όλα τα υπόλοιπα κομμάτια. Όταν είχαμε τα δύο αυτά τραγούδια, παρατηρήσαμε μια συνοχή μεταξύ τους, γι’ αυτό αποφασίσαμε να το προχωρήσουμε σε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. Στη δημιουργία και τελειοποίησή του μας βοήθησε το κυπριακό label Moneda, ολοκληρώνοντάς το θεματικά και ακουστικά. Και στη συνέχεια με την κυκλοφορία του άλμπουμ στις 5 Μαρτίου 2021 σε ψηφιακή και φυσική μορφή.
Ροθκιά CXX - steliosilchuk / x.ypno
— Πόσο δύσκολο είναι να προωθήσεις ένα άλμπουμ με στίχο στα κυπριακά στο παγκόσμιο αλλά και στο ελληνικό κοινό; Έχει σημασία ο στίχος για ένα κομμάτι;
Η προώθηση του άλμπουμ εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, ασχέτως γλώσσας και διαλέκτου. Ο κυπριακός στίχος σίγουρα κάνει το άλμπουμ πιο εξειδικευμένο, ειδικά για το ελληνικό κοινό, αφού έχουμε ακούσει ανάμεικτα σχόλια από Έλληνες. Αυτό δεν με εκπλήσσει, ήλπιζα όμως η διάλεκτος να μην είναι θέμα. Ακούω κι εγώ ξενόγλωσση μουσική, κυρίως χιπ-χοπ, όπως Laylow από Γαλλία ή Daboor από Παλαιστίνη. Δεν έχω ιδέα τι λένε, αλλά το αίσθημα των καλλιτεχνών και της φωνής τους είναι παρόν, ανεξάρτητα από το νόημα των στίχων, αν και σίγουρα μεγάλο ρόλο παίζει και η παραγωγή.
Αυτό το παραλληλίζω με το mumble rap στην Αμερική, που αν και είναι στα αγγλικά, οι καλλιτέχνες εστιάζουν στην περφόρμανς της φωνής τους και όχι στον στίχο, κάτι που νιώθω απίστευτα. Δεν εννοώ πως ο στίχος δεν έχει σημασία. Στο «ΕΞΩΣΤ» ο x.ypno, γράφοντας στην κυπριακή διάλεκτο, αναδεικνύει με έναν ευφυή τρόπο τον πλούτο της, ενώ συνδυάζει τους στίχους του, που για μένα είναι τρομερά ποιητικοί και ανοιχτοί ως προς την ερμηνεία τους, με το πιο ωμό και μελωδικό αίσθημα που έχω ακούσει από τραγουδιστή στην κυπριακή σκηνή. Το αίσθημα αυτό θεωρώ ότι μπορεί να το νιώσει οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως γλώσσας ή διαλέκτου.
— Πού τοποθετείς το «ΕΞΩΣΤ»; Πώς θα το χαρακτήριζες; Είναι όντως «ένα χιπ-χοπ άλμπουμ με τραπ στοιχεία»;
Δεν θα το χαρακτήριζα ακριβώς έτσι. Σίγουρα έχει χιπ-χοπ και τραπ στοιχεία, αλλά όχι μόνο. Τεράστια επιρροή, τουλάχιστον στην παραγωγή, είχε και η garage μουσική, μαζί με άλλα πολλά, αν και ίσως να μην είναι τόσο προφανή. Τον καιρό που ξεκινήσαμε το άλμπουμ έμενα στο Λονδίνο. Έχοντας ζήσει εκεί εφτά χρόνια, η μουσική σκηνή του επηρέασε δραστικά το στυλ μουσικής που άκουγα και παρήγα, με artists όπως οι Burial, Jamie xx και Zomby να αποτελούν σημαντικές επιρροές.
Φυσικά, υπήρχαν κι άλλες επιρροές από παραγωγούς, όπως ο Shlohmo, ο Nosaj Thing, και τα πρώτα άλμπουμ των Linkin Park. Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ενέπνευσαν την παραγωγή της μουσικής του «ΕΞΩΣΤ». Αλλά με τα autotune στα vocals του x.ypno και την κυπριακή διάλεκτο η μουσική παραπέμπει σε ακόμη περισσότερες αναφορές. Το «ΕΞΩΣΤ», ως σύνολο, είναι κάτι που ούτε εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τοποθετήσουμε ή να προσδιορίσουμε πού ακριβώς στέκει.
— Είδα στο Instagram σου ότι μόλις αποφοίτησες από το Sandberg Instituut. Πού βρίσκεσαι αυτήν τη στιγμή;
Βρίσκομαι στην Πάφο, στην Κύπρο. Μόλις επέστρεψα από το Άμστερνταμ, αφού τελείωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές. Γεννήθηκα στην Πάφο και μεγάλωσα στο κέντρο της πόλης, μέσα στα χωράφια, σπάζοντας χέρια, χτίζοντας ξυλόσπιτα.
— Ποια είναι η ιδιότητά σου;
Δεν θα έλεγα ότι έχω κάποια ιδιότητα, αλλά είμαι σίγουρα πιο εξοικειωμένος με το σχέδιο. Μέσω του illustration αποφάσισα να σπουδάσω graphic design, το οποίο έφερε το video ως μέσο στη δουλειά μου. Μετά το πτυχίο, δούλεψα για πέντε χρόνια ως graphic designer σε μια γκαλερί στο Λονδίνο, όπου εξοικειώθηκα με το πιο εμπορικό design και ταυτόχρονα συνειδητοποίησα ότι αυτό δεν ήταν για μένα.
Τότε αποφάσισα να πάω στο Άμστερνταμ για μεταπτυχιακές σπουδές στο Sandberg Instituut, στο Design Course, μέσω του οποίου αναθεώρησα την έννοια του graphic design, βλέποντας τόσο τη δουλειά προηγούμενων φοιτητών όσο και τα άτομα που δίδασκαν εκεί.
Για παράδειγμα, το τελικό μου πρότζεκτ για την αποφοίτηση ήταν γλυπτά, κάτι με το οποίο δεν περίμενα να ασχοληθώ, αλλά το περιβάλλον πραγματικά με ενέπνευσε γι’ αυτό. H μουσική και γενικά ο ήχος έπαιζαν πάντα σημαντικό ρόλο στην εικαστική μου δουλειά, αν και ακόμη δεν έχω βρει τον τρόπο να τα συνδυάσω με τρόπο που να έχουν συνοχή. Προς το παρόν, τα βλέπω λίγο σαν ξεχωριστές πλευρές μου, γεγονός το οποίο δεν με χαλά ιδιαίτερα.
— Πες μου για το εικαστικό σου έργο. Από πότε σχεδιάζεις;
Αν μιλάμε καθαρά για σχέδιο, δεν θυμάμαι περίοδο που να μη σχεδίαζα. Η εικαστική μου δουλειά τελευταία εστιάζει στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων οργανισμών στη φύση και στο πώς αυτές επηρεάζουν τη βιολογική τους εξέλιξη. Με απασχολεί περαιτέρω το ερώτημα ποια είναι η δική μας επίδραση στο περιβάλλον και τι σημαίνει αυτό για τους διάφορους οργανισμούς στο παρόν και στο μέλλον.
Ξεκίνησα να εξερευνώ τα ερωτήματα αυτά με τη δουλειά μου στο Sandberg με στόχο όχι τόσο να βρω απαντήσεις αλλά εναλλακτικούς τρόπους αντίληψης και κατανόησης. Άλλες αναφορές που χρησιμοποιώ στη δουλειά μου προέρχονται από τις μνημειώδεις συναντήσεις μου με μικροσκοπικά έντομα και άλλα ζώα αλλά και από την πρόσφατη εμμονή μου με τις αδέσποτες γάτες της Κύπρου, τις οποίες νιώθω σχεδόν σαν πνεύματα του δρόμου, εκπροσώπους του φαινομενικού διαχωρισμού αλλά και της ένωσης ανθρώπου και φύσης.
— Υπάρχει κάποιος ή κάτι που μπορείς να πεις ότι σε διαμόρφωσε καλλιτεχνικά;
Οι γονείς μου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή μου, τόσο με την ενθάρρυνσή τους να δοκιμάζω καινούργιους τρόπους δημιουργικής έκφρασης, όπως είναι ο καμβάς –αγαπημένο μέσο του πατέρα μου, τον οποίο θυμάμαι πάντα να ζωγραφίζει– και η ψηφιακή τέχνη, όσο και με τη συνεχή και άνευ όρων υποστήριξή τους. Μεγάλη επιρροή άσκησαν σίγουρα τα κινούμενα σχέδια, ειδικότερα τα αγαπημένα μου, τα Digimon. Έχω τετράδια και τετράδια με δικές μου φιγούρες Digimon, στα οποία ακόμη ανατρέχω για έμπνευση.
— Με τι μουσική μεγάλωσες;
Από μικρός άκουγα κυρίως χιπ-χοπ, μέχρι που ανακάλυψα τους Linkin Park, με τους οποίους είχα πάθει εμμονή και οι οποίοι αποτέλεσαν την εισαγωγή μου στη metal μουσική. Ειδικότερα ο Mike Shinoda (o ένας από τους δύο frontmen των Linkin Park) λειτούργησε ως μουσικό και γενικά ως καλλιτεχνικό πρότυπο για μένα, αφού είχε σπουδάσει illustration και θαύμαζα και αυτή την πλευρά της δουλειάς του. Για τον ίδιο λόγο τεράστια επιρροή άσκησαν επίσης τότε και οι Gorillaz. Θεωρώ μοναδικό και άκρως πρωτοποριακό τον τρόπο με τον οποίο οι χαρακτήρες του Jamie Hewlett και η μουσική του Damon Albarn βρίσκονταν σε πλήρη αρμονία.
— Με τη μουσική από πότε ασχολείσαι δημιουργικά; Έχεις κάνει και μουσικές σπουδές;
Άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική μόνος μου γύρω στο 2008, όταν ήμουν ακόμη μαθητής, χωρίς να έχω καμία μουσική παιδεία. Οι μουσικές νότες με τρόμαζαν από μικρό, γι’ αυτό ξεκίνησα μαθήματα ντραμς, αφού νόμιζα ότι δεν θα χρειαζόταν να μάθω να διαβάζω παρτιτούρες. Στο πρώτο μάθημα ο καθηγητής μού έδειξε νότες, γι’ αυτό σταμάτησα τα μαθήματα προτού καλά ξεκινήσουν.
Σήμερα το βρίσκω αστείο και ψιλομετανιώνω, αλλά δεν είναι κάτι που με πειράζει ιδιαίτερα. Συνέχισα να ασχολούμαι μόνος μου, χρησιμοποιώντας διάφορα λογισμικά, και να συνεργάζομαι με φίλους, απλώς για τη φάση μας. Όταν πήγα για σπουδές, συνέχισα να ασχολούμαι και να ανεβάζω τραγούδια στο SoundCloud και στο Bandcamp. Πριν από τέσσερα χρόνια γνώρισα και ξεκίνησα να συνεργάζομαι με τον γρ;φο και αμέσως μετά τον x.ypno μέσω SoundCloud. Kαι οι δύο είναι μέλη της XMK και NYX κολεκτίβας από την Κύπρο.
Suzuki - steliosilchuk / x.ypno
— Ποια ανάγκη σου ικανοποιεί η τέχνη;
Την προσωπική και ψυχική, ιδανικά και την οικονομική. Όσον αφορά κυρίως την εικαστική μου δουλειά, η όλο και μεγαλύτερη ενασχόληση με αυτήν με οδηγεί σε μεγαλύτερη αμφισβήτηση της ψυχικής ικανοποίησης που μου προσφέρει. Με τον χρόνο νιώθω ότι η τέχνη μου δεν είναι αρκετή για να νιώθω πλήρης ως άνθρωπος επειδή αρχίζω να αναρωτιέμαι ποιο είναι το στίγμα που αφήνει και ποιον πραγματικά ωφελεί, κάτι που προσπαθώ να ξεκαθαρίσω με τον εαυτό μου.
— Τι σχόλια έχετε ακούσει για το «ΕΞΩΣΤ»; Ποια ήταν η ανταπόκριση σε αυτό;
Τα σχόλια που έφτασαν σ' εμάς ήταν πολύ θετικά, είτε για τους στίχους και τα φωνητικά είτε για τη μουσική παραγωγή αλλά και για το σύνολο. Γνωρίζοντας πόσο σχολαστική ήταν η δουλειά μας για το «ΕΞΩΣΤ» και πόσο ιδιαίτερα ξεχωριστό είναι το αποτέλεσμα για μας, ελπίζουμε να φτάσει σε ένα ευρύτερο κοινό.
— Έχει ηλεκτρονική σκηνή η Κύπρος;
Η μουσική σκηνή στην Κύπρο είναι γενικά μικρή και κυρίως underground. Όσον αφορά την ηλεκτρονική μουσική, υπάρχουν τα labels Honest Electronics και Moneda, τα οποία προωθούν αυτό το είδος μουσικής με διάφορα events και κυκλοφορίες. Υπάρχουν ακόμη κολεκτίβες όπως οι XMK και NYX, στις οποίες συμμετέχει και o x.ypno μαζί με άλλους, όπως ο Zhon, ο Inyo και ο γρ;φος, οι οποίες πρωτοπορούν στην κυπριακή χιπ-χοπ σκηνή με πειραματικές παραγωγές και παράδοξα flows. Ένα άλλο γκρουπ που θεωρώ ότι αξίζει είναι οι 157. Ένα από τα μέλη τους, ο ΕΤΟΝ, είναι μία από τις πιο ωμές φωνές στη σκηνή, όπως είναι και ο ικκίπυρος, ένας σόλο ράπερ που ανεβοκατεβάζει ύμνους online.
— Τι μουσική ακούς αυτόν τον καιρό;
Γενικά ακούω διάφορα, αλλά κάποιοι καλλιτέχνες στους οποίους πάντα ανατρέχω ή ακούω περισσότερο αυτή την περίοδο είναι o Oneohtrix Point Never, η Sevdaliza, οι Portishead, ο James Blake, οι ΒADBADNOTGOOD, ο Γιάννης Αγγελάκας με τον Νίκο Βελιώτη, ο Daboor και ο Fawzi από την Blatinum Records.
— Μουσική ή εικαστικά; Με τι θα ήθελες να ασχοληθείς περισσότερο;
Και τα δύο με ενδιαφέρουν το ίδιο, χωρίς να μπορώ να τα διαχωρίσω τελείως, αφού συχνά γίνονται overlaps. Η εικαστική μου δουλειά είναι αυτή που κυρίως προωθώ από πλευράς καριέρας. H μουσική ξεκίνησε ως κάτι πολύ προσωπικό, το οποίο όμως εξελίχθηκε μετά τη συνεργασία μου με τον x.ypno σε κάτι που θα ήθελα να βγαίνει περισσότερο προς τα έξω, γιατί ένιωσα ότι αυτό που δημιουργήσαμε είναι ξεχωριστό και αξίζει να ακουστεί.
Με τον x.ypno έχουμε ξεκινήσει ήδη να δουλεύουμε σε καινούργια κομμάτια και σίγουρα, όταν είναι εφικτό, αφού σπάνια βρισκόμαστε στον ίδιο τόπο, θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερα lives. Ταυτόχρονα, θα ήθελα να κυκλοφορήσω σύντομα solo μουσική αλλά και να συνεργαστώ και με άλλους καλλιτέχνες από την κυπριακή σκηνή και όχι μόνο.
— Πώς είναι να συνεργάζεσαι με κάποιον, από τη στιγμή που η διαδικασία δημιουργίας στα εικαστικά είναι τόσο μοναχική;
Ναι, συνήθως η διαδικασία δημιουργίας στα εικαστικά είναι για μένα κάπως μοναχική, αλλά όποτε έχω την ευκαιρία να δουλέψω με κάποιον, την αξιοποιώ. Το να συνεργάζεσαι με άλλους με τους οποίους ταιριάζεις δημιουργικά το θεωρώ τεράστιο προνόμιο και με βοηθά αφάνταστα, βγάζοντάς με από το comfort zone μου και σπρώχνοντάς με σε καινούργια επίπεδα. Αυτό το βίωσα κατά τη συνεργασία μου με τον x.ypno∙ ένιωθα ότι σπρώχναμε ο ένας τον άλλο προς τον καλύτερό μας εαυτό, χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς προστριβές.
Το να ξεκινάς σπουδές λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία σίγουρα δεν είναι ιδανικό, αλλά, προς έκπληξή μου, επηρέασε την εικαστική μου δουλειά προς το καλύτερο. Ένας από τους λόγους που ξεκίνησα να δημιουργώ γλυπτά ήταν αυτός. Είχα βαρεθεί να βλέπω οθόνες με zoom meetings και online μαθήματα και αυτό με οδήγησε στο να θέλω να δουλέψω περισσότερο με τα χέρια μου και να εξερευνήσω καινούργιους τρόπους δημιουργίας. Κάπως έτσι σώθηκα λίγο από το χάος και τη στασιμότητα γύρω μου.
— Πώς τα βλέπεις τα πράγματα για έναν νέο εικαστικό αυτήν τη στιγμή;
Ως νέος εικαστικός ξέρω ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Πάντα ήταν, αλλά ειδικά τώρα, με την πανδημία, είναι ακόμη περισσότερο. Κάτι που με βοήθησε και συνεχίζει να με βοηθά είναι η συνεργασία με άλλους. Αν και το κύριο θέμα των δύο τελευταίων χρόνων ήταν η απομόνωση, η αλληλεγγύη μεταξύ δημιουργών και γενικά των ανθρώπων είναι πιο σημαντική από ποτέ. Οι ευκαιρίες να δουλέψεις με άλλους σήμερα είναι πολύτιμες, τόσο δημιουργικά όσο και ψυχικά.
— Τι ετοιμάζεις για το άμεσο μέλλον;
Πρόσφατα πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην Κύπρο μετά από σχεδόν δέκα χρόνια. Οι τελευταίες συνεργασίες μου στην Κύπρο τόσο στη μουσική όσο και στα εικαστικά και η υποστήριξη που έχω από το Κimonos Art Center στην Πάφο, του οποίου είναι μέλος ο κοντινός μου φίλος και καλλιτέχνης Πάρης Χριστοδούλου, μου δίνουν ώθηση και ενθουσιασμό ώστε να θέλω να δημιουργήσω σε οποιαδήποτε μορφή. Δεν έχω solid plans προς το παρόν, αλλά έχω σκοπό να αναδείξω τη δουλειά μου μέσα από εκθέσεις και άλλα events, μετέχοντας με τον τρόπο αυτό στην αναπτυσσόμενη κυπριακή σκηνή, κάτι που με συναρπάζει.
Ολόκληρο το άλμπουμ «ΕΞΩΣΤ» μπορεί να το ακούσει και να το αγοράσει κανείς ΕΔΩ
