Δύο χρόνια μετά το ''Barcelonauta'', ένα άλμπουμ διεθνών προδιαγραφών, ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής Γιώργης Χριστοδούλου επιστρέφει με μία ''Καντάδα'', ενθυμούμενος την παλιά Αθήνα και τα πιο ακριβά ανθρώπινα συναισθήματα. Παρ' ότι το εγχείρημα του δεν κομίζει καμία πρωτοτυπία, μια και πρόκειται για διασκευές σε γνωστά τραγούδια συν ένα καινούργιο δικό του, το αποτέλεσμα τον δικαιώνει και μπορούμε να πούμε πολλά επ' αυτού.
Κατ' αρχάς, ο Χριστοδούλου διατήρησε την ουσία των τραγουδιών και όχι απλά τη νοσταλγία που μοιραία αναδύεται. Έτσι, το εναρκτήριο ''Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά'' (Γ. Κυπαρίσσης/ Χ. Γιαννακόπουλος) ή το, ηχογραφημένο από αμέτρητους συναδέλφους του, ''Ζητάτε να σας πω'' (Αττίκ), αντιμετωπίστηκαν σαν απολύτως σύγχρονες lounge συνθέσεις - τόσο που θα μπορούσε να τις ακούσει κανείς ακόμη και με ξενόγλωσσους στίχους.
Το CD κλείνει με την ''Καντάδα για τη γιαγιά μου'', η οποία, όπως δηλώνει και ο τίτλος, γράφτηκε για την ηλικιωμένη πολυαγαπημένη γιαγιά του Γιώργη Χριστοδούλου. Μία μπαλάντα με την ηδύτητα να υπερτερεί της μελαγχολίας - τα δύο βασικά συστατικά της με τους στίχους να ξεκινούν ως εξής: ''Τώρα που έγινες μικρή κι εγώ μεγάλωσα...''
Έμπειρος ενορχηστρωτής, επίσης, καθώς και γνώστης των μουσικών τάσεων της εποχής του, ο Χριστοδούλου επένδυσε τον ήχο των κομματιών με κοντραμπάσο (Ηλίας Καρκαβέλιας), κλαρινέτο (Juli Aymi), jazz κιθάρα (Παναγιώτης Αθάνατος), ακορντεόν (Ηρακλής Βαβάτσικας), βιολί (Δημήτρης Κουζής) και κλασική - ακουστική κιθάρα (Γιώτης Παρασκευαΐδης). Με λίγα λόγια, είναι σα να βρίσκεσαι στο πιο αρτίστικο μπαρ του Βερολίνου, του Άμστερνταμ ή της Βαρκελόνης και ξαφνικά ένας φωτισμένος DJ να σού παίζει τα πιο γλυκά ελληνικά ρετρό τραγούδια. Μία όμορφη πολυπολιτισμικότητα χαρακτηρίζει, λοιπόν, το εν λόγω concept, μακριά από χαρακτηρισμούς του τύπου ''ethnic'' κλπ. Και με την ίδια λογική, αν δεν επρόκειτο για τον Ραπίτη, τον Αττίκ και τον Γιαννίδη, έτσι ο Γιώργης Χριστοδούλου θα προσέγγιζε και τον Carlos Gardel ή τον Georges Brassens.
Σε δύο κομμάτια αξίζει να σταθεί κανείς κατά τη γνώμη μου: Στο ''Έτσι ειν' η ζωή'' των Κώστα Γιαννίδη/ Δημήτρη Ευαγγελίδη, ντουέτο του ερμηνευτή με την Ανδριάνα Μπάμπαλη. Εδώ, πραγματικά, ακούς μία άλλη Μπάμπαλη, χαμηλότονη, που το τραγούδι ανεβαίνει από το στήθος, καταλήγει στο διάφραγμα και φεύγει από τα χείλη της σα να θέλει να ταξιδέψει συνοδεία κιθάρας και βιολιού. Η χροιά της φωνής και μόνο είναι αυτή που αποκαλύπτει την ταυτότητα της ερμηνεύτριας!
Το CD κλείνει με την ''Καντάδα για τη γιαγιά μου'', η οποία, όπως δηλώνει και ο τίτλος, γράφτηκε για την ηλικιωμένη πολυαγαπημένη γιαγιά του Γιώργη Χριστοδούλου. Μία μπαλάντα με την ηδύτητα να υπερτερεί της μελαγχολίας - τα δύο βασικά συστατικά της με τους στίχους να ξεκινούν ως εξής: ''Τώρα που έγινες μικρή κι εγώ μεγάλωσα...''
Εν κατακλείδι, δίσκοι με διασκευές σε ένα ανάλογο ρεπερτόριο έχουν κυκλοφορήσει ουκ ολίγοι τα τελευταία χρόνια. Η διαφορά που κάνει η ''Καντάδα'' του Χριστοδούλου έγκειται στις ενορχηστρωτικές προσεγγίσεις του, στο στυλ ερμηνείας του που παραπέμπει απ' ευθείας στην Αρλέτα (''Ζητάτε να σας πω'', 1987) και σε μία εξαιρετικά καλόγουστη αισθητική, που είχε πρωτοφανεί με τις διασκευές του ακόμη και σε συνθέσεις του Φοίβου, του Νίκου Καρβέλα και του Μιχάλη Ρακιντζή (''Δες το κι αλλιώς'', 2003).
σχόλια