Η ελληνόφωνη ποπ είναι μια πονεμένη ιστορία, κυρίως επειδή αυτό που σημαίνει «ποπ» για τον πολύ κόσμο είναι η πίστα. Συνήθως τσοντάρεται και το πρόθεμα «λαϊκό-» (λαϊκοπόπ) και το ποπ κομμάτι αλλάζει κατηγορία, θέλει ουσίκι, μαγαζί και διαπασών στο αυτοκίνητο. Δεν το λέω για κακό, υπάρχουν πολύ καλά λαϊκοπόπ κομμάτια, αλλά καλή ποπ άλλης κατηγορίας με ελληνικό στίχο δύσκολα βρίσκεις. Με στίχο που να μην έχει βαθυστόχαστα νοήματα, που να μπορείς να τον σιγοτραγουδήσεις, που να μιλάει για τετριμμένα, καθημερινά πράγματα και να μπορείς να ταυτιστείς χωρίς να αισθάνεσαι άσχημα που ταυτίζεσαι, που να μην αισθάνεσαι ότι έχει γραφτεί στο πόδι ή επί τούτου, μόνο και μόνο για να βγει η ομοιοκαταληξία.
Ο Δημήτρης Καμπούρης έχει προϋπηρεσία στην ελληνική ποπ, έγραφε αγγλικό στίχο όταν ήταν Pop Eye, αλλά έχει και προύπηρεσία στο ελληνικό τραγούδι γιατί έτσι ξεκίνησε, τραγουδώντας σε μαγαζιά τα «κουλτουριάρικα» κομμάτια των '90s, τα οποία έχουν μείνει ίδια εδώ και 20 χρόνια. Το 2016 αποφάσισε να αποχωρήσει από την μπάντα και να γράψει κομμάτια με ελληνικό στίχο, έτσι προέκυψε το project Ο Γιος της Αρετής, τα 10 electro-pop βιωματικά τραγούδια που αποτελούν το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ «Είμαι Εδώ», «ένα μικρό ημερολόγιο ζωής, ένα άλμπουμ εμπλουτισμένο με '80s μελωδίες και στίχους που μιλάνε για το παιδί που γίνεται ενήλικας, τη φιλία και τον έρωτα, το εγώ και το εμείς».
Αρετή λένε τη μητέρα μου, όπως καταλαβαίνεις. Όπως και με τους Pop Eye, έπαιξα με ένα όνομα που να έχει διττή σημασία.
Tα κομμάτια του άλμπουμ είναι βιωματικά. Απόλυτα κι ολοκληρωτικά. Όσοι με ξέρουν, το γνωρίζουν. Έχω μιλήσει για όλα αυτά που έχω νιώσει και βιώσει. Καλά κι άσχημα, σοβαρά κι αστεία, φιλικά κι ερωτικά, παιδικά και μέσης ηλικίας, ρεαλιστικά κι ονειρικά.
«Ο "Γιος" προέκυψε εντελώς τυχαία, αρκετό καιρό αφού αποχώρησα από τους Pop Eye» λέει. «Δεν είχα στο νου μου να κάνω κάτι δικό μου, ίσως κάποια συμμετοχή σε άλμπουμ δημιουργών που αγαπώ κι έχουμε καλές σχέσεις, ίσως ένα single, πιθανότατα στα αγγλικά. Σκόρπιοι στίχοι και μελωδίες πάντα κυκλοφορούν στο μυαλό μου και στο κινητό μου, δεν "προγραμμάτιζα" όμως κάτι τόσο ολοκληρωμένο. Απλά κάποια στιγμή άνοιξα τον υπολογιστή, συνέδεσα το midi κι ήρθε το "Μη Φεύγεις". Κι έπειτα το "Μαθαίνεις". Και μετά άλλα.
Στην πορεία άρχισα να παίρνω θετικό feedback από φίλους, αλλά κι από μουσικούς που εκτιμώ, κι άρχισα να νιώθω κι εγώ ότι αυτό που φτιάχνω αξίζει να ολοκληρωθεί και να ακουστεί. Ευτυχώς στο δρόμο μου βρέθηκε ο Τέλης Καυκάς, που με βοήθησε σχεδόν αφιλοκερδώς, με όλη του την αγάπη, αφοσίωση και μεράκι, τα demo να γίνουν κανονικά τραγούδια. Αν δεν ήταν εκείνος πιθανότατα δεν θα υπήρχε το "Είμαι Εδώ". Του οφείλω τα πάντα.
Αρετή λένε τη μητέρα μου, όπως καταλαβαίνεις. Όπως και με τους Pop Eye, έπαιξα με ένα όνομα που να έχει διττή σημασία.
Tα κομμάτια του άλμπουμ είναι βιωματικά. Απόλυτα κι ολοκληρωτικά. Όσοι με ξέρουν, το γνωρίζουν. Έχω μιλήσει για όλα αυτά που έχω νιώσει και βιώσει. Καλά κι άσχημα, σοβαρά κι αστεία, φιλικά κι ερωτικά, παιδικά και μέσης ηλικίας, ρεαλιστικά κι ονειρικά. Πιστεύω κι ελπίζω, όμως, να μην αφορούν μόνο την ψυχή μου και το μικρόκοσμο μου, αλλά κι όλους εσάς. Κι ακόμη κι αν δε σας αφορούν, αν τα ακούσετε, μόνο κερδισμένοι θα είστε».
Τον ρωτάω πόσο μεγάλο ατού είναι ο ελληνικός δίσκος για κάποιον που κυκλοφορεί μουσική στην Ελλάδα. «Δεν ξέρω αν είναι ατού, μπορεί και να είναι» λέει. «Υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να φτάσει η μουσική μου σε περισσότερα αυτιά. Στην Ελλάδα τουλάχιστον. Το δύσκολο είναι ο συνδυασμός, ελληνόφωνη ποπ. Δεν είναι ούτε λαϊκός, ούτε έντεχνος, είναι ποπ. Εκεί είναι που αμφιβάλλω. Άσε που είναι κι αρκετά δύσκολο το πέρασμα από την λεγόμενη αγγλόφωνη σκηνή στην ελληνόφωνη. Είναι πιθανό να χάσω εκείνους που με αγάπησαν μέσω των αγγλόφωνων Pop Eye και να μην καταφέρω να κερδίσω αυτούς που ακούνε ελληνόφωνα. Πάντως δεν έγραψα στα ελληνικά για να κάνω χρήση αυτού του "ατού"».
«Πόσο δύσκολο είναι να φτιάξεις ελληνόφωνη ποπ;». «Θα ακουστεί αστείο τώρα, αλλά δε μου φάνηκε καθόλου δύσκολο. Συνέχισα από αυτό που γνώριζα, να φτιάχνω ηλεκτρονική ποπ δηλαδή. Όλα ξεκίνησαν με το "Μη Φεύγεις" που ήταν το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε, κόλλησε η μουσική στο στίχο κι αντίστροφα κι έπειτα όλα κύλησαν σαν νερό. Για να είμαι ειλικρινής ούτε εγώ το πίστευα καθώς συνέβαινε. Μπορεί να με τρόμαξε, δεν ήμουν σίγουρος ότι είναι η "σωστή" γλώσσα, είχα συνηθίσει στα αγγλικά, αλλά σίγουρα δεν με δυσκόλεψε. Εξάλλου έκανα χρήση απλών λέξεων και νοημάτων, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. Ήθελα να μιλήσω απλά».
Όλα ξεκίνησαν με το "Μη Φεύγεις" που ήταν το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε, κόλλησε η μουσική στο στίχο κι αντίστροφα κι έπειτα όλα κύλησαν σαν νερό. Ο Γιος της Αρετής - Μη Φεύγεις.
Στο "Μη Φεύγεις", «ένα μοντέρνο καψουροτράγουδο» που έγινε και βίντεο με τη βοήθεια των φίλων του τραγουδάει «Μη φεύγεις, μη / Κι ας μην ήσουν ποτέ εδώ / Για μένα δεν είναι ντροπή / Στα γόνατα να σε παρακαλώ. / Μη φεύγεις, μη / Κι αν είναι μόνο για λίγο / Δε θα το αντέξω πολύ / Το πάντα ας το αποφύγω. / Μη φεύγεις, μη / Ό,τι άλλο θέλεις ζήσε / Δεν είναι η αγάπη αυτή μικρή / Για να χαθεί στο άψε-σβήσε. / Μη φεύγεις να ξέρεις / Τι άλλο πια να σου πω / Τη μισή μου ζωή / Μόνο εσένα αγαπώ / Μη φεύγεις να ξέρεις / Τι άλλο πια να σου πω / Έχω άλλη μισή / Μόνο με σένα να ζω».
Συζητάμε για το πώς είναι η κατάσταση για κάποιον μουσικό αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. «Δεν θα μπορούσα να σου απαντήσω απόλυτα σε αυτήν την ερώτηση, γιατί δεν είμαι επαγγελματίας μουσικός» λέει. «Τόσο με τους Pop Eye, όσο και τώρα που κυκλοφορεί το πρώτο προσωπικό μου άλμπουμ, η σχέση που έχω με τη μουσική κι ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, μου δίνει τη δυνατότητα να ενεργώ με απόλυτη ελευθερία χωρίς να περιμένω και πολλά. Αν, όμως, βρισκόμουν στη θέση ενός μουσικού "με τη βούλα", τότε θα σου έλεγα πως πιθανότατα τα πράγματα είναι δύσκολα. Μικρή αγορά, κοινό που δεν ακούει μουσική ή δεν πηγαίνει σε live. Λίγα ονόματα μπορούν και στέκονται και μπορούν να απορροφηθούν, ώστε να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς από τη μουσική και να μπορούν να επενδύουν δημιουργικά σε αυτήν».
«Πώς τα βλέπεις τα πράγματα στη μουσική; Βλέπεις να υπάρχει μέλλον;». «Εξαιρετικά δύσκολη ερώτηση. Αρχικά να πούμε πως η «μαύρη» μουσική έχει κυριαρχήσει απόλυτα παγκοσμίως. Έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ άλλοτε στο παρελθόν σε τέτοιο απόλυτο βαθμό. Πάντα υπήρχαν ρεύματα, τάσεις και μόδες, αλλά αυτό είναι κάτι άλλο πια. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει χώρος για την ποπ και τη ροκ.
Δεν ξέρω, επίσης, πόσο τελικά έχει βοηθήσει ο καταιγισμός πληροφορίας που εξαντλείται σε μία fast forward αντιμετώπιση της μουσικής. Η δυνατότητα του να μπορώ να έχω στο σκληρό μου τα πάντα όποτε θέλω, μας έχει κάνει απλά να ρίχνουμε κλεφτές ματιές και να μη βιώνουμε τη μουσική. Αυτή η απόλυτη ελευθερία να μπορούμε με ένα κλικ να ακούσουμε όποιο άλμπουμ επιθυμούμε και μετά το επόμενο και το επόμενο, μας κάνει αυτιστικούς ακροατές κι όχι ενεργητικούς.
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζω ως μουσικός είναι να φτάσει η μουσική μου στον κόσμο. Σε περισσότερο κόσμο από την οικογένεια, τους φίλους και γνωστούς κι ίσως λιγοστούς ανθρώπους του χώρου που έχουν τη διάθεση να σε ακούσουν. Νιώθω πως υπάρχει μια ομάδα καλλιτεχνών που έχουν κυριεύσει το χώρο που κυρίως απευθύνεται η μουσική μου. Αν ανοίξεις ραδιόφωνο αυτή τη στιγμή, ακούς σε repeat τους ίδιους και τους ίδιους, λες και δεν κυκλοφορούν τόσα ελληνικά άλμπουμ που αξίζουν ακρόασης ή ενός βήματος. Μπορεί να υπάρχει ένας μηχανισμός από πίσω που προωθεί αυτά τα εμπορικά ονόματα, και πολύ καλά κάνει, αλλά μέσα σε ένα ολόκληρο 24ωρο, δε βρίσκεται ένα τρίλεπτο για τον κάθε Γιο και Κόρη και τα Παιδιά που βγάζουν ένα νέο άλμπουμ;
Οι νέοι άνθρωποι την έχουν απαξιώσει τη μουσική γιατί έχουν άλλες προτεραιότητες: τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους νέους ένα ποστ στο Facebook ή στο Instagram, παρά ένα καλό άλμπουμ. Μεμονωμένα τραγούδια επιτυχίες κάνουν ντόρο, κάποια ονόματα που «πουλάνε», κι αυτά όμως χρησιμοποιούνται ως ακόμη ένα ποστ. Δεν δημιουργούνται σχέσεις και φιλίες μέσω μουσικής ή θεάτρου ή μιας καλής ταινίας, αλλά μέσω ποστ, κλικ και views».
«Θυμάσαι την πρώτη συναυλία που πήγες;». «Νομίζω πως ήταν Νταλάρας - Παπακωνσταντίνου στο γήπεδο της Χαλκίδας, ως παιδί. Ήταν εκείνη η εποχή, που γέμιζαν τα γήπεδα ανά την Ελλάδα, εκείνες οι οικογενειακές συναυλίες. Πιάνεται; Η συναυλία που με σημάδεψε ουσιαστικά είναι μία, εκείνη των Στέρεο Νόβα στο Μαραμπού beach bar στις Αλυκές Χαλκίδας (νομίζω έτσι λεγόταν το μαγαζί), ένα καλοκαίρι λίγο μετά την κυκλοφορία του debut άλμπουμ τους. Δεν τη θυμάμαι σαν συναυλία, αλλά σαν ιεροτελεστία. Ήταν σαν να βρισκόμουν πρώτη φορά στη δική μου εκκλησία, κοινωνός της δικής μου θρησκείας. Αν κι απέχω ηλικιακά από τους πιτσιρικάδες, μοιάζει πως κάτι τέτοιο σήμερα (σσ. η συναυλία ως εμπειρία ζωής) δεν συμβαίνει. Όχι τουλάχιστον σε αυτό που εγώ έχω στο μυαλό μου. Όμως, δεν έχω βρεθεί σε συναυλία hip hop καλλιτέχνη, όπου ξέρω πως γίνεται χαμός, ούτε σε heavy metal που έχει σταθερό κι ανανεώσιμο κοινό, ούτε φυσικά σε κάποια από τις λαϊκές πίστες -ξεχνάμε αυτό το κομμάτι)».
«Ποια ήταν η τελευταία φορά που πέρασες καλά σε συναυλία;». «Νομίζω στους Moderat, φθινόπωρο του 2016, στο Gazi Music Hall. Είχαν κυκλοφορήσει και το 3ο τους άλμπουμ, είχαν τα τραγούδια εκείνα και το attitude ενός γκρουπ στην καλύτερη τους στιγμή.
«Τι σε ενοχλεί περισσότερο αυτή τη στιγμή γύρω σου;». «Μμμ...πολλά και τίποτα. Θεωρώ πως έχω πολλά από αυτά που θέλω, τα περισσότερα θα έλεγα. Είμαι υγιής, έχω φίλους, έχω αγάπη, έχω δουλειά και ζω έτσι όπως θέλω.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο, όχι όμως μόνο τώρα, είναι η έλλειψη παιδείας , καλλιέργειας ψυχής, σεβασμού στο συνάνθρωπο. Και δεν τα χρησιμοποιώ σαν εύκολα σλόγκαν που πουλάνε αυτά, αλλά είναι αυτή η πνευματική κρίση που έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση ένα τεράστιο κομμάτι της παγκόσμιας κοινότητας και της χώρας μας και φυσικά στην οικονομική κρίση».
«Live θα κάνεις;». «Παλεύω αυτόν τον καιρό να δημιουργήσω το σχήμα που θα με συνοδεύσει. Αν όλα πάνε καλά κι αυτός είναι ο προγραμματισμός, live θα κάνω από το φθινόπωρο κι έπειτα. Αρχικά, μία πρώτη παρουσίαση του άλμπουμ, αφού πρώτα επικοινωνήσουμε με την εταιρία μου, την Ammos Music, το όνομα ο Γιος της Αρετής και μετά καλά live σε επιλεγμένες εμφανίσεις.
«Πώς τα βλέπεις τα πράγματα, γενικά;». «Είμαι θετικός άνθρωπος κι αισιόδοξος. Ακόμη και σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, όπου όλα φαίνεται να πηγαίνουν κατά διαόλου, προσπαθώ να κρατιέμαι από τους ανθρώπους γύρω μου, τους φίλους και συνεργάτες μου και την οικογένεια μου έστω κι από μακριά. Δύναμη και ελπίδα μου δίνουν οι άνθρωποι γύρω μου κυρίως, οι φίλοι μου. Το γεγονός ότι ακόμη είμαι υγιής και μπορώ να κάνω πράγματα που θέλω. Ακόμη κι η προσπάθεια να πετύχω στόχους, στη δουλειά, στις σχέσεις, με τον Γιο, μου δίνουν δύναμη κι ελπίδα.
Μέσα από τη μουσική νιώθω πως είμαι μικρότερος, έφηβος σχεδόν. Με κρατάει σε δημιουργική εγρήγορση, συν το γεγονός ότι έρχομαι σε επαφή με κυρίως νεότερους μουσικούς και δημιουργούς από μένα, τους πίνω το αίμα και κρατιέμαι φρέσκος. Η περίοδος της δημιουργίας του άλμπουμ "Είμαι Εδώ" με έφτασε σε μια ντελιριακή σχεδόν κατάσταση, όπου όλα λειτουργούσαν λες κι είχα πάρει ναρκωτικά. Κι ήμουν διπλά και τριπλά αποδοτικός και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς της ζωής μου, αφού με τροφοδοτούσε με τρομερή ενέργεια.
Η ζημία είναι μόνο οικονομική, αφού όλα περνάνε από την «εταιρία παραγωγής» ο Γιος της Αρετής. Όχι τέτοια, όμως, που να έχει αντίκτυπο σε άλλα πράγματα που αγαπώ, όπως ένα ταξίδι στο εξωτερικό, να πάω σε μια συναυλία, να βγω έξω με τους φίλους ή να κάνω ένα τραπέζι στο σπίτι μου».
«Ποια θα ήταν μια ιδανική συνέχεια για τον Γιο της Αρετής;». «Αυτό που επιθυμώ είναι να φτάσει η μουσική μου, σε όσα περισσότερα αυτιά μπορεί, να αγγίξει περισσότερο κόσμο. Αυτό θα μου δώσει κι άλλη δύναμη να συνεχίσω να δημιουργώ. Έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω νέα τραγούδια και πιστεύω πως το επόμενο βήμα θα είναι ένα EP 3-4 τραγουδιών, αν και το ίδιο είπα όταν ξεκίνησα το «Είμαι Εδώ». Θα προσπαθήσω, επίσης, να συνεργαστώ και με κάποιους δημιουργούς που έχουμε σταθερή σχέση από τα χρόνια των Pop Eye, αλλά και με κάποιους νέους που γυροφέρνουν στο μυαλό μου.
Info:
Το «Είμαι Εδώ» κυκλοφορεί από την Ammos Music. Μπορείτε να το κατεβάσετε ή να το ακούσετε σε όλα τα μεγάλα διαδικτυακά music stores όπως: Apple Music / iTunes , Spotify , Amazon , Deezer , Google Play κ.α.
https://www.amazon.com/gp/product/B07BYFYBWB/ref=dm_ws_sp_ps_dp
https://open.spotify.com/album/77uu7S3BoIH5i6sitdLW8P
https://www.deezer.com/us/album/60665852
https://itunes.apple.com/us/album/eimai-edo/1367992550
https://play.google.com/store/music/album/O_Gios_Tis_Aretis_Eimai_Edo?id=B6jwgawjhddnmq572iwpyz5dbb4
