Ο RSN και οι αναμνήσεις από έναν αναλογικό κόσμο

Ο RSN και οι αναμνήσεις από έναν αναλογικό κόσμο Facebook Twitter
Φωτογραφία: Freddie F. / LIFO
0

Ο RSN και οι αναμνήσεις από έναν αναλογικό κόσμο Facebook Twitter
Φωτογραφία: Freddie F. / LIFO

 

Ο Άρης Αζιλαζιάν aka RSN ασχολείται με τη μουσική εδώ και χρόνια ως μουσικός, DJ και παραγωγός. Έχει παίξει με σχήματα όπως οι Dagobah System και οι Razastarr κι έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως ο Άγνωστος χειμώνας, ο Ταφ Λάθος και ο Αιρετικός, ενώ από το 2009 συμμετέχει –ως DJ- στο σχήμα των Βρετανών Belleruche, ένα κορυφαίο συγκρότημα στην παγκόσμια turntable soul σκηνή, με το οποίο έχει γυρίσει όλη την Ευρώπη. Ο RSN έχει βάλει την υπογραφή του στη μουσική του ντοκιμαντέρ της βρετανικής Guardian «Greece's Biggest Hospital», του «Debtocracy» του Άρη Χατζηστεφάνου, καθώς και του τηλεοπτικό σποτ των Γιατρών του Κόσμου. Τo 2014 ανέλαβε το βασικό θέμα, έκανε τη μουσική επιμέλεια και έπαιξε ζωντανά για λογαριασμό του TEDx Academy στο Mέγαρο Μουσικής Αθηνών. Παράλληλα κάνει την παραγωγή και σε δουλειές άλλων καλλιτεχνών όπως  το “Gone Home” και το “While Everyone Sleeps” του Keenya από τη Hush Hush Records, (Seattle / USA). Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί τη νέα του σόλο δουλειά «Analog Memories» στην Minos – EMI.

Στο δίσκο που συμμετέχουν μουσικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό, το τριπ χοπ συναντάει την κλασική σόουλ και οι όμορφες φωνές μπερδεύονται με το ραπ σε ένα μίγμα που θυμίζει τις καλές στιγμές των ’90s. «Γράφω συνέχεια μουσική, ιδέες, όλη την ώρα» λέει. «Κατέληξα σε αυτά τα 11 κομμάτια από 40 που είχα μαζέψει και δούλεψα τα συγκεκριμένα. Δεν σκέφτομαι πού απευθύνομαι, με ενδιαφέρει να είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά το CD, με αρχή, μέση και τέλος. Δεν θέλω να φτιάχνω ένα χιτάκι και τα υπόλοιπα κομμάτια απλά να γεμίζουν το δίσκο. Έψαξα σε φίλους που έχουν αναλογικά μηχανήματα επειδή ήθελα τα συγκεκριμένα μπάσα, ήταν ένας δίσκος που είχε πολλή δουλειά. Το έκανα για μένα βασικά. Ο καλός ήχος είναι κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Μπορούσα να είχα φτιάξει το δίσκο πολύ πιο απλά, το έκανα όμως για να το ακούω σε δέκα χρόνια και να λέω «το προσπάθησα καλά. Και για να κάνω κάτι παραπάνω. Όποιος μπορεί να το εκτιμήσει, θα το καταλάβει αμέσως. Και το mastering έγινε αναλογικά, έχω μια αγάπη στον αναλογικό ήχο».

Αναφέρει ως βασική επιρροή του τους μάγους των turntables που έκαναν πραγματικά πρωτοποριακά πράγματα στα ’90s και τους Portishead που τον έκαναν να δει τη μουσική με διαφορετικό τρόπο. «Οι γονείς μου γενικά άκουγαν και ακούνε πολλή μουσική. Στο σπίτι μας μπορούσες να ακούσεις μπλουζ, τζαζ, ροκ πολύ -κλασικό ροκ, Dire Straits, τέτοια πράγματα-, αλλά γενικά έχω μεγαλώσει με μαύρες μουσικές. Άκουγα πολύ μπλουζ, μου άρεσε. Στα 14 ανακάλυψα τους Portishead –νομίζω ότι ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασα- και μου άλλαξε ο κόσμος όλος. Μετά άρχισα να ακούω trip hop, hip hop, πολύ τζαζ. Ο DJ που είδα και μου άλλαξε η ζωή ήταν ο DJ Krush. Όταν είχε έρθει το 1998 με τους Red Snapper και τον είδα με 4 πικάπ, με σάμπλερ και εφέ, έπαθα πλάκα».

Ο RSN και οι αναμνήσεις από έναν αναλογικό κόσμο Facebook Twitter
Φωτογραφία: Freddie F. / LIFO

Ο RSN ζει από τη μουσική. «Είναι η προσωπική μου πολυτέλεια» λέει. «Παίζω και ως DJ σε μαγαζιά, αλλά ασχολούμαι με οτιδήποτε έχει να κάνει με τη μουσική. Αγοράζω συνέχεια δίσκους, έχω μεγάλη δισκοθήκη και η μουσική είναι προτεραιότητα στη ζωή μου. Δεν δέχομαι ότι ο κόσμος δεν ακούει μουσική πια. Αυτοί που άκουγαν, ακούνε ακόμα. Ο αδερφός της μητέρας μου π.χ. έχει ακόμα την τρέλα, αγοράζει δίσκους και με παίρνει γεμάτος ενθουσιασμό τηλέφωνο να πάω να ακούσουμε ο, τι νέο αγοράζει. Με στεναχωρεί που η μουσική δεν είναι η προτεραιότητα των πιτσιρικάδων. Το YouTube έχει κάνει μεγάλο κακό. Υπάρχει υπερπληροφόρηση, γενικώς. Σαν πιτσιρικάς έπαιρνα το Ποπ & Ροκ για να δω τι γίνεται, τι βγαίνει, να διαβάσω τις δισκοκριτικές, κι όταν έπαιρνα έναν δίσκο διάβαζα μέχρι και τα ευχαριστήρια. Τώρα έχει χαθεί η μαγεία. Θυμάμαι ότι ήταν ολόκληρη περιπέτεια το να βρεις ένα δίσκο, έκανες φίλους για να τον ψάξεις, έκανες παρέα με ανθρώπους για να μάθεις, επειδή κάποιος ήξερε κάτι περισσότερο».

Του ζητάω να σχολιάσει το γεγονός ότι η Αθήνα έχει πιο πολλούς DJ από barmen και την ευκολία που ο καθένας δηλώνει DJ. «Πώς μπορείς να είσαι DJ αν δεν έχεις τουλάχιστον 500 δίσκους;» λέει. «Πώς γίνεται; Ήμουν το παιδί που στο σχολείο μου έδιναν λεφτά να πάρω τυρόπιτα και δεν έτρωγα για να πάρω το Σάββατο έναν δίσκο που μέχρι το επόμενο Σάββατο είχα μάθει απέξω μέχρι και τις σημειώσεις. Και θυμάμαι όλους μου τους δίσκους από πού τους έχω πάρει. Έχω ακούσει για DJ που παίζουν από το YouTube. Μου φαίνεται αστείο. Δεν ξέρω και πώς μπορεί να πληρώνεσαι για αυτό το πράγμα. Σε όλες τις δουλειές υπάρχει ο επαγγελματίας, υπάρχει και αυτός που δεν είναι».

«Με ενοχλεί η αγένεια, η βία που υπάρχει γύρω μας -ακόμα και η λεκτική», λέει «θα ήθελα περισσότερο σεβασμό στο δρόμο, μέσα στο σπίτι, παντού. Να είμαστε λίγο πιο πολιτισμένοι. Με ενοχλεί το ότι περνάς δίπλα από άστεγο και σου φαίνεται νορμάλ, ενώ δεν είναι νορμάλ, θα έπρεπε να πιάνεται η ψυχή σου. Δεν μπορώ να το συνηθίσω. Είναι τραγικό να βλέπεις στην τηλεόραση εικόνες όπως της δημοσιογράφου που σκότωσαν μπροστά στην κάμερα. Είναι φοβερό να βλέπει το παιδί σου αυτό το πράγμα. Δεν πρέπει να το δείχνεις γιατί το κάνεις οικείο. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που ανήκω σε μια γενιά που μεγαλώσαμε παίζοντας σε αλάνες, χαίρομαι που το πρόλαβα αυτό. Θυμάμαι να παίζω μπάλα στο Κορωπί».

Αναρωτιέται αν πρέπει να υπάρχει κάποιος κώδικας ηθικής που να καθορίζει τι επιτρέπεται να ανεβαίνει στα μέσα. «Πριν από καιρό κυκλοφορούσε μια βραβευμένη φωτογραφία με ένα παιδάκι κάπου στην Αφρική δίπλα στο οποίο περίμενε ένας γύπας για να πεθάνει και να το φάει και σκεφτόμουν ‘αξίζει άραγε να βγάλεις φωτογραφία μια τόσο συγκλονιστική στιγμή ή πρέπει απλά να πετάξεις την κάμερα και να σώσεις το παιδάκι;’. Υπάρχει κι η ηθική, κάπου λες μεγάλε στοπ. Με ενοχλεί που την επόμενη του χτυπήματος στη Γαλλία εφημερίδα βάζει CD με γαλλικά τραγούδια».

«Work. Trust. Respect. Love» τραγουδάει στο «Everything» η  Kathrin deBoer των Belleruche που συμμετέχει στο δίσκο με μια μελαγχολία που δανείζεται από τον ήχο του Μπρίστολ, με τον B’n’C να ραπάρει  «για τους φόβους που πρέπει να διώξουν και τα δάκρυα που πρέπει να στεγνώσουν».

Ο RSN και οι αναμνήσεις από έναν αναλογικό κόσμο Facebook Twitter
Φωτογραφία: Freddie F. / LIFO

Μιλάει με ενθουσιασμό για τη συμμετοχή του στους Belleruche που του άλλαξαν τη ζωή σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. «Ταξίδεψα πολύ μαζί τους, έζησα πολύ ωραία πράγματα, έμαθα ακόμα περισσότερα και η συμμετοχή τους στον δίσκο μου είναι η συνέχεια της αγάπης και του σεβασμού που έχουμε μεταξύ μας». Αναφέρει ότι τα τελευταία χρόνια έχει  παίξει μαζί τους σε Λονδίνο, Μπορντό, Λυών, Παρίσι, Ελβετία, Λοζάνη, Γενεύη, Ζυρίχη, σε ένα σωρό μέρη που του έχουν χαρίσει αξέχαστες στιγμές. Έχω παίξει στην Αγία Πετρούπολη, στη Μόσχα, στο Ντουμπάι, στην Κύπρο, στο Κίεβο, το καλοκαίρι έπαιξα σε ένα μέρος κοντά στα Καρπάθια…

«Υπάρχει κάτι που ξεχωρίζεις;». «Το ότι έχω παίξει στο Οpera Ηouse της Οδυσσού, στο Ιnternational Film Festival, ήταν τρομερή εμπειρία. Πήγα κατευθείαν εκεί από το αεροδρόμιο, δεν το είχα δει το μέρος από πριν, είδα ένα τεράστιο κτίριο και είπα ‘ΟΚ’. Ανοίγει μια μικρή πόρτα και περνάμε από διαδρόμους και άλλους διαδρόμους και μετά ανοίγει μία άλλη πόρτα και βλέπω έναν εκπληκτικό χώρο, την όπερα. Έχω μείνει. Το θεώρησα ευλογία που το έχω ζήσει αυτό το πράγμα».

«Από την εμπειρία σου από το ξένο κοινό, πόσο διαφορετικοί είναι από τους Έλληνες;». «Ο κόσμος έρχεται για περάσει καλά και χορεύουν από το πρώτο κομμάτι. Θυμάμαι ειδικά στη Ρωσία ότι είχε ψοφόκρυο και με το πρώτο κομμάτι έγινε χαμός. Έρχονται για να περάσουν καλά, αυτή είναι η διαφορά από ό, τι έχω καταλάβει. Εδώ ο καθένας διασκεδάζει με τον τρόπο που καταλαβαίνει, αλλά δεν χορεύουμε τόσο. Πιστεύω, πάντως, ότι έχει αρχίσει και φτιάχνει κάπως το πράγμα, όλο και περισσότερος κόσμος έχει αρχίσει και ψάχνεται με τη μουσική, δεν είμαστε οι σούπερ ψαγμένοι, γιατί δεν βοηθάνε οι συνθήκες, ούτε η άσχημη οικονομική κατάσταση. Και το ότι δεν υπάρχουν πολλά δισκάδικα δεν βοηθάει».

«Πες μου για τις συνεργασίες του δίσκου». «Εκτός από την Kathrin deBoer και τον Β’n’C υπάρχουν τα φωνητικά της Γαλλίδα Nell Mess και του Tareq που ξέρουμε από την ελληνική disco και synth pop σκηνή, της soprano Κέλλυ Κούτλα και της Thaliah και τα analog synths του Σεραφείμ Τσοτσώνη. Στις κιθάρες είναι οι Ricky F. Abulous (ιδρυτικό μέλος των Belleruche) και ο Διονύσης Μόρφης (Τravel mind syndrome, Αfformance), στα πνευστά οι Ρώσοι Dub Hope Joint, ο Γιώργος Ζαρρέας και ο Κώστας Ιωαννίδης, στα ντραμς/κρουστά ο Κων/νος Ζέρβας και τέλος στα πιάνα είναι η Beatride. Στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου παίζει άρπα η Kat Arney».

Άρη, πώς τα βλέπεις τα πράγματα; 
Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος και θεωρώ ότι ο κόσμος σιγά-σιγά ξυπνάει, με αργά βήματα αλλά συμβαίνει και είναι σημαντικό!

Τι σου δίνει δύναμη;

Οι δικοί μου άνθρωποι.


Ποια θα ήταν μια ιδανική συνέχεια για σένα; Καλλιτεχνικά και προσωπικά. 

Όσο προχωράω να κάνω και ένα βήμα λίγο πιο πάνω, και μουσικά και προσωπικά.

Το Analog Memories κυκλοφορείαπότην Minos-EMI under exclusive license from Rsn Music.

Η live παρουσίαση του δίσκου θα γίνει στις 30 Δεκεμβρίου στον πολυχώρο Ρομάντσο με το Διονύση Μόρφη στην κιθάρα, το Δημήτρη Δερμάνη στα πλήκτρα και τη Thaliah στα φωνητικά.
Guests:  Ricky F. Abulous / Tareq / BnC
Opening Act: Μoderator

 

 

Ο RSN και οι αναμνήσεις από έναν αναλογικό κόσμο Facebook Twitter
Φωτογραφία: Freddie F. / LIFO
Ο RSN και οι αναμνήσεις από έναν αναλογικό κόσμο Facebook Twitter
Φωτογραφία: Freddie F. / LIFO

Facebook Page: www.facebook.com/arisrsn

Soundcloud Page: http://soundcloud.com/arisrsn

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Η Ματούλα Κουστένη βουτά στα άδυτα μιας βαθιάς φιλίας, αυτής των Γιόζεφ Γιόακιμ και Γιοχάνες Μπραμς, που στηρίχτηκε στην καλλιτεχνική ιδιοφυΐα και τη χημεία αυτών των δύο μουσικών, αφήνοντας ένα μοναδικό ενθύμιο, το Κοντσέρτο για Βιολί και Ορχήστρα που υπογράφει -ποιος άλλος;- o Γιοχάνες Μπραμς.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Συναυλία Μαλερ

Μουσική / Ένας έξοχος Μάλερ του Κουρεντζή στο Μέγαρο

Ο Κουρεντζής βημάτισε αργά πάνω στο λεπτό σκοινί που συνδέει το υπαρκτό και του μαγικό, του εδώ και του επέκεινα, και με αδρές κινήσεις δεν παρουσίασε απλώς το Adagietto αλλά εξήγησε στον ακροατή κάθε του συλλαβή
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΜΠΙΔΗΣ
Νταλάρας - Παπακωνσταντίνου: Οι πρώτες φωτογραφίες από την πολυαναμένομενη συνεργασία τους

Πολιτισμός / Νταλάρας - Παπακωνσταντίνου: Οι πρώτες φωτογραφίες από την πολυαναμενόμενη συνεργασία τους

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές θα συναντηθούν επί σκηνής από τις 5 Δεκεμβρίου στο Vox σε μια θεατροποιημένη παράσταση με κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου τα οποία θα παρουσιάζει o ίδιος έχοντας τον ρόλο του αφηγητή
LIFO NEWSROOM
Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

The Review / Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

O Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο ραδιοφωνικός παραγωγός και DJ Νίκος Ζώης συναντήθηκαν στη δεύτερη μέρα του φετινού Techniques και σχολιάζουν τη βραδιά, το σετ της –ακριβοθώρητης πλέον– Charlotte de Witte και όσα είναι hot τώρα στην ηλεκτρονική σκηνή και στο αθηναϊκό nightlife.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
νταλαρας παπακωνσταντίνου

Μουσική / Γιώργος Νταλάρας και Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξανά μαζί 33 χρόνια μετά

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές ετοιμάζονται να μοιραστούν και πάλι τη σκηνή, παρουσιάζοντας μια θεατροποιημένη μουσική παράσταση με κείμενα και αφήγηση του Οδυσσέα Ιωάννου που θα αφορούν το ελληνικό τραγούδι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tsugranes

Μουσική / Η επιρροή των ελληνικών '90s -’00s στις Tsugranes και τον ήχο τους

Με αναφορές στον ΛεΠα και την Charli XCX, το τριμελές σχήμα από τα Γιάννενα, που άνοιξε τη συναυλία της Μαρίνας Σάττι στην Τεχνόπολη, φέρνει την πιο φρέσκια μουσική στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Οι Khirki παντρεύουν το metal με τα ποραδοσιακά, σείοντας τις Συμπληγάδες 

Μουσική / Οι Khirki παντρεύουν το metal με παραδοσιακά στοιχεία και pop ευαισθησίες

Η νέα μπάντα του ελληνικού underground, που έχει ήδη ξεχωρίσει, ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τη δεύτερη ευρωπαϊκή της περιοδεία, περιμένοντας το κοινό από κάτω να φωνάζει «the Greek song, the Greek song».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ