ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟ «Drive», το νέο θαυμάσιο άλμπουμ των Post Lovers, του μουσικού πρότζεκτ της Ελένης Καραγεώργου, αναρωτιέμαι τι θα είχε συμβεί στην ελληνική ποπ αν έβγαιναν τέτοιοι άψογοι δίσκοι τη δεκαετία του '90. Το «Bees from the buzz», που ανοίγει το «Drive», θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο indie hit της εποχής, από αυτά που ακόμα στοιχειώνουν το ελληνικό ραδιόφωνο, και το «The word (mansplaining)» ένα κλασικό φεμινιστικό πανκ μανιφέστο των Riot grrrls, με φωνητικά που θυμίζουν την Kim Gordon. Ο δίσκος περιέχει διαμάντια, όπως το «Run like flood», που θυμίζουν στιγμές του «Dirty» ή του «Goo» των Sonic Youth, αλλά και μελωδικές «εξάρσεις», όπως τα πιο ποπ «Hibernation» και «On the pill», που άλλες εποχές θα σάρωναν στο airplay.
Η κιθαριστική ποπ που καθόρισε ηχητικά την εναλλακτική σκηνή έχει ευτυχήσει στο «Drive» να ακούγεται (ξανά) ενδιαφέρουσα και εκεί που θεωρούσες ότι ο «indie ήχος» είναι μια υπόθεση παλιά και ξεχασμένη, κάνει ένα δυναμικό comeback. Το νέο άλμπουμ των Post Lovers έχει όλα τα συστατικά που θα το κάνουν ελκυστικό στο παγκόσμιο ροκ κοινό, αρκεί το παγκόσμιο κοινό να αρχίσει να ακούει ξανά τέτοιον ήχο.
«To "Drive" είναι μάλλον πιο δυναμικό από το πρώτο άλμπουμ» λέει η Ελένη. «Οι ενορχηστρώσεις έχουν περισσότερες κιθάρες, ο ήχος είναι λίγο πιο επιθετικός, η διάρκεια των κομματιών έχει μεγαλώσει ελαφρώς. Συνολικά, θα έλεγα πως του έδωσα περισσότερο χώρο στη σύνθεση και την ενορχήστρωση».
Το «The word» ξεκίνησε από ένα πολύ επιτακτικό «δεν ξέρεις εσύ, εγώ θα σου πω πώς θα το κάνεις» που άκουσα κάποια στιγμή, το οποίο, πέρα από ευθεία προσβολή, μεταφράζεται και ως ξεκάθαρη εντολή «κάν' το έτσι για ν' αρέσει σ' εμένα». Ένα ωραιότατο mans-plaining.
Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ μπορεί να άλλαξαν πολλά, αλλά τα ερεθίσματα για να γράψει τραγούδια παραμένουν τα ίδια: «Κάτι που έζησα, κάτι που είδα στον δρόμο, κάτι που άκουσα από έναν φίλο, κάτι που διάβασα σε ένα βιβλίο» λέει. «Με το πρώτο άλμπουμ έκλεισε ένας πολύ μεγάλος κύκλος, ενώ με το "Drive" ξεκινάει μια ευθεία και όπου πάει. Στον δεύτερο δίσκο ήταν πιο σαφής η διαδικασία, γιατί είχα την εμπειρία του πρώτου, ήξερα τα βήματα που έπρεπε να γίνουν και πήρα τις αποφάσεις πιο γρήγορα.
Στο "Drive" ανέλαβα για πρώτη φορά και το κομμάτι της παραγωγής. Τα τραγούδια, στο μεγαλύτερο μέρος τους, ηχογραφήθηκαν στην άνεση του σπιτιού μου, χωρίς το άγχος του χρόνου που έχει κανείς όταν ηχογραφεί σε στούντιο. Ήταν συνειδητή επιλογή αυτή, ένα back to the basics, και λειτούργησε απελευθερωτικά. Γράφω μουσική και στίχους μόνη μου. Όταν ξεκινάμε να παίζουμε τα κομμάτια με την μπάντα, υπάρχει έτοιμο ήδη ένα 85% του κομματιού. Στις πρόβες προκύπτουν ιδέες που δοκιμάζουμε ή μέρη στα οποία χρειάζομαι τη βοήθεια του Σταύρου στο μπάσο, του Νίκου στην κιθάρα, της Δανάης στα πλήκτρα. Τα δουλεύουμε μαζί ώστε να ενταχθούν στον ήχο και στις απαιτήσεις του κομματιού κι έτσι κάπως συμπληρώνεται το παζλ. Δεν έχω συγκεκριμένο τρόπο που γράφω τραγούδια, μπορεί να βρω πρώτα μια μελωδία και να γράψω τους στίχους μετά ή το αντίστροφο. Ιδανικό είναι στίχοι και μουσική, έστω σε πρωτόλεια μορφή, να έρχονται μαζί.
Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος ή συγκεκριμένο κοινό στο οποίο απευθύνομαι, γράφοντας ένα ολόκληρο άλμπουμ. Προτιμώ να σκέφτομαι κάθε τραγούδι ξεχωριστά. Στα τραγούδια του "Drive" βρίσκεις αγανάκτηση, συνείδηση, αισιοδοξία, θάνατο, έρωτα, αρρώστια, πόλη, φίλους. Τώρα, αν κάποιος θέλει, μπορεί να κάνεις τις συνδέσεις. Ας πούμε, το "The word" ξεκίνησε από ένα πολύ επιτακτικό "δεν ξέρεις εσύ, εγώ θα σου πω πώς θα το κάνεις" που άκουσα κάποια στιγμή, το οποίο, πέρα από ευθεία προσβολή, μεταφράζεται και ως ξεκάθαρη εντολή "κάν' το έτσι για ν' αρέσει σ' εμένα". Ένα ωραιότατο mansplaining».
«Πώς τα βλέπεις τα πράγματα αυτήν τη στιγμή, γενικά;» «Παγωμένα, μουδιασμένα. Από την άλλη, έτοιμα να ανθήσουν. Αυτό που ζούμε τον τελευταίο καιρό είναι μια κατάσταση από την οποία δεν γίνεται να μείνει κανείς ανεπηρέαστος. Προσωπικά, δεν έχασα τη δουλειά μου, ούτε αρρώστησα, σίγουρα, πάντως, επηρεάστηκε η κοινωνική μου ζωή και αυτονόητα η ψυχολογία μου από αυτή την πρωτόγνωρη συνθήκη απομόνωσης. Όμως αυτά που πραγματικά με ανησυχούν είναι όσα διαβάζω για τους ανθρώπους που είναι στις εντατικές, για την απειλή της εκτεταμένης ανεργίας, για την έξαρση της βίας κατά των γυναικών στις συνθήκες της καραντίνας. Ελπίζω να μην αργήσουμε να βγούμε από αυτή την κατάσταση, γιατί για πάρα πολύ κόσμο είναι πολύ δύσκολη.
Είναι πολύ περίεργο να έχεις βγάλει καινούργιο δίσκο και να μην μπορείς να παίξεις live. Σε κανονικές συνθήκες, όλο αυτό το διάστημα θα κάναμε πρόβες και τώρα θα ήμασταν έτοιμοι. Ένα ωραίο απόγευμα θα κάναμε soundcheck, όπου όλο και κάτι θα πήγαινε στραβά, και εκεί γύρω στις 10 θα ανεβαίναμε στη σκηνή. "Καλησπέρα παιδιά, είμαστε οι Post Lovers", μπαγκέτες, 1, 2, 3 και ξεκινάμε με "Bees from the buzz".
Post Lovers - Bees From The Buzz (Official Audio)
Είναι γεγονός ότι η σκηνή έχει μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια και βγαίνουν αρκετές ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες. Μου άρεσε πολύ το EP των testera, τα LPs των Kristof και Johnny Labelle και ανυπομονώ να κυκλοφορήσουν τις καινούργιες τους δουλειές δύο μέλη των Post Lovers, o Νίκος Τσέλιος, ως Quiescence, και ο Σταύρος Γεωργιόπουλος, ως Shipwreck. Η ιδανική συνέχεια για μένα μοιάζει με κεφάλαιο βιβλίου επιστημονικής φαντασίας, δεδομένων των συνθηκών: συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μακροπρόθεσμα, ίσως ένας τρίτος δίσκος, αν και όποτε προκύψει».
«Με τι άλλο ασχολείσαι, εκτός τη μουσική;» «Δουλεύω, διαβάζω, κάνω όσες βόλτες μπορώ, βλέπω ταινίες και τα πρώτα ένα-δυο επεισόδια από σειρές που δεν θυμάμαι καν τους τίτλους τους».
«Ποιο είναι το πιο μεγάλο σου όφελος από την ασχολία σου με τη μουσική;» «Η μουσική με βοηθάει να ισορροπώ και να προχωράω. Οι ζημιές δεν είναι σοβαρές, τις αντιπαρέρχομαι».
«Τι άλλο θα πρέπει να ξέρει για το δίσκο όποιος τον ακούσει;» «Ότι κυκλοφορεί σε ημιδιαφανές και μαύρο βινύλιο από την Inner Ear Records, ότι μία φορά έστω πρέπει να τον ακούσει με ακουστικά και ότι ένα από τα τραγούδια του μιλάει για έναν σκύλο που έπαθε άνοια».
Post Lovers - The Word (Mansplaining) (Official Audio)
Το «Drive» των Post Lovers κυκλοφορεί από την Inner Ear.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
σχόλια