Το «Lover» είναι το έβδομο κατά σειρά άλμπουμ της Taylor Swift. Κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες και από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνεις ότι είναι πιο χαρούμενο και ανάλαφρο από την προηγούμενη δουλειά της, το «Reputation», στο οποίο, όπως αναφέρεται με λυρικό τρόπο στο εξώφυλλο, αγκάλιαζε το σκοτάδι.
Υπερβολική περιγραφή για ένα από τα καλύτερα ίσως άλμπουμ που έχει βγάλει – μπορεί όμως και όχι. Η μουσική της ήταν πάντοτε αυτοβιογραφική και τo 2017 ένιωθε «ηττημένη», με τη φήμη της να καταρρέει από απανωτά χτυπήματα. Το αποτέλεσμα φάνηκε και στη δουλειά της.
Δύο χρόνια μετά, πολλά έχουν αλλάξει στην προσωπική της ζωή και στη δημόσια εικόνα της, η οποία φαίνεται ότι έχει αποκατασταθεί. Εδώ και τρία χρόνια κρατάει σχετικά χαμηλούς τόνους, ενώ ζει πλέον στο Λονδίνο μαζί με τον τωρινό της σύντροφο, τον ηθοποιό Joe Alwyn, με τον οποίο σπάνια κάνουν κοινές εμφανίσεις. Τεράστια διαφορά από τις προηγούμενες σχέσεις της, που καταστρέφονταν εξαιτίας της υπερπροβολής τους από τον Τύπο.
Με το «Lover» ανοίγει μια νέα σελίδα στην καριέρα της, μακριά από δράματα. Υιοθετεί μια παστέλ εκδοχή του ουράνιου τόξου στο στυλ της και επιστρέφει σε αυτό που αγαπάει και ξέρει να κάνει καλύτερα, να γράφει τραγούδια για τον έρωτα και την αγάπη με κοριτσίστικη αφέλεια.
Πέρσι αποφάσισε να μιλήσει, επιτέλους, ανοιχτά και για τις πολιτικές της πεποιθήσεις. Με ένα tweet της δήλωσε την υποστήριξή της στους στους δημοκρατικούς.
Αν κάτι έκανε τη Swift τόσο μισητή όλα αυτά τα χρόνια ήταν το ότι μιλούσε από μια προνομιούχα θέση (ως λευκή και πλούσια). Η μέχρι πρότινος άρνησή της να τοποθετηθεί πολιτικά αποτέλεσε την πιο μαύρη σελίδα στην καριέρα της. Δεν ήταν τυχαίο που τα μέσα έγραφαν ότι η σιωπή της σήμαινε πως αγκαλιάζει ιδεολογικά την alt-right και τον Donald Trump.
Την εποχή του «Reputation» απέφευγε γενικότερα τις συνεντεύξεις. Στο άλμπουμ υποδυόταν το «κακό κορίτσι» που παίρνει εκδίκηση από τους ανθρώπους που την έβλαψαν – δεν ξέρω πόσο και ποιους έπεισε, αλλά τέλος πάντων. Εκείνο το διάστημα είχε βγει από την πολύκροτη σχέση της με τον Tom Ηiddleston, ενώ, πέρα από τον διαβόητο καβγά της με τον Kanye West για τους στίχους του «Famous» –μια έχθρα που φαίνεται ότι δεν θα τελειώσει ποτέ, με την Kim Kardashian να την αποκαλεί «φίδι» όποτε της δίνεται η ευκαιρία–, είχε επίσης λογοφέρει με τις Katy Perry και Nicki Minaj. Επιπλέον, είχε προσφύγει στα δικαστήρια για μια υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης από έναν DJ που της χούφτωσε τον κώλο, όπως πολύ γλαφυρά περιέγραψε στο δικαστήριο, σοκάροντας την έδρα και τους δικηγόρους. Το περιστατικό συνέβη λίγους μήνες προτού ξεσπάσει το #metoo. Η κοινωνία δεν ήταν ακόμη ευαισθητοποιημένη σε τέτοια ζητήματα, με αποτέλεσμα να τη θεωρήσουν υπερβολική.
Η Swift απέδωσε τη σιωπή της σε μια προσπάθεια να αποτραβηχτεί από την κατάσταση και τον καβγά της με τη Minaj, που την έκανε να συνειδητοποιησεί ότι ήταν γενικά αδαής σχετικά με πολλά πράγματα.
Με αφορμή το «Lover» έδωσε στην «Guardian» μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης και δεν είναι τυχαίο που επέλεξε τη συγκεκριμένη εφημερίδα, αφού ήταν από τους μεγαλύτερους επικριτές της, έχοντας δημοσιεύσει ένα από τα πιο σκληρά editorials που έχουν γραφτεί ποτέ για μουσικό της σύγχρονης εποχής. Γιατί σιωπούσε και δεν υπερασπιζόταν τον εαυτό της;
Taylor Swift - Lover
«Επειδή, όταν ο κόσμος βρίσκεται σε μια φρενίτιδα μίσους, το αντικείμενο του μίσους τους αυτόματα τους ενώνει και ό,τι και να πεις γίνεται αφορμή για να σε γελοιοποιήσουν» αναφέρει.
Με το «Lover» ανοίγει μια νέα σελίδα στην καριέρα της, μακριά από δράματα. Υιοθετεί μια παστέλ εκδοχή του ουράνιου τόξου στο στυλ της και επιστρέφει σε αυτό που αγαπάει και ξέρει να κάνει καλύτερα, να γράφει τραγούδια για τον έρωτα και την αγάπη με κοριτσίστικη αφέλεια. Είναι το ρομαντικό άλμπουμ της, όπως το περιέγραψε: «Ένα γράμμα στην αγάπη, σε όλες της τις τρελές, συναρπαστικές, μαγευτικές, τρομακτικές, κόκκινες, μπλε, γκρίζες, χρυσές πλευρές της (γι' αυτό υπάρχουν τόσο πολλά τραγούδια)». Σε αυτή την παρένθεση, βέβαια, βρίσκει κανείς και το μεγαλύτερο ελάττωμα του άλμπουμ.
Με 18 κομμάτια, αν και τίμιο, γίνεται βαρετό ανά σημεία. Τα δύο σινγκλ που επέλεξε να το προλογίσουν είναι και τα πιο αδιάφορα και καθόλου ενδεικτικά. Η συνεργασία της με τον Brendon Urie των Panic! At The Disco ήταν άνευρη και εντελώς κιτς, ενώ με το «You need to calm down» και το θετικό του μήνυμα κατά των haters και της ομοφοβίας το μόνο που κατάφερε ήταν να προκαλέσει πάλι αρνητική κριτική. Η Swift υποστηρίζει ότι τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας την πολιτικοποίησαν, αλλά αρκετοί έγραψαν ότι βάζει το εγώ της πάνω από το Pride, παρά την υποστήριξή της στο GLAAD μέσα από τους στίχους – το οποίο είδε μια αύξηση στις δωρεές χάρη σε αυτήν.
Taylor Swift - You Need To Calm Down
Επιπλέον, η αντι-τραμπική τοποθέτησή της φαίνεται, έστω και υπόγεια, στο καινούργιο της άλμπουμ. Δεν είναι μόνο αγάπες και λουλούδια. Παρότι δεν ξεφεύγει από το ποπ πλαίσιο ούτε υπάρχει κάποιο αμιγώς πολιτικό κομμάτι, ακούγοντάς το συνειδητοποιεί κανείς ότι εκφράζει μια γενικότερη πολιτική σε σχέση με την Αμερική του σήμερα.
Για παράδειγμα, μπορεί να έχει γράψει το «Soon you'll get better» για τη μητέρα της που παλεύει για δεύτερη φορά με τον καρκίνο, η επιλογή της να συνεργαστεί με τις ξεχασμένες Dixie Chicks στο συγκεκριμένο τραγούδι όμως υποδηλώνει κάτι ουσιαστικότερο. Αν και από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα της country, από το 2003 θεωρούνταν κόκκινο πανί εξαιτίας των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Είχαν τολμήσει να δηλώσουν την αντίθεσή τους στον πόλεμο του Ιράκ και να κριτικάρουν αυστηρά τον George W. Bush κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας τους στο Λονδίνο.
Στο «Miss Americana & The Heartbreak Dream», μία από τις καλύτερες στιγμές της που θυμίζει έντονα Lana Del Rey –δεν είναι τυχαίο που και στις δύο την παραγωγή κάνει ο Jack Antonoff–, δηλώνει απογοητευμένη και απομυθοποιεί όσα πίστευε παλιότερα για τη χώρα της.
Στην ίδια συνέντευξη σχολίασε χαρακτηριστικά, χωρίς να αναφέρει το όνομα του Τραμπ άμεσα: «Αν μισείς τον Πρόεδρο, είναι σαν να μισείς την Αμερική. Έχουμε δημοκρατία –ή έτσι υποτίθεται–, που σημαίνει ότι επιτρέπεται να διαφωνείς, να δηλώνεις την αντίθεσή σου, να κάνεις διάλογο. Πιστεύω ότι νομίζει ότι έχουμε απολυταρχία».
Taylor Swift - I Forgot That You Existed
Η Swift μοιάζει να προχωράει καλλιτεχνικά. Τραγουδάει στο «I forgot that you existed» ότι έχει αφήσει την ιστορία με τον Kanye πίσω, ότι «δεν είναι αγάπη, δεν είναι μίσος, είναι απλά αδιαφορία» («It isn't love, it isn't hate / It's just indifference»). Το δράμα των προηγούμενων ετών, όμως, φαίνεται ότι δεν θα την εγκαταλείψει τόσο εύκολα. Η απόφασή της να αφήσει την παλιά της εταιρεία και να υπογράψει με τη Universal είχε τεράστιο επαγγελματικό κόστος. Σε ένα μεγαλείο εκδικητικότητας, η Big Machine πούλησε τα δικαιώματα των προηγούμενων άλμπουμ της στον Scooter Braun, τον μάνατζερ του West και έναν άνθρωπο που μισεί, μόνο και μόνο για να την πικάρει. Ως αντίποινα, η Swift πρόσφατα δήλωσε ότι έχει σκοπό να τα ηχογραφήσει από την αρχή για να διεκδικήσει το έργο ζωής της. Κάτι που δεν είναι πολύ καλή ιδέα, επειδή μιλάμε για τραγούδια που ερμήνευσε στα 16 της. Όσο κι αν θέλεις να την υποστηρίξεις στο συγκεκριμένο ζήτημα, είναι σχεδόν αδύνατο, τώρα που κλείνει τα 30 τον Δεκέμβριο, να καταφέρει να αποτυπώσει πετυχημένα στιγμές στον χρόνο που καθόρισαν την καριέρα της. Παραμένει η μεγαλύτερη ποπ σταρ στον πλανήτη και είναι η μόνη μουσικός που πουλάει στ' αλήθεια (έχει σπάσει ρεκόρ πωλήσεων που κατείχε η ίδια και με αυτό το άλμπουμ), ασχέτως του αν η φήμη είναι κάτι που στην πραγματικότητα δεν μπορείς να ελέγξεις.
σχόλια