To ξενοδοχείο Le Meurice βρίσκεται από το 1835 στη rue de Rivoli με θέα το Λούβρο, την Αψίδα του Θριάμβου και τον πύργο του Άιφελ- δηλαδή βλέπει ό,τι είναι διάσημο στο Παρίσι.
Πολλοί είναι οι διάσημοι πελάτες του ξενοδοχείου: η Ginger Rogers, η Elizabeth Taylor με τον Richard Burton, η Liza Minelli και τελευταία, η Beyonce.
Τη δεκαετία του ‘70 περνούσε εκεί ο Salvador Dali τουλάχιστον ένα μήνα κάθε χρόνο, ταλαιπωρώντας το προσωπικό και τους υπόλοιπους πελάτες. Ήξερε ότι η φήμη του εξασφάλιζε ανοχή - ταυτόχρονα έπρεπε να εξασφαλίσει τη συνέχεια της φήμης του. Πολλές είναι οι παραξενιές των διασημοτήτων αλλά του Dali ήταν φυσικά, σουρεαλιστικές- και συνήθως σχετικές με το ζωικό βασίλειο.
Μία από τις αγαπημένες του ασχολίες ήταν να κρεμάει έναν ζωντανό αστακό από ένα καλάμι ψαρέματος και να τον κουνάει πάνω από τα κεφάλια των περαστικών μπροστά από το ξενοδοχείο. Κάποτε ζήτησε να του φέρουν ένα κοπάδι από πρόβατα στο δωμάτιό του. Ναι, το ξενοδοχείο του ικανοποίησε κι αυτή την επιθυμία. Τα περίμενε οπλισμένος και όταν έφτασαν άρχισε να τα πυροβολεί. Ευτυχώς τα πυρά ήταν άσφαιρα.
Κι ένα άλογο βρέθηκε στο δωμάτιό του, για λόγους που δεν έχουν γραφτεί στην ξενοδοχειακή ιστορία.
Μαζί του έφερνε και τις αγαπημένες του τίγρεις οι οποίες συνήθιζαν να ακονίζουν τα νύχια τους στα χαλιά και στις ταπετσαρίες του ξενοδοχείου και να κοιμούνται στη λινοθήκη του πρώτου ορόφου. Διέταξε το προσωπικό να σκοτώσει μύγες στον απέναντι κήπο, πληρώνοντάς τους 5 φράγκα για κάθε θύμα.
Φαίνεται ότι ήξερε τις παράλογες απαιτήσεις του όμως: είχε γίνει φίλος με πολλούς από το προσωπικό και σ’αρκετούς έδινε υπογεγραμμένες λιθογραφίες του, μερικές εκ των οποίων τιμολογούνταν 12000 φράγκα.
Στο ίδιο ξενοδοχείο, τριάντα χρόνια πριν, έμεινε ο άνθρωπος που άλλαξε την πορεία της ιστορίας, ο Dietrich von Choltitz, αξιωματικός των Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Ο Choltitz είχε λαμπρή στρατιωτική καριέρα πίσω του κι έτσι ο Φύρερ του ανέθεσε τη διοίκηση του Παρισιού. Μετά από τρία χρόνια στο ρώσικο μέτωπο είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του αρχηγού έχοντας αποδείξει ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει κάνοντας ό,τι του λένε.
Όταν έφτασε στο Παρίσι η κατοικία του έγινε το ξενοδοχείο le Meurice με τον ίδιο στο δωμάτιο 213. Εκεί συνειδητοποίησε για πρώτη φορά τη βαρβαρότητα του πολέμου. Οι διαταγές του Hitler ήταν η ισοπέδωση της πόλης και κυρίως των μνημείων της με νάρκες, συμπεριλαμβανομένου και του ξενοδοχείου. Όμως όπως πολλούς άλλους πριν από αυτόν, η πόλη τον γοήτευσε. Σκέφτηκε ότι ο βομβαρδισμός αυτός θα γυρνούσε τον πολιτισμό στο Μεσαίωνα. Ήταν η πρώτη φορά που αμφισβήτησε τις αποφάσεις των ανωτέρων του, λέγοντας: "ήταν η πρώτη φορά που παράκουσα εντολές, γιατί κατάλαβα ότι ο Χίτλερ ήταν τρελός." Για 16 μέρες αγνοούσε τις διαταγές του Hitler η οποίες ήταν να ισοπεδώσει την πόλη. Λέγεται ότι ο Hitler τελικά του τηλεφώνησε εξαγριωμένος, ουρλιάζοντας «Brennt Paris?” («καίγεται το Παρίσι;»)
Ο Choltitz απέφυγε την εξέγερση των κατοίκων και τις μάχες μέσα στην πόλη διατηρώντας επαφές με τους αντιπάλους του, διαπραγματευόμενος με την Αντίσταση και κάνοντας επίδειξη δύναμης όταν χρειαζόταν, σώζοντας έτσι την πόλη από την καταστροφή. Τελικά παραδόθηκε μαζί με 17000 στρατιώτες το 1944. Επειδή κατάφερε να αποτρέψει ένα δεύτερο Στάλινγκραντ από πολλούς θεωρείται «ο σωτήρας του Παρισιού».
σχόλια