Ενα αγόρι που το λένε ...γλυκιά μου

Ενα αγόρι που το λένε ...γλυκιά μου Facebook Twitter
0

«Η πρώτη μνήμη που έχω από τη μητέρα μου: είμαι τεσσάρων με πέντε ετών. Η μαμά καλεί τους αδελφούς μου και μένα να φάμε φωνάζοντας: 'Αγόρια και Γκιγιόμ! Τρώμε!'. Η τελευταία φορά που μίλησα στη μητέρα μου ήταν προχτές. Κλείνοντας το τηλέφωνο μου είπε: 'Φιλάκια γλυκιά μου!'. Ας πούμε λοιπόν ότι ανάμεσα σ' αυτές τις δύο φράσεις, υπήρξε κάποια παρεξήγηση...»

Αυτή ακριβώς η «παρεξήγηση» ώθησε τον κωμικό ηθοποιό και σκηνοθέτη Γκιγιόμ Γκαλιέν να γράψει έναν καθαρά αυτοβιογραφικό μονόλογο με αφοπλιστική ειλικρίνεια, τρελό χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Επισημαίνει ότι δε θέλει να γκρινιάξει ή να δώσει εξηγήσεις για τη ζωή του, απλώς να λύσει αυτή την παρεξήγηση που τον οδήγησε σε μια σειρά από απίστευτες, κωμικοτραγικές περιπέτειες που πέρασε θέλοντας και μη, μέχρι να ανακαλύψει τι στ' αλήθεια επιθυμεί και ποιος πραγματικά είναι.
Κεντρικό θέμα της παράστασης που ανεβαίνει στο Ιδρυμα Μιχάλης κακογιάννης είναι η πορεία που διαγράφει κανείς προσπαθώντας να ορίσει την ερωτική του ταυτότητα και συμπεριφορά, αλλά και την ίδια τη ζωή που θέλει να ζήσει, εγκαταλείποντας τη σφαίρα επιρροής της οικογένειάς του – αν φυσικά τα καταφέρει...

Συναντήσαμε την Μαριάνα Κάλμπαρη η οποία σκηνοθετεί την παράσταση για να μιλήσει για έναν χαρακτήρα που έχει αγαπήσει πολύ, τον Γκιγιόμ.

"Το έργο ήρθε και με βρήκε με έναν τρόπο. Ηταν το μόνο κωμικό έργοπου υπήρχε στο "Low Budget μιλάει γαλλικά" και μου προτάθηκε πέρσι από το Γαλλικό Ινστιρτούτο να το σκηνοθετήσω.

Το έργο αυτό, είναι ένας αυτοβιογραφικός μονόλογος, του Γκιγιόμ Γκαλιέν, ενός ηθοποιού διάσημου στη Γαλλία, με σόου στην τηλεόραση και επιτυχίες στην Κομεντί Φρανσέζ. Μάλιστα, αυτό τον συγκεκριμένο μονόλογο τον έκανε ταινία, που πήγε φέτος στις Κάννες."

Ποια είναι η ιστορία του Γκιγιόμ;

Η ιστορία είναι η ιστορία της ζωής του. Πρόκειται για ένα αγόρι πολύ καταπιεσμένο από τη μαμά του, με μεγαλοαστική καταγωγή, και πολύ μπερδεμένο γιατί η μαμά του το μεγαλώνει ντύνοντάς το με κοριτσίστικα ρούχα και φωνάζοντάς το γλυκιά μου.

Ο Γκιγιόμ στην αρχή της ζωής του πιστεύει ότι είναι κορίτσι. Μεγαλώνοντας καταλαβαίνει ότι είναι αγόρι, αλλά δεν καταλαβαίνει αν του αρέσουν τα αγόρια ή τα κορίτσια και εκεί αρχίζουν οι περιπέτειές του, μέχρι να γνωρίσει τον αληθινό έρωτα και να καταλάβει ποιος είναι.

Ποιό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που αντιμετωπίζει;

Παρότι καταλαβαίνει ποιος είναι, το πιο δύσκολο πράγμα είναι να το πει στη μαμά του. Ταλανίζεται συνεχώς και όταν φτάνει η στιγμή που ερωτεύεται, εκεί αρχίζουν οι μεγάλες δυσκολίες του. Και σε αυτό έχι πρόβλημα, γιατί δεν ξέρει ποιον να ερωτευθεί, αν είναι το σωστό. Το κύριο πρόβλημα είναι η μητέρα. Εχει πολύ χιούμορ στο πως είναι γραμμένο, και μεγάλο σαρκασμό και αυτοσαρκασμό.

Ο ίδιος ο συγγραφέας λέει, ότι , ήθελε ο κόσμος να γελάσει με τις απίστευτες περιπέτειές του.

Είναι ένας μονόλογος, τον οποίο εσείς παρουσιάζετε πως;

Εμείς στήσαμε την παράσταση σαν ένα σόου. Επειδή ο Γκιγιόμ δεν τολμά να μιλήσει αλλιώς στη μαμά του φτιάχνει ένα σόου με τη βοήθεια των ηθοποιών του, προκειμένου να αποκαλύψει τι τράβηξε και που βρίσκεται τώρα. Το έργο είναι γραμμένο σαν μονόλογος με στοιχεία σταντ απ κόμεντι.

Εμείς προσθέσαμε πολύ μουσική και εκμεταλλευτήκαμε τη δυνατότητα την οποία δίνει το κείμενο στον ηθοποιό που υποδύεται τον Γκιγιομ να το απογειώσει με τον τρόπο του. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, που τον υποδύεται έκανε το κείμενο ολόδικό του.

Σε ποια διαδικασία βάζει τον θεατή αυτό το έργο;

Το θέμα του και ο τρόπος που το χειρίζεται είναι ένας πολύ έξυπνος τρόπος -μέσα από την προσωπική του ιστορία - να σε βάλει σε μια διαδικασία να σκεφτείς ότι πρέπει να διεκδικήσεις αυτό που είσαι και όχι αυτό που σου λένε οι άλλοι ότι είσαι. Να μπορέσεις να το καταλάβεις και να το υπερασπιστείς. να μη ζήσεις όπως σου υπαγορεύουν οι άλλοι. Αυτό βεβαίως μπορεί να μη σου συμβεί και ποτέ.

Είναι ένα έργο που μιλάει κυρίως για τη σεξουαλικότητα;

Βέβαια ξεκινάει από τη σεξουαλικότητα και πάει σε όλα. Οτι λέει, ισχύει γενικότερα, είναι αυτό που σου λένε σήμερα, σου λένε είσαι αδύναμος, είσαι ένοχος, είσαι ένα μηδενικό και αυτό σε διαλύει.

Και αμέσως εσύ μπαίνεις σε μια θέση αποδοχής, ότι έτσι αξίζεις να ζεις. Αυτό που καταλαβαίνω και μέσω του έργου, είναι ότι ξεκινάμε από την εφηβεία και κάνουμε την πρώτη επανάσταση και αν δεν κάνουμε μια σειρά από τέτοιες, δεν είναι δυνατόν να ανοίξει ένας δρόμος μπροστά σου και να σε εκφράζει. Θα πηγαίνεις πάντα σαν πρόβατο.

Το αισιόδοξο μήνυμα του έργου;

Αφήνει ένα ερωτηματικό στο τέλος. Αλλά σου λέει μη φοβάσαι να επαναστατήσεις σε σχέση με την ταυτότητά σου και ξεκίνησε από την ερωτική σου ταυτότητα. Σου λέει ότι αξίζεις τον έρωτα, όποιος και αν είσαι. Αξίζεις να αγαπήσεις και να αγαπηθείς όπως θέλεις.

Οι συντελεστές της παράστασης:

Μετάφραση: Δήμητρα Κονδυλάκη
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Παίζουν ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα «Καταλάθος»: Φωτεινή Αθερίδου, Στέλιος Δημόπουλος,
Γιάννης Μπισμπικόπουλος, Κώστας Σιλβέστρος.

*****

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Στο Σώμα της

Θέατρο / Ένα έργο στο Εθνικό Θέατρο για την περίοδο, την εμμηνόπαυση, την κλειτορίδα και τον γυναικείο αυνανισμό

Μαζί με άλλες 22 γυναίκες, η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη ανεβάζουν ένα έργο για ζητήματα που θεωρητικά μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά, αλλά στην πραγματικότητα όχι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Θέατρο / Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Παρά τις προσπάθειές του να το αποφύγει, μια σειρά από συμπτώσεις τον οδήγησε στο θέατρο. Οι «Απαράδεκτοι» δεν συνεχίστηκαν λόγω δικής του απόφασης, το «Στην υγειά μας, ρε παιδιά» σταμάτησε όταν κουράστηκε ψυχολογικά. Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Οι θρυλικοί Trocks στην Αθήνα για την επέτειο των 50 χρόνων της ομάδας τους

Χορός / Trocks: Η θρυλική και διαφορετική ομάδα μπαλέτου έρχεται στην Αθήνα

Άντρες χορευτές ντυμένοι με τουτού και πουέντ ερμηνεύουν μεγάλα κλασικά αλλά και μοντέρνα μπαλέτα, παρωδώντας τις πολύπλοκες χορογραφίες και τις παραξενιές των μπαλαρίνων της παλιάς, αλλά και της νέας, εποχής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ