«Η πρώτη μνήμη που έχω από τη μητέρα μου: είμαι τεσσάρων με πέντε ετών. Η μαμά καλεί τους αδελφούς μου και μένα να φάμε φωνάζοντας: 'Αγόρια και Γκιγιόμ! Τρώμε!'. Η τελευταία φορά που μίλησα στη μητέρα μου ήταν προχτές. Κλείνοντας το τηλέφωνο μου είπε: 'Φιλάκια γλυκιά μου!'. Ας πούμε λοιπόν ότι ανάμεσα σ' αυτές τις δύο φράσεις, υπήρξε κάποια παρεξήγηση...»
Αυτή ακριβώς η «παρεξήγηση» ώθησε τον κωμικό ηθοποιό και σκηνοθέτη Γκιγιόμ Γκαλιέν να γράψει έναν καθαρά αυτοβιογραφικό μονόλογο με αφοπλιστική ειλικρίνεια, τρελό χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Επισημαίνει ότι δε θέλει να γκρινιάξει ή να δώσει εξηγήσεις για τη ζωή του, απλώς να λύσει αυτή την παρεξήγηση που τον οδήγησε σε μια σειρά από απίστευτες, κωμικοτραγικές περιπέτειες που πέρασε θέλοντας και μη, μέχρι να ανακαλύψει τι στ' αλήθεια επιθυμεί και ποιος πραγματικά είναι.
Κεντρικό θέμα της παράστασης που ανεβαίνει στο Ιδρυμα Μιχάλης κακογιάννης είναι η πορεία που διαγράφει κανείς προσπαθώντας να ορίσει την ερωτική του ταυτότητα και συμπεριφορά, αλλά και την ίδια τη ζωή που θέλει να ζήσει, εγκαταλείποντας τη σφαίρα επιρροής της οικογένειάς του – αν φυσικά τα καταφέρει...
Συναντήσαμε την Μαριάνα Κάλμπαρη η οποία σκηνοθετεί την παράσταση για να μιλήσει για έναν χαρακτήρα που έχει αγαπήσει πολύ, τον Γκιγιόμ.
"Το έργο ήρθε και με βρήκε με έναν τρόπο. Ηταν το μόνο κωμικό έργοπου υπήρχε στο "Low Budget μιλάει γαλλικά" και μου προτάθηκε πέρσι από το Γαλλικό Ινστιρτούτο να το σκηνοθετήσω.
Το έργο αυτό, είναι ένας αυτοβιογραφικός μονόλογος, του Γκιγιόμ Γκαλιέν, ενός ηθοποιού διάσημου στη Γαλλία, με σόου στην τηλεόραση και επιτυχίες στην Κομεντί Φρανσέζ. Μάλιστα, αυτό τον συγκεκριμένο μονόλογο τον έκανε ταινία, που πήγε φέτος στις Κάννες."
Ποια είναι η ιστορία του Γκιγιόμ;
Η ιστορία είναι η ιστορία της ζωής του. Πρόκειται για ένα αγόρι πολύ καταπιεσμένο από τη μαμά του, με μεγαλοαστική καταγωγή, και πολύ μπερδεμένο γιατί η μαμά του το μεγαλώνει ντύνοντάς το με κοριτσίστικα ρούχα και φωνάζοντάς το γλυκιά μου.
Ο Γκιγιόμ στην αρχή της ζωής του πιστεύει ότι είναι κορίτσι. Μεγαλώνοντας καταλαβαίνει ότι είναι αγόρι, αλλά δεν καταλαβαίνει αν του αρέσουν τα αγόρια ή τα κορίτσια και εκεί αρχίζουν οι περιπέτειές του, μέχρι να γνωρίσει τον αληθινό έρωτα και να καταλάβει ποιος είναι.
Ποιό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που αντιμετωπίζει;
Παρότι καταλαβαίνει ποιος είναι, το πιο δύσκολο πράγμα είναι να το πει στη μαμά του. Ταλανίζεται συνεχώς και όταν φτάνει η στιγμή που ερωτεύεται, εκεί αρχίζουν οι μεγάλες δυσκολίες του. Και σε αυτό έχι πρόβλημα, γιατί δεν ξέρει ποιον να ερωτευθεί, αν είναι το σωστό. Το κύριο πρόβλημα είναι η μητέρα. Εχει πολύ χιούμορ στο πως είναι γραμμένο, και μεγάλο σαρκασμό και αυτοσαρκασμό.
Ο ίδιος ο συγγραφέας λέει, ότι , ήθελε ο κόσμος να γελάσει με τις απίστευτες περιπέτειές του.
Είναι ένας μονόλογος, τον οποίο εσείς παρουσιάζετε πως;
Εμείς στήσαμε την παράσταση σαν ένα σόου. Επειδή ο Γκιγιόμ δεν τολμά να μιλήσει αλλιώς στη μαμά του φτιάχνει ένα σόου με τη βοήθεια των ηθοποιών του, προκειμένου να αποκαλύψει τι τράβηξε και που βρίσκεται τώρα. Το έργο είναι γραμμένο σαν μονόλογος με στοιχεία σταντ απ κόμεντι.
Εμείς προσθέσαμε πολύ μουσική και εκμεταλλευτήκαμε τη δυνατότητα την οποία δίνει το κείμενο στον ηθοποιό που υποδύεται τον Γκιγιομ να το απογειώσει με τον τρόπο του. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, που τον υποδύεται έκανε το κείμενο ολόδικό του.
Σε ποια διαδικασία βάζει τον θεατή αυτό το έργο;
Το θέμα του και ο τρόπος που το χειρίζεται είναι ένας πολύ έξυπνος τρόπος -μέσα από την προσωπική του ιστορία - να σε βάλει σε μια διαδικασία να σκεφτείς ότι πρέπει να διεκδικήσεις αυτό που είσαι και όχι αυτό που σου λένε οι άλλοι ότι είσαι. Να μπορέσεις να το καταλάβεις και να το υπερασπιστείς. να μη ζήσεις όπως σου υπαγορεύουν οι άλλοι. Αυτό βεβαίως μπορεί να μη σου συμβεί και ποτέ.
Είναι ένα έργο που μιλάει κυρίως για τη σεξουαλικότητα;
Βέβαια ξεκινάει από τη σεξουαλικότητα και πάει σε όλα. Οτι λέει, ισχύει γενικότερα, είναι αυτό που σου λένε σήμερα, σου λένε είσαι αδύναμος, είσαι ένοχος, είσαι ένα μηδενικό και αυτό σε διαλύει.
Και αμέσως εσύ μπαίνεις σε μια θέση αποδοχής, ότι έτσι αξίζεις να ζεις. Αυτό που καταλαβαίνω και μέσω του έργου, είναι ότι ξεκινάμε από την εφηβεία και κάνουμε την πρώτη επανάσταση και αν δεν κάνουμε μια σειρά από τέτοιες, δεν είναι δυνατόν να ανοίξει ένας δρόμος μπροστά σου και να σε εκφράζει. Θα πηγαίνεις πάντα σαν πρόβατο.
Το αισιόδοξο μήνυμα του έργου;
Αφήνει ένα ερωτηματικό στο τέλος. Αλλά σου λέει μη φοβάσαι να επαναστατήσεις σε σχέση με την ταυτότητά σου και ξεκίνησε από την ερωτική σου ταυτότητα. Σου λέει ότι αξίζεις τον έρωτα, όποιος και αν είσαι. Αξίζεις να αγαπήσεις και να αγαπηθείς όπως θέλεις.
Οι συντελεστές της παράστασης:
Μετάφραση: Δήμητρα Κονδυλάκη
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Παίζουν ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα «Καταλάθος»: Φωτεινή Αθερίδου, Στέλιος Δημόπουλος,
Γιάννης Μπισμπικόπουλος, Κώστας Σιλβέστρος.
*****