— Γιατί διαλέξατε τον Τόμας Κρόμγουελ; Αισθανθήκατε κάποια συναισθηματική έλξη προς αυτόν το χαρακτήρα;
Με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που έφτασαν από το πουθενά, που δεν είναι στον χάρτη στη νιότη τους, αυτοί που δεν προσέχει κανένας. Άνθρωποι που ξαφνικά μπαίνουν στην ιστορία και αλλάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε. Ο Τόμας Κρόμγουελ ήταν ένας από αυτούς τους ανθρώπους και περιέργως κανείς δεν έχει προσπαθήσει να διερευνήσει την ιστορία του με φαντασία ή να δει την ιστορία από τη δική του πλευρά. Να τι μου έκανε εντύπωση: oι ιστορικοί αναγνωρίζουν ότι ήταν το «αφεντικό» στην αυλή του Χένρι κατά τη διάρκεια των πιο συναρπαστικών χρόνων της βασιλείας του, αλλά στο θέατρο και τη λογοτεχνία είναι πάντα μια φιγούρα ντυμένη με μαύρη κάπα που παραμονεύει στο παρασκήνιο, κάνοντας κάτι απόλυτα κακό. Αλλά τι ακριβώς; Ήθελα να τον βάλω στο κέντρο της σκηνής και να τον κοιτάξω διεξοδικά - τι άλλο υπήρχε μέσα σε αυτόν τον άντρα που ξεκίνησε από πολύ χαμηλά κι έφτασε στο αποκορύφωμα της εξουσίας; Τι τον οδηγούσε ;Τι ήθελε; Πώς ήταν να πρέπει να αντιμετωπίσεις καθημερινά ένα βίαιο, καπριτσιόζικο τέρας σαν τον Χένρι; Και τι σκεφτόταν ο Κρόμγουελ όταν πήγαινε σπίτι κι έκλεινε την πόρτα; Αυτές ήταν οι ερωτήσεις που καθοδήγησαν τη συγγραφή.
— Κάνατε μια προσπάθεια να δώσετε στον Τόμας Κρόμγουελ ένα ανθρώπινο πρόσωπο - κάτι για το οποίο σας έχουν κριτικάρει ιδιαίτερα.
Κάθε σοβαρός ιστορικός της εποχής των Τυδώρ ξέρει πόσο σημαντικός πολιτικά ήταν ο Τόμας Κρόμγουελ, αλλά λίγοι έχουν ενδιαφερθεί για το πώς ήταν ως άνθρωπος. Έχει μια πολύ κακή εικόνα, αποτέλεσμα συσσωρευμένων προκαταλήψεων που περνούσαν από γενιά σε γενιά. Οι δημοφιλείς ιστορικοί συχνά ξεκινούσαν υποθέτοντας ότι ήταν κακός άνθρωπος, οπότε διάβαζαν όλες του τις πράξεις και τα λόγια ως κακά. Ήθελα να ξεφύγω από αυτόν το φαύλο κύκλο και να πω, «Δεν ξέρω τίποτα για τον Τόμας Κρόμγουελ. Οπότε, τι μπορώ να βρω;». Ανακάλυψα έναν απίστευτα φιλόδοξο, έξυπνο, συναρπαστικό άντρα, γεμάτο ζωή κι ενδιαφέρoν για τα πάντα, σκληρό και πανούργο, αλλά με σπάνιες αναλαμπές απρόσμενης ανθρώπινης τρυφερότητας. Είναι αλήθεια ότι ήταν αδίστακτος, αλλά όχι πιο πολύ από άλλους πολιτικούς της εποχής των Τυδώρ που δεν έχουν δυσφημιστεί με αυτό τον τρόπο.
Είναι σημαντικό για μένα να είμαι όσο πιο ακριβής γίνεται και να δουλεύω έχοντας πάντα υπόψη μου τα ιστορικά αρχεία, εφευρίσκοντας πράγματα μόνο όταν έχω να γεφυρώσω ένα κενό - εκεί που δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία.
— Γράφετε τη συνέχεια του «Γουλφ Χολ». Σε ποιο στάδιο της ζωής του βρίσκει τον Τόμας Κρόμγουελ το επόμενο βιβλίο σας;
Η ιστορία ξεκινάει δυο μήνες μετά το τέλος της ιστορίας του Γουλφ Χολ - δηλαδή το φθινόπωρο του 1535, όταν μια καινούργια φάση ξεκινά για τον Κρόμγουελ, μετά την εκτέλεση του Tόμας Μουρ, που ήταν ένας εκ των σκληρότερων αντιπάλων του. Δεν νιώθει αυτή την εκτέλεση ως νίκη - αν κατάφερνε να πιέσει τον Μουρ να συμβιβαστεί με τον βασιλιά, αυτό θα ήταν νίκη. Η ιλιγγιώδης άνοδός του συνεχίζεται για πέντε ακόμα χρόνια, με φόντο τα παιχνίδια εξουσίας και πολύ αίμα - όλα αυτά είναι πολύ πιο έντονα από ό,τι στο πρώτο κομμάτι. Θα διηγηθώ την ιστορία του έως τον θάνατό του, το καλοκαίρι του 1540.
— Σας πήρε πέντε χρόνια να γράψετε το «Γουλφ Χολ». Πόσο νομίζετε ότι θα σας πάρει να τελειώσετε τη συνέχεια;
Ήμουν πολύ άρρωστη αυτό το καλοκαίρι, οπότε η δουλειά στο Ο καθρέφτης και το φως έχει αργήσει, αλλά ελπίζω ότι σε έναν χρόνο από τώρα θα έχω τελειώσει και το βιβλίο θα είναι προς έκδοση το 2012. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι το να γράφεις μυθιστορήματα είναι μια απρόβλεπτη διαδικασία. Ποτέ δεν ξέρεις πότε μια νέα έμπνευση θα σαρώσει μια ιστορία και θα ισοπεδώσει όλα σου τα σχέδια.
— Τελικά, και παρά τον τίτλο του, δεν καταφέραμε να δούμε στο βιβλίο σας τον Τόμας Κρόμγουελ να φτάνει στο περίφημο Γουλφ Χολ! Θα συμβεί κάτι τέτοιο στο δεύτερο βιβλίο;
Το δεύτερο βιβλίο ξεκινάει με τον Τόμας Κρόμγουελ και τον βασιλιά στο Γουλφ Χολ τον Σεπτέμβριο του 1535, μια επίσκεψη που έχει γίνει, σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία. Μου άρεσε η ιδέα ότι το πρώτο βιβλίο μάς οδηγούσε πάντα προς κάτι που θα γινόταν στο μέλλον, προς ένα μέρος στο οποίο δεν είχαμε φτάσει ακόμα. Αργότερα, στο δεύτερο βιβλίο, ο αναγνώστης θα καταλάβει τον σημαντικό ρόλο που παίζει το Γουλφ Χολ στην οικογενειακή ζωή του Τόμας Κρόμγουελ.
— Δυσκολευτήκατε καθόλου να ισορροπήσετε τα ιστορικά γεγονότα με το μυθιστορηματικό στοιχείο στο βιβλίο;
Είναι σημαντικό για μένα να είμαι όσο πιο ακριβής γίνεται και να δουλεύω έχοντας πάντα υπόψη μου τα ιστορικά αρχεία, εφευρίσκοντας πράγματα μόνο όταν έχω να γεφυρώσω ένα κενό - εκεί που δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία. Στην ιστορική μυθιστοριογραφία η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ξαναβρείς και να αναπαραγάγεις την υφή του παρελθόντος. Το να βρεις τι συνέβη (σε όλες τις εκδοχές, με όλες τις ερμηνείες) είναι το εύκολο κομμάτι. Για να νιώσεις κοντά στην εποχή με τρόπο που να εμπεριέχει φαντασία χρειάζεται χρόνος. Μπορείς εύκολα να βρεις τι φορούσαν οι χαρακτήρες σου, αλλά για να πείσεις τον αναγνώστη πρέπει να μπορείς να νιώσεις τα ρούχα τους στην πλάτη σου.
— Η εποχή των Τυδώρ μοιάζει να συναρπάζει απόλυτα τους Αγγλοσάξωνες, εδικά όσον αφορά τη μυθιστοριογραφία αλλά και το δράμα. Τι είναι αυτό που κάνει αυτή την περίοδο να ξεχωρίζει;
Αυτή η εποχή προσφέρει καταπληκτικές, πολύπλοκες ιστορίες που μπορεί να είναι απλές ή «ραφιναρισμένες» και πολιτικές. O Χένρι είναι πολλά περισσότερα από ένας απλός μονάρχης, είναι μια φιγούρα βγαλμένη από έναν μύθο ή από τα παραμύθια. Είναι ο Μινώταυρος, είναι ο λύκος ενδεδυμένος με προβιά, είναι ο γλυκός εραστής που γίνεται τέρας όταν κλείνουν οι πόρτες, με τα τερατώδη τριχωτά χέρια του να προεξέχουν από τα μεταξωτά του μανίκια. Η εικόνα του αιχμαλωτίζει από την πρώτη στιγμή τη φαντασία μας, πέρα από το επίπεδο της πολιτικής αφήγησης. Αλλά, ακόμα και σε καθημερινό επίπεδο, η διήγηση μάς καθηλώνει, ακριβώς επειδή τα κριτήρια ήταν τόσο υψηλά. Στην αυλή του Χένρι αν έκανες ένα λάθος, πέθαινες.
— «Aυτό το πρόσωπο, όποιος και να είναι το κέντρο του κόσμου στο βιβλίο σου, είναι ψυχικά πολύ κοντά σου. Υπάρχει μια αόρατη ανταλλαγή που συμβαίνει όλη την ώρα, ένα είδος μεταβίβασης ενέργειας. Ένα κομμάτι του ρέει μέσα σου, ένα κομμάτι από σένα ρέει μέσα του». Αυτό είπατε για τον Τόμας Κρόμγουελ σε μια συνέντευξή σας. Πώς θα είναι, λοιπόν, όταν θα πρέπει να τον εκτελέσετε;
Έχω εξασκηθεί στο παρελθόν. Έχω γράψει ένα μυθιστόρημα για τη Γαλλική Επανάσταση με τίτλο Πέρα από το μαύρο, στο οποίο, όπως και στο Γουλφ Χολ, όλοι οι χαρακτήρες είναι ιστορικά πρόσωπα. Αφιερώνεται στον Ζορζ Ζακ Δαντόν, τον Καμίλο Ντεμουλέν και τον Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο. Στις τελευταίες σελίδες ο Δαντόν και ο Ντεμουλέν αποκεφαλίζονται και ο αναγνώστης ξέρει ότι ο Ροβεσπιέρος έχει μόνο 4 μήνες ζωής. Δούλεψα σε αυτό το βιβλίο για χρόνια και ένιωθα πολύ κοντά στους χαρακτήρες του κι όταν τους απέσυρα από τη σκηνή ένιωσα κυριολεκτικά παγωμάρα. Υποθέτω ότι θα γίνει το ίδιο και με τον Τόμας Κρόμγουελ.
σχόλια