«Το κουρδιστό πορτοκάλι»: Το συναρπαστικό μανιφέστο του Άντονι Μπάρτζες

Το κουρδιστό πορτοκάλι Facebook Twitter
Αν απαιτείται ισχυρή δόση κακού για ν’ ανακαλύψει κανείς το καλό, ποιος θα υπερασπιστεί τα υποψήφια θύματα;
0

«Λοιπόν, τι κάνουμε; Ε; Ήμασταν εγώ, ο Άλεξ δηλαδή, και οι τρεις τρούγκηδές μου (φίλοι), που ’πα να πει ο Πιτ, ο Τζόρτζι και ο χαζο-Ντιμ. Καθόμασταν στο Γαλατομπάρ Κορόβα και στύβαμε τα ρασουντόκια μας (μυαλά), ψάχνοντας να βρούμε τι να κάνουμε το βράδυ. Ήταν ένα φλιπάτο, σκοτεινό και κρύο χειμωνιάτικο απόβραδο, αν κι ευτυχώς έβρεχε. Και μπορεί εσείς, ω αδελφοί μου, να έχετε ξεχάσει πια πώς ήταν εκείνα τα μέστα (μέρη), μια που τα πράγματα αλλάζουν τόσο σκόρικα (γρήγορα) σήμερα και όλοι βιάζονται να ξεχάσουν. Τέλος πάντων, δεν είχαν άδεια για αλκοόλ, αλλά τον καιρό εκείνο κανένας νόμος δεν απαγόρευε να σπρώχνει κανείς μερικά από εκείνα τα καινούργια βέσκια (ουσίες) που έβαζαν μέσα στο παλιό, καλό μολόκο (γάλα). Κι έτσι, μπορούσες να πιτάρεις (πίνεις) το μολόκο σου με βελοσέτ (ναρκωτικό) ή ντρένκρομ (αδρενοχρώμη) ή κάνα δυο άλλα τέτοια βέσκια που θα σου χάριζαν ένα όμορφο, ήσυχο και σκέτο έργο τρόμου δεκαπεντάλεπτο, να βιντάρεις τον Μπλογκ (να δεις τον Θεό) και όλους τους παναγίους Αγγέλους του να κάνουν κομμάτι στο αριστερό σου σαμπόγκι (παπούτσι) με φώτα να σκάνε ασταμάτητα μέσα στο μόζγκι σου (μυαλό)».

Έχοντας υιοθετήσει τη γλώσσα των εφήβων (νάντσατ) της εποχής του, ο Μπάρτζες εξέδωσε το 1962 αυτό το μανιφέστο που μεταφράστηκε στη γαλλική, ιταλική, ισπανική, καταλανική, ρωσική, εβραϊκή, ρουμανική και γερμανική γλώσσα.

Όταν το βιβλίο θα περάσει στον κινηματογράφο, χάρη στον Στάνλεϊ Κιούμπρικ, η επιτυχία θα είναι τεράστια και ήδη το πρόβλημα των εφήβων θα τεθεί σε νέα βάση. Πράγματι, οι έφηβοι -τουλάχιστον στο μυθιστόρημα- ανακαλύφθηκαν κατά τον 19ο αιώνα. Τότε και τώρα οι παιδαγωγοί είχαν τη γνώμη ότι ο έφηβος -ο Άλεξ είναι 15 χρόνων- πηγαίνει στο σχολείο για να μορφωθεί και κυρίως ν’ ανακαλύψει το εγώ του, ανοίγοντας δρόμο προς την κοινωνία.

Τι πιο συναρπαστικό, λοιπόν, απ’ το να περιγράψει κανείς πώς ο Άλεξ σπάζει το οικογενειακό τσόφλι; Η γλώσσα εν προκειμένω είναι το μέγα επιχείρημα. Μιλάς τη νάντσατ, άρα ανήκεις σε διαφορετικό κοινωνικό διάζωμα, σκέφτεσαι αλλιώς, υποφέρεις αλλιώς μέσα στο αφώτιστο σοκάκι της εφηβείας.

Η κοινωνία τον έχει ξεράσει, τον έχει απομονώσει· η ίδια η βία, που αποτελούσε το τερπνό του εντρύφημα και το ζηλευτό του στυλ, τώρα του φαίνεται ανώριμη και βαρετή. Γι’ αυτό θέλει να παντρευτεί, να κάνει παιδιά, να δημιουργήσει!

Η ομάδα του Άλεξ -τσακαλοπαρέα με τα όλα της- γυρίζει ανάποδα την ενάρετη στολή της οικογένειας: έχει χεσμένο το σχολείο, απεχθάνεται τους μπάτσους (τους μιλησέντηδες), φτύνει κάθε καθιερωμένη μορφή τάξης, εργασίας, υπακοής, νομιμότητας. Ξένος στην οικογένεια, περίπου σαν επικίνδυνος νοικάρης, μετράει τον χρόνο του μόνο το βράδυ, όταν μεταμορφώνεται σε πειρατή της νύχτας.

Το «μεγάλο έξω» της πόλης θυμίζει λίγο τον φόβο των Λονδρέζων όταν το Σαββατοκύριακο έκλειναν τα κολέγια κι οι φοιτητο-μαθητές ξαμολιόντουσαν στην πόλη σαν λυσσασμένοι μολοσσοί. Οι γονείς ήθελαν υπάκουα παιδιά που θα συνέχιζαν την ιστορία της οικογένειας - τα παιδιά μυούνταν στο κακό για ν’ απελευθερωθούν και κυρίως για ν’ αποκτήσουν νέο πρόσωπο. Το μολόκο (γάλα) της οικογένειας εμπλουτιζόταν με βελοσέτ (ναρκωτικό).

KOYRDISTO PORTOKALI
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Anthony Burgess, Το Κουρδιστό Πορτοκάλι, Μτφρ.: Βασίλης Αθανασιάδης, εκδόσεις Anubis

Στα πρώτα κεφάλαια η πειρατεία πάει πρίμα. Εφόσον ο φόβος φυλάει τα έρημα -τότε και τώρα-, η αλητοπαρέα του Άλεξ (συν το αρχηγιλίκι του) βρίσκεται σε τροχιά. Κλοπές, τσακωμοί, ληστείες, έφοδοι σε σπίτια, κλεμμένα αυτοκίνητα, περιφρόνηση προς κάθε αδύναμο [η σκηνή με τον γερο-βέκη (άντρα) που βρίσκεται ανυπεράσπιστος εν μέση οδώ και του κάνουν φύλλο και φτερό το βιβλίο για την κρυσταλλογραφία είναι αρχετυπική].

«Τον καιρό εκείνο δεν έβλεπες και πολλούς γέρους μπουρζουάδες να κυκλοφορούν έξω το σούρουπο, από τη μια λόγω ελλείψεως αντρών στην αστυνομία και από την άλλη λόγω ελλείψεως των φίνων νεαρών μούλτσικων (αγοριών) που αλώνιζαν. Έτσι, εκείνος ο τσελοβέκης που έμοιαζε με καθηγητή ήταν ολομόναχος σε ολόκληρο τον δρόμο. Γκουλιατάραμε (πλησιάσαμε), λοιπόν, κοντά του, πολύ ευγενικά…».

Είναι χαρακτηριστική η επιθετικότητα απέναντι στους ανυπεράσπιστους. Όπως σήμερα στην Αθήνα οι διαρρήκτες ληστεύουν γριές και γέρους, αφού πρώτα τους κάνουν τη μούρη κρέας, η παρέα του Άλεξ γρονθοκοπεί τα γκούμπια (χείλη) του υπερήλικα με το ξεδοντιάρικο ρότι (στόμα) «και τότε να σου πετιέται το αίμα, -ο καλός μας φίλος- ω αδελφοί μου, όμορφο όμορφο και κατακόκκινο».

Το κουρδιστό πορτοκάλι Facebook Twitter
«Απόλαυσα τους βιασμούς και τις καταστροφές δι’ αντιπροσώπου. Είναι η εγγενής δειλία του συγγραφέα που τον ωθεί να μεταβιβάσει στους φανταστικούς χαρακτήρες τις αμαρτίες που είναι πολύ επιφυλακτικός για να διαπράξει ο ίδιος. Αλλά το βιβλίο έχει ένα ηθικό δίδαγμα, το κουραστικό, παραδοσιακό δίδαγμα της θεμελιώδους σημασίας της ηθικής εκλογής».

Ο αυτοσχέδιος λυρισμός δεν λείπει από την παρέα. «Όλοι μας ψιλοχασμουριόμασταν, επιδεικνύοντας τα σφραγίσματά μας στο φεγγάρι, τ’ αστέρια και τα φανάρια του δρόμου, γιατί ήμασταν ακόμα μόλτσικοι πάνω στην ανάπτυξη και τα πρωινά είχαμε σχολείο».

Σε αυτήν τη φάση «μίσους και φόνου» ο αφηγητής σκηνοθετεί δυο ανθρωποκτονίες που θα στείλουν τον Άλεξ στο μαρτυρολόγιό του. Θ’ ακολουθήσουν φυσιολογικά όλα τα μέτρα αναμόρφωσης της προσωπικότητας του νέου φονιά. Ηλεκτροσόκ, φαρμακοθεραπεία, στυγνή επίβλεψη, απομόνωση, ίσαμε τη στιγμή που επέρχεται η μεταλλαγή της προσωπικότητάς του. Ό,τι τον έτερπε στις νυχτερινές επιθέσεις, τώρα του προκαλεί απώθηση. Κατά μία έννοια ο νόμος και η τάξη τον «ευνούχισαν» για να τον επαναφέρουν στον κόσμο των νομοταγών πολιτών.

Εδώ ακριβώς έχουμε και τις πιο αδύναμες σελίδες του βιβλίου. Άλλωστε, το περίφημο 21ο κεφάλαιο, όπου ο άγριος Άλεξ πλέον είναι παρελθόν και στη θέση του βρίσκουμε έναν Άλεξ προσαρμοσμένο, έχει αποβεί σημείο αμφιλεγόμενο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην αμερικανική έκδοση το κεφάλαιο παραλείφθηκε για τον απλούστατο λόγο ότι το βιβλίο δεν ανταποκρινόταν στην ταινία του Κιούμπρικ.

Ο λόγος; Μας τον εξηγεί ο ίδιος ο μεταλλαγμένος Αλεξ: «Ναι, ναι, ναι, αυτό ήταν, το έβλεπα καθαρά. Τα νιάτα πρέπει να φύγουν, α, ναι. Αλλά τα νιάτα δεν είναι παρά σαν να είσαι κάπως ζώο. Όχι, δεν είναι τόσο να είσαι ζώο, αλλά κάτι σαν εκείνα τα μαλένκα (μικροσκοπικά) παιχνίδια που βιντάρουμε (βλέπουμε) καμιά φορά να πουλάνε στους δρόμους εκείνοι οι μικροί, τενεκεδένιοι τσελοβέκηδες (τύποι) που έχουν ένα ελατήριο μέσα τους κι ένα κλειδί απ’ έξω τους και τους κουρδίζεις, γκρ, γκρ, γκρ, και ιτάρουν (περνούν) σαν να περπατάνε, ω αδελφοί μου».

Εξίσου μεταλλαγμένος, βέβαια, και μετανοημένος παρουσιάζεται και ο ίδιος ο Μπάρτζες, όπως εξηγεί στο επίμετρό του συγκρίνοντας τη βρετανική εκδοχή του βιβλίου με την αμερικανική. Το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Κιούμπρικ είναι ένας μύθος της άγριας νεότητας - και έτσι θέλει να παραμείνει.

Αντίθετα, το Πορτοκάλι της Βρετανίας είναι απλώς μυθιστόρημα. Με άλλα λόγια: «Ο εκδότης μου στη Νέα Υόρκη πίστευε ότι το εικοστό πρώτο κεφάλαιο ήταν η εύκολη λύση. Ήταν γελοία βρετανικό. Ήταν γλυκερό και φανέρωνε την απόλυτη απροθυμία αποδοχής του γεγονότος πως ένα ανθρώπινο πλάσμα μπορεί να είναι το πρότυπο του απόλυτου κακού. Οι Αμερικανοί, είπε στην ουσία, ήταν πιο σκληροί από τους Άγγλους και μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Πολύ σύντομα θα την αντιμετώπιζαν στο Βιετνάμ. Το βιβλίο μου ανήκει στη σχολή Κένεντι και δεχόταν την ιδέα της ηθικής προόδου. Αυτό που ήθελαν στ’ αλήθεια ήταν ένα βιβλίο της σχολής Νίξον, χωρίς ίχνος αισιοδοξίας».

Κουρδιστό Πορτοκάλι Facebook Twitter
Το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» του Κιούμπρικ είναι ένας μύθος της άγριας νεότητας - και έτσι θέλει να παραμείνει.

Ο Μπάρτζες ομολογεί: «Απόλαυσα τους βιασμούς και τις καταστροφές δι’ αντιπροσώπου. Είναι η εγγενής δειλία του συγγραφέα που τον ωθεί να μεταβιβάσει στους φανταστικούς χαρακτήρες τις αμαρτίες που είναι πολύ επιφυλακτικός για να διαπράξει ο ίδιος. Αλλά το βιβλίο έχει ένα ηθικό δίδαγμα, το κουραστικό, παραδοσιακό δίδαγμα της θεμελιώδους σημασίας της ηθικής εκλογής».

Επ’ αυτού η λογοτεχνία έχει να επιδείξει πολλούς ήρωες του κακού που αμαρτάνουν μεν αλλά πάντα με τη διάθεση να μετατρέψουν το κακό σε μέσο για την προσωπική τους ευτυχία. Όπερ σημαίνει ότι άλλο να τα βάζεις με κάποιους εχθρούς και άλλο να τα βάζεις με τη ζωή την ίδια.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο Αλεξ κάθε λίγο και λιγάκι απευθύνεται προς τους αναγνώστες με την επίκληση «ω, αδέλφια» (άρα, έχει ανάγκη ομοίους και αδελφούς), συν την ογκώδη λεπτομέρεια ότι την ουσία της φαντασίας του την ταυτίζει με τη μουσική του Μπετόβεν. Άρα, ο πόλεμος (όπου ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και δεν καταδικάζει ενόχους, παρά μόνο αντιπάλους) είναι η μόνη διέξοδος της λογικής του κακού.

Άλλωστε, παρακολουθώντας τον Άλεξ στον αδιέξοδο δρόμο του, βλέπουμε ότι τα θύματά του επανεμφανίζονται πλέον σαν τιμωροί. Η κοινωνία τον έχει ξεράσει, τον έχει απομονώσει· η ίδια η βία, που αποτελούσε το τερπνό του εντρύφημα και το ζηλευτό του στυλ, τώρα του φαίνεται ανώριμη και βαρετή. Γι’ αυτό θέλει να παντρευτεί, να κάνει παιδιά, να δημιουργήσει! Η πικρή απορία, ωστόσο, παραμένει: αν απαιτείται ισχυρή δόση κακού για ν’ ανακαλύψει κανείς το καλό, ποιος θα υπερασπιστεί τα υποψήφια θύματα;

Το έργο τρόμου συνεχίζεται…

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός.

Βιβλίο / Οβίδιος: Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός

Ο κορυφαίος μελετητής του ρωμαϊκού κόσμου Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής ολοκλήρωσε την απόδοση στα ελληνικά των 12.000 στίχων του έργου του Οβίδιου, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον άκρως μοντέρνο χαρακτήρα του ποιητή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Βιβλίο / «Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Με θέμα την καθημερινότητα έξι αστροναυτών σε έναν διεθνή διαστημικό σταθμό, το μυθιστόρημα που κέρδισε το Booker 2024 μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ποίημα για τον πλανήτη Γη και μας καλεί να τον εκτιμήσουμε ξανά.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
2000 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα βιβλίο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες γίνεται μπεστ-σέλερ

Βιβλίο / Ο Σουητώνιος του 69 μ.Χ. γίνεται ξανά μπεστ-σέλερ

Οι «Βίοι των Καισάρων», το εξόχως κουτσομπολίστικο βιβλίο που είχε γράψει ο Σουητώνιος για τον βίο και την πολιτεία της πρώτης σειράς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και μπήκε στη λίστα με τα ευπώλητα των Sunday Times.
THE LIFO TEAM
«Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Βιβλίο / «Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Ο «ροκ σταρ ιστορικός των ημερών», ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βραβευμένος συγγραφέας Peter Frankopan, μιλά στη LIFO για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη, τη Γάζα και την άνοδο της ακροδεξιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ